S-Bikes - Goffin Bank - DJK Keukens/ eddy.jacobs@djkkeukens.be - Cafe De Presse - Hairjoker - Bouwonderneming Johan De Neve- De Vivo- Café 't Fonteintje
Daags voor de Vlaamse Feestdag, stond voor de Trudyanen, de tweede editie van de Trudy's Flandrien Classic op het programma. Het startblad telde 10 deelnemers, 8 Trudy's en de elite z/c Timmy en Ingmar. Het parcours slingerde door het hart van de Vlaamse Ardennen, met maar liefst 11 kuitenbijters. De winnaar van de rit mag dan ook niet voor niets een jaar door het leven gaan als "Beste Trudy Flandrien". Kortom het is een ritje waar heel wat eer op het spel staat. Van bij de start werd het tempo vrij hoog gehouden, op de smalle baantjes kon je dan maar ook beter vooraan in de groep blijven. Tot in Vloesberg, bleef alles windstil, niemand had zin om al vroeg een "cartouchken" te verschieten. Het was dan ook nog het moment om een babbeltje te slaan en bij de concurrenten eens te polsen of de benen in orde waren en eventueel de tacktiek te weten te komen.
In Ronse kwam het eerste opwarmertje, de Hotond, ook daar nog niet echt veel beweging. Toch werd daar al duidelijk dat The Boss niet aan zijn makkelijkste rit was begonnen. Na de afdaling van de Hotond, werd het menens met de beklimming van de Paterberg, Rosseler nam het commando van aan de voet en kwam als eerste boven, voor de Sjlecks. Boven op de Paterberg, ook de eerste(en enige) opgave van de dag...... "abandon The Boss", hij zag het niet meer zitten na 35km wedstrijd, zijn karakter had hij blijkbaar niet meegenomen vandaag.
Na de Paterberg volgde de voor velen gevreesde Koppenberg, maar deze kende geen problemen voor de Trudy's, iedereen kwam goed boven,al dien ik toch te vermelden dat het een "beest" blijft. In de afdaling was er even tijd om nieuwe krachten op te doen, nadien volgde het Flecha moment van de dag, op zijn kasseien van de Steenbeekdries gaf hij er dan ook een serieuze lap op, Rosseler probeerde te volgen, maar deze zijne velo rammelde bijna uit elkaar. De drie punten voor de bergprijs waren dan ook voor Flecha. Nadien volgden de Eikenberg, Berg Stene en Leberg, telkens waren het de Sjlecks die als eerste bovenkwamen, gevolgd door VDB en Ingmar. Ook op de Berendries en Ten Bosse was het duidelijk dat er maar twee favorieren waren voor de ritzege, het zou Andy of Frank worden. Enkel materiaalpech zou daar nog een stokje kunnen voorsteken of zou VDB voor de verrassing kunnen zorgen? Door een manifestatie kon de aankomst dit jaar niet op de Muur plaatsvinden, maar het alternatief mocht er zijn, de lang rechte lijn naar de Sannaberg. Wat iedereen verwachtte, gebeurde ook Flecha plaatste in de aanloop naar de Sannaberg zijn versnelling, VDB ging mee en hoopte dat hij met Flecha tot halfweg Sanaberg geraakte om zo de ritzege mee te nemen. Een nerveuze F. Sjleck moest door Spartacus even tot kalmte gebracht worden, Spartacus en Rosseler reden tempo om het gat op de leiders niet te groot te laten worden. Aan de voet trokken de brothers er samen vandoor, Flecha die had problemen met de ketting, net als Rosseler, beiden moesten even voet aan de grond zetten. Voor Gilbert ging het licht volledig uit, geplaagd door krampen, moest hij halfweg Sannaberg even stretchen. Ondertussen won Andy de sprint voor Frank en een moegestreden VDB.
Alweer een mooie klassieker, die verreden werd in een opperbeste sfeer en dat is toch het plezante aan deze groep. Nog even meegeven dat Flecha in de Buizemontstraat het veren van verkeerspaaltjes wou uittesten, conclusie....alles ok met de paaltjes en ook met Flecha, die even het asfalt opzocht, gelukkig zonder erg.
Volgende week gaan we naar het prachtige Mont Saint-Aubert, vertrek aan het lokaal om 8u.
Voor onze zondagse uitstap waren zes Trudys paraat en één elite z/c Benoni. Vandaag was voorzien om richting parcours van de Brabants pijl te trekken. Althans dit was toch de bedoeling, maar bij aankomst op de markt zag Spartacus dat zijn gps machine de opgeslagen route was kwijtgespeeld. De zaterdagavond nog een update gedaan en blijkbaar was de route uit de gps gezwierd.
Het vertrek werd ook nog met 15minuten vertraagd door materiaalpech bij Valverde, eerst lekke band, dan kilometerteller tussen het wiel en we waren nog maar in de Buizemontstraat ..dat beloofde voor het vervolg.
De rit werd een improvisatie door het pajottenland en de waalse baantjes. Via Overboelaere, ging het richting Lessen.
Toen we richting Ghoy wilden afslaan, krijg Valverde jawel opnieuw hem, af te rekenen met een nieuwe lekke band. Hij had al zijn voorraad banden de laatste weken er al doorgejast, gelukkig krijg hij hulp van de concurrentie.
Na het oponthoud konden we onze weg verderzetten, op het eerste stukje vals plat was duidelijk dat de coming-man van de laatste weken, VDB, niet over de beste benen beschikte.
Hij had deze week enkele looptrainingen gedaan en dat liet zijn sporen na. Hij had het moeilijk om het tempo te volgen. We kwamen ook voorbij aan de beruchte wagen van Flecha, die er opnieuw al stond te blinken J.
Verder reden we richting Silly, daar werd een plaatstelijk rondje gereden, bij het verlaten van Silly moest er een stukje steenweg worden genomen, amai wat was dat allemaal, er moesten kamikazestreken worden uitgehaald om alle putten,stenen,borduren, ..op het fietspad te ontwijken.
