Dokter Sofie kwam vandaag langs, om te kijken hoe het was, en om de eventuele opties te overlopen.
Opnieuw chemo, maar in pilvorm, minder agressief; ofwel immuuntherapie.
De immuuntherapie in Leuven voor kleincellige longkanker is afgelopen, dus dat kan niet meer.
In Gent zou wel nog kunnen, maar dan moet Mathieu aan de voorwaarden voldoen, en dat is niet zo. Hij is te zwak om te mogen meedoen.
Rest nog de chemo, maar als ik bekijk wat de vorige chemo heeft uitgericht was ik bang en daarom vroeg ik haar: "wat zou u doen als het uw vader was" ? Ze antwoordde "ik zou het niet doen"
Hoewel ik blij was met haar eerlijk antwoord betekent het dat Mathieu eigenlijk uitbehandeld is.
"Ik zou hem meenemen naar huis, hem proberen zo pijnvrij mogelijk te houden en profiteren van de mooie dagen bij elkaar."
Dat gaan we dus doen, al weten we nog niet precies wanneer.
Deze namiddag is de sociale dienst langsgekomen om al enkele dingetjes te bespreken: ziekenhuisbed, matras,hulp, palliatieve zorgen, ......
De traantjes vloeiden.
Ook de huisarts is langs geweest. Heel lief probeerde ze ons te helpen, te laten praten, ook over onze gevoelens.
De traantjes vloeiden.
Nog even nagepraat over naar huis komen, euthanasie, palliatieve zorgen.....als het zo dichtbij komt doet het zo'n pijn.
De traantjes vloeiden.
Maar we geven het niet op, er komen nog mooie dagen, zeker weten !
Normaal gezien zouden we vandaag vertrokken zijn naar Noorwegen. Ja, 't is jammer, maar Mathieu weet het, de mooiste reis heb ik gehad; dat was de Amerika-reis, en samen hebben we veel gereisd, gelukkig maar.
Mathieu is nog steeds erg vermoeid en de pijn is nog steeds niet onder controle. "Als ik niet beweeg heb ik geen pijn" zegt hij dan, maar dat vind ik niet genoeg. Gelukkig is zijn zus van 't zelfde gedacht en heeft ze hem ook wat aangepord. Ik ben wel blij met af en toe een bezoekje, maar voor Mathieu is t beter als het wat beperkt wordt. Vandaag zei hij dat hij graag heeft dat ik er altijd bij ben. Hij heeft de energie niet meer om bezoek te onderhouden, wat hij vroeger zo graag deed.
Gisteren kwam de ambtenaar van de burgerlijke stand zelf naar het ziekenhuis, echt een heel behulpzame kerel. Stad Kortrijk mag blij zijn met hem, want voor de rest was het nog niet vet bij 't stad ! Hij kwam voor ons samenwoningscontract, dus vanaf nu zijn we officieel een samenwonend koppel, eindelijk ! Ik weet wel, voor Mathieu ben ik zijn vrouw, en hij is mijn ventje, maar nu is het toch iets officiëler.....
Mathieu zijn pijn is nog steeds niet in orde, en hij is zo zwak en teer geworden.
Gisteren bezoek van zijn broer en neven, even na de cafetaria geweest, maar hij was erg moe daarna.
Vandaag heeft hij 2 zakjes bloed gekregen, voor zijn bloedarmoede. Hij heeft ook niet gewandeld in de gang, naar toilet gaan was al vermoeiend genoeg. Ik merkte ook dat hij wat vaker en moeilijker kucht.
En hij wou geen druppeltjes. Het leek alsof hij moegestreden was. Zo'n slecht gevoel dat ik heb, waarom kan hij niet comfortabeler zijn, waarom kan hij niet een beetje genieten van de tijd die hij nog heeft?
vandaag is het 3 maanden dat hij voor het eerst pijn had en sindsdien is hij nog niet pijnvrij geweest.
Vandaag ben ik moe, maar waarschijnlijk komt het van het werken thuis. Mathieu's kamer wordt klaargemaakt, voor als hij thuiskomt. Alhoewel, voor deze week zal het nog niet zijn, vrees ik.
Lukas en Matthias en Bea kwamen helpen met de verhuis, gelukkig, want anders was ik een week bezig geweest ! Zelfs de tv. staat al klaar. En morgen BBQ bij Simon. Ik word verwend !
Een goeie dag vandaag, nog niet helemaal top, geen uitstapje, geen wandeling, maar wel een babbelende Mathieu. Ik denk dat het door de 2 zakjes bloed komt, die hij gisteren kreeg.
Ook voor mij was het effkes een verademing doordat ik mocht BBQen bij mijn metekind, er eventjes uit zijn, en er dan weer tegenaan gaan.Terug wat vers bloed, ook voor mij.
woensdag 10 aug,
