Vanuit het mistige Diksmuide vertrokken Basso, Ullrich, Volderke, Ivanov en Lance U leest het goed : de Lance is BACK, hopelijk deze maal lang. Lance maakte zijn come-back en hoe. De veurnsche bikers vertrokken van het atheneum en algauw werd duidelijk dat het niet de rit van Ivanov ging worden. Door de mistige omstandigheden kwam zijn bril continu in aangeslagen toestand met als gevolg dat onze Ivanov bijzonder weinig zag. Ullrich nam de kop en in de eerste onverharde strook legde hij een strak tempo op, hij probeerde de 30 km/u aan te houden en dat had zijn effect niet gemist, toen hij na enkele minuten om zich keek, bleek hij een klein gat te hebben met Lance en Volderke. Ullrich besloot het tempo te milderen en zo konden Volderke en Lance snel aanpikken. Wat ook merkwaardig was, was dat onze Basso en Ivanov nergens te bespeuren waren, het koptrio zakte hun tempo maar toch bleven de 2 achtervolgers uit zicht !!! De Lance en zijn twee kompanen hadden een serieus gat geslaan, een eerste mentale tik was uitgedeeld Uiteindelijk staakten Lance, Ullrich en Volderke de rit eventjes zodat Ivanov en als laatste Basso weer konden aansluiten. Toen Basso aansloot deelde Ullrich mee dat onze Lance al een groot gat had op Basso, voor Basso de ideale motivatie om eens door te trekken want niets later arriveerden de veurnsche bikers in een eerste vettige, slijkstrook. Basso opende voor een eerste keer alle registers en de andere veurnsche bikers moesten een tandje bijsteken. Lance kon zich goed staande houden, letterlijk en figuurlijk !!! Hij pareerde de eerste aanval wonderwel Ivanov sprak intussen de weergoden aan om hem te bevrijden van de mistige omstandigheden, " Zon, zon ... trek de mist open !" Ullrich voelde zich goed en na de bevoorrading ging hij mee in het zog van een onbekende, de andere veurnsche bikers lieten hem begaan en na een tijdje kwamen ze aansluiten. Voor het aankomen bij de tweede bevoorrading diende nog een serieuze strook lichtjes bergop genomen te worden, Ivanov zag het niet goed maar voelde het wel. Voor Lance was het beste er nu ook af . Niet lang na de 2de bevoorrading dienden de veurnsche bikers de gekende kasseistrook te berijden , Basso en Ullrich wisselden elkander af bij het afdalen van de lange kasseistrook. Een attente Volderke bleef in hun wiel , de kasseistrook had voor de schifting gezorgd. Lance en Ivanov lieten hen begaan. Kort daarna stak een groepje de veurnsche bikers voorbij. "Kalm houden " riep Ullrich Basso toe. Het groepje bikers waren geen onbekenden voor Ullrich en Basso. In Brielen hadden de veurnsche bikers ook met dit bendje meegereden met als gevolg een zeer hoog gemiddelde! Basso voelde zich nog altijd supergoed en sloop in hun wielen mee. Volderke en Ullrich lieten Basso natuurlijk niet gaan en sloten bij het groepje aan. Ullrich besloot na enige tijd hun kopman af te lossen en het tempo te verhogen. Basso en Volderke hadden het verstaan, Basso nam over ,zelfs Volderke nam de kop. Toen bleken ze nog met vieren te zijn. Ullrich zag het weer zitten en sloeg een klein gatje met de onbekende, Basso en Volderke lieten het nu over aan de onbekende . Kwestie om de onbekende pijn te doen !!! In het technische parcours in Diksmuide vond Basso het welletjes en samen met Volderke verlieten ze de onbekende op zoek naar Ullrich. Ullrich had zich vergist van aankomst en dacht aangekomen te zijn, op dat moment had hij een kleine 50m voorsprong op Basso en Volderke. Zo liet hij Basso en Volderke onbewust weer aansluiten , samen reden ze nu naar de juiste finish. Het was een mooie rit, redelijk wat baan na de tweede bevoorrading , maar soms is dat ook eens leuk. De 55 km bleken er uiteindelijk maar 47 te zijn. Gemiddelde zal een schatting zijn daar de kilometertellers van de veurnsche bikers het door de mist hebben laten afweten. Schatting : 23,5 km/u . Volgende week nog twijfel omtrent zaterdag of zondag .
