Eerste werk na het ontbijt is een bank opzoeken om nog wat Dollars te wisselen want de Rial-flappies zijn zo goed als op.

Zoals gewoonlijk niet simpel, maar met een beetje geduld en vooral hulp van de lokale mensen lukt het meestal wel. In de eerste bank vertellen ze dat je naar een ander bank moet, in de volgende bank vertellen ze dat je in deze stad geen geld kan wisselen in de bank, maar dat je naar een wisselkantoor moet. Aan de hand van een schets met Farsi bijschriften, die je niet kan lezen, ga je op pad. Naar een paar kilometer ga je opnieuw een bank binnen om raad te vragen en die sturen je weer naar een andere bank. Die mensen zeggen weer dat je naar een wisselkantoor moet. En zij proberen uit te leggen hoe je moet rijden, maar dat is een hopeloze zaak. Om een lang verhaal kort te maken geeft de bankdirecteur een van zijn medewerker de opdracht om dan maar mee te gaan naar het wisselkantoor, en die  man betaalt de taxi nog ook. Dat is pas service. Zie je dat de bankbedienden al doen voor een vreemde buitenlander die aan de balie staat en de taal niet meester is? Bij ons in Belgie wordt een vreemde meestal anders behandeld.

Proficiat aan de mensen van de Mellat bank in Iran.

We hebben voor deze nacht ook al een onderkomen gevonden in het Dariush Hotel. En Ze hebben ons flink uit de nood geholpen.

Want vandaag hebben we eindelijk de autorisatie, voor het bekomen van een visum voor Turkmenistan, ontvangen en die moest nog afgeprint worden. Nu kunnen we eindelijk recht naar de grens met Turkmenistan.