Toen we ons tentje opentrokken werden we omringd door een lichte mist. Dat was eens iets anders maar de zon zat niet ver weg. De temperatuur was ideaal om te wandelen. In Grand-Madieu kochten we ons dagelijks brood en aten we in een plaatselijke bar met een grote koffie, bij een heel openhartige bazin (letterlijk en figuurlijk). Onze route liep langs heuvellende baantjes met een prachtige natuur. Na Saint-Claude hadden we volgens onze uitgestippelde kaart twee mogelijkheden, richting Chasseneuil-sur-Bonnièure. We besloten de blauwe lijn te volgen. Ter plekke bestelden we een koffie en namen er het middagmaal zoals de Fransen (om 14:00 uur). Omdat het erg warm was dronken we nog een pression voor we opnieuw vertrokken.

De weg bleef erg heuvelachtig en prachtig tot in Yvrac-et-Malleyrand. Een pittoresk dorpje waar we onze waterflesjes voorzagen van fris water aan een kraantje bij het gemeentehuis. Vanuit Yvrac hadden we opnieuw twee keuzes en opnieuw gingen we voor de blauwe route tot ons eindpunt, Saint-Sornin. Dat hebben we ons in geen geval beklaagd want in Limarceau hoorden we dat er een camping was in Saint-Sornin. Wonder boven wonder!! En na enig zoeken vonden we het plekje. Als kers op de taart was er nog een wekelijks optreden van een bandje, met alles er op en er aan. Goeie keuze gemaakt vandaag. Het spektakel dat het bandje bracht was formidabel. Het was een soort muzikaal cabaret met een zeer goede trompettiste en een heel goede gitarist. Om 10:30 uur was het afgelopen en begon een spektakel met dans en bengaals vuur op de weide: effenaf prachtig!!! Dat laatste bekeken we vanuit ons tentje. Na een tijd begon de vermoeidheid toe te slaan en sloten we ons tentje en probeerden we te slapen, wat Lionel onmiddellijk lukte, hoorbaar aan zijn gesnurk. Roland hoorde nog de franse tentburen naar hun tentje komen, blijkbaar konden ze niet snel genoeg in hun tentje zijn want ze begonnen onmiddellijk te rollebollen. De apotheose ging aan hem voorbij, want ook Roland viel snel in slaap.

Een spoorwegbrug

De kerk van Grand-Madieu

Deze is open

Chasseneuil-sur-Bonnièure

Hier wonen ook artisten





Kerk van Yvrac-et-Malleyrand

Ja niet alle kerken zijn open





Saint-Sornin, aan de vlaggetjes te zien is er hier feest. Dat beloofd!!!

Hier was er een jongerenfeest aan de gang van één of andere jeugdbeweging, gedaan met een rustige nacht!!!



Dit was een soort muziek-cabaret, wat die twee mensen deden was prachtig. Zij met de trompet, hij met de gitaar.

Dan was er nog Bengaals vuur

Dit konden wij bewonderen vanuit ons tentje, 't was een korte nacht

We merken dat de dagen beginnen te korten. 's Ochtends, om 05:30 uur is het nog schemerdonker, terwijl dat in het begin van onze reis anders was. 37 km hebben hebben we voor de boeg vandaag. We namen een klein prachtig straatje met een mooi landschap dat ons de hele dag in de ban zal houden. In Pouillac SMS-ste Roland naar Roland Declerck (een vriend):"waar blijft die wijn, geen wijnstok te zien, in de verste verte niet?". We kregen als antwoord dat we die later zouden drinken, maar wij hadden nu goesting!!! Dan maar verder gestapt tot La-Chapelle-Bâton, maar daar was ook niets te vinden. Vervolgens naar Charroux waar de prachtige ruïne van de abdij Saint-Sauveur staat, waar we de nodige bevoorrading vonden en waar we in een bar konden eten. Daarna gingen naar Asnois langs prachtige heuvellende wegen, terend op ons water. Af en toe vergezeld door dreigende wolken die met ons voeten speelden (regenjas aan of niet ?).

Omdat er in Le-Bouchage ook niets te vinden was, aten we iets op een muurtje langs de weg. Genietend van ons eten en van het prachtig zicht, vergaten we te kijken naar de wolken die ons plots van achter het bosje verrastten met een plensbui: gedaan met de leute. Langs slingerende wegen gingen we verder naar Vieux-Ruffec waar we onze waterflessen vulden aan een kraantje bij de Mairie (gemeentehuis). Wat een naam voor een dorp van amper 15 huizen!! Nog 4 km naar Champagne-Mouton (waar trouwens noch champagne noch schapen te zien zijn). Ook daar geen drankgelegenheid te zien voor een lekkere koffie. Na rondvraag vonden we wel een grote winkel en de weg naar het voetbalveld waar we ons tentje stevig moesten vastzetten want het waaide nogal hevig. We zijn ongeveer 690 km ver.

Na het schrijven van dit verslag vielen we in slaap op de fluittonen van de wind.

