Ook vandaag een babbelende Mathieu gezien. Nog niet goed genoeg om naar de cafetaria te gaan, maar wel een wandelingetje op de gang; en dat was toch al wel een week geleden. Ik hou mijn hart vast, bang dat het niet zal blijven duren....
Konden we nu maar zo vooruitgaan, met baby-stapjes, een beetje fitter, een beetje sterker, een beetje minder pijn.
Bijna elke dag is er iemand die me een hart onder de riem steekt.
Drie dagen is het goed gegaan, en dan was het weer voorbij. Gisteren was hij wat moe viel veel in slaap.
Vandaag kwam ik pas s middags toe en vond hem verward, ik verstond hem bijna niet. Direct een verpleegster bijgehaald, die er de assistente bijhaalde. Er zou een scan van het hoofd gemaakt worden.
Op de scan bleek dat hij een kleine beroerte zou gehad hebben. Ook dat nog ! Is het echt nog niet genoeg geweest ?
De dokter is er even bij geweest, en heeft wat nieuwe medicatie voorgeschreven.
Vanavond heeft hij één hapje genomen van zijn avondmaal en hij was aan het beven, ik vertrouwde het niet. De hoofdverpleegster erbij gehaald, hij was terug een beroerte aan het doen. Hij heeft direct een spuitje gekregen ben ze zouden het in de gaten houden. Het was erg moeilijk om vandaag naar huis te gaan.
Bedankt voor jullie bezoekjes, jullie kaartjes, jullie berichtjes.
Zaterdag 20 aug,
Het komt nu wel allemaal heel dichtbij. Deze morgen had ik moeite om Mathieu te begrijpen. Hij lag ook met een sonde, voor het gemak. Ik ging direct naar de hoofdverpleegster om te weten hoe het zat. Niet goed dus, met die beroertes was zijn algemene toestand achteruit gegaan. De andere patiënt was verhuisd, zodat Mathieu op zijn gemak lag, en ik bij hem zou kunnen blijven waken. Omdat de dokter reeds geweest was, en niet meer zou terugkomen, heb ik de huisarts gevraagd om te komen. Tegen dat de dokter er was, was zijn familie reeds toegekomen. Het waren moeilijke momenten voor ons allemaal. We hadden niet gedacht dat het zo vlug zou gaan. Samen met de dokter hebben we afgesproken om toch naar huis te gaan; het is Mathieu's wens om thuis te sterven, en thuis zouden we dan afscheid nemen en sedatie toepassen.
Het komt nu wel heel erg dichtbij.
