|
Eindelijk was het zo ver: met een toch wel klein hartje vertrokken voor een zware eerste etappe; onze drinkbussen bleken te groot voor de zijzakjes van onze rugzak en na 3 meter lag de mijne al op de grond bij het verlaten van ons hotel, via een lusje hebben we het dan opgelost zodat ze niet meer op de grond kon vallen.
In een middelgrote winkel sloegen we ons proviand in voor de dag: enkele cola's, een stokbrood, wat camembert en een tweetal appels en dus konden we vertrekken.
Reeds van bij het begin was het flink klimmen om uit Le Puy te geraken en al vroeg werden de eerste kledingstukken uitgetrokken. Het was eigenlijk ideaal weer om te wandelen: de voorspellingen waren beneden de 20° en dat is echt wel genoeg als je de hele dag moet klimmen. Brigitte zei me nog eens dat ik haar gewoon moest gerustlaten als ze het moeilijk kreeg; ik wil dan steeds opmerkingen maken om haar te steunen, maar die hebben meestal het omgekeerde effect.
Rond elf uur kwamen we bij een boerderij die een stopplaats bleek voor de camino en waar je van alles kon kopen om te eten en te drinken.
Ondanks onze voorraad kochten we toch een sandwich met hesp en boter; die sandwich bleek een half stokbrood te zijn.
We kwamen veel mensen tegen op de weg met wie we telkens een praatje sloegen en die we in de loop van de dag verschillende keren terug zouden ontmoeten op de talrijke stopplaatsen. Eigenlijk moet je op voorhand weinig kopen maar dat weet je niet van voordien.
Het apparaatje dat we bij een podoloog lieten maken om Br haar kleine teen van onder zijn buurteen te halen bleek een maat voor niks en al gauw kreeg ze pijn. Een tweetal pijnstillers brachten toch enige verbetering.
De streek was prachtig en we wandelden van de ene verrassing in de andere om rond 16.30 te arriveren in de schitterende gite La Cabourne, een uur eerder dan ik eigenlijk voorzien had.
Morgen een etappe van 16,5 km met de steilste klim van 2 km, we zien wel...
|
