Roland Cleenewerck, Jozef Dael en Lionel Vandooren
Op 1 juli zijn we vertrokken vanuit Poperinge via Lourdes naar Santiago de Compostela.
Over mijzelf
Ik ben Lionel Vandooren
Ik ben een man en woon in Zonnebeke (Belgie) en mijn beroep is Gepensioeneerd metaalarbeider.
Ik ben geboren op 01/07/1947 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen en Fietsen.
Ik ben gehuwd met Lucrese Keirsebilck en heb een dochter, "Donna" en 2 kleinkinderen "Wannes","Wietse" en +"Warre".
Dropbox
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Zoeken in blog
20-07-2009
Bezoek aan Châtelerault
Lekker lang geslapen. We werden op de koffie gevraagd door mensen van Kortrijk waar we gisteravond lang mee gesproken hebben. Daarna hebben we afscheid genomen want zij trokken door met de mobilhome. Na een snelle hap zijn we Châtellerault gaan bezoeken. Een grote stad, met een prachtig centrum en een 400 jaar oude brug over de Vienne. Ook hebben we de Saint-Jacques kerk bezocht. Die ligt immers ook op de route. We kwamen zelfs twee pelgrims tegen die juist uit de kerk kwamen. Een van hen had een prachtig karretje mee voor zijn bagage dat hij achter zich trok. (had onze vriend Jozef maar zoiets gehad voor zijn bagage!!), echt mooi gemaakt. Niet ver van daar vonden we een restaurantje waar we biefstuk met frieten gegeten hebben, dat deed ons een beetje aan het thuisfront denken. Dat was lang geleden!!!
Na onze inkopen gedaan te hebben keerden we terug naar de camping, waar we probeerden te kijken naar de ronde van Frankrijk, maar we hadden pech, het was een rustdag voor de renners
Op weg naar de stad Deze brug is 400 jaar oud
Mooie tuin
Sint-Jakobkerk in Châtelerault Beeldje van Sint-Jakob de Meerdere
20-07-2009, 00:00 geschreven door Lionel
21-07-2009
Familiebezoek voor Roland
De behoefde om vroeg op te staan was niet groot omdat de familie van Roland ons vandaag kwam bezoeken. Eerst zijn we nog even de stad ingegaan om inkopen te doen voor de volgende dag. Dat was verder dan we gedacht hadden, maar we waren toch op tijd terug. Om 13:15 uur kwam ons bezoek aan, na 06:30 uur rijden. Ze hadden alles bij: aperitief, wijn, groenten, vlees (alles vooraf klaargemaakt en in de koelbox gedaan) en natuurlijk de BBQ. Enkel het vlees moest nog gebakken worden. Gans de namiddag hebben we gegeten en gedronken. Na 600 km op stokbrood met toespijs, water en soms een koffie smaakte dit dubbel zo lekker!!
Nelly, de vrouw van Roland had op de camping pruimenboompjes ontdekt waar de pruimen rijp genoeg waren om te plukken. Toen ze stopte had ze twee koelboxen vol, en ze smaakten nog goed ook!!! ook goed voor confituur van te maken. Rond 19:00 uur vertrok ons bezoek. Afscheid nemen van vrouw en kinderen, die nog 6 uur te rijden hadden tot ze thuis waren. Je moet het maar zien zitten hoor!!!
Daar het nog 20° C was, hebben we ons nog een halve liter bier gekocht om op het gemak onze BBQ door te spoelen. Terwijl de zon zakte, zakten wij daarna af naar ons tentje. Denkend aan morgen. Dan hadden we bijna 40 km voor de boeg, hopelijk is die BBQ al een beetje verteerd ?
Vandaag in alle rust ontbijten en wachten op de familie De zon is er al vroeg bij vandaag Even beter kennis maken met de uitbaters van de camping
Vriendelijke mensen
Nog wat wachten voor ons bezoek aankomt Na ongeveer 600 km rijden zijn ze aangekomen
Gaan kijken waar ons tentje ergens staat De auto volgd ons met de barbecue en alle toebehoren Hier slapen we dan, het gras is grijs in plaats van groen van de grote hitte
Het eten smaakt als je al zoveel kilometers in de benen hebt!!
Nog een koffie als afsluiter, voor de familie terug huiswaarts gaat (terug 600 km), je moet het zien zitten hoor!!
Schoonzoon van Roland is er graag bij, bedankt voor de mooie dag!! Morgen is het weer wandeldag!!
21-07-2009, 00:00 geschreven door Lionel
22-07-2009
Van Châtellerault naar Saint-Julien-l' Ars
Toen we opstonden was het nog pikdonker. Dat is ook niks, want dan duurt het veel langer tegen dat alles terug in onze rugzak geraakt en daarbij ook nog gevaarlijk om iets te vergeten. Om 06:15 uur konden we vertrekken. Châtellerault was nog in diepe rust met uitzondering van enkele mensen die naar hun werk vertrokken: die sukkelaars !! Door Châtellerault ging het vlot, omdat we het de dag ervoor reeds verkend hadden. Daarna gingen we richting Cenon-sur-Vienne, maar daar was niets te vinden wat koffie betreft. Verderop net buiten Cenon-sur-Vienne hoorden we plots Vlaams praten achter ons. Het waren verdorie die fietsers die eerder onze ontbijttafel gepikt hadden op onze camping. We dachten dat het Nederlanders waren maar ze waren van Geluwe en spraken ons dialect. Zij waren op weg naar Bordeaux. Wij naar Voneuil-sur-Vienne (voor onze eerste koffie van de dag) en dan langs de Vienne richting Bonneuil-Matours. Daar was er een prachtig centrum. spijtig dat we geen foto genomen hebben.
De plaats waar we aten was een beetje gericht op Rijsel, want zij spraken er van potjesvlees en Vlaamse karbonaden. Maar wij aten de rest van de BBQ van gisteren (die trouwens nog zwaar op de maag lag) met stokbrood. Toen we buiten stapten stonden we perplex: de wind was gaan liggen waardoor de hitte de overhand had genomen. Maar we moesten nu eenmaal doorbijten om ons einddoel te bereiken, al wisten we dat het lastig ging worden. La-Chapelle-Moulière was net ver genoeg om niet dood te vallen. Daar vielen we meteen een bar binnen voor een paar koffie's. De TV stond aan op de Tour de France. Roland viel al kijkend in slaap, tot de patron zo hard op tafel sloeg dat hij een paar centimeter van zijn stoel ging van het verschieten. We hadden al gezien dat het een rare kwast was die baas.
