|
21 prachtige stapdagen, alles samen meer dan 500 km. Tot
Salas : 2 dag-etappes verder dan Oviedo.
Onze tocht is naar wens verlopen. Vermits we heel weinig in
de gelegenheid waren onze blog aan te vullen met om de paar dagen een verslagje,
ziehier dan een uitgebreid verhaal !
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Na enkele dagen zaten we reeds in een routine. Rond 7 uur
opstaan, stilletjes klaarmaken (want in de slaapzalen is niet iedereen een
vroege vogel) en alles in de rugzak opbergen. Ook dat wordt een routine, want
alles heeft ondertussen al een vaste plaats ( handig om in het donker je
spullen terug te vinden). Dan een deur achter je dichttrekken en vooruit
! De stille ochtend laat je rustig wakker
worden terwijl je uitkijkt naar een bar voor een ontbijtje op zijn Spaans.
Tegen die tijd is het bijna 8 uur en zie je de donkere hemel
plaats maken voor de zon. Weer een schitterende dag !
Dag na dag kwamen we in een ander landschap. Het ene moment
waren we de bergen aan het opklimmen, dan weer aan het afdalen om dan
plots verrast te worden door een zicht
op een helderblauwe zee terwijl we uit het dichtbegroeid bos kwamen. Super !
Een prachtig moment , één van de vele, was toen we langs de
kust liepen en in de verte rook zagen opstijgen, althans dat dachten we. Wat
bleek, het was een bijzonder natuurverschijnsel. In de kalkrots heeft gedurende
jaren het regenwater openingen gemaakt die een soort koker vormen. Als de
branding het zeewater tegen de steile kliffen opstuwt, komt het water met grote
kracht door deze gaten naar buiten wat echte geisers van zeewater veroorzaakt.
Fenomenaal. Dette wou een foto nemen. Het geluid, zeg maar gebulder van de zee
door die kokers, was echter behoorlijk angstaanjagend. Na een tijdje raakten we
gewend aan dat geluid en dan durfden we wat naderen om een foto van dichtbij te
nemen. Intussen was het tijd om een hapje te eten en hebben we onder een voortdurende
lichte douche van zeewater ons ongeveer-middagmaal van brood en kaas verorberd.
Naast het haast dagelijks in verwondering staan over de
natuur, was er ook tijd om onder het stappen je gedachten de vrije loop te
laten. Uren van stilte en alleen zijn geven je de nodige innerlijke rust. Ook
waren er momenten waarop we met elkaar praatten over ons gezin, onze vreugden en
verdrietjes, over het leerproces in ons leven en zo meer. En op de tocht heb ik
toch weer dingen ontdekt over mezelf.
Zon tocht maken is op vele vlakken verrijkend. Ik zou het eenieder
toewensen zon ervaring te kunnen beleven.
En dan de thuiskomst. We werden opgehaald aan het station
door onze wederzijdse partners met een spandoek van Natuurpunt en een ruiker
bloemen. Ook dat was een fenomenaal natuurverschijnsel !
Graag had ik als afsluiter elk één die ons gesteund heeft,
in gedachten, in een gebaar of door een financiële bijdrage voor het
Natuurpunt-project, willen bedanken. Tijdens die meer dan 500 km heb ik ook aan
jullie gedacht !!
Dank jullie van harte.
Doris
|
