De VierStan

Het uitrijzen uit Turkmenistan verloopt trager dan verwacht want de ambtenaren willen gans de wagen uitladen en controleren of we geen bezwarend materiaal, voor Turkmenistan, het land uit willen smokkelen. En we hadden de pech dat we juist om 13:00 arriveerden, het tijdstip dat de ambtenaren aan hun lunch beginnen. Van 13:00 tot 14:00 heeft Seppe zodoende aan de auto kunnen sleutelen, want het laatste stuk weg in Turkmenistan is zo slecht dat er een "amortisseur", iets dat schokken opvangt, afgebroken is aan de 2+2 pk. Stipt om 14:00 begon het grote onderzoek van de heren en mevrouw van de douane, politie en andere departementen van Turkmenistan. Maar zoals gewoonlijk hebben we met het nodige geduld de test weer goed doorstaan. Eerst de auto volledig leegladen, laten controleren, daarna terug inladen en 100 meter verder rijden naar de ambtenaren van Oezbekistan, en daar de auto weer volledig leegladen laten controleren en terug inladen. We raken vree goed in da soort dingen. En elke keer komen we weer dingen in de auto tegen waarvan we zeggen, O ligt dat hier. De ambtenaren van Oezbekistan waren ook de eersten die onze kluis vonden en wilden weten wat daar inzat. Misschien dachten ze dat we ongeoorloofde zaken transporteerden voor deze of gene maffiabende.

Eerst was het plan om in Nukus, het eerste stadje over de grens te stoppen en de nacht door te brengen. Maar omdat daar schijnbaar niet veel te zien is, en er weinig deftige hotels zijn, zijn we doorgereden naar Xiva. Hierdoor zijn we een paar dagen voor op ons reisplan en kunnen we ons een welverdiende rustdag veroorloven. Vooral de Seppe verdiende dat omdat de laatste kilometers echt afzien waren voor de chauffeur en de 2+2 pk. En dan heeft de kaartlezer hem nog de verkeerde kant opgestuurd zodat hij nog eens 8 kilometer terug moest rijden.