In Edingen aangekomen was het even zoeken om deze stad te verlaten, door een plaatselijke jaarmarkt, stonden er zevenendertig omleidingsborden, maar geen enkele richting de VlaandersJ. We bolden voorzichtig door de Waalse menigte en vonden een uitweg richting Geraardsbergen. In Herne werd er overleg gepleegd waar we den arrivee zouden laten plaatsvinden, na enig overleg, waar er bijna klappen vielen tussen ons scheidsrechterduoJ
Het was beslist, Monte Schillebeek zou het worden.
In de kouter tussen Galmaarden en Viane muisden de gebroeders Sjleck er op hun kousevoeten vanonder. Spartacus en Rosseler hadden al veel kopwerk verricht en lieten het kopwerk aan Valverde over, maar deze had weinig zin om het gatje dicht te rijden, hij liet het tempo zelfs zakken tot 20km/u. Dit was voor Benoni het teken om de achtervolging in te zetten, hij zette zich op kop en tegen 40km/u werd de achtervolging ingezet, Spartacus moest zich in alle bochten wringen om de wielen te houden. Ter hoogte van het Vianeplein was de groep weer compleet.
In de Heuvelstraat probeerde F. Sjleck op de verrassing te spelen, maar het was Valverde die reageerde, hij bracht de volledige groep terug. Hij probeerde meteen door te zetten, maar dit was wat te hoog gegrepen. Het werd een steekspel van aanvallen in de laatste kilometer, blijkbaar was de spectaculairste deze van Rosseler, ze draagde drie meter verJ, ik ken dat gevoel. Het waren de Sjlecks die de goeie versnelling inzetten, iedereen moest passen, Frank won de rit voor Andy, gevolgd door Rosseler, die een leeggereden Valverde nog klopte voor het podium.
Volgende zondag de enige echte Trudys Flandrien Classic( start om 8u30) over een afstand van 75km met de eindstreep getrokken boven op de kapelmuur. Wie mag zich de opvolger noemen van F.Sjleck, hij domineerde vorig jaar de eerste editie van deze klassieker.
De afstand is bewust beperkt gehouden zodat elke Trudy dit zeker zou moeten aankunnen, we hopen dan ook nog eens op een tiental starters om de Vlaamse ardennen aan te vallen. Ciao Spartacus
In de nieuwe tussenstand heeft Spartacus zijn leidersplaats dit weekend verstevigd. Voor de resterende podiumplaatsen ligt alles nog op een zakdoek bij elkaar, tem plaats 6 heeft iedereen nog kans op een podiumplaats. In de middenmoot, is plaats 7 en 11 slechts gescheiden door 82km. In de onderste drie komt er ook weinig beweging. In de Masters categorie heeft Dieumerci de leidersplaats, maar ook daar heeft zijn dichtste concurrent, de President slechts 60km achterstand.
Waar vroegere jaren de beslissing steeds in september viel, lijkt het nu dat de maand juli wel eens een beslissende plooi in de rangschikking kan leggen. Met in deze maand ritten gepland naar Alsemberg (85km), Flandrien Classic (75km), Mont-Saint-Aubert (90km), Rebecq (65km) en de koninginnenrit naar Roubaix ( 120km). Juli wordt een Trudy's maand om vingers en duimen van af te likken: roll: Let's ride bike!!!!!!!!!!!!!!!!!!
1) Spartacus (Chatte) 1039 km 2) A. Sjleck (Kim C.) 837 km 3) F. Sjleck (Lowie) 832 km 4) Rosseler (Kenneth) 821 km 5) Flecha (Burre) 820 km 6) El Pistoleiro (Lievens) 726 km 7) VDB ( Jurgen) 594 km 8) Valverde (Joeri) 585 km 9) Chavanel (Dennis) 542 km 10) The Boss (Flamez) 517 km 11) Gilbert (Davy) 512 km 12) Dieumerci (Christiaan) 460 km 13) President (Jean-Claude) 400 km 14) Roesems (Kim V.) 233 km 15) Meirhaeghe (Mario) 185 km 16) Dekker (Michel) 35 km
Parcours: Geraardsbergen-Viane-Marq-Hove-Rebecq-Virginal-Ronquieres-Steenkerke-Bever-Geraardsbergen Afstand : 94km Gemiddelde: 25,4 km/u Hoogtemeters: 824 m Voor de specialrit naar Ronquieres waren er 4 Trudys(Flecha,VDB,Spartacus en F.Sjleck) en twee elite zonder contract ( Bury en Gerry) paraat. Dat het geen gezondheidswandeling ging worden, was op voorhand geweten.Vooral ondergetekende vreesde de afstand, na 2 weken van inactiviteit.
Vol goede moed vertrokken we richting eerste klim van de dag, de Resteleustraat. Langs Viane en Bever ging het richting Mark, het tempo werd bepaald door de sterke mannen, ( Gerry en F. Sjelck). VDB en Spartacus lieten zich achteraan meedrijven met de groep, voor Spartacus zat er niet meer in en VDB spaarde de krachten voor wat komen zou. Tot in Rebecq ging het steeds op en af, in Rebecq centrum moesten we even van het parcours afwijken voor de plaatselijke jaarmarkt. Dit had tot gevolg, een extra klimmetje. Daar bewees Gerry dat zijn intensieve trainingsarbeid zijn vruchten afwerpt. Na Rebecq ging het meteen via een langere klim naar Virginal toe, daar kreeg Spartacus het moeilijk om de groep bij te houden, hij probeerde zijn eigen tempo zoeken. Voor Flecha ging het ook even te snel. Boven werd er netjes op iedereen gewacht. Na een steile en spectaculaire afdaling kwamen we uit in .een bosdreef J ..iedereen kwam heelhuids en zonder pech door het bospad.
