In de Termes-d' Armagnac









Hier zijn we in Castelnau-Riviére-Bass, een piepklein dorpje waar niets te vinden was

Gelukkig stond er een bank, hier hebben we onze reserves moeten boven halen. Een doosje ingeblikte vis en een stukje stokbrood

Gelukkig hadden we een mooi zicht vanop die bank

Van hier af is er niet veel meer plat, altijd klimmen en dalen

Wat verder kwamen we aan in Maubourguet waar we gelukkig nog een bakkerij vonden en een camping oef!!! wat een dag!!!

Goed geslapen vannacht (we hebben ons zelfs een beetje overslapen). Met de slapers nog in onze ogen, gingen we de baan op. Bij het eerste beetje zonlicht zagen we duidelijk dat de Pyreneeën zich aan de horizon begonnen af te tekenen. We gingen richting 'Larreule' langs een prachtig klein baantje, terwijl de Pyreneeën steeds beter in zicht kwamen. In 'Vic-en-Bigorre' moesten we ons parcours een beetje verlaten om ons te bevoorraden van eten en drinken. We dronken er koffie in een bar en stapten daarna verder naar 'Saint-Lézer', 'Siassouy en Lagarde waar we er telkens niet in slaagden om maar iets van eten of drinken te vinden. In 'Oursbelille' vroeg Lionel aan twee oude vrouwtjes of er een bar was en zij konden er tot onze grote vreugde eentje aanwijzen. Alleen bleek die bij onze aankomst gesloten. Dan maar wat stokbrood geknabbeld op het terras. Toen we goed en wel neerzaten kwam de vrouw des huizes thuis en vroeg wat we daar deden, terwijl haar pitbull uit haar auto sprong. Wat was dat schrikken zeg!!!zij zei wel het is een heel brave hond, maar wij wisten dat niet en een pitbull heeft al niet zo'n goede reputatie.

Onze opluchting was groot toen ze ons na een beetje uitleg toch een drankje wou serveren. We betaalden de rekening en zetten koers naar ons einddoel 'Bordères-sur l'-Echez'. Daar vroegen we op het gemeentehuis, (De Mairie) naar een camping die er niet bleek te zijn. Wel kregen we een hoekje gras met sanitair toegewezen naast een rugbyveld. Stel je maar niet te veel voor bij het sanitair!! Gelukkig was het hoekje gras wel in orde.

In de verte zien we de Pyreneeën opduiken

Hier in Bordères-sur-l'Echez hebben we een slaapplaats gevonden op een Rugbyveld bij de kantine

De toiletten stelden niet veel voor, 't was een kattenwasje vanavond

En morgenochtend zal het niet anders zijn!!!

Na een rustige nacht, tentje opgeborgen en wat gegeten. Omdat we onze kleren wilden wassen, besloten we een andere weg te nemen dan de uitgestippelde route door 'Tarbes'. Dat was een goede zet, want toen we de weg naar de wasserij vroegen bleek die net om de hoek te zijn. Na het drogen en plooien van onze kledij gingen we op zoek naar een kop koffie voor bij ons brood. Daar kwam Roland tot inzicht hoe het kwam dat er zo weinig herbergen zijn in Frankrijk: de vrouwen verdoen er al hun spaarcenten bij de talrijke haarkappers en kapsters!! Uiteindelijk vonden we tocht een PMU-café. Er word namelijk veel gewed op paarden in Frankrijk, daarom die PMU-café. Daarna begon het moeilijkste werk: onze weg vinden door 'Tarbes'. De straten zagen er allemaal hetzelfde uit. Met hulp van een madammeke slaagden we in onze opdracht, en konden we opgelucht ademhalen toen we na lange tijd uit het centrum kwamen.

'Odos' is een klein dorpje met enkel een patisserie. Daar konden we ons een koffie uit een automaat aanschaffen, en een taartje eten, HEERLIJK !!! Omdat ook 'Odos' met een wirwar van straatjes is bezaaid, prezen we ons gelukkig dat de bakkersvrouw ons de weg naar 'Hibarette' expliceerde. Op de kaart hadden we gezien dat het niet vlak was, en dat hebben we gevoeld ook. De zon brandde verschrikkelijk en er waren geen bomen meer langs de weg om in de schaduw te lopen. Jozef was ondertussen met zijn vrouw aangekomen in Lourdes, en kon niet nalaten om ons te berichten dat hij in de schaduw zat met een grote stella voor hem. En wij hadden enkel ons water dat bovendien al lauw was geworden. In 'Hibarette' dachten we een café te hebben gezien maar naderhand zagen we dat hij al enkele jaren gesloten moest zijn. pech!! dan maar vers water genomen uit een kraantje bij de mairie (gemeentehuis). We zijn dan verder getrokken naar 'Benac' en 'Barry', Daar voorspelde een fietser dat het een stevige helling was naar 'Avernan', en dat hebben we ook gevoeld. Onder een verschroeiende zon trokken we verder en waren we weer in the middle of nowhere beland: niets te vinden en al zeker geen camping. We vroegen aan een vrouwtje langs de kant van de weg of er verder ergens een camping was, ze zei dat de enige camping dat ze wist al tegen Lourdes was. En dat was 6 km verder in stijgende lijn. Ze zei het stijgd nog een beetje en dan is het de hele tijd naar beneden. Maar wat zij een beetje vond, vonden wij heel steil en heel lang !! Toch hebben we doorgezet. En het volharden gaf ons toch voldoening toen we boven waren, want beneden lag Lourdes te blinken in de zon. Het gevoel was overweldigend na zoveel km gewandeld te hebben ons eerste doel hadden we bereikt.