Deze pijl wijst ons de weg

Charroux





De ruîne Saint-Sauveur in Charroux

Overdekte markt in Charroux





Brug over de rivier Charente

De Charente





Kerkje in Vieux-Rufféc

Een mooie bochtrijke baan met veel groen langs beide kanten

Aangekomen in Champagne-Mouton

Na veel gekraak, donder, bliksem en regen zijn we om 06:00 uur opgestaan. Eindelijk hield de regen op. Gelukkig maar, want een tentje opplooien in de regen is verre van plezant. Om 07:15 uur zijn we kunnen vertrekken uit Saint-Julien-l' Ars. Na een ommetje vonden we toch de goeie weg langs een mooie veldweg tot in Nieuil-l' Ispoir. Na tien km konden we ons bevoorraden, en een koffie drinken met ons stokbrood. 5,5 km verder kwamen we aan in Gizay, We dachten dat we in het zoveelste dorpje aangekomen waren waar niets te vinden was. Tot Lionel op het laatste moment links keek en er een café-tabac ontdekte, waar we ons laafden met een pintje bier. Toen we buiten kwamen hadden de wolken alweer een donkere kleur gekregen. Aan de mist in de verte zag Roland dat het daar al regende. Vliegensvlug hebben we onze regenmantel aangetrokken en ook onze rugzak voorzien van zijn hoes tegen de regen. We konden nog net op tijd schuilen achter een haag in de gracht. Het water spatte meer dan 30 cm terug van de baan, een echte dondervlaag kort en krachtig. Toen het iets minderde met regenen gingen we verder, maar niet voor lang. Een nieuwe vlaag diende zich aan, het hield maar niet op!! In Gençay schuilden we in en café-tabac en aten er ons middagmaal op Franse wijze (om 13:30 uur).

Ondertussen begon de zon weer te schijnen, maar toen we terug vertrokken wisten we al dat het niet voor lang zou zijn. Binnen de kortste keren stonden we weer in de pletsende regen. Roland schatte met zijn vinger op de kaart dat we nog 16 km moesten stappen, en hij zat er niet ver naast. Zo bleek later op de kilometerpaaltjes van de D100. Uiteindelijk belandden we in Château-Garnier waar we een camping vonden en een restaurantje dat bereid was om ons nog warm eten voor te schotelen om 17:30 uur (wat niet echt dikwijls gebeurd). De camping was enkel voor pelgrimtentjes zoals te zien op de foto's hieronder. Het was wel een prachtige locatie aan een meertje. De zon scheen weer volop en ons tentje kon nog opdrogen voordat we sliepen.

Gestart vanuit Saint-Julien-l' Ars



Een vervelende regenvlaag, al bracht het wat verkoeling met zich mee

Hier in Chateau-Garnier sliepen we op een camping een beetje speciaal voor pelgrims

Hierop schreven we ons verhaal elke dag

Roland is liefhebber van mooie foto's



De zon is aan het ondergaan

Tijd om in ons tentje te kruipen, want morgen is er weer een wandeldag!!!

Toen we opstonden was het nog pikdonker. Dat is ook niks, want dan duurt het veel langer tegen dat alles terug in onze rugzak geraakt en daarbij ook nog gevaarlijk om iets te vergeten. Om 06:15 uur konden we vertrekken. Châtellerault was nog in diepe rust met uitzondering van enkele mensen die naar hun werk vertrokken: die sukkelaars !! Door Châtellerault ging het vlot, omdat we het de dag ervoor reeds verkend hadden. Daarna gingen we richting Cenon-sur-Vienne, maar daar was niets te vinden wat koffie betreft. Verderop net buiten Cenon-sur-Vienne hoorden we plots Vlaams praten achter ons. Het waren verdorie die fietsers die eerder onze ontbijttafel gepikt hadden op onze camping. We dachten dat het Nederlanders waren maar ze waren van Geluwe en spraken ons dialect. Zij waren op weg naar Bordeaux. Wij naar Voneuil-sur-Vienne (voor onze eerste koffie van de dag) en dan langs de Vienne richting Bonneuil-Matours. Daar was er een prachtig centrum. spijtig dat we geen foto genomen hebben.

De plaats waar we aten was een beetje gericht op Rijsel, want zij spraken er van potjesvlees en Vlaamse karbonaden. Maar wij aten de rest van de BBQ van gisteren (die trouwens nog zwaar op de maag lag) met stokbrood. Toen we buiten stapten stonden we perplex: de wind was gaan liggen waardoor de hitte de overhand had genomen. Maar we moesten nu eenmaal doorbijten om ons einddoel te bereiken, al wisten we dat het lastig ging worden. La-Chapelle-Moulière was net ver genoeg om niet dood te vallen. Daar vielen we meteen een bar binnen voor een paar koffie's. De TV stond aan op de Tour de France. Roland viel al kijkend in slaap, tot de patron zo hard op tafel sloeg dat hij een paar centimeter van zijn stoel ging van het verschieten. We hadden al gezien dat het een rare kwast was die baas.

In Liniers, niet meer dan enkele huisjes bijeen, vonden we later op de dag een kerkje waar we wat konden schuilen in de schaduw van de lindebomen. Een appeltje gegeten, want het was schroeiend heet. Een half uur later vertrokken we naar Lavoux, waar we op het dorpsplein in een winkeltje een frisdrank kochten en nog iets aten op een bank. Toen begon het te overtrekken maar toch bleef het drukkend warm. Uiteindelijk moesten we pas in Saint-Julien-l' Ars schuilen voor een dondervlaag. We vonden er een plek naast een voetbalveld waar we vliegensvlug ons tentje opzetten terwijl het aan alle kanten regende en donderde. Gelukkig duurde het niet lang, en konden we nog ons verslagje schrijven.

We hadden nog wat restjes van de barbecue mee van gisteren, maar hier hebben we toch al weer wat inkopen gedaan 

Bij de winkel stond er een bank waar we rustig wat gegeten en gedronken hebben

Tijd om op te stappen

Op weg naar Saint-Julien-l' Ars langs rustige wegen

Hier in Saint-Julien-l' Ars hebben we ons tentje opgezet naast het voetbalveld, we hebben geen foto daarvan

De behoefde om vroeg op te staan was niet groot omdat de familie van Roland ons vandaag kwam bezoeken. Eerst zijn we nog even de stad ingegaan om inkopen te doen voor de volgende dag. Dat was verder dan we gedacht hadden, maar we waren toch op tijd terug. Om 13:15 uur kwam ons bezoek aan, na 06:30 uur rijden. Ze hadden alles bij: aperitief, wijn, groenten, vlees (alles vooraf klaargemaakt en in de koelbox gedaan) en natuurlijk de BBQ. Enkel het vlees moest nog gebakken worden. Gans de namiddag hebben we gegeten en gedronken. Na 600 km op stokbrood met toespijs, water en soms een koffie smaakte dit dubbel zo lekker!!