We bleven verder rijden langs rustige baantjes, aangekomen op het jaagpad, richting Ronquiers, kreeg Flecha af te rekenen met een lekke band. Het vervangen ging snel, nu nog het oppompen en dan gebeurde het ..pafff, en nieje niet den diene van op vtm J maar wel Flecha die was vergeten om het stuk glas uit zijn buitenband te halen L.
Na het nodige gevloek, konden we onze weg verderzetten. Onze Flecha had ons gewaarschuwd voor de klim van Charly Bois. Aan de voet van de beklimming zetten Flecha en Spartacus opzij om de gevleugelde klimmers hun ding te laten doen.
Echt steil wordt de klim nooit, maar het duurt wel eventjes voor je de eigenlijk top hebt bereikt. Na de klim ging het in dalende lijn richting Steenkerke, vandaaruit werd het parcours toch weer iets grilliger. We kwamen ook al aan km 70 van de rit en dit was blijkbaar het moment voor de benen van Spartacus om er de brui aan te geven. Er stond hem maar één ding te doen, de automatische piloot inschakelen en hopelijk aankomen op de Markt.
Op de vlakke stukken was het nog net mogelijk om in de wielen te blijven, maar bij vluchtheuvels J had hij het moeilijk. Het waren vooral F.Sjleck,Gerry en VDB die het tempo bepaalden.
Door een kleine parcourswijziging op de terugweg, lag de aankomststreep net als vorige week boven op de Brusselstraat. Voor F. Sjleck dan ook de kans op revanche.
Spartacus kon hem nog net een schouderklopje geven, en weg waren ze. Flecha wachtte niet en probeerde van ver weg te gaan, F. Sjleck liet zich meeslepen, gevolgd door de anderen, F. dreigde iets te vroeg op kop te komen, door het parkeren van Flecha. VDB en Benoni moesten ook de rol lossen. F. Sjleck hield goed stand, het was enkel Elite z/c Gerry die hem kon remonteren. Aangezien Gerry niet wordt opgenomen in het Trudyklassement, een eerste ritzege voor de F. Sjleck.
Na afloop van de rit werden we opgewacht door Valverde, na nieuwe nachtelijke uitspattingen was het hem nie gelukt om zijnfiets te vinden voor 8uJ, hij compenseerde dit door ons te voorzien van een tripken en een bouletteken. ( Maar vergeet wel mijn broodL)
Ook nog dank aan parcoursbouwer Flecha, het was een prachtige omloop (op twee dreefkesna), rustige wegen met heel weinig verkeer.
Volgende week gaan we richting parcours Brabantse Pijl vertrek om 8u (en niet 8u30 zoals eerst voorzien) voor 85km
Om 8.30u stonden 5 Trudys onder een bewolkte hemel klaar om de wekelijkse rit aan te vatten. Zij werden vergezeld van Burie Benoni. Normaal gezien zou de rit ons richting Borchtlombeek brengen maar door de afwezigheid van onze 3 Gps-garmin-piloten zou dit niet gemakkelijk worden. Onze jongste Schleck had evenwel de gps van Flecha bemachtigd om toch nog de voorziene rit te kunnen afwerken. Maar bij het vertrek aan ons lokaal wisten we eigenlijk niet welke richting we moesten nemen. Eerst werd geopteerd voor de Vredestraat en daarna voor de Buizemontstraat maar volgens de gps waren dit niet de juiste keuzes. Er werd daar dan ook wijselijk afgezien en er werd geopteerd voor de Marke-route door het Pajottenland.
Om ons direct op te warmen en ook om de mannen van De Roeve te begroeten, kozen we om de Vesten en de Oude Steenweg op te rijden. Zo reden we met zijdelingse wind verder richting Viane waar we voorbij het Kasteel van Viane rechts opdraaiden en zo onze Marketocht konden aanvatten. Bij het opdraaien konden de frontmannen F. Schleck en El Pistolero al direct voelen dat er een sterke wind in het nadeel stond. Deze zou de ganse voormiddag een blok aan het been zijn ! Zo reden we verder langs de rustige wegen van Bever, Sint-Pieters-Kapelle en Tollembeek. In Tollembeek kregen we de 2e (lichte) helling (naam onbekend) te verwerken waar de Schleck-brothers hun goede conditie een eerste maal tentoon spreiden en even gingen versnellen. Boven deze helling kon men al zien dat de iedereen vandaag redelijk goed tot zeer goed waren misschien met uitzondering van Rosseler die nogal redelijk vermoeid op de fiets zat !
Daarna werd eronder het commando van A. Schleck en El Pistolero in groep verder gereden richting Vollezele waar we aan de kerk de 3e (steilere) helling kregen. Een ontketende A. Schleck ontbond zijn duivels en als een speer reed hij naar boven (gezien door E.P. van achteruit). Boven hing de groep dan ook volledig uit elkaar. Onze VDB en Rosseler kregen het alsmaar moeilijker. Terug samengekomen volgde al vlug de volgende helling (achterkant Congoberg) waar terug de Schlecks samen met Burie het voortouw namen. Van hieruit reden we met de wind vol in het aangezicht richting Galmaarden waar we nog de lichtoplopende strook naar de achterkant van de Bosberg kregen te verwerken. Hier werd er rustig in groep naar boven gereden. (Waarschijnlijk was iedereen zich al aan het opmaken voor de finale!!) Verder ging het dan verder richting het centrum van Galmaarden om zo via de Renskouter terug Viane te bereiken. Hier eindigde dan ook de Marke-route en kon de finale ingezet worden. Aan het station van Moerbeke reden we rechtaf richting Stoffelstraat en Koppenhollestraat waar de debatten dan ook begonnen. A. Schleck versnelde stevig vanop zijn zadel al vlug gevolgd door F. Schleck. De rest, El Pistolero, Rosseler en Burie volgende een 100-tal meter verder en VDB zakte helemaal door het ijs ! Gekomen in Atembeke werd in de Brusselstraat alles terug samengebracht. Niet voor lang echter want de aankomst (top Brusselstraat) was al in zicht. Bij het begin van de klim zette A. Schleck zich volledig ten diensten van zijn broer en trok stevig door. F. Schleck volgde gevat met in zijn spoor E.P.