In Liniers, niet meer dan enkele huisjes bijeen, vonden we later op de dag een kerkje waar we wat konden schuilen in de schaduw van de lindebomen. Een appeltje gegeten, want het was schroeiend heet. Een half uur later vertrokken we naar Lavoux, waar we op het dorpsplein in een winkeltje een frisdrank kochten en nog iets aten op een bank. Toen begon het te overtrekken maar toch bleef het drukkend warm. Uiteindelijk moesten we pas in Saint-Julien-l' Ars schuilen voor een dondervlaag. We vonden er een plek naast een voetbalveld waar we vliegensvlug ons tentje opzetten terwijl het aan alle kanten regende en donderde. Gelukkig duurde het niet lang, en konden we nog ons verslagje schrijven.
We hadden nog wat restjes van de barbecue mee van gisteren, maar hier hebben we toch al weer wat inkopen gedaan Bij de winkel stond er een bank waar we rustig wat gegeten en gedronken hebben Tijd om op te stappen Op weg naar Saint-Julien-l' Ars langs rustige wegen
Hier in Saint-Julien-l' Ars hebben we ons tentje opgezet naast het voetbalveld, we hebben geen foto daarvan
22-07-2009, 00:00 geschreven door Lionel
23-07-2009
Van Saint-Julien-l' Ars naar Chateau-Garnier
Na veel gekraak, donder, bliksem en regen zijn we om 06:00 uur opgestaan. Eindelijk hield de regen op. Gelukkig maar, want een tentje opplooien in de regen is verre van plezant. Om 07:15 uur zijn we kunnen vertrekken uit Saint-Julien-l' Ars. Na een ommetje vonden we toch de goeie weg langs een mooie veldweg tot in Nieuil-l' Ispoir. Na tien km konden we ons bevoorraden, en een koffie drinken met ons stokbrood. 5,5 km verder kwamen we aan in Gizay, We dachten dat we in het zoveelste dorpje aangekomen waren waar niets te vinden was. Tot Lionel op het laatste moment links keek en er een café-tabac ontdekte, waar we ons laafden met een pintje bier. Toen we buiten kwamen hadden de wolken alweer een donkere kleur gekregen. Aan de mist in de verte zag Roland dat het daar al regende. Vliegensvlug hebben we onze regenmantel aangetrokken en ook onze rugzak voorzien van zijn hoes tegen de regen. We konden nog net op tijd schuilen achter een haag in de gracht. Het water spatte meer dan 30 cm terug van de baan, een echte dondervlaag kort en krachtig. Toen het iets minderde met regenen gingen we verder, maar niet voor lang. Een nieuwe vlaag diende zich aan, het hield maar niet op!! In Gençay schuilden we in en café-tabac en aten er ons middagmaal op Franse wijze (om 13:30 uur).
Ondertussen begon de zon weer te schijnen, maar toen we terug vertrokken wisten we al dat het niet voor lang zou zijn. Binnen de kortste keren stonden we weer in de pletsende regen. Roland schatte met zijn vinger op de kaart dat we nog 16 km moesten stappen, en hij zat er niet ver naast. Zo bleek later op de kilometerpaaltjes van de D100. Uiteindelijk belandden we in Château-Garnier waar we een camping vonden en een restaurantje dat bereid was om ons nog warm eten voor te schotelen om 17:30 uur (wat niet echt dikwijls gebeurd). De camping was enkel voor pelgrimtentjes zoals te zien op de foto's hieronder. Het was wel een prachtige locatie aan een meertje. De zon scheen weer volop en ons tentje kon nog opdrogen voordat we sliepen.
Gestart vanuit Saint-Julien-l' Ars
Een vervelende regenvlaag, al bracht het wat verkoeling met zich mee Hier in Chateau-Garnier sliepen we op een camping een beetje speciaal voor pelgrims Hierop schreven we ons verhaal elke dag Roland is liefhebber van mooie foto's
De zon is aan het ondergaan
Tijd om in ons tentje te kruipen, want morgen is er weer een wandeldag!!!
23-07-2009, 00:00 geschreven door Lionel
24-07-2009
Van Chateau-Garnier naar Champagne-Mouton
We merken dat de dagen beginnen te korten. 's Ochtends, om 05:30 uur is het nog schemerdonker, terwijl dat in het begin van onze reis anders was. 37 km hebben hebben we voor de boeg vandaag. We namen een klein prachtig straatje met een mooi landschap dat ons de hele dag in de ban zal houden. In Pouillac SMS-ste Roland naar Roland Declerck (een vriend):"waar blijft die wijn, geen wijnstok te zien, in de verste verte niet?". We kregen als antwoord dat we die later zouden drinken, maar wij hadden nu goesting!!! Dan maar verder gestapt tot La-Chapelle-Bâton, maar daar was ook niets te vinden. Vervolgens naar Charroux waar de prachtige ruïne van de abdij Saint-Sauveur staat, waar we de nodige bevoorrading vonden en waar we in een bar konden eten. Daarna gingen naar Asnois langs prachtige heuvellende wegen, terend op ons water. Af en toe vergezeld door dreigende wolken die met ons voeten speelden (regenjas aan of niet ?).
Omdat er in Le-Bouchage ook niets te vinden was, aten we iets op een muurtje langs de weg. Genietend van ons eten en van het prachtig zicht, vergaten we te kijken naar de wolken die ons plots van achter het bosje verrastten met een plensbui: gedaan met de leute. Langs slingerende wegen gingen we verder naar Vieux-Ruffec waar we onze waterflessen vulden aan een kraantje bij de Mairie (gemeentehuis). Wat een naam voor een dorp van amper 15 huizen!! Nog 4 km naar Champagne-Mouton (waar trouwens noch champagne noch schapen te zien zijn). Ook daar geen drankgelegenheid te zien voor een lekkere koffie. Na rondvraag vonden we wel een grote winkel en de weg naar het voetbalveld waar we ons tentje stevig moesten vastzetten want het waaide nogal hevig. We zijn ongeveer 690 km ver.
Na het schrijven van dit verslag vielen we in slaap op de fluittonen van de wind.
Deze pijl wijst ons de weg Charroux
De ruîne Saint-Sauveur in Charroux Overdekte markt in Charroux
Brug over de rivier Charente De Charente
Kerkje in Vieux-Rufféc Een mooie bochtrijke baan met veel groen langs beide kanten
Aangekomen in Champagne-Mouton
24-07-2009, 00:00 geschreven door Lionel
25-07-2009
Van Champagne-Mouton naar Saint-Sornin
Toen we ons tentje opentrokken werden we omringd door een lichte mist. Dat was eens iets anders maar de zon zat niet ver weg. De temperatuur was ideaal om te wandelen. In Grand-Madieu kochten we ons dagelijks brood en aten we in een plaatselijke bar met een grote koffie, bij een heel openhartige bazin (letterlijk en figuurlijk). Onze route liep langs heuvellende baantjes met een prachtige natuur. Na Saint-Claude hadden we volgens onze uitgestippelde kaart twee mogelijkheden, richting Chasseneuil-sur-Bonnièure. We besloten de blauwe lijn te volgen. Ter plekke bestelden we een koffie en namen er het middagmaal zoals de Fransen (om 14:00 uur). Omdat het erg warm was dronken we nog een pression voor we opnieuw vertrokken.
