Dinsdag 25 juli hebben we ons allebei ziek gemeld. Den tourista is in het land.

Toch is Seppe met een local op pad om de 2+2pk te repareren. Via de receptie van het hotel heeft Seppe iemand gevonden die in staat zou zijn om de 2+2pk tijdelijk op te lappen, te lassen, zodat we weer een beetje geruster over die geweldige wegen kunnen snorren. Als Seppe na een paar uur terugkomt is er goed en minder goed nieuws. Het goede nieuws is dat de geit impassant een smeerbeurt heeft gehad en het minder goed nieuws is dat Seppe zijn twijfels heeft over het geleverde laswerk. Het wordt dus afwachten of de herstelling zal houden. Ter verdediging van de lasser moeten we zeggen dat de man met een heel basic installatie heeft moeten werken. Hij had geen laskap en de bagettenhouder was van betonijzer.

Na deze harde labeur is het tijd voor ontspanning. Per taxi bezoeken we een paar hoogtepunten van Bukhara, Char Minar, De Ark en nog een paleis van één of andere overleden Sha. Dankzij enkele briefjes van 5000 kunnen we hier stiekem een blik achter de schermen werpen en impassant enkele mooie overzichtsfoto's maken van het historisch stadsgedeelte. Na dit kort bezoek stadsbezoek en een middagmaal bij Bella Italia keren we terug naar het hotel voor nog meer platte rust.

Het is pas na zonsondergang dat we, bij voor ons meer normale temperaturen, nog een korte wandeling maken om nog spijs en drank en de Russische versie van Imodium aan te kopen.

En zo eindigt ons bezoek aan Bukhara.