Even over halfweg de beklimming zette A. Schleck zich op kant. Het sein voor F. Schleck om de klus af te maken maar deze zijn kruid was al bijna volledig opgebruikt. Er zat duidelijk niet genoeg snee op (zoals we het zeggen in wielertermen). Het moment van E.P. was gekomen om zijn pedalen te doen spreken. Deze zette zich recht en remonteerde F. Schleck. Solo reed hij dan ook naar de overwinning van de dag gevolgd door A. Schleck (die zijn broer nog bij de lurven vatte). F. Schleck werd derde voor Burie, Rosseler en VDB. Bovenaan werd er even uitgebold tot wanneer de groep terug volledig samen was. Via de Guilleminlaan werd er rustig (cooldown) teruggekeerd naar ons lokaal.
Bij deze kan het dus gezegd worden dat het een intensief, winderige maar mooie rit was.
In ons lokaal werden we een half uurtje later vergezeld van onze gewonde Flecha ! Deze moest nog op visite gaan bij de flikken van Frasnes !
Het positieve is dat zijn aangezicht al duidelijk aan het herstellen is ! Goed zo !
Volgende week zaterdag staat de sponsortocht gepland. Aanwezigheid in het lokaal om 10.15u. Vertrek voorzien om 10.30u.
De dag nadien staat de rit naar de cols van Ronquieres gepland met het vertrek aan het lokaal om 8u.
Voor onze rit naar Ormeignies stonden slechts 6 handtekeningen op het startblad, vijf Trudy's (A. Sjleck, F. Sjleck, VDB, Gilbert en Flecha) en één gelegenheidsrijder (Jurgen Panis). De voornaamste afwezigen waren Valverde en Spartacus (kampioenenviering biljart), El Pistoleiro (verjaardagsfeest) en Rosseler (voorbereiding feest) .
De wind speelde alweer, een groot deel van het parcours, een belangrijke rol. De zijdelingse wind zorgde er steeds voor dat zo goed als alles op het kantje moest, met natuurlijk de bijhorende "rekkervorming".. ;o) Het parcours was in feite ook al even verraderlijk als de wind, want wie dacht van vandaag een platte rit voor de wielen geschoven te krijgen kwam meer dan bedrogen uit..
Tijdens de eerste 10km waren het F. Sjeck en Flecha die het tempo bepaalden. Vanaf Wodecq namen A. Sjleck en Jurgen het kopwerk over en al snel bleek dat beide vandaag over de beste benen beschikten. Op de hellende stroken hingen Gilbert, VDB en Flecha dan ook dikwijls aan de rekker. Onderweg werd er uiteraard ook af en toe wat gespeeld , zij het in beperkte mate, na de vorige week gemaakte afspraken om van onze zondagrit een fietstocht "met aankomst" te maken en geen koers. ;o)
Ter hoogte van Bois-de-Lessines kregen we nog een lange licht hellende strook voor de pedalen geschoven, alvorens de slotklim naar Boureng aan te vatten. Halfweg deze strook gaf gps aan om links af te slaan in een doodlopende straat :-/ Hierop begon Flecha naarstig aan zijn gps te prutsen , terwijl A. Sjleck en Jurgen er een strak tempo op nahielden, op deze toch wel verraderlijk hellende makadamstrook... En of ze verraderlijk was.. Want terwijl Flecha zijn gps nog aan het consulteren was, bleek hij niet op te merken dat hij zich dichter en dichter bij een geparkeerde wagen begon te begeven.. en het onvermijdelijke gebeurde.. Flecha keek op een bepaald moment nog even op, maar kon het onheil niet meer ontwijken... POEF, PARDOES, KRAK, KLINGELING!!! en Flecha boorde zich als een volleerde pijl (flecha) door de achteruit van de nietsvermoedende, geparkeerde wagen (kdenk dat het ne Renault was).. Aangezien de zes starters ietwat uit elkaar lagen, had niet iedereen gemerkt wat er gebeurd was.. maar al snel bleek bij het achterom kijken dat er iets niet pluis was.. en ja, bij het terugkeren zat onze Flecha al op een Waals stoeleke bij de eigenaars van de wagen.. Het was in eerste instantie niet om aan te zien.. hevig bloedend aan het linkeroog, glasscherven die zich rondom het linkeroog hadden geplant en ook een kleine shock op te merken bij de anders zo levensvreugdige flecha... Er werd door de anderen direct actie ondernomen om de ambulance te bellen.. Deze kwam ietwat later aan en zo blies Flecha zijn aftocht langsheen de achterdeuren van een ambulance... een vriendin werd opgetrommeld om zijn machien te komen ophalen... Toch ook nog even meegeven dat zowel Flecha als alle anderen, prachtig en met veel vriendelijkheid werden opgevangen door de eigenaars van de "verhakkelde" ;o) wagen.. een voorbeeld van hoe Belgen (Vlamingen en Walen) toch in alle omstandigheden met elkaar kunnen leven..