Nelly, de vrouw van Roland had op de camping pruimenboompjes ontdekt waar de pruimen rijp genoeg waren om te plukken. Toen ze stopte had ze twee koelboxen vol, en ze smaakten nog goed ook!!! ook goed voor confituur van te maken. Rond 19:00 uur vertrok ons bezoek. Afscheid nemen van vrouw en kinderen, die nog 6 uur te rijden hadden tot ze thuis waren. Je moet het maar zien zitten hoor!!!

Daar het nog 20° C was, hebben we ons nog een halve liter bier gekocht om op het gemak onze BBQ door te spoelen. Terwijl de zon zakte, zakten wij daarna af naar ons tentje. Denkend aan morgen. Dan hadden we bijna 40 km voor de boeg, hopelijk is die BBQ al een beetje verteerd ? 

Vandaag in alle rust ontbijten en wachten op de familie

De zon is er al vroeg bij vandaag

Even beter kennis maken met de uitbaters van de camping



Vriendelijke mensen



Nog wat wachten voor ons bezoek aankomt

Na ongeveer 600 km rijden zijn ze aangekomen





Gaan kijken waar ons tentje ergens staat

De auto volgd ons met de barbecue en alle toebehoren

Hier slapen we dan, het gras is grijs in plaats van groen van de grote hitte



Het eten smaakt als je al zoveel kilometers in de benen hebt!!



Nog een koffie als afsluiter, voor de familie terug huiswaarts gaat (terug 600 km), je moet het zien zitten hoor!!

Schoonzoon van Roland is er graag bij, bedankt voor de mooie dag!! Morgen is het weer wandeldag!!

Lekker lang geslapen. We werden op de koffie gevraagd door mensen van Kortrijk waar we gisteravond lang mee gesproken hebben. Daarna hebben we afscheid genomen want zij trokken door met de mobilhome. Na een snelle hap zijn we Châtellerault gaan bezoeken. Een grote stad, met een prachtig centrum en een 400 jaar oude brug over de Vienne. Ook hebben we de Saint-Jacques kerk bezocht. Die ligt immers ook op de route. We kwamen zelfs twee pelgrims tegen die juist uit de kerk kwamen. Een van hen had een prachtig karretje mee voor zijn bagage dat hij achter zich trok. (had onze vriend Jozef maar zoiets gehad voor zijn bagage!!), echt mooi gemaakt. Niet ver van daar vonden we een restaurantje waar we biefstuk met frieten gegeten hebben, dat deed ons een beetje aan het thuisfront denken. Dat was lang geleden!!!

Na onze inkopen gedaan te hebben keerden we terug naar de camping, waar we probeerden te kijken naar de ronde van Frankrijk, maar we hadden pech, het was een rustdag voor de renners

Op weg naar de stad

Deze brug is 400 jaar oud















Mooie tuin











Sint-Jakobkerk in Châtelerault

Beeldje van Sint-Jakob de Meerdere

Een bank om te ontbijten is altijd makkelijk, hadden we niet overal





Torens van een kasteel

Een versierd kruispunt



Hier steken ze de kop in het zand









De camping in Châtelerault

Dat hebben we verdiend, na 600 km wandelen

Het gras was hier grijs geworden door de grote warmte

Op de camping waren we uitgenodigd door mensen van Kortrijk die op doorreis waren met de mobilhome, we waren blij om nog eens vlaamse mensen te zien

Deze morgen was het heel fris en vochtig. We begonnen met een heel diepe afdaling door heel kleine straatjes en bereikten zo het centrum van Courçay, vlak bij de kerk. Daar vonden we alles wat we nodig hadden om de dag door te komen. Wat een geluk!!! In het restaurant kochten we een koffie en Roland laadde er zijn GSM een beetje op. Tegen de middag passeerden we een restaurantje in Tauxigny, en gezien het uur besloten we eens warm te eten: menu van de dag, aperitief, entree, platvis met rijst, een fles wijn voor ons twee en een dessert (crème brulé) plus koffie voor nog geen 15 euro.

Daarna stapten we verder naar Le-Louroux. Daar was een prachtig groot meer dat ons via een klein maar lang baantje naar Bossée gidste. Ginder kochten we een cola in een bakkerij die we opdronken op het kerkplein onder een boom. En toen was de pret uit: vlug regenkledij aangetrokken want het begon weer te regenen. We moesten nog 6 km wandelen tot in Bournan. Halverwege onze bestemming stopte een dame en bood ons een lift aan tot in Bournan. En tot haar grote verbazing sloegen we haar aanbod eensgezind af.

Toen de regen stopte zagen we plots het kerkje voor ons. Maar wij waren op een hoogte en dat kerkje stond ook hoog, en het beekje ertussen lag héél diep: de laatste kilometers was het klimmen geblazen!! In het dorpje zelf vonden we onmiddellijk een slaapplaats: een speelpleintje dat van de gemeente was. Ons tentje was nog maar net opgezet en het begon weeral te regenen: wat een geluk zeg!! We vonden zelfs nog een bank onder een dak om dit te schrijven

Deze dag begon vochtig en soms mistig, daarom die regenkledij



























Schilderij hangt in een restaurantje in Tauxigny waar we lekker gegeten hebben

Verslagje schrijven hoort er elke dag bij

Ons tentje staat op een stukje gras bij een speelpleintje in Bournan

Het was heel vroeg morgen. We zijn een uur vroeger vertrokken dan gewoonlijk. Saunay lag nog in een diepe slaap. Zelfs toen we Moran bereikten was het nog vroeg en was er nog geen mens op straat. Op het eerste zicht leek het bar-restaurantje gesloten, maar toen we dichterbij gingen kijken zagen we dat het toch al open was. Meer nog, de eigenaar had werkelijk alles: stokbrood, camenbert en goeie grote koffie's.

