Er schijnt nogal wat verwarring te zijn aangaande de naam van onze blog.

Het is in ieder geval geen schrijffout. Er zit een logische redenering achter, die echter misschien wel ver te zoeken is. Maar je weet dat wij het graag ver gaan zoeken, naar Verweggistan. 

Ons voertuig is een 2+2 pk. Dus een vier pk. Wanneer de boeren vier paarden voor een kar of een wagen spanden noemden ze dat een vierspan. Onze auto is dus ook een vierspan. Dus de naam had  kunnen zijn De Vierspan.

We gaan echter niet naar Spanje maar naar de Stan landen, zoals Turkmenistan, Uzbekistan, Tadzikistan, Kirgistan en Kazakstan.

Dus werd de naam, De Vierstan. Ik weet dat het al laat is, maar ge kunt het morgen nog eens nalezen.

Gisteren hebben we dus in het Realist hotel in Istanbul gelogeerd, voor 31,5 Euro per nacht. Voor twee personen inclusief ontbijt. Daar kunt ge geen tent voor opstellen en zelf een ontbijt voor klaar maken.

Wegrijden uit Istanboel was dan weer heel wat anders. Als ge het water over rijdt, de Bosporus of hoe noemt dat, rijdt ge van Europa naar Azie. Dat hadden we niet goed verstaan, denk ik, want na een half uur rijden reden we over een andere brug weer van Azie naar Europa. Na nog eens een half uur rijden reden we weer van Europa naar Azie, en weer via een andere brug. Dat komt ervan als je zowel de verkeersborden als de GPS wil volgen. Die verstaan elkaar niet en dus loopt het in het honderd. Enfin Istanboel is echt wel indrukwekkend om door te rijden. Veel machtig mooie gebouwen verspreid op verschillende heuvels. Als ge eens een paar dagen niet weet wat te doen, dan pakt ge uw auto en uw GPS en doet hier maar een paar toerkens. Succes gegarandeerd. Ge moet, zoals de Seppe, hier wel stalen zenuwen hebben om in het verkeer mee te draaien. Proficiat voor onze chauffeur. We hebben het nog al eens gezegd, hier mag en kan schijnbaar alles. Den Alex zou nogal bonnenboekjes moeten bijbestellen bij zijne baas om al die overtredingen te noteren.

Uiteindelijk zijn we dan toch Istanboel, inderdaad wat een boel, buitengeraakt konden we richting Kayserie rijden. Een rit van zo'n zevenhonderd, ondertussen bijna achthonderd, kilometer. We dachten alles gezien te hebben in Istanboel, maar toen we Ankara passeerden moesten we onze mening herzien. Nog groter en indrukwekkender.

Ook vandaag heeft de geit weer last gehad van de warmte. De achterste poten hadden het te warm en daardoor moesten we regelmatig wat snelheid minderen of een extra pauze inlassen. Dat was op zich niet zo erg want zodoende konden we zelf  ook wat verfrissing opzoeken.

Maar met al dat rondgapen en treuzelen was het toch weeral bijna 23 uur eer we hier aan het Novotel in Kayserie aankwamen en moesten we nog wat eten. Dus vroeg slapen was er vandaag ook niet bij.

Misschien morgen dan, want morgen staat er maar een rit van tweede categorie, van een kleine 600 km op het programma. Dus dat zou moeten lukken.

Maar dat zien morgen dan wel weer.

Ik ga de Seppe nadoen en wa slapen en snurken. Want dat weet ik ondertussen. Snurken kan hij.