De weg bleef erg heuvelachtig en prachtig tot in Yvrac-et-Malleyrand. Een pittoresk dorpje waar we onze waterflesjes voorzagen van fris water aan een kraantje bij het gemeentehuis. Vanuit Yvrac hadden we opnieuw twee keuzes en opnieuw gingen we voor de blauwe route tot ons eindpunt, Saint-Sornin. Dat hebben we ons in geen geval beklaagd want in Limarceau hoorden we dat er een camping was in Saint-Sornin. Wonder boven wonder!! En na enig zoeken vonden we het plekje. Als kers op de taart was er nog een wekelijks optreden van een bandje, met alles er op en er aan. Goeie keuze gemaakt vandaag. Het spektakel dat het bandje bracht was formidabel. Het was een soort muzikaal cabaret met een zeer goede trompettiste en een heel goede gitarist. Om 10:30 uur was het afgelopen en begon een spektakel met dans en bengaals vuur op de weide: effenaf prachtig!!! Dat laatste bekeken we vanuit ons tentje. Na een tijd begon de vermoeidheid toe te slaan en sloten we ons tentje en probeerden we te slapen, wat Lionel onmiddellijk lukte, hoorbaar aan zijn gesnurk. Roland hoorde nog de franse tentburen naar hun tentje komen, blijkbaar konden ze niet snel genoeg in hun tentje zijn want ze begonnen onmiddellijk te rollebollen. De apotheose ging aan hem voorbij, want ook Roland viel snel in slaap.
Een spoorwegbrug De kerk van Grand-Madieu Deze is open Chasseneuil-sur-Bonnièure Hier wonen ook artisten
Kerk van Yvrac-et-Malleyrand Ja niet alle kerken zijn open
Saint-Sornin, aan de vlaggetjes te zien is er hier feest. Dat beloofd!!! Hier was er een jongerenfeest aan de gang van één of andere jeugdbeweging, gedaan met een rustige nacht!!!
Dit was een soort muziek-cabaret, wat die twee mensen deden was prachtig. Zij met de trompet, hij met de gitaar. Dan was er nog Bengaals vuur
Dit konden wij bewonderen vanuit ons tentje, 't was een korte nacht
25-07-2009, 00:00 geschreven door Lionel
26-07-2009
Van Saint-Sornin naar Mareuil
Vroeg morgen deze morgen. we zochten ons een weg in een labyrint van straatjes naar La-Chaise, maar belandden in Vilhonneur. Heel mooi maar wel 3 km omweg. Vanuit Vilhonneur, via La-Chaise, naar Germain-de-Montbron, waar er een rommelmarkt was. Alweer een erg mooi dorp, met een prachtig kerkje. In Marthon hielden we halt in het 'café du commerce' waar een plezante cafébaas ons een drankje serveerde en we onze baguettes opaten. Toen de baas onze kaart bekeek zij hij dat er een kortere weg was die bovendien verkeersvrij was. En hij had nog gelijk ook!! Prachtige weg tot in Charras, waar we een steile klim te verwerken kregen voor we de kerk bereikten. Maar onze moeite werd beloond: er was een café op de hoek. De temperatuur was ondertussen flink opgelopen, net als onze dorst. En water is maar water !!! De laatste 12 km waren heel zwaar. Niet alleen door de warmte maar ook door de steile beklimmingen die elkaar snel opvolgden. Plots zagen we ons eindpunt Mareuil in de diepte. Daar vonden we een camping en een restaurantje om eens lekker te eten. Ons Frans mochten we achterwege laten, want het was daar al in het Engels te doen, zowel op camping als in het restaurant. We dachten er eens goed te kunnen slapen, maar niets was minder waar. Om 23:00 uur werden we getrakteerd op een vuurwerk van driekwartier, op 200 m van onze tent ! 't Was prachtig, maar we hadden toch liever vroeg kunnen slapen. Want morgen was het weer vroeg dag!!!!
Rustige weg om te beginnen aan onze dag naar La-Chaise Maar hier zijn we in Vilhonneur, en niet La-Chaise dus waren we een 3 km verkeerd. Grote pech!!!
Eindelijk de goede weg gevonden en La-Chaise gevonden Nog een ruïne van een kasteel Kerkje in Marthon Hier in Marthon in "Café du Commerce" hebben we gegeten en gedronken. De baas wuift ons uit
Kasteelruïne in Mareuil y Belle Wandelen tot in Charras
Nog een goeie ijscreem voor het slapen gaan in Mareuil
Omdat ons tentje deze morgen niet nat was, hebben we het eens droog kunnen opplooien. Al van in het begin zagen we rotsen opduiken, en hier en daar een oude openbare wasplaats met bronnen en zuiver water. En klimmen moesten we ook alweer. Na een steile klim kwamen we aan in het centrum van Verteillac, wat zeer hoog lag !! Daarna gingen we verder naar Bertric-Burée (Prachtig kerkje daar) en naar Ribérac, waar we de was en de plas deden in een wasserette en ons in een café een grote koffie aanschaften, om ons stokbrood op te eten. Hier zaten we op 7 km van Siorac de Ribérac en we wisten dat er ons nog fel oplopende wegen te wachten stonden, hier en daar geflankeerd met kleine dorpjes in de vallei. Siorac kwam in zicht en na een paar haarspeldbochten kwamen we er aan. We dachten daar een rustig plaatsje te vinden, maar verdorie!!! er was daar wel kermis zeker!!! Deze tijd van het jaar is het al vuurwerk en kermis in die dorpjes in Frankrijk. We versloegen dan maar onze dorst met enkele biertjes op de kermis, en vroegen ondertussen aan enkele mensen van het dorp waar we een plekje konden vinden om ons tentje te zetten. We werden terug 200 m de helling afgestuurd naar een grasveld tussen de zonnebloemen, met een prachtig zicht op het dorp en op de kerk, die zo mooi verlicht was 's avonds. Met de muziek van de kermis in de verte vielen we in slaap.