We hielden halt aan de eerste camping, net aan de rand van Lourdes. Het was genoeg geweest vandaag. We zetten vlug ons tentje op, en namen een lekkere lange douche. Daarna zochten we in de buurt iets om te eten en te drinken. Vermoeid van de zware dag kropen we algauw ons tentje in, en 't was oogjes toe en snaveltjes toe. Morgen bezoek aan Lourdes en afspraak met Jozef en zijn familie.

Na een lange weg door Tarbes hebben we in Odos een koffie uit een automaat gehaald en een taartje gekocht

Aan de bakkersvrouw, of iemand die daar dienst deed hebben we ook de weg even moeten vragen

Hier gaan we de goede richting in naar Lourdes



De hitte is weer bijna niet te harden en het parcours is hier zeer zwaar





Daar beneden moet Lourdes ergens liggen



Even rusten in een beetje schaduw, het werd ons toch een beetje te veel



Mooie zichten, in de pyreneeën

Wat verder waren we aan de camping in Lourdes

We wilden eens uitslapen omdat we niet moesten wandelen, maar toch waren we vroeg wakker. De macht der gewoonte zeker ? We hadden met Jozef en zijn vrouw Martine plus een paar familieleden afgesproken aan de ingang van het heiligdom. Enerzijds waren we erg blij met het weerzien van onze vriend Jef maar anderzijds ook bedroefd dat we hem niet tot in Lourdes hebben gekregen al wandelen. De emoties kwamen los, zowel van Jef als van Roland en Lionel stond er ook maar beteuterd bij. We zijn rechtstreeks naar de grot gegaan om onze meegebrachte intenties over te brengen, bij het ontsteken van een kaars. Dan hebben we nog wat gaan eten en gaan drinken en wat rondgewandeld om een en ander te gaan bezoeken.

Het is een regendag vandaag

Bezoek aan de grot





Onze vriend Jozef en vrouw plus familie zijn ons komen bezoeken in Lourdes

Rivier de Gave

De burcht













Bernadette Soubirous

Foto van het geboortehuis van Bernadette

Op weg naar de burcht, waar een museum van de Pyreneeën te bezoeken is

Zicht van op de burcht

Spijtig van de druilerige regen









Een oude pres

Prachtige gesculteerde kast







Steenkappersmateriaal



Foto van de bouw



Een oriëntatietafel

Een kanon om de stad te verdedigen

Vorige nacht is het blijven motregenen waardoor ons tentje vanochtend niet al te makkelijk op te bergen was. Omdat we al een paar dagen in Lourdes hebben doorgebracht, hadden we geen enkele moeite om door de stad te laveren en mondvoorraad op te slaan. Het hotel waar Jozef en familie verbleef lag niet ver van het heiligdom. Na een kwartiertje stappen belden we hem eens op. Hij was net aan het ontbijt begonnen.

We gingen rechtdoor de D13 Op. Daar zagen we pijltjes van de Sint-Jakobsroute. Hoe het mogelijk was dat we toch verkeerd liepen weten we niet, maar na onze eerste klim boven op de 'Col de Besains' viel onze euro. We vroegen de weg:2,5 km terug naar beneden. Daarna volgden we pijltjes van Sint-Jacob met verhoogde aandacht en passeerden Sint-pé-de-Bigorre. Prachtige uitzichten, hoewel de wolken net iets te laag hingen om sommige toppen te zien. Onze weg volgde de Gave de Pau, langsheen de grotten van Bétherran. Eerst dachten we die te bezoeken, maar omdat we bijna twee uur moesten wachten tot openingstijd veranderden we van gedacht.