Daarna gingen we verder naar Autréche en Montreuil-en-Tauraine, waar we gelukkig een café-tabac vonden want het begon te regenen dat het goot, een echte onweersbij. Na de koffie gingen we verder naar Saint-Quen-les-Vignes en verder tot in Amboise aan de rivier de Loire. Daar staken we de brug van de Loire over, met voor ons een prachtig kasteel. Plots stonden we tussen allemaal toeristen, en niemand wist waar er ergens een laverie was om onze kleren te wassen. Uiteindelijk zijn we een patiserie binnen gestapt (een taartje met koffie besteld) en de winkeljuffrouw wees ons vriendelijk de weg naar de wasserette. Roland trok er alles uit, met uitzondering van zijn marcelleke en een lichte short om alles te kunnen wassen. Na het drogen hebben we alles mooi opgeplooid en in onze rugzak gedaan en terug en route.

We hebben even moeten zoeken om de stad op de juiste weg te verlaten richting Saint-Martin-le-Beau. En ondertussen moesten we opnieuw onze regenkledij bovenhalen, het was een dondervlaag met veel regen erbij. Gelukkig konden we wat schuilen aan de rand van het bos, wat eigenlijk niet zo verstandig was!!! Dat bos bleek achteraf maar liefst 5 km lang te zijn, bijna tot in Saint-Martin-le-Beau. Altijd rechtdoor rivier de Cher over en daarna nog wat klimwerk tot in Athée-sur-Cher. Daar aangekomen zagen we een mooi grasplein dat onze aandacht trok. Na een kleine rondvraag bleek het een grasperk van de gemeente te zijn. We kregen zelfs nog een fles water en we mochten onze kleine flesjes nog bijvullen. Omdat een nieuwsgierige man met een kind en een hond een praatje met ons kwam maken, moest Lionel zich nog reppen om zijn tentje tijdig opgezet te krijgen, want er schoof weer een onweer over ons. Net op tijd om alles er in te werpen en in ons tentje te kruipen. Want het regende werkelijk pijpestelen.

Gelukkig klaarde het nadien op en konden we dit verslagje nog schrijven.

Oude kerk in Saunay







Aangekomen in Amboise aan de Loire

Hier hebben we de Loire over gestoken, met een mooi kasteel op de achtergrond





Een mooi kasteel aan de Loire



De Loire

Een wasserij gevonden in Amboise

Wachten tot de was gedaan is

Op weg naar Saint-Martin-le-Beau

Het teken van de camino Santiago

Wat verder in Athée-sur-Cher hebben we een grasplein van de gemeente gevonden waar we ons tentje mochten opzetten

Ons tentje open Brrrr wat frisjes vandaag. Bakkerij en Beenhouwerij waren gesloten. Hopen maar dat er verder nog iets te vinden is. We begonnen met een steile klein. Na een paar kilometers wandelen zagen we twee reeén die ons lieflijk aanstaarden. Roland wilde ze fotograferen, maar dat stelden ze niet op prijs en verdwenen ze in een maïsveld.

In Villers-sur-Loir vroegen we de weg aan een jonge dame die ons in het Vlaams antwoordde, en zo vonden we vlug een bakker. In de plaatselijke café-tabac hadden ze geen goesting om te werken. Daar ging onze koffie!!! Dan maar op een bank brood geknabbeld met wat water. En daarna verder naar Naveil, ook daar was niks te vinden. De zon was al heel vroeg van de partij en gaf al van flink van jetje. De afkoelende wind was in staking, denk ik. Puffend en blazend gingen we naar Villiersfaux, waar we een plekje schaduw op een bank bij de kerk vonden om te eten. Na het eten was onze voorraad water op. Toevallig zagen we een vrouw op met een grasmaaier. We vroegen haar om hulp en zo konden we onze voorraad water bij tanken.

Verder puffend gingen we naar Ambloy, smachtend naar een eerste koffie, maar ook daar was niets te vinden. Ondertussen scheen de zon schroeiend hard en ook de bosjes langs de kant van de weg brachten ons niet in de schaduw, want ze stonden telkens langs de verkeerde kant. We gingen nog voorbij Prunay-Cassereau, ter hoogte van Villechauve, nog altijd geen koffie te vinden. Wat een dag vandaag !!!

Op ons eindpunt Saunay was het weer niets, zelfs geen klein winkeltje!! Wel vonden we er een voetbalveld om ons tentje op te zetten, en een kraantje om ons te wassen. Oef!!! het is vandaag een enorme zware dag geweest!!!

Even kijken om de juiste weg te vinden



Wijngaarden zijn er genoeg in Frankrijk

Wilde bloemen

De warmte was weer niet te verdragen rond de 38°

Even halt gehouden om te eten en te drinken

Een klein oud kerkje



De uren van de misdiensten in de verschillende parochies in de streek



Soms kan het toch wat te warm zijn

Tarwe en koolzaad was ver het enige wat we zagen

Warm!!! Warm!!! Warm!!! te Warm!!!!

