We naderen het einde van onze reis. Vandaag moesten we maar 4 km doen. We probeerden nog eens uit te slapen, maar dat lukte weer niet. Al vroeg in de morgen was iedereen rond ons aan het rammelen in zijn rugzak op zoek naar de  properste kledij. Uiteindelijk volgden we dan maar het voorbeeld van onze medepelgrims. We moesten toch tegen acht uur buiten zijn (dat was praktisch in ieder refuge zo). Toen we de keuken binnen stapten om ons ontbijt te nemen vonden we het spoorloze Koreaanse meisje gelegen op drie stoelen op rij in haar slaapzak. We lieten echter niet na om te praten, zij moest maar in haar bed slapen. Maar veel beweging zat er nog niet in. Haar roes was nog niet echt over, denk ik.

Ondertussen was het bijna klaar buiten en vertrokken we richting Santiago. Dat konden we al onder ons zien liggen. Na een afdaling restte alleen nog een klim tot aan de kathedraal. Eerst zorgden we voor onze "credential", dat was makkelijk te vinden want het stond er bomvol met pelgrims. Daarna naar een infokantoor gezocht om een stadsplan te bekomen, want in Santiago loop je zo verloren. 

In het infocenter vroegen we waar we de bus van Eurolines konden vinden. Een vriendelijk meisje markeerde het op ons plan, want van haar uitleg verstonden we niet heel veel. Er kwamen heel wat gebaren bij te pas. Eens wij bij het juiste loket aankwamen (en er waren er nogal wat !!) kregen we te horen dat er morgen geen bus rijdt. De eerstvolgende bus vertrekt pas woensdag zeiden ze. We bestelden alvast een ticket, zodat we zeker waren van een plaatsje op de bus. Met de hulp van ons plan vonden we een "albergue, of "refuge" dat niet ver van het busstation was. We hadden er deze morgen al pijlen gezien die er naartoe wezen. In de "albergue" "Acuario" genaamd aangekomen vroegen we of we twee nachten mochten blijven slapen, want dat is niet altijd mogelijk. Dat was geen enkel probleem. We kozen ons bed, keuze genoeg want er was er nog maar eentje bezet.

Het was ondertussen al middag, tijd om de inwendige mens te versterken en een bezoekje te brengen aan "Santiago de Compostella". We begroetten nog enkele pelgrims die we onderweg ergens hadden ingehaald en die nu toekwamen. Bij het terugkeren naar de "albergue", en na onze maaltijd deden we boodschappen voor ons avondeten en ons ontbijt. Het was nog altijd heel warm, en het deed deugd om eens zonder onze rugzak te stappen wat we al lang niet meer gedaan hadden. 

Lionel was zo tevreden dat we ons einddoel hadden bereikt dat hij 's avonds de slaap niet vond. Het werd voor hem een rusteloze nacht.