Holen in de rotsen Een oude wasplaats waar de vrouwen vroeger samen kwamen om de was te doen Bertric-Burreé een klein dorpje Hier gaat het flink op en neer Daarboven ligt Siorac-de-Ribérac ons eindpunt voor vandaag
Weer een dorp waar er kermis was
Hier mochten we ons tentje opzetten, weg van het kermisgedruis
Het verslag van de dag moest terug geschreven worden
Hier hebben we een mooi zicht op het dorp Dit zagen we vanuit ons tentje
Hier hebben we rustig geslapen, zo'n 200 m van het dorp
Heel goede nachtrust gehad, maar ons tentje was kletsnat van de dauw. We hadden ons voorgenomen om vandaag enkele kilometers verder te gaan dan gepland. We wandelden door een heel bosrijk gebied. Eerst naar Saint-André-de-Double (niets te vinden in dat dorp) en daarna naar Saint-Michel-de-Double. Daar vonden we een bar waar we onze mondvoorraad van gisteren opaten met een grote koffie. Geen winkel, geen bakkerij en geen beenhouwerij te bespeuren. Toch hoopten we dat we algauw iets zouden vinden want de voorraad slonk !!! De hitte nam toe. Goed dat het een bosrijk gebied was, zo vonden we af en toe wat schaduw. Op weg naar Beaupouyet, wat boven op een kam ligt (een steile klim zonder bomen) zagen we hier en daar kleine druivenveldjes. In Beaupouyet was er gelukkig toch een café-tabac, waar we de rest van onze voorraad verorberden terug met een koffie want voor bier was het veel te warm. Dat ging direct in de benen zitten, en dat was niet de bedoeling!! Maar verder op onze weg was er niets meer te vinden wat eten of drinken betreft. Pfff wat een dag !!! Op de koop toe liepen we nog verkeerd ook, Roland was vandaag niet in zijn dag om de kaart te lezen. We beseften plots dat we weer naar de autostrade toeliepen waar we juist met een brug overgegaan waren. Omkeren: 1,5 km terug de helling op. Uiteindelijk vonden we toch de goede baan, maar niet voor lang want Roland miskeek opnieuw, terwijl Lionel altijd maar was gevolgd. Plots op een T-kruispunt was er geen enkele wegwijzer meer te bespeuren. We namen de route die op onze kaart stond, maar de twijfel sloeg toe. We moesten gokken, en het gokken van Roland ging blijkbaar beter dan het kaartlezen. Hij gokte rechts, en 't was de goeie kant. Langs de D13. We hadden nog gezegd dat we bijna de ganse dag de D13 zouden volgen en juist daardoor mistten we opnieuw onze afslag: een klein baantje richting La Taula. Toen we op de D20 kwamen besefte Roland plots dat er iets niet pluis was: weer 3 km mislopen!! Dan maar richting La Taula langs de grote baan. Een heel eind niets te zien of te vinden, tot we plots een pijl naar rechts "camping" zagen. Aan het tweede huis in de straat vroegen we hoe ver de camping nog was, en of we daar nog konden eten vinden. Het antwoord was negatief: "enkel in het week-end". We vielen bijna achterover van ontgocheling, maar nog meer van honger en dorst!!! De bewoonster wist ons wel te vertellen dat er langs de andere kant van de baan waarvan we kwamen een Gite was voor pelgrims. Onze keuze was vlug gemaakt, daar we geen eten meer hadden. Na een beetje wachten kwamen de eigenaars (André en Noëlle) toe, en werden we goed ontvangen. We kregen ons bed toegewezen en na een deugddoende douche kregen we ons avondmaal. Dit maakte veel goed na een pechdag als deze!! Als we dit niet hadden gevonden weet ik echt niet waar we gingen gegeten en geslapen hebben langs die grote baan!!! Na 28 dagen in ons tentje op ons matje zou een bed ons eens deugd doen dachten we beiden. En we hadden nog gelijk ook !!!
Saint-André-de-Double In een bosrijke omgeving naar Saint-Michel-de-Double Na een lange weg waren we bijna in La-Taula Onze eerste Gite na 28 dagen wandelen in La-Taula
Na bijna een hele maand in tentje slapen eindelijk eens een bed, ook al was het een beetje kort
28-07-2009, 00:00 geschreven door Lionel
29-07-2009
Van La-Taula naar Duras
Rond 06:30 uur was het ontbijt voorzien. Heel lekker geroosterd brood met confituur en een enorme tas koffie, zo groot als een soepkom. André had onze kaarten bekeken en toonde ons op de kaart een kortere weg, met piepkleine weggetjes tot in Le-Fleix. Aan de rivier de Dordogne hadden we geluk: een winkel, toespijs en brood en aan de overkant een bar-café waar we een koffie dronken en nog iets aten. Daarna de brug over, Wauw!!! wat is die lang!! ons parcours volgde de Dordogne een 8-tal km. Daarna ging de Dordogne opeens rechtsaf en wij links omhoog in een wirwar van kleine straatjes die niet eens op onze kaart stonden. Zonder aanwijzing en...natuurlijk namen we de verkeerde weg. Toen we dat ontdekten stonden we al ongeveer 3 km verder van ons doel af, en het was zo warm!!! We trokken verder hopend eens een frisse pint te vinden, maar we vonden enkel fris water bij een gemeentehuisje van een piepklein dorpje. We moesten wel 200 meter heen en terug van ons parcours daarvoor. Daar hoorden we dat er een camping was in Duras, wat ons weer wat hoop gaf, want de zon scheen onverbiddelijk hard!! Vanaf de Dordogne waren de beplantingen enkel nog boomgaarden met pruimbomen en druiven. Zwetend trokken we verder tot net voor Duras waar we de camping vonden. Onze tent gezet en een douche genomen: wat was dat zalig dat stromend water over dat bezweet lijf!!! Onze buren waren Nederlanders, die ons uitnodigden om mee te eten met hen, het was een barbeque. Ze vroegen ons uit over onze reis. Een heel gezellige avond: lekker gegeten en gedronken. Gierig waren deze Nederlanders zeker niet, het kwam niet op een blauwe Leffe of een worst of een ribbetje meer of minder !! Voor we het wisten was het al 22:30 uur en moesten we dit verslagje nog schrijven in het donker met de hulp van een taslamp (de ene moest lichten terwijl de andere schreef). De volgende dag was er weer een wandeldag.