Na dit toch wel hachelijk avontuur, werd dan toch met enige schrik bij de andere tenoren, verder gereden richting de laatste helling van de dag.. Boureng!!.. in de aanloop werd al veelvuldig geschakeld om toch maar even te voelen welk verzet zou genomen worden om Boureng deftig te verteren en eventueel een ultieme jump te doen richting bloementuil... het eerste gedeelte werd "en group" genomen, maar bij het opdraaien was al duidelijk dat VDB, Jurgen en A. Sjleck zich gingen roeren om de overwinning.. Jurgen probeerde A. Sjleck uit zijn kot te lokken, en dat lukte hem ook... maar het uitlokken kwam als een boemerang terug, want A. Sjleck trok door op de grote plaat en reed zo alleen naar zijn derde op rij... Achter A. Sjleck werd dan nog gespurt om de prestige, maar het was nog verrassend F. Sjleck die uit de achterhoede terugkwam en met de hoogste ereplaats ging lopen, vóór VDB en Jurgen.. Gilbert werd nog knap 5de ;o) en toont hiermee dat de vormcurve zich naar boven begint te tonen..
Door de afwezigheid van nieuwbakken ploegmaat bij de Leopards, Rosseler, schuift de andere Leopard een plaatske op.. maar top 3 blijft wel Leopard"achtig"... ;o))
Bij het natje en het droogje in het clublokaal "De Presse" werd nog even nagekaart omtrent het avontuur van Flecha en werd dan ook al es telefonisch contact gezocht met hem... die kwam met het goeie nieuws dat niks was gebroken, maar werd wel "VIJFTIEN" keer gehecht langsheen het oog... inderdaad, jullie lezen het goed, "langsheen" het oog.. toch een blijk van redelijk veel geluk, want het kon erger geweest zijn.. maar kom, we kunnen er al een grapke over maken.. vanaf nu gaat Flecha door het leven als Antoon "Scarface" Flecha.. ;o)
Volgende zondag gaat de rit naar Borchtlombeek. 8u30 aan de Presse
Met het niet zo schitterend weer die men had voorspeld, was het weinig waarschijnlijk dat er veel vertrekkers gingen zijn. Niets was minder waar, op twee Trudy's na stond iedereen paraat op de markt. Dit wil zeggen dat iedereen toch graag met de groep zijn kilometers afmaald. Het parcours bracht ons vandaag richting Oosterzele en de Zwalmstreek. De belangrijkste hindernissen bevonden zich in het tweede gedeelte van de rit. Bij het vertrek waren er dreigende wolken, maar de sluizen bleven dicht. In Herzele kregen we toch te maken met natte wegen en was het toch opletten geblazen. Er werd bij momenten stevig doorgetrokken, maar niemand kwam echt in de problemen. Bij het keerpunt in Oosterzele werd de wind onze bondgenoot, dit was ook het teken voor verschillende prikken in de groep. Valverde verteerde deze versnellingen eventjes slecht en moest dan ook hoognodig het kleinste plaatsje in een huis gaan opzoeken. Dit gaf de anderen de tijd om bij te tanken en na de nodige boodschap, konden we onze weg vervolgen. Vanaf toen volgden ook enkele verraderlijke stukken, het begon met het klimmetje vanauit Zwalm, het waren de Sjleck brothers samen met Vdb en Valverde die het commando namen, dit stuk kende nog een stevige uitloper. De groep verbrokkelde, achteraan bundelden The Boss,Gilbert en Spartacus de krachten om opnieuw aansluiting te vinden. Even verder kreeg Valverde,ondanks de kilo's die hij had achtergelaten, een lekke band. In een handomdraai had hij deze vervangen, alhoewel hij er meer uitzag alsof hij net 10kilo kolen met hand had verplaatst.
We konden onze weg verderzetten en al snel kwamen we aan de voet van de Berendries, met de wegenwerken was het even uitkijken, Flecha demonstreerde even zijn looptechniek waar menig veldrijders jaloers op zouden zijn. Het waren de sterke Sjleck's die samen met VDB, Rosseler en Valverde het tempo bepaalden, Gilbert zwemde tussen de koplopers en de achtervolgers, waar The Boss,Spartacus,Flecha en El Pistoleiro het rustig aan deden.
Na de doortocht in Brakel ging het nog voor een ommetje langs Everbeek, waar boven de Fayte ook de eindstreep van de rit lag. Het werd een tactisch steekspelletje, Spartacus stak de lont aan, meteen gepareerd door Flecha, dat het nog ver tot de top was besefte de rest en lieten dan ook verstandig Flecha eerst zijn bordje leegeten en men nam hem daarna bij de lurven, het waren de Sjelcks die de buit verdeelden, Frank haalde het voor Andy, gevolgd door Valverde en Rosseler.
In de nabespreking werd er aangekaart dat het op sommige momenten iets te snel gaat en dat men beter zou opteren voor een "vast" tempo en enkel op de heuveltjes nog te versnellen. In gezamelijk overleg werd daarover een akkoord gesloten tussen de strekkingen van Leopard,Saxo,Sky,QuickStep,Movistar en Omega Pharma.
Komende zondag is het richting Ormeignies over een afstand van 70km, start 8u30
Voor onze wekelijkse zondagstrip slechts 6 Trudys aan de start ook gelegenheidsrijder Foxie was paraat. Na de vorige week al opgesomde blessurelast binnen het Trudys Cycling Team, kwam daar deze week ook nog The Boss bij. Volgens hem was de blessure opgelopen tijdens het voetbaltornooi, maar volgens ooggetuigen zou dit eerder een après-voetbaltornooiblessure zijn.
De zeven dapperen, mochten meteen beginnen met de klim van de resteleustraat, daarna volgde de afdaling langs Boureng, waar het meteen al uitkijken was voor een iets te enthousiaste automobilist.
In het klimmetje naar het Lessenbos toe, waren het Chavanel en Foxie die het commando voerden. Het was voor de rest dan ook duidelijk dat dit de mannen waren om in het oog te houden.
Ook de wind was in het eerste gedeelte geen bondgenoot, toch werd er nog stevig doorgetrokken. In Silly was er zowaar een tussensprint gepland, het was A.Sjleck die de sprint van ver inzette, Chavanel reageerde, maar kon Sjleck niet meer remonteren. Voor het laatste puntje was het een geslepen VDB die het haalde.