Even het parcours voor morgen bekijken

Een plaats gevonden in Saunay om de nacht door te brengen

Voor iedereen zijn ogen open trok op de camping waren wij al lang weg. We kregen direct een flinke helling voorgeschoteld, richting Pouslay en verder naar Droué, daar was niets te vinden om ons te bevoorraden, zelfs geen café-tabac om onze koffie te drinken. Toen we plots een dame met stokbroden over straat zagen wandelen, snelden we op haar af. Ze wist ons te vertellen dat er op 150 m van onze baan af een klein warenhuisje was. Daar kochtten we wat fruit en wat toespijs voor bij onze stokbroden. In het park stond een bank waar we op ons gemak wat konden eten. Wat verder werd het parcours meer heuvelachtig en kregen we ook meer bos, wat veel prettiger wandelen was.

Om 12 uur stapten we La Chapelle-Vicomtesse binnen, wat een geluk we kwamen recht op een restaurant uit, en nog op een goed uur ook. Verheugd op een warme maaltijd stapten we binnen, maar onze goesting ging niet door !! want we konden er niets bestellen. Maaltijden moesten er op voorhand besteld zijn. Een grote koffie kon wel, en we mochten er ons eigen brood opeten. Enkele minuten later kwamen er enkele arbeiders binnen die wel iets besteld hadden. Hun warme geurende schotels passeerden onder onze neus, terwijl wij met het water in de mond toekeken, en dat hadden we al genoeg gedronken !!

Als troost hebben we een ijsje gegeten (dat hadden ze wel) en zijn verder getrokken getrokken naar Romilly, een paar huizen en een hoeve en we waren er door. Dan maar door naar Danzé. Onderweg wandelde een ree parmantig voor ons uit, om pas na een tijdje weer in de struiken te verdwijnen. In Danzé troffen we onmiddellijk tafeltjes met stoeltjes en parasols, oef!! eindelijk iets anders om te drinken dan water!!

Vanuit Danzé was het nog 6 km naar Azé. We dachten daar een camping te vinden, maar niks van!!! De camping was enkel bedoeld voor mobilhomes en caravans allemaal asfalt. Geen plaats voor tentjes. We vonden een pleintje naast een voetbalveld waar we ons wastten aan een waterkraantje aan de kantine. Zittend op een bank schreven we ons verslag.

Lionel ontdekte dat zijn vloeibare zeep helemaal uitgelopen was in zijn toiletzak, een grote plakboel. Uitwassen maar, gelukkig was het warm en droogde alles heel snel.

Vertrek van de camping in Arrau

Zeer warm en dorstig weer



Oneindig grote tarwevelden

Hier werd de tarwe al afgereden, enorme grote strooibollen bleven op het veld liggen



Drinken is heel noodzakelijk met een warmte tussen 35° en 38° graden

Ons tentje opgezet langs een voetbalkantine in Azé

Ongelukje gehad met mijn toiletzak, vloeibare zeep uitgelopen, alles afwassen gelukkig was er een waterkraantje bij de kantine

Die bank stond daar goed voor het schrijven van dit verslagje

Vroeg uit de veren. De gastheer en zijn vrouw waren ook al op, en lieten ons niet vertrekken zonder een goeie kop koffie. Ze hebben ons uitgewuifd tot we uit het zicht waren (en wij ook). Spijtig dat we daar geen foto van hebben genomen. We stapten richting Illiers-Combray langs tarwe en koolzaad terug. Daar aangekomen vonden we onze dagelijkse koffie en baguette, genoeg voor de rest van de dag. Ook het zonnetje was er vroeg bij. Onze weg ging verder langs kleine gehuchtjes tot in Brou. Omdat we er na twaalven aankwamen was alles gesloten, en aten we ons middagmaal op de trappen van de kerk, baguette met toespijs en vogelwijn !

Het was warm maar veel wind. We wandelden in stilte verder tot onze rust plots werd verstoord door een ree die voor onze neus over straat huppelde. We wisten direct weer over wat praten!! De rest van de route was eentonig lang tot in Arrau. Altijd maar koolzaad en tarwe, en nu en dan enkele pikdorsers die aan het werk waren. Maar we moesten dat stuk nu eenmaal doen, dus niet veel over nadenken en wandelen.

In Arrau hebben we een camping gevonden, waar we lekker konden douchen. Naast de camping in het park was er een jongerenfeest aan de gang. Wij zijn iets gaan drinken, en hebben dan wat gerust op een bank bij de vijver waar verschillende jonge gasten aan het zwemmen en het stoeien waren. Daarna ons tentje in en dodo gedaan, na het schrijven van ons verslagje.

Als het tijd was om te eten vonden we geen café-tabac en moesten we plaats nemen bij de kerk van Brou

Daar er niet veel te beleven viel onderweg hebben we anders geen foto's genomen

In Arrau hebben we een camping gevonden voor de nacht door te brengen

ons tentje luchtten voor de grote warmte

Nog wat avondeten voor het slapen gaan



Terwijl enkele jongeren stoeiden in het water zaten wij uit te rusten op een bank

Nog een laatste foto voor het slapen gaan

Daar we aangenomen hadden om mee te gaan, konden we eens lang en goed uitslapen. Dus namen we een rustdag. We waren om 10:00 uur aan de koffietafel uitgenodigd, maar na de koffie kwam er een aperitief en verder een middagmaal dat we niet mochten weigeren. Daar stonden ze op!!! Roland kon het niet laten om eens mee te springen op de trampoline met de kinderen.

Om 14:00 uur vertrokken we naar Chartres met gans het gezin. Wat een kathedraal!!! effenaf prachtig en oud. Chartres is zeker de moeite waard om eens te bezoeken. We hebben het ons niet beklaagd dat we een rustdag ingelast hebben, en dit aanbod aangenomen hebben. Bovendien hadden we aan Philippe een goede gids.