Op weg naar Le-Fleix
De brug over de Dordogne
Wat kijken naar de Forellen
Hier zijn we enkele honderden meters van ons parcour afgeweken om vers water te vragen, want warm water heeft maar een brakke smaak!!! Hier in Duras zijn we op zoek gegaan naar een camping Grenspaal van het departement Lot-et-Garonne
Camping gevonden een eindje buiten het dorp, en uitgenodigd door een familie Nederlanders op de BBQ
Het werd laat voor we konden gaan slapen, die mensen bleven maar vragen stellen over onze pelgrimstocht
Omdat er op de camping niemand te bespeuren viel om te betalen, zijn we er deze morgen maar zonder betalen vanonder gemuisd. Op sommige plaatsen hing er mist tegen de grond, wat weer een warme dag voorspelde. In het eerste dorp 'Taillecavat' kochten we ons brood en kregen we van het bakkerinnetje een grote kop koffie die heel lekker smaakte. Ondertussen had de zon de aangename koelte van de grondmist verdreven en was de temperatuur weer flink de hoogte ingeschoten. Steeds golvend en omringd door pruimeboomgaarden en soms nog een druivenveld, onderbroken door enkele stroken maïs, trokken we verder richting 'Saint-Geraud' en 'Lagupie'. Bij het binnen komen van het dorp waren we net twee kleine kinderen die een kermis zagen staan. We hadden grote dorst, en ons water was bijna op. En voor ons zagen we vanuit de verte een café opduiken, de pret kon niet op dat moment!! Na ons pintje te hebben gedronken stapten we naar 'Saint-Bazeille', waar Lionel een nieuw lampje voor zijn taslamp kocht. Dan verder langs de D3 tussen twee rijen bomen. Zalig in de schaduw. Lionel ging tegen een boom gaan staan (zie foto), om te zien hoeveel die boom dikker was dan hij, en het scheelde nogal wat. Wat verder zijn we de rivier de 'Garonne' overgestoken, waar we een tijdje hebben staan kijken naar het water waar enorme grote forellen in de zon aan het spelen waren. Eens over de brug was de pret uit: geen bomen meer, en de zon scheen ongenadig hard. De laatste 13 km waren loodzwaar. Enerzijds door het parcours (altijd maar op en af) en de hitte, anderzijds door het foutief berekenen van de kilometers, want de weg kronkelde veel meer dan op de kaart was aangegeven. Sloffend en op het einde van onze krachten raakten we toch in 'Guérin', waar we een hoekje gras vonden bij het gemeentehuis om ons tentje te plaatsen. We kregen toestemming van de burgemeesterres, die ons nog de sanitaire voorzieningen liet zien voor deze nacht. Ze was waarschijnlijk van een groene partij met haar groene haarlok in haar kapsel. Hier hebben we reeds 899 km afgelegd. Een goeie nachtrust zal hier van pas komen, want morgen is er weer een wandeldag!!
De volgende morgen namen we ons ontbijt op het terras van het restaurant van de camping, er was daar geen mens te zien. Iedereen sliep nog Nog één van de vele kastelen in Frankrijk De wijngaarden waren vervangen door pruimenboomgaarden in deze streek
En de zon gaf weer van katoen, de schaduw van de bomen deed deugd hier Om aan te tonen hoe dik die bomen waren hebben we deze foto genomen
Mooie rivier de "Garonne".
Wat verder in "Guérin" hebben we een hoekje gras gevonden om ons tentje op te zetten vlak bij een winkel en het gemeentehuis
Veel te lekker geslapen!! We hadden graag blijven liggen, maar de plicht riep. Opgestaan, tentje opgeborgen en daarna als ontbijt de rest van ons brood met wat water opgegeten op de trappen van het gemeentehuis. Als bij toeval deed het winkeltje recht voor onze neus ondertussen zijn deuren open. We konden meteen winkelen en vonden alles wat we nodig hadden om de dag door te komen. Alles werd in de rugzak gestopt en daarna waren we vertrokken de hoogte af richting 'Argenton', een klein gehuchtje waar we iets ongewoon zagen: een bar en haarkapper. De bar was gesloten, maar het kapsalon niet. Alles was er nog zoals 100 jaar geleden (tondeuze met de hand, scheerschuim met kwast en scheermes uit de oude tijd), net een museum, maar alles werd nog gebruikt. Er stond wel een hypermodern telefoontoestel die het zaakje wat verbrodde. Jammer dat we daar geen foto's van genomen hebben!! Vanuit 'Argenton' gingen we verder naar 'Casteljaloux', in de schaduw van de bomen zodat het nog tamelijk fris was. Daar genoten we van een lekkere koffie met wat brood en beleg, voor we verder trokken naar 'Pindères'. Op kaart hadden we gezien dat de rest van de dag door bos gewandeld ging worden, en we verheugden ons op de heerlijke schaduw. Jammer genoeg hadden we ons mispakt: het bos was er wel, maar de bomen stonden langs beide zijden te ver van de weg af. De zon stond loodrecht op ons hoofd en de bomen namen alle wind weg, met andere woorden, bloedheet!!!! Zwetend en puffend wandelden we naar 'Sauméjan', waar we eindelijk een beetje schaduw vonden. Lionel moest al een hele plassen, maar hij wilde niet in de felle zon, hij was al bruin genoeg op andere plaatsen zei hij !! In 'Houeillès', onze eindbestemming, aten we een lekkere warme maaltijd in een restaurantje. Het bazinnetje, afkomstig van Pamplona, vertelde dat er 200 m verder een rustpunt was voor toeristen met mobilhomes en trekkers, een grasveld met banken en sanitair. Daar hebben we ons tentje opgezet en zullen er nu een nu een heerlijke rustige nacht beleven. Wat wel van pas komt na zeker aantal kilometers !!!
