Vandaag Zondag 13 augustus zouden we van Almaty naar Taras rijden en dat is dik 400 kilometer.

Maar al snel Pruttelde de 2+2pk hevig. Het was weer de achterste motor die niet mee wilde en constant stil viel. Er was niets aan te doen, we moesten aan de kant om het euvel te onderzoeken. Seppe peuterde links en rechts aan de motor en zei op een gegeven moment, er zit naft bij de olie. De olie mut eraf. We mutten terug. En dus zijn we een aantal kilometers terug gereden naar een locatie waar niets dan auto werkplaatsen zijn. Je kan het je niet voorstellen. Een oppervlakte van +/- 300 op 300 meter met niets dan kleine auto werkplaatsen die ongeveer 10 op 10 meter groot zijn en die gescheiden zijn door kleine gangetjes. Je zou er in verloren lopen. De ene doet in batterijen, de ander in bumpers, de ander in olie, de ander in motoren. Je kan het je niet voorstellen. En allemaal heel basic ingericht. Niks geen High Tec. Er rijden mensen rond met karretjes met eten en drinken, alleen toiletten heb ik er niet gevonden. Hoe ze dat doen weet ik nog niet.

Daar wij naartoe met de geit. Eerst een half uur discuteren over de olie, want je weet het misschien nog uit een vorig verhaal. De olie die op de motor van een geit moet is heel speciaal. Mineraal of zoiets. Enfin na lang wikken en wegen is er dan toch voor een bepaald type olie gekozen en die olie werd volgens een bepaald ritueel op de motor gedaan, na eerst de oude olie te hebben verwijderd, natuurlijk.

Na de olie wissel moest de versnellingsbak terug in orde gemaakt worden, want je weet twee motoren wil zeggen twee versnellingsbakken. Die twee versnellingsbakken zijn volgens een bepaald beproefd systeem gekoppeld zodat je maar met één versnellingspook moet schakelen. En dat systeem had Seppe ontkoppeld om op maar één motor tot aan autowerkplaats te rijden. DE achterste motor lag stil tijdens deze rit. Maar ook deze klus heeft Seppe geklaard, weliswaar in het zweet des aanschijns.

Na deze ochtend perikelen zijn we voor de tweede keer van start gegaan, en ja hoor de 2+2pk deed het prima.Nu konden we weer wat tijd inhalen. Maar niet voor lang. Enkele kilometers verder was er een ongeval gebeurd en dat was aanleiding voor een file van je welste zodat we ook hier weer veel tijd verloren. Maar ook hieraan kwam een einde en konden we pas echt goed doorrijden zodat we rond 18:àà in Hotel Uyut in Taras aankwamen. Via de hotelmanager konden we nog een taxi regelen die met ons naar een wisselkantoor wilde rijden en daarna ons aan een restaurant afzette voor ons avondmaal.

Zo hebben we deze vermoeiende dag toch nog deftig kunnen afsluiten en kunnen we gaan rusten want ik hoor van Seppe dat we morgen een afstand +600 kilometer moeten overbruggen.