Startplaats was het dorpje Lahamaide waar we onze auto parkeerden op de parking van het Ecomusée  du pays des Collines.

Meteen bevonden we ons in het prachtig heuvelend landschap en algauw moesten we fors omhoog naar de kam van de heuvel.

Waar we onderweg te kampen hadden met laaghangende mist wandelden we bij het vertrek onder een stralende zon en eenmaal boven hadden we het meteen te warm en besloten onze jassen uit te doen en die hebben we niet meer nodig gehad ondanks het fijne windje als de zon even achter de wolken verdween.

Het eerste deel van de wandeling  was dus prachtig en dit tot het dorpje Monchaut waarvan de hoog gelegen kerk het landschap mooi domineert.

Om 11 uur kregen we honger en op een muurtje voor een villa,waarvan de bewoners waarschijnlijk  niet thuis waren besloten we onze picknick aan te spreken. We zaten langs de drukke baan naar Flobecq (Vloesberg)

Nu moesten we verder richting Flobecq op een vlakker land en in het dorpje Wodecq was het plaatselijk cafeetje open en namen we een cola light.

De rest van het traject verliep op lange saaie veldwegels en we bereikten ons startpunt omstreeks 14 uur.

                                                                     

                                  

Daar de wandeling slechts 15 km is besloot ik dit traject volledig op het knooppuntennetwerk te maken zodat we ze konden uitbreiden naar 26 km.

Om 8.45 u kwamen we aan in Essen en samen met de vaste wandelmaten Jacques en Coen trokken we onmiddellijk rechts over de spoorwegbrug waar we direct rechts ons eerste knooppunt konden waarnemen.

Het werd een eerder saai stuk in een vlak landschap richting grens en dit op meestal verharde kronkelende wegen. Aangekomen in het dorp Hoek zagen we enkele fietsers op een cafeterras wachten tegen dat de zaak openging maar wij hadden niet zo veel geduld en besloten een koffie te gaan drinken in een plantenzaak met bijhorend cafetaria. De koffie was heerlijk en vergezeld van paaseitjes en slagroom.

Nu konden we er terug tegen en de kilometerstand wees 7 aan. Nu gingen we terug richting vertrekpunt en maakten in feite een grote lus.

Waar we in het begin tientallen rustbanken passeerden was het, nu we honger begonnen te krijgen, moeilijk om er eentje te vinden en rond 11.30  hadden we toch prijs op een kruispunt aan een kapelletje.

De rest van de tocht zou het mooiste van de dag worden want we moesten door de Kalmthoutse Heide, een heel bekend en prachtig natuurgebied waar de gevolgen van de grote heidebrand tientallen jaren geleden tot op vandaag te zien zijn. Tussendoor vertelde J iets over zijn 'schoonvoeder'.

Om 14.25 kwamen we aan in het station van Heide waar we slechts 5 min moesten wachten op de trein naar Antwerpen. Alsof alle geluk ermee gemoeid was konden we van de ene in de andere trein stappen richting Oostende. De gesprekken verliepen ietwat in een vermoeide sfeer en zo maar uit het niets opperde J dat het niet gemakkelijk moest geweest zijn voor Michel Angelo om die plafond van de Sixtijnse Kapel zo mooi te schilderen waarbij ik opwierp dat hij waarschijnlijk hulp kreeg van zijn broer Gilbert  Angelo waarop J prompt de slappe lach kreeg. Coen had veel last van zijn pijnlijke voeten en wij merkten op hoe het dan zou zijn zonder pijn want van ons drietal is hij zowel de oudste als de rapste.

In Brugge gekomen om 16.45 stapten we nog ons cafeetje binnen waar we dikwijls onze dag afsluiten en we vertrokken richting Ruddervoorde waar iemand te wachten stond aan J zijn deur met twee spiksplinternieuwe  elektrische fietsen.

De knooppunten die we bewandelden zijn 93. 40. 41. 42  47. 44. 2. 1. 45. 46. 48. 49. 50. 53. 54. 63. 70  64. 3. 68. 67. 99. 15  14. 13. 11  10. 9. 18. 19

Jacques had een wandeling uitgestippeld op de knooppuntenwandelnetwerken Vlaamse Ardennen en Pajottenland. 

Er was sneeuw voorspeld maar toen we omstreeks 8.20 u vertrokken was daar nog helemaal  geen  sprake  van; de zon kwam zelfs nu en dan tevoorschijn en de temperatuur lag rond het vriespunt, door de fijne wind lag de gevoelstemperatuur veel lager waardoor we goed ingeduffeld onze tocht konden aanvangen. Jacques had voor de eerste keer zelfs de binnenvoering van zijn nieuwe Quechua-wandeljas aangetrokken en trots toonde hij die ons met vaste regelmaat. Meer hierover op het einde van dit verslag.

De tocht verliep in een landschap met ver uitgestrekte glooiingen en lange niet zo diepe dalen, voortdurend balancerend tussen de twee netwerken langs en over de grens van Oost Vlaanderen en Vlaams Brabant. De laatste tijd had het veel geregend en daardoor lagen de paden zeer drassig, gelukkig voor ons had het gevroren  en daardoor waren de paden, met hier en daar enkele uitzonderingen, perfect bewandelbaar.

