Grillberen zijn geen gewone beren. Na jaren van intensief en doorgedreven onderzoek, dat begon na het zien van een aflevering van the Swedish Chef in the Muppets, was het zover: Ons Scandinavisch berenei moest gelegd worden. The beast, Vinnie, Tim en animal geven er een grill op!
De zware brainstormingsessies in den Bazaar waren slechts het begin van wat komen zou.
De setting moest een frisse voorjaarsdag zijn in de ongerepte natuur aan een beek waar sollitaire beren zich thuis voelen en samenkomen voor een feestje.
Tijdens de voorbereiding dwarrelden flitsende ideeën door de kroeg. We zouden een vis vangen en een gezouten rendier van de Kerstman braden met veenbessen.
Köttbullar op de BBQ leek ons ook wel iets
en we gingen op weekend in Berlijn om onze innerlijke berenchakras al wat dichter te brengen bij de Scandinavische ziel.
Verder dierven we onszelf open in vraag stellen : was een vis wel voedsel voor een beer? We vormen toch een familie binnen de orde van de roofdieren? We zijn toch geen pandaberen die alleen maar bamboe eten en slapen? Onze berinnen moeten toch fier kunnen zijn op hun jagers.
Control + Alt + Delete
de berenfantasieën gingen te ver, aldus de voorzitterbeer. Hij bracht de berenneuzen terug in de richting van de strakke no-nonsense flawless execution, immers ons handelsmerk. Vis kon geen kwaad, zalm is ok, de roze kleur ervan ook!
In februari zou het gebeuren bij de home grilbrilbeer. En zo gingen de beren terug naar hun hol met in hun hoofd slechts twee mijmerende gedachten : honing en twijfels over roze zalm.
Op de grote dag gingen we eerst jagen op voedsel ... en wees eerlijk, waar kan dat beter dan bij Delhaize. De leeuw houdt wel van beren en de winkel in Sint Pieters Leeuw is een berewinkel.
Beer Beast en beer Tim veroorzaakten wat tumult toen ze zochten naar wat zoutemulsie uit de Oostzee. De security keek maar wat zuur maar voor de rest hebben we alles gevonden wat we nodig hadden, al was het vinden van de winkel zelf de grootste prestatie. Een beer moet wat kilometers afleggen op zijn zolen voor hij vindt wat hij zoekt.
De beren zetten hun tocht verder richting Beer Animal. Beer Animal kreeg direct onder zijn poten want hij was bijna zijn berenschort vergeten en het deksel voor de BBQ. Twee zware hoofdverantwoordelijkheden die hij geminimaliseerd had. Wat een speelse kapoen toch die Animal. De andere beren konden er gelukkig luchtig mee grommen. Ze kennen Animal ondertussen.
De beren kregen zware honger van zoveel voorbereiding. Tijd voor een fwitje bij halfbeer Alain. De filosofische gesprekken gingen over Jejoen Bontynck en de finance beer had het over meer respect voor de Michael Jackson imitator toen de brilbeer plots de gemoederen opjoeg met een traktaat over het ajuingehalte in de zelfgemaakte tartaar. Of dat nog niet erg genoeg was bestelde hij stoofvlees. Die brilbeer kan een beer doen verschieten! Gelukkig kon een poster van de ongelikte beer Yves Segers de gemoederen bedwingen.
We dronken ons eerste levenssap want honing was er niet. Alles was klaar voor een geanimaleerde dag. Bekoord door de landelijke eenvoud en liefdelijkheid van Dikkelvenne hielden de beren stand bij de place to be waar Melanie ons opwachtte.
Even lekker likken aan de vijver, de kelen smeren en starten met de mise en place tot de berinnen toekomen.
Eerst de amuses. Wat kan ik schrijven? Er was haring op zweedse wijze, haring op Noorse wijze en haring op Finse wijze. Er was te veeeeel haring. Eerlijk duurt het langst.
Een beetje doorspoelen met akvavit en dan op naar de volgende gang en dat was een voltreffer: Köttbullar op de wijze van t groen kwartier. De Zweden kunnen lekkere ballekes maken maar wij kodiakberen doen het nog beter.
De bbq was ondertussen volop aan het roken. Deze keer gebruikten we een Duits model dat je lager en hoger kan draaien. We hadden er nog nooit mee gewerkt maar het lukte aardig. De bolletjes smeulden rustig gaar en een knapperige korstje vormde zich rond het vlees. Hier worden beren wild van. Dit is waarom beren leven en laten we eerlijk zijn grillen.
Na de balletjes zijn we verhuisd naar binnen waar het iets warmer was. De carlsberg stroomde vrolijk binnen en naargelang het later werd, konden de beren zich minder en minder herinneren.
We waren het er allemaal over eens dat het leuk toeven was bij Melanie en Alain. Normaal gezien is er weinig contact tussen beren en mensen maar hier scheen dit toch aardig te lukken. De beren hadden samen nog een zalm gevangen en een ander visje, Skrei (Noorse kabeltouw. Dit hebben we vrolijk opgesmukt, samen met aardappeltjes Hasselback style.
En dan was het tijd voor het gerecht na de plat de resistance : Kladdkaka. Het smaakte
nadien konden de beren genoegdoend rond de grote tafel tateren,brullen, grommen en hun klauwen aanscherpen.
Het was weer een leuke dag. En ja vertel het maar rond
we hebben roze zalm gegeten. Wij zijn vrije beren. Wij hebben onze schroom afgegooid. Dat belooft voor de volgende berenmeeting. Zal het een Jamaïcaans feestje worden? Gaan de beren zich wagen aan een varken ? Gaan de beren bamboe eten? Niemand kan het nu met zekerheid zeggen maar dat ze zich zullen amuseren is alvast zeker.