De gesprekken met de veurnsche wielertoeristen verliepen heel vlot, het ziet er naar uit dat de veurnsche bikers zich zullen aansluiten, voor verdere info gelieve Jan of Jürgen te contacteren ! Gelieve iets van jullie te laten horen zodat we vlug in onze nieuwe en mooie tenue kunnen rijden met dank aan de wielertoeristen van Veurne.
Volderke, Ullrich en een wederoptredende Basso stonden paraat. Onder zeer goeie weersomstandigheden vertrokken ze vanuit Beselare. Al gauw zat men in het bosje bij de brug langs de autostrade. Ullrich moest hierbij terugdenken aan een vorige editie waar talrijke valpartijen plaatsvonden, zichzelf inbegrepen. Ullrich draaide als eerste het bosje in, een geconcentreerde Basso zat direct in zijn wiel , na verloop van tijd dreef Ullrich het tempo stelselmatig omhoog maar Basso bleef aan zijn wiel vastplakken, Volderke bouwde enige veiligheid in en volgde op enkele meters, kwestie van een valpartij te ontlopen. Gelukkig kon Ullrich deze editie rechtop blijven, uit het bos gekomen diende men een kleine klimmetje bedwingen, velen moesten voet aan grond zetten maar de veurnsche bikers bleven met de voetjes in hun klikpedaaltjes. Al gauw reed men van de ene veldweg naar de andere en dat zonder veel slijk tegen te komen, de wegen waren zeer goed berijdbaar, Ivanov zal het hem beklagen ... . Basso bleek niets van zijn superieure conditie ingeboet te hebben en nam samen met Ullrich het meeste kopwerk voor zijn rekening, Volderke daarentegen hield zich weer angstvallig koest, Basso en Ullrich waren dus gewaarschuwd !!! Het moment van Basso was aangebroken ... met de vlam in de pijp schoot hij weg, Ullrich en Volderke moesten zich serieus reppen om zijn wiel te kunnen houden, Basso laveerde van de ene biker naar de andere, Ullrich en Volderke haalden alles uit de kast om zijn wiel te houden, Basso vloog over de talrijke bulten, een onbekende kwam over diezelfde bulten zelfs ten val en daardoor moest Volderke de door Basso ontketende strijd staken. Ullrich was blij toen hij samen met Basso de straat opreed. Basso trapte in het boter, dit was duidelijk. Naargelang het einde naderde kwam uit het niets Volderke ten tonele , hij voelde zich niet zo goed ... Basso en Ullrich wisten wel beter. Toen 2 raketmannen hen passeerden, wilden de veurnsche bikers niet onderdoen en zo slopen ze in hun wiel, toen men terug in een veldwegel arriveerde, voerde 1 raketman zodanig de forsing dat hij zijn eigen ploegmakker ervan reed. Basso en co volgden de eerste raketman. Nu nam Volderke het heft in handen en na de laatste beklimming voerde de 'slechtvoelende' Volderke zelfs de leiding, in zijn wiel zaten Basso en Ullrich zeer attentief. Uiteindelijk na een goeie 47 km arriveerden ze en dat met een gemiddelde van 23,7 km/u. Later wordt nog bekend gemaakt welke rit volgende week op het menu staat. Vanavond was er ook nog een vergadering met de veurnsche wielertoeristen. Zie later bericht.