In Les-Feller-Bétheran verlieten we de baan langs een sterk hellend, krinkelend weggetje dat deel uitmaakte van de pelgrimsroute van Sint- Jacobus. Zo belandden we in Asson. Daar was net een 'marriage' aan de gang: toeterende auto's reden in colonne naar de kerk. Nieuwsgierigaards als we zijn gingen we een kijkje nemen en ontdekten we er een 'refuge' voor pelgrims (= enkel slaapgelegenheid: stapelbed met wat keukengerei en sanitair). Wat een geluk!!!! Vandaag dus eens zonder tentje maar in een bed.

Ons eerste betrachting zit er op: te voet in Lourdes geraken dat is gelukt

Nu gaan we verder door de Pyreneeën, tot in Saint-Jean-de-Port

Het bos van Lourdes is de goede richting



Nog een laatste zicht op de rivier "Gave de Pau".







Ter hoogte van de grotten van Bétheran

Saint-pé-de-Bigorre







Aangekomen in Asson, waar we de nacht zullen doorbrengen

Ons bedje

Roland bezig aan zijn verslag

Wakker geworden in de 'refuge' zoals thuis in de slaapkamer: lekker warm terwijl het buiten de ganse nacht had geregend. Omdat het plaatselijke winkeltje 's zondags gesloten is, hoopten we in 'Bruges' brood te vinden. Het was fris en vochtig weer waardoor de bergtoppen niet zichtbaar waren.

Het stappen ging goed en we waren heel vlug in 'Bruges'. Dat zat mee: twee plaatsen om brood te kopen en een bar om koffie te drinken. Terwijl we een koffie dronken zagen we een moeder met twee kinderen passeren met een rugzakje. Op weg naar 'Mifagette' achterhaalden we het trio: moeder, dochter (ongeveer 16 a 17 jaar) en een zoon van 11 jaar. Zij volgden ook de Saint-Jacques-route. Ze spraken ons aan in het Frans en een beetje Engels, maar we hoorden dat het Spanjaarden waren.

In Mifagette misliepen we voor de zoveelste keer. Afslag niet gezien. Gelukkig niet ver want het schoot Roland te binnen dat we moesten opletten in Mifagette. We keerden op onze stappen terug, vonden redelijk vlug de juiste weg en haalden opnieuw onze Spaanse vrienden in. De stofregen veranderde ondertussen in dikke motregen, waardoor we onze regenkledij en de hoes van de rugzak aantrokken onder een boom. De Spanjaarden volgden ons voorbeeld. De weg klom naar 'Saint-Colome'. Dat baantje was ook een Gruyère pad (sorry een GR-pad) met heel mooie verzichten maar helaas zaten de bergtoppen in de wolken verstopt. Die wolken trokken heel langzaam op om vervolgens weer neer te slaan. Plots kruisten we een hele groep tegenliggers. Wandelaars die dezelfde route als wij stapten maar dan omgekeerd, naar Lourdes toe. Ze waren zeker met een 50-tal man en vrouw. Een van hen sprak Nederlands en vroeg nieuwsgierig naar wat wij deden. Zij vroeg ons of we de hond die hen al volgde van in Arudy terug mee te nemen. En dat lukte ons merkwaardig goed. Dat beest bleef ons gedwee volgen!!

Toen we Arudy binnenkwamen zagen we een wegwijzer die ons de richting naar een piepkleine camping wees. 150 meter verder stond er echter een circustent wat ons wat verontrustte. Onderweg stopte er een auto. De chauffeur stapte uit en begon van zijn voeten te maken tegen de hond die ons de ganse tijd was gevolgd. Die man moet uren hebben gezocht. Hij moest eens hebben geweten waar zijn hond al vandaan kwam!!! Oef, die waren we kwijt !!! Tentje opgezet en het dorp gaan verkennen, op zoek naar een plek om morgen brood te kopen. In het restaurant iets besteld, wat ons goed smaakte!! De vrouw van het restaurant vertelde ons dat de priester onderdak verleende aan pelgrims. Omdat er weer regen verwacht werd voor vannacht en we ons niet echt op 't gemak voelden naast die circustent, klopten we aan bij de priester. Toen hij het raam op de bovenverdieping open trok, vroeg hij waar onze rugzak was, en na de nodige uitleg mochten we bij hem intrekken. Het tentje was ondertussen mooi opgedroogd zodat we het vlug konden opbergen in onze rugzak. In de 'refuge' kregen we een mooi kamertje waar we veel beter af waren dan buiten in de regen op die onveilige camping.

Terug op stap richting Bruges-Capbis-Mifaget

Hier klom de weg naar Saint Colome

De bergtoppen zijn niet goed zichtbaar door de mist vandaag









Aangekomen in Arudy waar we tamelijk vlug een slaapplaats vonden




Dit is een mooi dorpje

Die bruine deur rechts achter Roland is onze slaapplaats

Hier hebben we ons tentje niet zoveel meer nodig