Om vijf uur werden we gewekt door een kraaiende haan onder ons openstaand vensterraam. Het was reeds klaarlichte dag en er was geen verduistering of gordijn aan het raam. Dus slapen, vergeet het maar. Dat is ook de reden dat we vandaag weer kip eten.

Afrekenen in het hotel kon alleen met cash geld en dat was zo niet afgesproken. De euro's hadden we al verbrast, dus het betalen moest met dollars gebeuren. De dollarkoers was weeral om mee te huilen, maar omdat de service uitstekend was hebben dat maar door de vingers gezien. Na een heerlijk ontbijt hebben we om 8:30 de geit weer ingespannen en zijn we weer op pad gegaan Istanbul.

Eerste grote oponthoud was aan de Bulgaarse grens. Precies of alle Belgische Turken vandaag naar Turkije onderweg waren. Ook de 59 jarige gepensioneerde Turk Ivo, je weet wel van het café rechtover de mijn ingang in Beringen, ging 2 maanden op vakantie naar Turkije.Er was voldoende tijd voor een babbel.

In Bulgarije zijn we eerst KFC gaan eten, herinner u de haan van deze morgen, en daarna heb ik rond 15:30, bij een temperatuur van 42° aan conditietraining gedaan onder algemeen toezicht van alle klanten. Dit omdat iemand vergeten was om de lichten van de 2+2 pk uit te schakelen en daardoor de batterij leeg was. We hadden eerst de voorste motor afgekoppeld, de auto in gang geduwd, ik dus, en daarna de voorste motor weer terug aangekoppeld en die ook weer gestart. Man man, zweten.

We wilden wel eens weten of dat lui zweet was ofwel zweet van de geleverde inspanning. Daarom hebben we in een tuincentrum een digitale thermometer, en nog wat ander gereedschap, aangekocht. De maximum gemeten temperatuur in de auto was 44,3°C. Bij de KFC hadden we de iPad, die uitviel van de warmte, mee naar binnen genomen om af te koelen. KFC heeft airco. Maar de 2+2 pk, die ook last heeft van de warmte mocht niet binnen.

Aan de grens met Turkije was het weeral aanschuiven tussen de verschillende controleposten. Volgens kenners is anderhalf uur om de grens te passeren echt niet veel, maar als je die tijd grotendeels moet doorbrengen in de warme zon duurt het voldoende lang.

Na de grens nog even tanken en dan op zoek naar een wegen vignet. Van het kastje naar de muur, maar we hebben een vignet gevonden.

Daar liep nog een kleine sloeber rond die krieken en pruimen verkocht en daar konden we niet aan weerstaan. Spijtig genoeg waren we weeral gekl..... DE bovenste krieken waren lekker, maar dan ook alleen maar de bovenste laag. De rest was gebarsten of zelfs beschimmeld. Dat beloofd voor morgen.

Om goede voornemens om vandaag eens tijdig in het hotel aan te komen zijn we niet kunnen nakomen. Op de ring rond Istanbul was er een reuze file door werkzaamheden. Zodoende kwamen we pas omstreeks 23:45 aan in het hotel. Vlug de geit uitgeladen en in de wei tegenover het hotel gezet en douchen en rusten.

Morgen rijden we richting Kayseri. Een rit van 768 km. Zullen we morgen op tijd aankomen in het hotel?

Dat komen we morgen te weten.

O ja, de trûba vûzstanovyavane, de accenten staan niet juist en dat weet ik, hebben we ook nog gevonden, maar ze waren niet goedkoop.

 Zoekt dat woord maar eens op