Op weg richting Argenton Argenton Kerk in Argenton Lange eenzame baan naar Casteljaloux Even uitblazen, en eten en drinken Komt er wel een einde aan die baan vroegen wij ons af? Eindelijk aangekomen in Houeillès En nog een restaurantje gevonden ook, de bazin was afkomstig van Pamplona waar wij nog moesten voorbijgaan Eindelijk eens een warme maaltijd na al dat stokbrood en die koffie
Na deze maaltijd hebben we ons tentje opgezocht om ons verslagje te schrijven
31-07-2009, 00:00 geschreven door Lionel
01-08-2009
Van Houeillès naar Gabarret
We hadden onze wekker vandaag een half uur vroeger gezet om te kunnen wandelen in de friste, en omdat de bakker al om halfzeven open was. Maar de zon speelde ons spelletje niet mee en was er ook bijzonder vroeg bij. Onze route ging in rechte lijn tot in 'Boussès', tussen de sparrenbossen door die enkel door een kerkje en enkele huisjes werden onderbroken. In Arx, niet meer dan een kerk en een vijftal huisjes maar met een heel groot plein met banken (waarschijnlijk meer dan inwoners) zetten we ons op een bank in de schaduw, en aten er ons brood op met een doosje makreel in mostersaus. Vervolgens gingen we verder naar 'Baudignan', waar we het kerkje bijna waren gepasseerd zonder het opgemerkt te hebben. Zo ongelooflijk klein was het!! In 'Rimbez-et-Baudiets' wandelde Lionel iets voorop omdat Roland had moeten plassen. Plots zag Lionel een reclame van Jupiler, dacht een fatamorgana te beleven, en keek vragend om naar Roland. Die lolbroek dat hij is bevestigde natuurlijk onmiddellijk en we gingen op nader onderzoek. Om de hoek vonden we tot onze grote verbazing een hotelletje met restaurant. Wat een geluk!! We hadden dorst en honger, en toen we binnenstapten en de geur uit de keuken ons tegemoet kwam aarzelden we geen seconde... Na een zeer goede maaltijd met zeer vriendelijke uitbaters zetten we onze weg verder. Het was nog 10 km naar 'Gabarret'. Daar hebben we een pintje gedronken aan de hoek in een café. Het was nog snikheet. Geen wolkje te zien aan de hemel, maar twintig minuten later moesten we ons plots reppen naar de camping. We probeerden ons nog vlug in te schrijven maar moesten uiteindelijk toch met pak en zak vluchten tot in het sanitair. Daardoor moesten we ons tentje opzetten tussen twee dondervlagen in. 't Was trouwens een tentonvriendelijke camping: geen enkel vlak stuk gras waardoor we onze tent op het dolomiet moesten zetten, en onze haringen nooit goed vast bleven zitten. Hopelijk waait het niet te veel vannacht. Het bleef maar regenen, en we zijn gaan slapen met een onveilig gevoel!!!
We zijn in de Landes, veel bos, veel schaduw dachten we maar niets was minder waar!! Hier in de streek is er veel houthandel De kerk van Arx, een klein gemeentje
Heel oud kerkje
De zon stond pal boven ons, dus geen schaduw
Ik wist niet wat ik zag!! JUPILER!!! En dan nog een restaurantje ook, dit kwam juist van pas En of het smaakte? De baas, de bazin en de dochter met haar kindje De dochter met haar kindje wilde op de foto met ons De stallingen rond het restaurant Zo ver in Frankrijk zie je nog altijd monumentjes voor de gesneuvelden van WO 1
In Gabarret, zeer slechte camping om tentje op te zetten. Was meer voor mobilhomes ingericht
01-08-2009, 00:00 geschreven door Lionel
02-08-2009
Van Gabarret naar Sion
Ondanks de nacht op de keitjes van het dolomiet en de voortdurende regen hebben we toch goed geslapen. De tentjes moesten we wel druipnat opbergen. Niet plezant!! Noodgedwongen ontbeten we in het sanitair, want de banken waren kletsnat. Aangenaam was het niet!!! Daarna de baan op langs een rustige heuvellende baan tot in 'Réans'. Daar hadden we efkes geluk, want de heren en dames van het bijna onzichtbare dorp waren aan hun 'Jeu de Boules' bezig. In hun bar konden we koffie krijgen en mochten we ons brood opeten. Bovendien kregen we er nog een glas wijn van de streek en een glas Armagnac. Daarna gingen we verder langs mooie, kronkelende en beschaduwde wegen naar 'Manciet'. Bij 'Chez Monique' vertelden ze ons dat er een camping was in 'Sion', en omdat het goed wandelweer was besloten we nog 9 km door te trekken. In 'Sion' aangekomen, na een hellend parcours, was er echter nergens een camping te vinden. Aan een bewoner die daar gewoon op straat stond vroegen we waar die camping ergens was, maar hij zei dat er geen camping was in 'Sion'. Hij wist wel dat er op 1 km daar vandaan een gite was, en hij kende ook de uitbaters, en zei dat ze waarschijnlijk nog zouden langskomen bij hem. Hij wilde hij ze wel eens verwittigen. In dezelfde adem stelde hij ons voor om zijn 'cave' te bezoeken, hij was namelijk een Armagnacstoker en dat wilden we natuurlijk eens zien. Toen wij daar binnen kwamen zagen we enkele tafels met flessen drank tentoongesteld die een winkeltje voorstelde. Lionel zei dat we absoluut niets gingen kopen, dat onze rugzak van 18 kg al zwaar genoeg was. De man zei dat het ook niet de bedoeling was om iets te verkopen, wat we niet helemaal geloofden!!! Hij presenteerde ons een rosé-wijntje en ondertussen belde zijn vrouw naar de gite om te weten of er nog plaats was. De gite was volzet, maar we mochten slapen in hun privé. De uitbaters waren wel nog niet thuis, zij gingen nog eens langs komen om ons eens te zien. Toen kregen we nog een witte, huisgemaakte pineau... en daarna een rode pineau. Daarna mochten we nog zijn instalatie bekijken waarmee hij zijn armagnac stookte. Toen de mensen van de gite binnenkwamen volgde nog een drankje dat een mengeling was van een soort schuimwijn met een scheut armagnac. Daarna gingen we te voet naar de Gite, een prachtig domein waar we hartelijk werden ontvangen door Anne (een Engelse) en Joël een rasechte Fransman. Ze boden ons thee aan met koekjes, terwijl Anne onze kamer klaarmaakte en wij daarna van een heerlijke douche genoten. Daarna hebben we nog heerlijke eendenborst gegeten met van alles erbij. en na nog een lange babbel met Anne en Joël zijn we in ons zacht bedje gekropen. Iets anders dan in een tentje!!!
Typisch Frans huis in het zuiden op weg naar 'Réans'. Hier zijn we in Manciet Hier is er bevoorrading voor pelgrims "Chez Monique" in Manciet Op weg naar Sion waar we hopen een camping te vinden
Hier in Sion hebben gevraagd naar een camping aan een Armagnacstoker, maar die zei dat hij alleen een Gite wist om te overnachten De man heeft ons zijn winkeltje laten zien De man en zijn vrouw hebben ons ook iets aangeboden Hij kende ook Anne (een Britse) en Joël een echte Fransman die de uitbaters waren van de gite We mochten ook zijn stokerij bezoeken, en wat vragen stellen
Hier was het oppassen met al dat straf spul
Na afscheid genomen te hebben van die lieve mensen was het voor ons nog een km wandelen tot aan de gite Daar de gite volzet was, mochten we in hun prive slapen Wat eten, een goeie douche en een bed was alles wat we ons konden wensen
Toch een plaats om nooit te vergeten!!!
