21 prachtige stapdagen, alles samen meer dan 500 km. Tot
Salas : 2 dag-etappesverder dan Oviedo.
Onze tocht is naar wens verlopen. Vermits we heel weinig in
de gelegenheid waren onze blog aan te vullen met om de paar dagen een verslagje,
ziehier dan een uitgebreid verhaal !
Na enkele dagen zaten we reeds in een routine. Rond 7 uur
opstaan, stilletjes klaarmaken (want in de slaapzalen is niet iedereen een
vroege vogel) en alles in de rugzak opbergen. Ook dat wordt een routine, want
alles heeft ondertussen al een vaste plaats ( handig om in het donker je
spullen terug te vinden). Dan een deur achter je dichttrekken en vooruit !De stille ochtend laat je rustig wakker
worden terwijl je uitkijkt naar een bar voor een ontbijtje op zijn Spaans.
Tegen die tijd is het bijna 8 uur en zie je de donkere hemel
plaats maken voor de zon. Weer een schitterende dag !
Dag na dag kwamen we in een ander landschap. Het ene moment
waren we de bergen aan het opklimmen, dan weer aan het afdalen om dan
plotsverrast te worden door een zicht
op een helderblauwe zee terwijl we uit het dichtbegroeid bos kwamen. Super !
Een prachtig moment , één van de vele, was toen we langs de
kust liepen en in de verte rook zagen opstijgen, althans dat dachten we. Wat
bleek, het was een bijzonder natuurverschijnsel. In de kalkrots heeft gedurende
jaren het regenwater openingen gemaakt die een soort koker vormen. Als de
branding het zeewater tegen de steile kliffen opstuwt, komt het water met grote
kracht door deze gaten naar buiten wat echte geisers van zeewater veroorzaakt.
Fenomenaal. Dette wou een foto nemen. Het geluid, zeg maar gebulder van de zee
door die kokers, was echter behoorlijk angstaanjagend. Na een tijdje raakten we
gewend aan dat geluid en dan durfden we wat naderen om een foto van dichtbij te
nemen. Intussen was het tijd om een hapje te eten en hebben we onder een voortdurende
lichte douche van zeewater ons ongeveer-middagmaal van brood en kaas verorberd.
Naast het haast dagelijks in verwondering staan over de
natuur, was er ook tijd om onder het stappen je gedachten de vrije loop te
laten. Uren van stilte en alleen zijn geven je de nodige innerlijke rust. Ook
waren er momenten waarop we met elkaar praatten over ons gezin, onze vreugden en
verdrietjes, over het leerproces in ons leven en zo meer. En op de tocht heb ik
toch weer dingen ontdekt over mezelf.
Zon tocht maken is op vele vlakken verrijkend. Ik zou het eenieder
toewensen zon ervaring te kunnen beleven.
En dan de thuiskomst. We werden opgehaald aan het station
door onze wederzijdse partners met een spandoek van Natuurpunt en een ruiker
bloemen. Ook dat was een fenomenaal natuurverschijnsel !
Graag had ik als afsluiter elk één die ons gesteund heeft,
in gedachten, in een gebaar of door een financiële bijdrage voor het
Natuurpunt-project, willen bedanken. Tijdens die meer dan 500 km heb ik ook aan
jullie gedacht !!
Terug van weggeweest. En...'t is goed geweest. Eerst en vooral willen we ons verontschuldigen omdat we (te) weinig berichten op onze blog konden plaatsen. Dit lag echter volledig buiten onze wil. In de meeste herbergen waar we sliepen bleek er geen internet aanwezig te zijn. Wel op verschillende plaatsen Wifimaar als echte authentieke pelgrims hadden wij geen laptop of dergelijk materiaal mee.Bij deze willen wij jullie nog wel laten nagenieten van wat impressies die we op onze weg hebben mogen aanschouwen.
Onze 500km hebben we met de nodige inspanning, doch in rust en vrede kunnen uitlopen. De aankomst in Oviedo was zelfs wat overweldigend door het voor ons ongewone drukke verkeer. Gelukkig hadden we nog twee dagen over en zijn we nog zon kleine 50km verder gestapt tot in Salas. Dit was een veel betere en rustiger plaatsje om afscheid te nemen van onze 21 dagen durende tocht als pelgrim.
Het gaf, voor mij toch, een ongelooflijk gevoel een stukje van de wereld op eigen kracht te kunnen verkennen. Door fantastische dorpjes te kunnen stappen. Het afwisselend landschap was ook uniek. Soms liepen we door bossen en velden om dan plots om de hoek .. de staalblauwe zee te zien. Eigenaardig ook, hoe langer westapten, hoe lichter de rugzak begon te wegen of zou dit gewoonraken zijn ?
De weergoden waren ons echt goed gezind of zijn ze gevallen voor onze charmes ? We zijn der nog altijd niet uit .maar gedurende de ganse periode hebben we nooit regen van enige tel gehad of t was wat dreigen met enkele druppels. Waar wij dan meer uit voorzorg dan uit noodzaak onze regencape over ons trokken om hem na een 10tal minuutjes weer uit te doen. Wel hebben we een paar keer vanuit onze slaapstede de regen horen plenzen. Doch des s morgens was al het vocht uit de wolkjes en konden wij onder een droog gesternte terug de baan op.
Het slapen verliep dankzij het vele stappen en de ingestopte oordopjes altijd redelijk vlot. We zijn ook gespaard gebleven van lichamelijke ongemakken, wat natuurlijk ook bijdraagt tot een vlotte pelgrimstocht.
Het leuke aan het stappen naar Compostela is het internationaal gezelschap die s avonds in de herberg aanwezig was. Mensen uit Canada, Frankrijk, Italië, Zwitserland, Amerika, Australië, Spanje, Nederland, Polen, Tsjechië, Duitsland, Oostenrijk, Denemarken, Belgenzelfs een jonge Hongaarse vrouw die reeds 4 maanden onderweg was en vertrokken uit haar land om tot in Compostela te geraken.
Het is een enige belevenis ook al waren we met twee, te kunnen stappen in stilte. Het opmerken en zien van de dingen rond je zijn zoveel scherper en intenser. Wat er ook niet allemaal in je los komt van gedachten, emoties zelfs jeugdherinneringen en kinderliedjes, is overweldigend. Soms werd die stilte dan weer verbroken door samen die liedjes te zingen en het ene deuntje bracht het andere mee en zo verliep het stappen nog gezwinder.
Door alles te beperken tot het broodnodige (3 T-shirtjes, 3 onderbroeken, 2 shortjes telkens 1 iets aan, 1 iets aan het drogen en 1 iets die droog was) heb je nooit geen probleem met wat je soms wel hebt als je thuis de kast open trekt.Nooit werdenwe voor de prangende keuze gesteld van, wat vandaag eens aan te doen. Wat op zich heel gemakkelijk is. Moraal van het verhaal :hoe minder je hebt, hoe gemakkelijker het leven kan verlopen.
Na 25 dagen van man en huis weggeweest te zijn, waren we ondanks onze goede verstandshouding, toch echt wel blij van terug naar huis te kunnen. We hebben onze intentie kunnen waarmaken op een vooraf niet te verhopen manier Mission accomplished !
Verder willen wij iedereen bedanken die op één of andere manier ons ondersteund hebben, moreel en/of materieel. Vooral ook hartelijk dank aan alle milde schenkers voor ons goede doel.
Een overzicht van de totale opbrengst van uw gulle hand komt later nog op deze blog. Deze som zal integraal benut worden voor het project Windmolentjes in de Uitkerkse Polder.