Rond 19:10 uur waren we terug in Magny bij hen thuis. Als dank voor al die pracht wilden ze niets aanvaarden, zelfs geen ijsje voor de kinderen, iets wat we heel ambetant vonden !! Na de uitstap trokken we ons terug in ons tentje, maar niet voor lang want ze kwamen ons weer halen, we moesten een lekkere omelet gaan eten.

Als kers op de taart moesten we nog mee naar het vuurwerk gaan kijken in drie verschillende dorpen in de omtrek, omdat het de vooravond was van 14 juli wat een groot feest is in Frankrijk. Het waren heel prachtige vuurwerken in alle drie de dorpen, die Fransen kennen er wat van!! We waren terug om 00:30 uur, we zijn dan maar vlug in ons tentje gekropen om nog wat te slapen. In de morgen was het weer verder wandelen.

Aangekomen in Chartres

Op weg naar de kathedraal



Een mooie kathedraal





Echt kunstwerk







Indrukwekkend beeldhouwwerk





De bibliotheek van Chartres

Nog een wandeling in stad



Mooie waterpartij

Langs de buitenrand van stad terug naar de auto

We dachten een goede rustplaats te hebben gevonden, maar dat was niet zo. De jeugd had een feestje georganiseerd aan de andere kant van de straat in een hoeve. Het feest duurde van 22:00 uur tot 03:30 uur in de morgen. Auto's reden al toeterend af en aan en de rest was boem! boem! boem! Weg was de nachtrust.

's Morgens hebben we ons dan overslapen, de wekker van de gsm werkte niet, platte batterij. Opgestaan, tentje opgeborgen, gegeten en de baan op. Plots was de zon weg, en het begon te regenen. We dachten meteen dat het voor de ganse dag zou zijn. We vertrokken richting Saint-Arnoult-des-Bois. En om onze pechdag compleet te maken was ook de café-tabac dicht. Dus geen koffie!! dan maar brood en water. We gingen verder naar Courville-sur-Eure, waar we wel onze benodigheden vonden.

Na een zoektochtje vonden we toch een restaurantje dat open was op zondag. We waren de enige klanten. Eindelijk eens een deftige maaltijd, met dessert en niet te duur!! We boften, want naar we hoorden was er verder niets meer te vinden op onze route. En inderdaad toen we verder gingen zagen we alleen nog maar koolzaad, koolzaad, koolzaad, koolzaad en tarwe, tarwe en nog eens tarwe.

In Magny zochten we een slaapplaats maar vonden niets, dus besloten we verder te trekken. De mannen van het eerste aangeklopte adres kwamen ons echter achterna met hun wagen en boden ons een slaapplaats aan in hun tuin. Een aanbod dat we zonder twijfelen aannamen. Wat een prachtige plaats!! De heer des huizes bood ons direkt een fris pintje aan, wat we niet afsloegen. We mochten zelfs douchen. Daarna trokken we ons terug in ons tentje en aten onze pain-flute op. Op voorstel van de gastheer dronken we een aperitief mee met de familie, dat smaakte wel!! Het aanbod voor het avondeten hebben we niet aangenomen. In plaats daarvan gingen we in onze tent om ons verslagje te schrijven. Philippe de huisbaas bleef maar aandringen om toch een kotelet van de barbecue mee te eten, en het zou onbeleefd geweest zijn dit te weigeren. Tijdens het eten stelde hij voor om 's anderendaags Chartres te bezoeken met zijn mooie kathedraal, hij ging ons voeren en we mochten nog een nacht in zijn tuin blijven logeren.

Een wijntje of twee drie later hadden we geen enkele moeite om de slaap te vatten. Wat een dag!!!!! 

Bij deze gastvrije mensen waren we nog uitgenodigd op de barbecue

Na deze goeie maaltijd en een paar glazen wijn hadden we geen enkele moeite om in slaap te geraken

Opgestaan, vandaag was het sanitair niet opperbest. Geen water om ons te wassen. Dan maar zo gestart, hopend dat we een riviertje zouden tegenkomen met stromend water om ons wat op te frissen. Na 7 km gingen we Nonancourt binnen, een prachtig stadje. Bovendien vonden we er een café-tabac voor onze dagelijkse koffie met brood. Hier hebben we ook de nodige voorraad opgedaan. Een eindje verder in de stad staken we een rivier over met helder water, maar het was daar een beetje te druk om ons te wassen. Dan maar stinkend en zwetend verder gegaan. Zo verder langs veel kleine baantjes en dorpjes, maar geen water meer te zien. In sommige dorpjes zagen we enkele muren en poorten, en verder was het muisstil. Net voor Saint-Ange-et-Torçay zagen we een snel stromend riviertje met grote stenen aan de rand, zodat we makkelijk aan het water konden. Wat was dat zalig!!! In Torçay vroegen we aan iemand of er iets te drinken was in deze streek. Hij zei, als je dit parcours volgd is er niets te vinden om te drinken. Drinken die Fransen dan nooit iets op café vroegen wij ons af!! We weken dan maar van ons parcours af naar Châteauneuf-en-Thymerais, een stadje van 2700 zielen. Daar probeerden we een warme maaltijd te bemachtigen, maar we waren te vroeg en zouden moeten wachten tot 19:00 uur. Dan maar weer onze vertrouwde pain-flute opgegeten in een café-tabac met een grote koffie. Dan zijn we verder getrokken om een rustig plaatsje te zoeken om ons tentje op te zetten. Na enig zoeken kregen we een ingang van een verwilderde tuin toegewezen even weg van de baan in Petit Hanche. PS: het parcours was minder heuvelend maar meer glooiend. En koolzaad zag je zo ver het oog reikte!!