02-08-2009, 00:00 geschreven door Lionel
03-08-2009
Van Sion naar Maubourguet
Deze morgen werden we wakker door de heerlijke geur van geroosterd brood. Lekker ontbijt was dat!! Maar helaas...mooie liedjes duren niet lang: het plannetje van de wijnboer armagnacstoker) was wel goed getekend, toch slaagden we er niet in om de juiste weg te vinden. Gelukkig maakte het geen verschil in kilometers. In een bocht na een lastige klim lag 'Termes-d' Armagnac' plots voor ons. Wij met volle moed er naar toe, maar alweer niets van proviand te vinden. We gingen verder naar 'Cahuzac-sur-dour', weer niets te vinden. Allemaal grote namen maar piepkleine dorpjes!! Via een lange steile klim kwamen we aan in 'Castelnau-Rivière-Basse' : geen café, wel een winkeltje maar dat was gesloten, niets!! wat een dag vandaag!! Wij zagen enkel drie kleurlingen, kinderen en een oude man. 't Was echt heel stil in dat dorp. We hebben dan maar het klein beetje stokbrood en een blikje vis dat ons nog restte opgegeten op een bank die daar stond, Daarna was ons eten allemaal op!! Gelukkig hadden we een mooi zicht op de streek vanop die bank daar we een heel eind gestegen waren. Omdat ons eten op was, besloten we een andere weg te nemen dan gepland. Een klein weggetje op, niet ver van de grote baan, en langs die grote baan tot in 'Soublecause'. En onderweg zagen we een restaurantje!! De bazin verstond vlaams, ze was van Oostende. We konden er niet meer eten op dat uur, maar we konden wel iets drinken (Jupiler dan nog wel!). De mensen daar vertelden ons dat er in Maubourguet een camping was. Dat was nog 10 km verder langs die grote baan, de alternatieve route was 15 km (saai!!). Daar er toch niet te veel verkeer was stapten we in rechte lijn naar dat dorp, in de hoop er nog een bakkerij te vinden die nog open was dit uur. Het geluk was aan onze zijde: we vonden brood en hoefden ons een tijdje geen zorgen meer te maken. Nog lekker gedoucht vooraleer te gaan slapen in ons tentje. Het was weer een zware dag, met een hele zoektocht naar eten en drinken die we nergens gevonden hebben tot op het laatst hier in 'Maubourguet'.
In de Termes-d' Armagnac
Hier zijn we in Castelnau-Riviére-Bass, een piepklein dorpje waar niets te vinden was Gelukkig stond er een bank, hier hebben we onze reserves moeten boven halen. Een doosje ingeblikte vis en een stukje stokbrood Gelukkig hadden we een mooi zicht vanop die bank Van hier af is er niet veel meer plat, altijd klimmen en dalen
Wat verder kwamen we aan in Maubourguet waar we gelukkig nog een bakkerij vonden en een camping oef!!! wat een dag!!!
03-08-2009, 00:00 geschreven door Lionel
04-08-2009
Van Maubourguet naar Bordères-sur-l' Echez
Goed geslapen vannacht (we hebben ons zelfs een beetje overslapen). Met de slapers nog in onze ogen, gingen we de baan op. Bij het eerste beetje zonlicht zagen we duidelijk dat de Pyreneeën zich aan de horizon begonnen af te tekenen. We gingen richting 'Larreule' langs een prachtig klein baantje, terwijl de Pyreneeën steeds beter in zicht kwamen. In 'Vic-en-Bigorre' moesten we ons parcours een beetje verlaten om ons te bevoorraden van eten en drinken. We dronken er koffie in een bar en stapten daarna verder naar 'Saint-Lézer', 'Siassouy en Lagarde waar we er telkens niet in slaagden om maar iets van eten of drinken te vinden. In 'Oursbelille' vroeg Lionel aan twee oude vrouwtjes of er een bar was en zij konden er tot onze grote vreugde eentje aanwijzen. Alleen bleek die bij onze aankomst gesloten. Dan maar wat stokbrood geknabbeld op het terras. Toen we goed en wel neerzaten kwam de vrouw des huizes thuis en vroeg wat we daar deden, terwijl haar pitbull uit haar auto sprong. Wat was dat schrikken zeg!!!zij zei wel het is een heel brave hond, maar wij wisten dat niet en een pitbull heeft al niet zo'n goede reputatie.
Onze opluchting was groot toen ze ons na een beetje uitleg toch een drankje wou serveren. We betaalden de rekening en zetten koers naar ons einddoel 'Bordères-sur l'-Echez'. Daar vroegen we op het gemeentehuis, (De Mairie) naar een camping die er niet bleek te zijn. Wel kregen we een hoekje gras met sanitair toegewezen naast een rugbyveld. Stel je maar niet te veel voor bij het sanitair!! Gelukkig was het hoekje gras wel in orde.
In de verte zien we de Pyreneeën opduiken Hier in Bordères-sur-l'Echez hebben we een slaapplaats gevonden op een Rugbyveld bij de kantine De toiletten stelden niet veel voor, 't was een kattenwasje vanavond
En morgenochtend zal het niet anders zijn!!!
04-08-2009, 00:00 geschreven door Lionel
05-08-2009
Van Bordères-sur-l' Chez naar Lourdes
Na een rustige nacht, tentje opgeborgen en wat gegeten. Omdat we onze kleren wilden wassen, besloten we een andere weg te nemen dan de uitgestippelde route door 'Tarbes'. Dat was een goede zet, want toen we de weg naar de wasserij vroegen bleek die net om de hoek te zijn. Na het drogen en plooien van onze kledij gingen we op zoek naar een kop koffie voor bij ons brood. Daar kwam Roland tot inzicht hoe het kwam dat er zo weinig herbergen zijn in Frankrijk: de vrouwen verdoen er al hun spaarcenten bij de talrijke haarkappers en kapsters!! Uiteindelijk vonden we tocht een PMU-café. Er word namelijk veel gewed op paarden in Frankrijk, daarom die PMU-café. Daarna begon het moeilijkste werk: onze weg vinden door 'Tarbes'. De straten zagen er allemaal hetzelfde uit. Met hulp van een madammeke slaagden we in onze opdracht, en konden we opgelucht ademhalen toen we na lange tijd uit het centrum kwamen.
