Lieve meelevende vrienden en vriendinnen blogbezoekers,
vandaag eeeeeindelijk weer in de mogelijkheid om iets op onze blog te zetten. We begonnen er haast ambetant van te zijn en dit terwijl we door zon prachtige
omgeving lopen. We zijn ondertussen al flink opgeschoten. Vandaag hebben we er
net onze 13e stapdag opzitten en zijn we op 145km van Oviedo. Nu we de eindstreep
ruiken zijn we niet te stoppen. Vandaag een magnifieke tocht van 30km gelopen,
onder een wolkenloze hemel en het zonnetje op ons bolletje en dit zonder
parasolletje. Vanmorgen reeds om 07u20 op pad terwijl de straatlantaarns nog
brandden op zoek naar een bar voor café con leche en ontbijt. Dit hebben we
geweten want het eerste dorp waar die te verkrijgen was, lag zon 2u30 ver stappen.
Ondertussen kregen we wel een smsje van 2 ontbijtende mensen uit De
Haan. De zon zien opkomen met de Picos de Europa voor je is een moment om nooit
te vergeten en deed zelfs onze zin naar
koffie vergeten. In Comillas op een zonnig
terrasje eindelijk kunnen ontbijten. Op deze tocht was het van het begin af
genieten van prachtige vergezichten. Aan onze ene zijde de bergen en aan de andere de kust. Iets wat we bij ons niet kunnen voorstellen. We
zijn vandaag tijdelijk vergezeld geworden door een Deen en wat later een
Canadees. Het leuke en verrijkende is niet alleen het wandelen in stilte maar ook het praten en zingen. Je zou ons moeten horen, soms zijn
we precies een 2-vrouwenfanfare met Doris als majorette, zwaaien en draaien met
haar wandelstok. Tegen 15u30 toegekomen op onze slaapplaats in Serdio; een oud schooltje die mooi is veranderd naar
een Albergue. Hopelijk wordt er niet te veel gesnurkt.
