Dan begon een nieuwe week. Terug op afspraak bij dokter Annelies. Opnieuw bloed trekken. We hoopten dat waarden van de witte bloedcellen zouden gestegen zijn, maar we hadden er niet veel hoop. We kregen ook het spuitje met het botverstevigende middel (duur, zeg). Gelukkig geen telefoontje diezelfde avond, maar 's anderdaags wel : nee de witte bloedcellen waren goed ,maar nu waren de ontstekingswaarden veel te hoog. Hij moest naar het ziekenhuis en de chemo werd weer uitgesteld.
Daar kreeg hij kamer 356, een gewone kamer in een oud gebouw.
zijn buurman Willy leert hem direct de knepen van het vak : "direct bellen as ter iets is, ge moet et zeggen, é"
Ik kwam nog maar binnen en werd direct begroet met " ik heb goed geslapen en lekker gegeten deze morgen" Het was weer mijn Mathieu van vroeger ! Babbelend, grapjes makend. We wandelden op de gang, hij zat gemakkelijk recht, We gingen naar de cafetaria, waar Anne op bezoek kwam. Mathieu wou zelf graag mee ! Het was een leuke dag, met even weer wat hoop, als hij nog zo'n dagen heeft kunnen we nog mooie herinneringen maken !