In de gemeente Moerbeke moesten we door zeer drassige weiden plots over een recent brugje en op het einde was dit met prikkeldraad afgesloten. Via allerlei klim- en kruipwerk geraakten we er eindelijk over en stonden we voor een heel grote weide die in het midden precies door een grote beek van wel twee meter breed in tweeën gesneden werd. Het was ook een rustplaats van trekvogels waaronder veel Canadese ganzen. We moesten een plekje zoeken waar het water niet zo breed was en nadat ik er over gesprongen was raakten mijn twee kornuiten er met behulp van Jacques' compostellawandelstok uiteindelijk ook over. De vogels waren ondertussen al lang weggevlogen maar 50 meter net vóór ons zat een wel heel rare witte vogel met een naar beneden buigende zeer lange bek en achteraan een zwarte plek in het anders volledig witte verenpak. Toen we naderden vloog hij plots weg om even verder terug te landen, het was duidelijk dat dit dier volledig uitgeput was.

Ondanks mijn zeer beperkte kennis van uitheemse vogels had ik het gevoel dat ik ergens wist wat voor vogel dit was en steeds kwam de naam "kiwi" me voor de geest maar dit kon natuurlijk niet daar dit een Australisch klein loopvogeltje betreft. Toen we een half uur later waren wist ik plots de naam: dit was een ibis .  Jacques zei dat dit inderdaad wel eens kon zijn en dat deze vogel ook bekend stond als nijlreiger. Later op de trein zocht hij het op op zijn smartphone en het was inderdaad een ibis. Wat deed die alhier vroeg en wij ons af.

Aan de Sint Pauluskapel besloten we een koffie te drinken met een Calvados, door Jacques aangeboden.

Rond 11 uur begon het heel lichtjes te sneeuwen en passeerden we een heel oude kapel in Viane , de kapel Onze Lieve Vrouw Ter Stee. Er was een groot portaal en we namen ietwat oneerbiedig een stoel, zetten die in het portaal en we konden onze boterhammen verorberen. Een voorbijganger stopte om een praatje te slaan.

Voldaan, ietwat stijf en koud vertrokken we voor de tweede helft van onze wandeling. Toen we plots op de grote weg richting Bever kwamen hebben we een bord niet gezien ofwel was het er niet en zo komt het dat we een lusje gemist hebben en zo de hele tijd op een drukke weg moesten lopen tot we in het centrum van Bever aankwamen. Op het knooppunt 5 was er een klein cafeetje  en we besloten er een te gaan drinken; tot onze verbazing werd er meer Frans dan Vlaams gesproken : waren we niet in Vlaams Brabant? De rest van ons pad liep in hetzelfde soort landschap en om 14.30 reeds, het gevolg van de stevige pas van onze koptrekker Coen arriveerden we terug bij ons startpunt.

We hadden ontzettend geluk want we konden de trein van 14.34 u nemen terwijl we anders nog  een uur moesten wachten .

De reis verliep voorspoedig en langs een heel ander traject: via Brussel Zuid en Brugge naar Lichtervelde.

Bij een verdiende Leffe ten huize Vanhullebusch kwamen we tot algemene hilariteit nog te weten dat de binnenjas waarvan voordien sprake eigenlijk de jas van zijn vrouw Annie was, terwijl zijn nieuwe en veel dikkere binnenjas heel de tijd thuis gewoon aan de kapstok hing...

De voorbereidingen zijn getroffen, we hebben ons een grote rugzak aangeschaft en ik ben er in geslaagd al onze slaapplekken nu reeds te reserveren.

Ik geef hier een overzicht van het programma dat ik opgesteld heb. Het is onze bedoeling dat we ,eenmaal aangekomen in Le Puy , een extra dag daar blijven om kennis te maken met het stadje en ook om goed uitgerust aan de tocht te kunnen beginnen.

Dinsdag 15 mei , na het eerste communiefeest op zondag van ons kleinkind Owen vertrekken we 's morgens vroeg richting Le Puy en Velay , zowat 883 km rijden..

We slapen dus twee dagen in B&B l'épicurium , zowat 300 meter van de parking "du Breuil" waar ik mijn auto zal laten staan gedurende de hele tocht.

Donderdag 17 mei: etappe 1: Le Puy - Saint-Privat-d'Allier; 23,5 km, overnachten in gite d'étape La Cabourne.

Vrijdag 18 mei: etappe 2: Saint-Privat d'Allier - Sauges; 16,5 km, overnachten in hotel La Terrasse.

Zaterdag 19 mei: etappe 3: Sauges -Chanaleilles; 19,5 km, overnachten in auberge  Le Sauvage en Gévaudan.

Zondag 20 mei: etappe 4: Chanaleilles - Aumont-Aubrac; 27 km, overnachten in hotel Prunieres.

Maandag 21 mei:etappe 5 : Aumont-Aubrac - Prinsuéjols; 16 km, overnachten in auberge les Gentianes Finieyrols.

Dinsdag 22 mei:etappe 6 : Pinsuéjols - Nasbinals;16.5 km, overnachten in hotel La Randonnée

Hier nemen we een dagje rust om te kunnen recupereren en de batterijen op te laden.

Donderdag 24 mei: etappe 7: Nasbinals - St.Chély d'Aubrac; 17 km, overnachten inhotel Les Coudercous.

Vrijdag 25 mei: etappe 8: St.Chély dAubrac - Saint Come d'Olt, 16km, overnachten in B&B Les Jardins d' Eliane.

Zaterdag 26 mei: etappe 9: Saint Come d'Olt - Estaing; 20.5 km, overnachten in hotel Auberge Saint Floret.

Zondag 27 mei: etappe 10: Estaing - Golinhac; 16 km, overnachten in Gite La Landette, waarschijnlijk Belgische uitbaters. 

Maandag 28 mei: etappe 11: Golinhac - Conques; 21 km, ons einddoel, overnachten in Auberge Saint Jacques.

Op dinsdag 29 mei vertrekken we met een pendelbus terug naar Le Puy, waar we nog één keer overnachten in l'Epicurium, de plaats waar we sliepen bij aankomst.