'Odos' is een klein dorpje met enkel een patisserie. Daar konden we ons een koffie uit een automaat aanschaffen, en een taartje eten, HEERLIJK !!! Omdat ook 'Odos' met een wirwar van straatjes is bezaaid, prezen we ons gelukkig dat de bakkersvrouw ons de weg naar 'Hibarette' expliceerde. Op de kaart hadden we gezien dat het niet vlak was, en dat hebben we gevoeld ook. De zon brandde verschrikkelijk en er waren geen bomen meer langs de weg om in de schaduw te lopen. Jozef was ondertussen met zijn vrouw aangekomen in Lourdes, en kon niet nalaten om ons te berichten dat hij in de schaduw zat met een grote stella voor hem. En wij hadden enkel ons water dat bovendien al lauw was geworden. In 'Hibarette' dachten we een café te hebben gezien maar naderhand zagen we dat hij al enkele jaren gesloten moest zijn. pech!! dan maar vers water genomen uit een kraantje bij de mairie (gemeentehuis). We zijn dan verder getrokken naar 'Benac' en 'Barry', Daar voorspelde een fietser dat het een stevige helling was naar 'Avernan', en dat hebben we ook gevoeld. Onder een verschroeiende zon trokken we verder en waren we weer in the middle of nowhere beland: niets te vinden en al zeker geen camping. We vroegen aan een vrouwtje langs de kant van de weg of er verder ergens een camping was, ze zei dat de enige camping dat ze wist al tegen Lourdes was. En dat was 6 km verder in stijgende lijn. Ze zei het stijgd nog een beetje en dan is het de hele tijd naar beneden. Maar wat zij een beetje vond, vonden wij heel steil en heel lang !! Toch hebben we doorgezet. En het volharden gaf ons toch voldoening toen we boven waren, want beneden lag Lourdes te blinken in de zon. Het gevoel was overweldigend na zoveel km gewandeld te hebben ons eerste doel hadden we bereikt.
We hielden halt aan de eerste camping, net aan de rand van Lourdes. Het was genoeg geweest vandaag. We zetten vlug ons tentje op, en namen een lekkere lange douche. Daarna zochten we in de buurt iets om te eten en te drinken. Vermoeid van de zware dag kropen we algauw ons tentje in, en 't was oogjes toe en snaveltjes toe. Morgen bezoek aan Lourdes en afspraak met Jozef en zijn familie.
Na een lange weg door Tarbes hebben we in Odos een koffie uit een automaat gehaald en een taartje gekocht Aan de bakkersvrouw, of iemand die daar dienst deed hebben we ook de weg even moeten vragen Hier gaan we de goede richting in naar Lourdes
De hitte is weer bijna niet te harden en het parcours is hier zeer zwaar
Daar beneden moet Lourdes ergens liggen
Even rusten in een beetje schaduw, het werd ons toch een beetje te veel
Mooie zichten, in de pyreneeën
Wat verder waren we aan de camping in Lourdes
05-08-2009, 00:00 geschreven door Lionel
06-08-2009
Bezoek aan Lourdes
We wilden eens uitslapen omdat we niet moesten wandelen, maar toch waren we vroeg wakker. De macht der gewoonte zeker ? We hadden met Jozef en zijn vrouw Martine plus een paar familieleden afgesproken aan de ingang van het heiligdom. Enerzijds waren we erg blij met het weerzien van onze vriend Jef maar anderzijds ook bedroefd dat we hem niet tot in Lourdes hebben gekregen al wandelen. De emoties kwamen los, zowel van Jef als van Roland en Lionel stond er ook maar beteuterd bij. We zijn rechtstreeks naar de grot gegaan om onze meegebrachte intenties over te brengen, bij het ontsteken van een kaars. Dan hebben we nog wat gaan eten en gaan drinken en wat rondgewandeld om een en ander te gaan bezoeken.
Het is een regendag vandaag Bezoek aan de grot
Onze vriend Jozef en vrouw plus familie zijn ons komen bezoeken in Lourdes Rivier de Gave De burcht
Bernadette Soubirous Foto van het geboortehuis van Bernadette
06-08-2009, 00:00 geschreven door Lionel
07-08-2009
Bezoek aan Lourdes dag 2
De tweede dag zijn we de burcht gaan bezoeken waar het 'museé Pyrenees' te bezoeken is. Alleen het weer viel wat tegen, het heeft de ganse dag gemotregend en nat geweest. Hopelijk zal het morgen wat droger zijn. Dan krijgen we ongeveer 150 km voor de voeten geschoven tot in Saint-Jean-Pied-de-Port.
Op weg naar de burcht, waar een museum van de Pyreneeën te bezoeken is Zicht van op de burcht Spijtig van de druilerige regen
Een oude pres Prachtige gesculteerde kast
Steenkappersmateriaal
Foto van de bouw
Een oriëntatietafel
Een kanon om de stad te verdedigen
07-08-2009, 00:00 geschreven door Lionel
08-08-2009
Van Lourdes naar Asson
Vorige nacht is het blijven motregenen waardoor ons tentje vanochtend niet al te makkelijk op te bergen was. Omdat we al een paar dagen in Lourdes hebben doorgebracht, hadden we geen enkele moeite om door de stad te laveren en mondvoorraad op te slaan. Het hotel waar Jozef en familie verbleef lag niet ver van het heiligdom. Na een kwartiertje stappen belden we hem eens op. Hij was net aan het ontbijt begonnen.
We gingen rechtdoor de D13 Op. Daar zagen we pijltjes van de Sint-Jakobsroute. Hoe het mogelijk was dat we toch verkeerd liepen weten we niet, maar na onze eerste klim boven op de 'Col de Besains' viel onze euro. We vroegen de weg:2,5 km terug naar beneden. Daarna volgden we pijltjes van Sint-Jacob met verhoogde aandacht en passeerden Sint-pé-de-Bigorre. Prachtige uitzichten, hoewel de wolken net iets te laag hingen om sommige toppen te zien. Onze weg volgde de Gave de Pau, langsheen de grotten van Bétherran. Eerst dachten we die te bezoeken, maar omdat we bijna twee uur moesten wachten tot openingstijd veranderden we van gedacht.
In Les-Feller-Bétheran verlieten we de baan langs een sterk hellend, krinkelend weggetje dat deel uitmaakte van de pelgrimsroute van Sint- Jacobus. Zo belandden we in Asson. Daar was net een 'marriage' aan de gang: toeterende auto's reden in colonne naar de kerk. Nieuwsgierigaards als we zijn gingen we een kijkje nemen en ontdekten we er een 'refuge' voor pelgrims (= enkel slaapgelegenheid: stapelbed met wat keukengerei en sanitair). Wat een geluk!!!! Vandaag dus eens zonder tentje maar in een bed.
Ons eerste betrachting zit er op: te voet in Lourdes geraken dat is gelukt Nu gaan we verder door de Pyreneeën, tot in Saint-Jean-de-Port Het bos van Lourdes is de goede richting
Nog een laatste zicht op de rivier "Gave de Pau".
Ter hoogte van de grotten van Bétheran Saint-pé-de-Bigorre
Aangekomen in Asson, waar we de nacht zullen doorbrengen Ons bedje
