Vandaag weer een heerlijk, laat, ontbijt in een prachtig hotel. Het was wel een beetje een luguber hotelletje, eigendom van een Russisch/Turkse jager op groot wild. En om dit accentueren stonden de trofeeën tentoongesteld in de lobby.

Bij het verlaten van het hotel hebben we bij de aanpalende garage/benzinestation gezocht naar, hoe u goed vast, Minerale olie 10W40. De geit lust geen andere olie. Ondanks een hulpvaardige Duitssprekende Benzine Pompbediende hebben we die olie natuurlijk niet gevonden en zijn we nog steeds op zoek. Dus als ge een goed adres hebt hier in de buurt waar ze dat vloeibaar goud verkopen, laat het dan maar weten.

Het was alweer 10:30 eer we goed en wel op weg waren naar onze volgende bestemming.

Het traject liep ook vandaag weer door een bergachtige streek waar er veel wegwerkzaamheden aan de gang waren. Waar er bergen zijn, zijn er natuurlijk hoogten en op een hoogte van 2745 meter kreeg onze chauffeur last van hoofdpijn. Hoogteziekte?

Vandaag zijn we veel controle posten van leger, politie en bewakingsfirma's gepasseerd. Naarmate de dag verder vorderde werden de controles ook des te drastiger. Het kon dan ook niet uitblijven dat we, op een 35 kilometer van onze bestemming, onze auto een keer mochten uitladen en onze bagage mochten opendoen om ze te laten doorzoeken. En raar dat die mannen keken toen we de koffer opendeden. Zoiets hadden ze nog nooit gezien denk ik. Enfin, onze auto was nog eens goed verlucht. Al goed dat we gisteren onze vuile was laten wassen hebben.

Het doet toch vies als mannen met machinegeweren, u eerst heel vriendelijk aanspreken voor een babbel en dan op een zeer koele manier beginnen commanderen. Eventjes gedaan met lachen en terug met twee voeten op de grond, maar direct daarna terug grappen maken. Weer een ervaring rijker. Zelfs op dit ogenblik terwijl ik dit bericht zit te schrijven hoor ik buiten een hoop lawaai en zie ik een zwaar bewapende kolonne militairen voorbij rijden. We zagen ook dat de vele overheidsgebouwen en gebouwen van gandarmen en militaire kazernes allemaal zeer zwaar bewaakt en versterkt zijn.

Eenmaal in Yuksekova aangekomen kon de zoektocht naar een hotel beginnen omdat er via internet niets gevonden hadden. Reeds bij het tweede hotel, Hotel Oslo, hadden we beet. Betalen via bankkaart lukte niet dus moesten we even naar de bank om wat dollars om te wisselen. Dankzij het zeer hulpvaardige personeel van het hotel was dat snel gebeurd. Ge kunt zeggen wat ge wilt, men is hier enorm gedienstig. En dat allemaal met gebarentaal, want wij spreken geen woord Turks en de meeste Turken die wij tegenkomen alleen maar Turks. Maar als je internet hebt kun je veel taal problemen oplossen. Google translate lost veel op he Jef.

Zoals gewoonlijk eindigt onze dag met een zoektocht naar eten. Ook weer dankzij de bereidwillige medewerking van het hotelpersoneel hebben we deze avond weeral lekker en goedkoop gegeten. 9,905 euro voor een voorgerecht, hoofdgerecht, cola, koffie en thee. Neen niet per persoon maar voor twee personen samen. En met een brede glimlach. Daar kunnen er in Belgie nog veel aan rieken, zeggen ze bij ons.

Vanaf morgen lange broek en T shirt met lange mouwen, want morgen rijden we, hopelijk, Iran binnen.

Voor ik het vergeet. Onze was hebben we deze morgen ook terug gekregen. Hij stonk niet meer, maar rook lekker. En Daar is ook veel mee gezegd. Ge kun niet alles willen.

Nu ga ik mijn kamergenoot wat helpen snurken, want die ligt al alleen te ronken.