Na de tussensprint volgde een verraderlijk stukje omhoog en daar moest VDB zijn inspanning even bekopen, hij moest dan ook de rol even lossen.
We kwamen aan het keerpunt in Chievres en daar kregen we dan ook iets meer voordeel van de wind. Tijdens de rit had Rosseler ook zijn diensten aangeboden om samen met Spartacus te werken om Sljeck in een zo comfortabele positie aan de voet van Monte Schillebeek te brengen. Deze aanbieding werd met plezier aanvaard en zal hem dan ook het nodige contract opleveren bij de Leopard strekking van de Trudys.
We kregen ook nog een kasseistrook te verwerken van een tweetal kilometer, gelukkig kon men regelmatig gebruik maken van de verharde zijstrook.
In Bassily probeerde Foxie weg te rijden, maar Spartacus kleefde aan het wiel om toch maar niemand te laten wegrijden. Bij het binnenrijden van Bever was het Chavanel die versnelde, Foxie ging mee, Spartacus maande Valverde aan om niet te reageren, het duo had geen parcourskennis en vlamde dan ook de afslag voorbij. Dit zou niet zonder gevolgen blijven, de beresterke La Machine, werd in de rituitslag naar de laatste plaats verwezen.
De rest van de groep mocht dus strijden voor de ritzege, aan de afslag van de Heuvelstraat perste Spartacus nog eens alles uit de benen, hij hield vol tot aan de voet van Monte Schillebeek, daar nam Rosseler over. Sjleck zat in een zetel en maakte het dan ook op een indrukwekkende manier af.
Wat een dag voor de Leopardboys, en dit zonder medekopman F.Sjleck, die zijn benen was gaan laten vollopen met Sancerre.
In het klassement zijn er weinig verschuivingen, VDB mag stilletjes aan naar boven beginnen kijken, The Boss en Gilbert(toch één van de favorieten bij de bookmakers) zijn aan een vrije val bezig naar de kelder van het klassement toe.
Bovenaan blijft de top 3 onveranderd. Valverde sluipt ook iets dichter bij de top 5. Ook opvallend is de mooie plaats in de middenmoot voor Dieumerci.
Aanstaande zondag trekken we richting Oosterzele voor een rit over 70km.
Ondanks de blessuregolf die de Trudys teisteren ( Flecha=>hamstrings, Valverde=>enkel, Gilbert=>knie, Roesems=> gyprocarmen ), toch 6 Trudys en 3 niet-klassementsrijders,aan het vertrek.
Het was even wachten op Benoni, hij kon nog net worden toegevoegd op de deelnemerslijst.
Een blik op het parcours was voldoende om te weten dat het voor de berggeiten was vandaag.
Met beklimmingen van Koestraat, Foreest,Kapelberg,Ganzeberg,Wolvenberg en aankomst op Onkerzeleberg en tussendoor nog de nodige kasseistroken was het aan te raden om niet te veel cartouchen te verschieten in de aanloopfase.
Het waren El Pistoleiro en Spartacus die de eerste 15km voor hun rekening namen, zelfs in de Koestraat was er niemand die al zin had om een prikje uit te delen.
Ter hoogte van Flobecq was het Gerry en Rosseler die overnamen.
In Opbrakel kregen we nog een opwarmertje, maar ook deze werd vrij rustig opgereden.
Bij het klimmetje naar Zegelsem toe moesten Spartacus en VDB de groep laten rijden, aan het Burreken kwam iedereen weer samen.
En toen begon het festival voor de klimmertjes, eerste in de rij was de Foreest, na een snelle afdaling volgde al snel de Ganzenberg, deze vloeit samen in de Kapelberg. Het deurtje stond achteraan heel wijd open.
De kasseien van Mater lieten we toch maar links liggen, via de afdaling van de Volkegemberg, kwamen we meteen aan de voet van de Wolvenberg, daar zag Spartacus dat F. Sjleck niet echt in goede doen was(toch zou hij nog verrassen), hij sleepte zich naar boven in het gezelschap van Benoni en Vdb. Bij brother Andy daarintegen was het spelen met de pedalen, zijn late pastamaaltijd werpte duidelijk zijn vruchten af.
Net na de Wolvenberg was het even serieus schrikken, een automobiliste die het niet zo begrepen had om voorrang van rechts te verlenen, kon maar net stoppen en ook het Trudys peloton moest vol in de remmen om een aanrijding te vermijden. Met het nodige gevloek, konden we toch onze weg verderzetten, F. Sjleck maakte de mevrouw nog eens subtiel duidelijk wat ze moest doen, ik citeer: Mevrouw , mevrouw , frènen , frènen moeje doene mevrouw . ( Voor de niet Giesbaargeneirs, frènen = remmen)
In Zottegem kregen we nog de Grotenberge onder de wielen en via Steenhuize maakten we ons op voor de slotklim te Onkerzele. Ook aan de voet nog een klein incidentje, Benoni was net niet snel genoeg uit de klikkers en buigde links naar de grond toe, zonder erg, maar hij zag wel een mooie ereplaats verloren gaan.
Tot boven de kampstraat bleef de groep der favorieten samen en het was F; Sjleck die van (te) ver aan de haal ging, het waren El Pistoleiro en Gerry die counterden, Gerry ging erover en won zo als Elite Z/C.
Dit was al de twaalfde rit van het seizoen en het wordt duidelijk dat de speeltijd bijna gedaan is. Het was een zware maar tegelijk ook een prachtige rit, met de nodige lusjes door de Vlaamse Ardennen, wat zijn we toch gelukzakken dat deze mooie heuveltjes zo allemaal vlakbij liggen é
Volgende week een iets vlakkere rit, 75km richting Chièvres, vertrek 8u30 a la Presse.