Goed geslapen vannacht, rustige plaats en droog al had het geregend. Boterhammetjes met water en toespijs geknabbeld van de vorige dag en weg waren we. We gingen richting Saint-Chéron, en verder naar Breuilpont: beenhouwerij, bakkerij en café-tabac allemaal op dezelfde hoek. Deze keer niet zoeken, wat een geluk!!! Een kilometer en half verder staken we de rivier l' Eure over. Daarna richting Epieds: verdorie wat ligt dat hoog!! Verder, nabij Bousserey, aten we onze boterhammen, of beter gezegd onze pain-flute op bij een visput. Lionel knabbelde gruyere kaas met zijn brood en toen hij een beetje verder de rood-witte streepjes van een GR-pad zag zei hij: Ik heb al veel gruyere-paden gezien. Wat een verspreking!! Hij kon er wel om lachen.

Ondertussen kregen we dorst, Iemand vertelde ons dat er in l' Habit een café-tabac was, maar dat was langs onze neus!! Dat was 2,5 km verder stappen, in Bois-le-Roi. De opluchting was groot toen we er aankwamen: eindelijk eens iets anders dan water!!

Daarna trokken we verder naar Illiers-l' Evêque. Daar trokken we een auberge binnen, laadden onze batterijen op (deze van de gsm natuurlijk) en aten nog wat brood. Het was echter nog te vroeg om te stoppen. Daarom trokken we verder naar Les Grès, ons beoogde stopplaats. Al gauw vonden we er een geschikt plaatsje langs een oprit in het gras. Na het tentje opgezet te hebben maakten we ons dagelijks verslag (10de dag).

Ons ontbijt "stokbrood met water van de vorige dag".

Het gemeentehuis van Villegats

De eerste zonnebloemen dat we te zien kregen

Hier hebben we gegeten en gedronken en ook even onze behoefte gaan doen !!

Les Grés

Plaatsje toegewezen gekregen langs een huis in "Les Grès".

't Zal weer een warme nacht worden in ons tentje

Bij het opstaan vanmorgen hadden we een zeer natte tent. Door de dauw. Niet verwonderlijk, want we lagen aan de oever van de Seine. Omdat we een eind moesten terug keren om ons normaal parcours te doen (bijna 2 km) besloten we een ander traject te volgen, via Bouafles naar Courcelles-sur-Seine. In Port-Mort krabden we ons even serieus in de haren door een misleidende wegwijzer. Onze kaart maakte ons ook al niet veel wijzer. Gelukkig schoot een tuinman ons te hulp en vertelde ons dat er een klein straatje aan de oever van de Seine tot in Veronette liep, dat na een poosje in een dreef uitliep. Dat moest hij ons natuurlijk geen twee keer zeggen!!

Zo wat half weg tussen Port-Mort en Vernon zagen we twee vliegtuigen contact maken om te bevoorraden in de lucht, iets heel speciaals. In Vernon gingen we de Seine over. Het prachtig tolhuisje van vroeger en de kerk van Vernon hebben we op de foto gezet. In Vernon zijn we de eerste café-tabac binnen gegaan want we hadden dorst.

Daarna hebben we gezocht naar een beenhouwerij, maar alles was gesloten, pech!!! Dan maar een soort Delhaize binnen gegaan. Lionel kwam er buiten met twee rauwe worsten die normaal eerst moesten gebakken worden, niet erg hé, dat is toch ook gehakt? Miljaar, nu moesten we onze weg terug vinden. Uiteindelijk is het ons toch gelukt. Na Vernon kregen we een zware klim tot bijna in Blaru, een mooi dorpje. Verder naar Chaufour-lès-Bonnières en Villegats, wat ons beoogde eindpunt was.

Jawadde ! Bijna allemaal ingesloten huizen, eerst moet je een grote poort binnen voor je iemand kan bereiken. Na een klein beetje zoekwerk, hebben we ons tentje opgeslagen naast het stadhuis op een hoekje met gras. En daarna hebben we nog wat stokbrood gegeten en wat water gedronken, bij gebrek aan iets anders!!!!

De start is langs een brede baan met weinig verkeer



Aardeweg gevonden richting Veronette

Een lange aardeweg

Twee vliegtuigen die elkaar bevoorraden van brandstof al vliegend

Met een buis verbonden, toch iets speciaals!!!

Mooi pad langs de Seine



Aangkomen in Veronette


Tolhuisje in Vernon aan de Seine

De kerk van Vernon, waar we de Seine overgestoken zijn

Weer verandering van département

Een plaatsje gevonden langs de Mairie van Villegats

Goed geslapen vannacht met een beetje regen op ons tentje. Vroeg weg want het was een lange afstand naar Les Andelys, daar we vroeg moesten aankomen om onze was te doen. Na de eerste klim keek Roland om uit gewoonte en vond Jefke niet!!!

We mistten onze dappere vriend wel een beetje. We genoten van de vergezichten, tot een donkere wolk met onze voeten speelde: regenmantel aan voor niets!! Zo verder naar Ècouis. In de verte zagen we twee hoge torens: hopelijk moeten we daar niet naar tot !! Maar na een paar haarspeldbochten stonden zij toch pal voor onze neus: een mooie grote kerk. Het was Ècouis. Prachtig dorpje!! Eerst een paar foto's genomen van de kerk en dan naar een café-tabac.

Vriendelijke bazin in het café waar we een grote koffie dronken met onze boterhammetjes. De bazin was verwonderd over het aantal kilometers dat we al hadden afgelegd en controleerde het met haar pc. Het klopte op een haar na:231 km. Verder stelden ze ons nog wat vragen over onze tocht, terwijl de bazin uitrekende hoeveel kilometers het nog was naar Santiago de Compostela.

Daarna was het nog 9 km tot in Les Andelys langs een tamelijk drukke baan. In Les Andelys hebben we de was en de plas gedaan in de plaatselijke laverie.

