|
Vandaag was de zwaarste etappe van de hele tocht door de hoogteverschillen die we moesten overbruggen. We vertrokken om 8.15 vanuit gite La Cabourne na een goed ontbijt. We hadden er een schitterend verblijf en we brachten het diner door in het gezelschap van 2 Australische heren en 2 tengere dames uit Ashville- North Carolina. We hadden goede gesprekken met deze mensen, dat is natuurlijk prachtig als je in een gite verblijft met enkel wandelaars die elk hun eigen verhaal hebben.
De wandeling begon met een stevige afdaling op meestal smalle paadjes, al dan niet ondergelopen door de gesmolten sneeuw van enkele dagen geleden; het was zeer glad en ik merkte dat ik de enige was van al de personen die we tegenkwamen die geen wandelstokken bij zich had. Er was ook een grote storm geweest in de streek en we moesten soms onder of tussen omgewaaide grote bomen onze weg vinden. Op een bepaald moment gleed Br uit en belande op haar achterste, het was een heel karwei om haar recht te krijgen, mede doordat zij van miserie de slappe lach gekregen had.
Rond 11 uur kwamen we aan de rivier de Allier met een brug van Eiffel. Het dorp heet Monistrol d' Allier en daar konden we in een plaatselijk café onze broodjes opeten. Hier begon het serieuse gedeelte en ik was zeer bang dat Br het niet zou kunnen mede door haar kleine teen die steeds meer pijn deed. Ik stelde nog wanhopig voor dat ze de bus zou nemen naar Sauges maar daar wilde ze niks van weten.
Het werd een ongelooflijk zware tocht en het beste was van haar gerust te laten. Op haar eigen tempo en met haar verbeten karakter bereikte ze uiteindelijk de top en ik was echt trots. Restte ons enkel nog 8 km op tamelijk plat parcours en dat bleek nog een zware dobber. Uiteindelijk bereikten we afgepeigerd ons hotel waar we een heerlijke douche namen en konden terugblikken op een prachtige maar zeer lastige dag.
|