Vandaag stond de Bianchirit te Ninove op het programma, er werd nog even getwijfeld om een "regenparcours" af te leggen, maar we waagden ons toch aan de trip naar Ninove. Van onze jonge garde van de Trudy's was er vandaag geen spoor te bekennen, soms eist het nachtleven toch wat zijn tol . Wel aan de start, de brothers Sjleck,Spartacus,The Boss,El Pistoleiro,Flecha, en VDB. Nadat één van onze leden al bekend staat als strenge,maar rechtvaardige topscheidsrechter, kregen we voor deze rit ook het gezelschap van één van de topscheidsrechters uit het Belgsiche voetbal namelijk Benonie Bury. Ter hoogte van Onkerzele pikten ook nog twee gelegenheidsrijders aan, waaronder een gewezen profrenster.
Tot aan het vertrek te Ninove werd er een rustig tempo op na gehouden. Het weer werd ook alsmaar beter en we besloten om de 75km te rijden met einde te Geraardsbergen. Daar er toch heel wat volk onderweg was, konden we regelmatig eens aansluiten bij collega's. Het parcours ging constant op en af, waarbij nog eens kwam dat de wind gedurende 3/4 van de rit in het nadeel stond. In het tweede gedeelte werd er een groot stuk van de Markeroute gevolgd, zij het wel in omgekeerde richting. Bij het binnenrijden van Bever, kreeg VDB het wat lastiger, het was duidelijk dat hij niet zijn beste dag had, we wachten hem steeds op, maar in Viane werden de benen definiteif afgesneden, op de kasseien van Viane werd hij eruit gekletst en besloot dan ook wijselijk om rechtsaf te slaan en langs het denderpad zijn weg naar de Presse verder te zetten.
Voor de anderen stond er nog een lusje langs Everbeek op het programma. In Ghoy konden we aansluiten bij een groepje uit Erpe-Mere, samen telde ons peloton een 30 tal personen. Het tempo werd door de collega's van Erpe-Mere constant rond de 35km/u gehouden, in de kronkelende baantjes van Lessen naar Everbeek was het dan ook aan te raden om niet te ver in de groep post te vatten. In één van die bochten maakte The Boss een stuurfoutje en moest de rol lossen. Het was Flecha die hem opwachtte en terug in de groep bracht. Maar net toen ze aanpikten werd er links opgedraaid om de Bergstraat op te rijden, voor Spartacus ging het ook even te snel omhoog, hij reed samen met Flecha naar de top en even later kwam ook The Boss boven. In Everbeek-boven werd iedereen opgewacht, vandaaruit ging het langs Goeferdinge richting Geraardsbergen voor de Trudy's. In Zarlardinge namen we ook afscheid van Ellen en ?. Nog even meegeven dat scheidsrechter Bury voor zijn eerste Trudyrit indruk heeft gemaakt op de rest van de groep, het is duidelijk, onze Belgische scheidsrechters zijn in goede conditie Ook onze andere topreferee, heeft de superbenen te pakken, ik verwacht dit seizoen nog mooie momenten van onzen Frank S.
Na de rit werd er nog wat nagepraat en ook ons nieuw systeem om drank te bekomen viel goed mee, alé wat ons betreft toch, misschien dat Ingrid er anders over denkt Alé tot volgende week, voor een rit richting Oudenaarde, goed voor 75km. Vertrek om 8u30
Als eerbetoon aan Wouter vond ik een mooie column terug van een Nederlandse journalist.
Wouter Weylandt. Een gewone renner. Een sportman waarvan er zoveel zijn. Hier en daar een goede uitslag, maar voor de rest een dienende pion in de groep. Specialiteit de sprint, maar zonder de verwachting ooit uit te groeien tot de hoogte van André Darrigade, Erik Zabel of Marc Cavendish. Helaas staat zijn naam vanaf vandaag gegrift in ons geheugen. Wouter Weylandt is overleden door een val in de 3e etappe van de Giro.
Ik denk dat ik reageer als veel wielerliefhebbers. Geschokt. Wielrennen is een sport waarin dit soort zaken niet mogen gebeuren. De Giro, de Tour en de Vuelta zijn evenementen van heroïek, spanning, prestaties, gevolgd door honderdduizenden enthousiaste fans langs het parcours en miljoenen kijkers voor de televisie. Daardoor schokt een ongeval als vandaag des te meer.
Ik kan het niet omschrijven. Waarom heb ik vanmiddag gehuild? Waarom grijpt de dood van een wielrenner mij zo naar de keel? Waarom kan ik nog steeds niet zonder emotie praten over Fabio Casertelli die tijdens de Tour de France van 1995 op min of meer dezelfde wijze verongelukte. Het is na 20 ronden van Frankrijk nog steeds de meest indrukwekkende herinnering aan het evenement dat ik zolang van dichtbij heb meegemaakt. De tegenstelling van iets dat een volksfeest is, waar zoveel miljoenen mensen plezier aan beleven en waar de sportman zoveel passie en energie in steekt. Een reizend circus dat bestaat uit wielrenners, ploegleiders, verzorgers, journalisten en al die mensen die er ieder jaar wekenlang voor van huis zijn. Als zigeuners door het land trekken. Dat circus wordt plotseling geconfronteerd met de gitzwarte kant van het doorgaans prachtige evenement. De tragische dood van één van zijn deelnemers.
Het went nooit. Ook ik bezondig(de) me regelmatig aan hoogoplopende discussies over de wedstrijd, de kwaliteit van een renner, het parcours of een foute beslissing van de jury. Na deze 3e etappe staan ik weer met beide beentjes op de grond. Hoe relatief is sport. Deze Ronde van Italië is voor mij klaar, hoe spectaculair de komende ritten nog zullen zijn, of hoe verrassend de winnaar nog zal wezen. De Giro d'Italia 2011 blijft de rest van mijn leven de Giro van Wouter Weylandt.