Daarna zijn we iets gaan eten: voorpla, pla en dessert voor 11 euro. (goedkoop)!!!

Vervolgens vlug verder naar de camping, want de tijd begon te dringen. We verschoten ons bijna een bult aan de receptie: 20 euro voor 1 nacht. Dat was iets minder!!! Anders wel een heel mooie camping !!  

Vroeg vertrokken van Nolléval want het word een lange tocht naar Les Andelys

De robuste kerk van Ècouis met zijn dubbele torens

Nog 9 km tot in Les Andelys langs een tamelijk drukke baan

De was gedaan in de laverie in Les Andelys

Foto genomen in het resaurant

Een ruïne



Mooi zicht van op onze camping



De prijs lag hoog, maar het was een mooie camping



Zicht vanuit ons tentje

Hier zullen we wel goed slapen, en morgen weer vroeg weg dat we de zon wat voor zijn!!!

Om 5u30 zijn we opgestaan, een half uur later dan voorzien daar het alarm van de gsm het niet deed. Omdat we ons tentje niet moesten afbreken, konden we om 6u15 al vertrekken. We moesten terug richting Gaillefontaine, daarna gingen we richting Serqueux waar we een boucherie binnengingen en ons wat voorraad kochten. Op naar Forges-les-eaux, maar de bakkerij lag 2 km buiten ons parcours. Jozef bleef achter om op de rugzakken te passen, terwijl wij achter het brood gingen. Daarna volgden we de smalle baantjes naar Argueil die tergend lang leken daar het tempo van Jef gezakt was. Zijn heup deed pijn en hinderde hem rapper te gaan.

In Argueil vonden we een hotel-brasserie waar we vroegen of we er ons brood mochten opeten als we er iets dronken. Dat mocht en we kregen zelfs nog spirelli pasta met kaas en ketchup. Als dessert kregen we nog vier bananen. En dat allemaal gratis !! Terug buiten stond heel wat regen, maar ook een parcours dat verre van plat was, op ons te wachten. Jefke vloekte, sputterde, probeerde op allerlei manieren om vooruit te geraken maar het lukte hem niet. De heupklachten waren te groot en hij besloot te stoppen.

Een paar 100 meter verder vonden we een camping in Nolléval en daar brachten we de laatste uurtjes door met zijn drieën. Daarna kwamen vrouwlief en zoon die we verwittigd hadden Jozef ophalen. Jammer genoeg, afscheid van Jefke !!!!

Ja Jozef: we hebben jou gemist !!!

Klaar om te vertrekken

Terug langs een golvend parcours naar het dorp Gaillefontaine 2 km

Langs lange eenzame wegen

Grote forellen te zien daar

De regen is weer van de partij

Bananen gekregen in het restaurantje waar we gegeten hebben

Weer een ander Département



Nolléval

Opgave Jozef op een camping in Nolléval Spijtig !!!!!

Vandaag hebben we een grote flater begaan, nog voor we begonnen met wandelen. We hebben gewacht tot 07:30 u om te starten, om nog een koffie te kunnen drinken in die café-tabac. De cafebazin had beloofd om open te zijn wanneer we zouden starten, helaas niemand meer te zien !! maar daardoor hebben we natuurlijk veel tijd verloren. Enfin, het eerste dorp dat we tegenkwamen was "Laboissiér-Saint-Martin" : een kerk en drie huizen. Volgden verder de D178 tot we Aumale voor ons zagen: daar vonden we een beenhouwerij en een bakkerij om onze voorraad op te slaan. Ook hebben we daar in een café-tabac nog een goeie koffie gedronken.

Dan maar verder getrokken. Jozef spartelde al enkele dagen met zijn rugzak, blijkbaar is deze niet af te stellen op hem. Daarom kocht de zoon van Jef een nieuwe en beloofde om hem 's avonds achter te brengen (wat een pracht van een zoon)!! Verder Haudricourt gepasserd, maar plots kwamen er erg donkere wolken tevoorschijn aan de hemel. Vlug deden we onze regenkledij aan en maar goed ook, want een fikse bui daalde neer.

Gelukkig konden we drie kwartier schuilen in een paardenrijschool. Daarna verder door Conteville. We waren aan het zoeken op de kaart waar we in de volgende dorpen zouden kunnen slapen. Een dame kwam helpen, en wist te zeggen dat er op onze route niets te vinden zou zijn. We volgden de raad van de dame op en weken uit naar Gaillefontaine: geen omweg, maar wel een grote flater !! Ook daar vonden we immers niets om te overnachten, en dus besloten we maar om verder te trekken. Net buiten de bebouwde kom vroegen we aan een boer waar we konden overnachten. We mochten in de wei boven op een heuvel, of in zijn hofstede 2 km terug keren. We kozen ervoor om terug te keren omdat het enorm waaide en de wolken niet echt veel goeds voorspelden. We ruilden ons tentje in voor een koeienstal.

Zoals beloofd kwam Filip nog met de nieuwe rugzak voor Jef.

Slaapwel ons liedje is uitgezongen !!

Hopeloos wachten, de bazin had beloofd van open te doen. Helaas!!!

Op weg naar Laboissière Saint-Martin

Grote tarwevelden in een glooiend landschap

Lange eenzame banen

uitgestrekt

Dreigende wolken

Een flinke regenvlaag op ons dak

De straten van Conteville

Kastelen genoeg in Frankrijk



De kerk van Gaillefontaine

Daar gaan we slapen deze nacht, in Gaillefontaine

Aan de ingang van de boerderij
e o
Hier kunnen we op ons matje slapen, geen tentje opzetten

Gelukkig moeten de koeien vannacht buiten, ze zijn binnen om gemolken te worden