De tiende rit van het seizoen, was tevens de eerste klassieker van het jaar, de Roesems Classic. Bert zelf kon door werkzaamheden niet aanwezig zijn. Elf dapperen stonden aan de Presse voor wat een loodzware opdracht zou worden. Al na 2km vonden La Machine en Flecha het al nodig om eens door te trekken om tot bij de collega's van op de vesten te geraken. De anderen lieten het duo maar wat woekeren met hun krachten. Al na 7km, een opwarmingsklimmetje, de Nieuwpoort in Everbeek. Vandaaruit ging het verder richting Flobecq, langs de afdaling van de Hurdumont, ging het via Bruyere naar de voet van Les Monts in Ellezelles, deze werd aan een rustig tempo opgereden, velen hadden de kanarieberg al in gedachten. Op de top van Les Monts, had Spartacus het plannetje om door te trekken en zijn kopman Andy aan de voet af te zetten, in hun kielzog gingen Valverde en Rosseler mee. Het was aan Chavanel om het gaatje te dichten. Op de kanarieberg werd meteen duidelijk dat La Machine in zeer goede doen is, hij kletste er iedereen uit de wielen. Boven kwamen de troepen opnieuw samen. Nu volgde een lange afdaling tot aan de voet van de Taaienberg, opnieuw wou Spartacus zijn kopman in ideale omstandigheden afleveren, maar het waren Flecha,Chavanel en Rosseler die het niet zover lieten komen en plaatsten nog voor de beklimming een aanval. Op die Taaienberg kreeg Timmy een serieuze hongerklop, hij ging voor geen meter meer vooruit, Spartacus gaf hem een "zwarte fles" en met een stop in een superette kon hij bijtanken, toch zou later blijken dat dit al te laat was, hij kwam er niet echt meer door. Via de beklimming van de Armekleie, kwamen we in Rozebeke. Nu volgde nog een klein rondje door Brakel, met de passage van de Toepkapel, deze zorgde letterlijk voor afscheiding, de groep werd in twee gesplitst, er was maar één probleem, groep één reed de verkeerde kant uit, waardoor groep twee zowaar aan de leiding reed, voor Spartacus,The Boss,Timmy en jawel favoriet Flecha die niet zijn beste dag kende, zag het er opeens heel mooi uit. Kopman Andy, kon Spartacus bereiken en met de nodige instructies kwam alles weer samen. Op de top van de Parikeberg eindigde dan ook de Roesems Classic. Het was vandaag heel duidelijk dat La Machine momenteel de beste Trudy is. De rest hangt eigenlijk allemaal dicht bij elkaar. The Boss en Spartacus strijden hun eigen duelletjes en proberen hun werk op te knappen voor de kopmannen. Spartacus die duidelijk het eindklassement viseert en zich niet mengt voor de ritzeges, daarvoor rekent hij op de "brothers". Valverde die vandaag veel stoottroepen had verzameld, heeft zijn cartouchen niet goed verdeeld en moest een paar keer passen op de beslissende momenten,toch zie ik hem nog uitpakken dit seizoen.
Ik wil ook nog even kort terugkomen op de laatste kilometers na Parikeberg, er was duidelijk afgesproken, doordat het laatste stuk over de steenweg ging en dit toch niet altijd even veilig is om alles te neutraliseren en rustig twee aan twee verder te rijden. De uitvallen waren dan ook niet helemaal op zijn plaats en al zeker niet door de weg te kruisen en auto's te hinderen. Laat het voor iedereen duidelijk zijn wanneer er afspraken gemaakt worden, die dan ook na te komen en al zeker geen kamikazes uit te voeren, laat het voor iedereen veilig verlopen Bij herhaaldelijk onverantwoord rijgedrag, kunnen daar door het bestuur zeker sancties worden opgelegd
We zijn nu ook een dag later na het overlijden van Wouter Weylandt, bij deze dan ook onze oprechte deelneming voor de vrienden,ploegmaats,familie en natuulijk zijn vrouwtje.
Voor de negende rit van het seizoen zeven Trudys op het startblad en gelegenheidsrijder Clippel.
Een tocht richting Cambron-Casteau stond op het programma. Via de Resteleustraat ging het meteen omhoog, daar waren het onmiddellijk de mannen in goeden doen die het tempo bepaalden. Voor Jurgen (eerste optreden dit seizoen) was het meteen naar adem happen.
Langs Viane en Bever werd er aan een degelijk tempo verdergereden, met steeds enkele prikken van La Machine,Clippel en Flecha.
Bij het verlaten van Bever kwam er een stukje naast de snelweg, waar de wind niet echt in het voordeel stond, het waren opnieuw de drie bovengenoemde die het tempo bepaalden en ik kan u verzekeren, het ging vooruit.
Bij het bereiken van Lombise, gaf het gps-systeem links aan, maar dit ging dwars door een bos, na wat draaien en keren en een Parijs-Roubaix strookje kwamen we opnieuw op het parcours uit. Bij het keerpunt in Cambron, werkten de kasseien voor Flecha als een rode lap op een stier. Hij stormde samen met La Machine,Clippel,Gilbert en Rosseler voorbij Paradisio ofhoe dat het ook mag noemen nu.
Na dit stukje was het even rustig en dan ook tijd om het suikergehalte opnieuw op peil te brengen.
Op het tweede gedeelte ging het er iets rustiger aan toe, mede door de strakke wind, die al veel energie had gekost aan de Trudys. Voor Jurgen ging het alsmaar moeizamer en ook El Pistoleiro kreeg problemen met de opspelende rugpijn.
Er kwamen geen noemenswaardige ontsnappingen meer en de groep kwam dan ook samen aan op de markt. Op naar volgende zondag, wanneer de eerste klassieker van het seizoen op het programma staat, de Roesems Classic (65km). Vertrek 8u30.
WTC DE TRUDY'S
had hij deze vervangen, alhoewel hij er meer uitzag alsof hij net 10kilo kolen met hand had verplaatst.