Wegens geen geschikte rit in nabije omgeving besloten Ivanov, Volderke en Ullrich naar Westouter te gaan. In deze streek heeft men vanalles om er een goeie training van te maken. Ivanov had deze rit in augustus gereden en opgeslagen in zijn gps. Dus onder leiding van de gps vertrokken de veurnsche bikers vanuit Westouter. Ullrich had deze tocht ook al enkele keren gereden zodat de aanwijzingen hem niet vreemd in de oren klonken. Op een goed, maar niet te zot tempo gingen Volderke & co naar de Rode berg, vandaar gingen ze richting Catsberg. In deze tocht staat de Catsberg namelijk centraal. Omgeven door een prachtig laagstaand zonnetje en talrijke luchtballonnen dienden de veurnsche bikers talrijke hellingen te beklimmen, opmerkelijk is ook dat er een paar lange klimmetjes in zitten. Volderke voelde zich goed maar hield zijn benen nog koest, een opluchting voor Ullrich en Ivanov. De Catsberg werd voor een eerste keer beklommen en Volderke kon zich nog goed inhouden. De gps van Ivanov had het blijkbaar het moeilijkst, TILT was het oordeel , normaal komt dit na enige tijd bij Ullrich tevoorschijn. Gelukkig is deze streek de veurnsche bikers niet onbekend en maakten ze zelf hun parcours. Bij de derde beklimming van de Catsberg weliswaar wou Volderke zich eens testen en zo sprong hij met een onbekende wielertoerist mee om hem het vuur aan de schenen te leggen. Moet gezegd worden dat op de top van de Catsberg de wielertoerist moest halt houden om zijn schenen te blussen Volderke voelde zich alsmaar beter terwijl Ullrich al stilletjes in het verval begon te raken. Ivanov's diesel raakte opgewarmd en op sommige vlakkere stroken legde hij een stevig tempo op. Bij een mooie afdaling van de Catsberg trachtten Ivanov en Volderke de show te stelen, de talrijke bultjes in de afdaling blonken in hun ogen en zoals ' de echte' besloten ze er minimum één te nemen. Ullrich hield zich bewust koest en dat bleek de juiste zet te zijn. Lang geleden ( letterlijk dus ) nam den Lance ook eens die bultjes met een valpartij en veel pijn aan de schouder als gevolg. Ditmaal werd het dus ook niet anders, Ivanov vergat zijn stuur omhoog trekken en bekeek zo zijn voorwiel van heel dichtbij, gelukkig voor Ivanov zit hij met een full-suspension en kon hij nog op de fiets blijven, voor Volderke was dit niet zo en zo maakte zijn fiets een salto, Volderke zat er wel niet meer op Gelukkig zonder veel erg konden ze hun tocht voortzetten. In een andere afdaling kwam Ullrich in contact met een plantje met stekeltjes erop , een bebloede voorarm was daarvan het gevolg. De talrijke wandelaars zullen mountainbiken een gevaarlijke sport vinden daar Volderke en Ullrich bebloed voorbij passeerden. Onderweg had Volderke ook last van een lossende band." Best even wachten" , riep hij Ullrich toe ," Je zal hem moeten oppompen" Na een goeie 47 km en met een gemiddelde van 18,5km/u kwamen ze terug aan. Volgende week hoogstwaarschijnlijk Beselare.
Gaan de veurnsche bikers fusioneren met de wielertoeristen van Veurne Het idee om een club'tje op te richten en allemaal met eenzelfde tenue'tje te rijden speelt al lang in het hoofd van enkele veurnsche bikers. De mogelijkheid zou nu bestaan om onder de veurnsche wielertoeristen een aparte tak of groep te maken en die blijft dan ' de veurnsche bikers'. Voordeel hiervan is dat alle veurnsche bikers in hetzelde tenue' tje zouden zitten, het lidgeld bij de wielertoeristen zou 25 euro zijn en 50 euro borg voor de kledij. Verzekering is hierin wel niet inbegrepen zodat de lidkaart van de Vlaamse Wielerbond best aangewezen blijft. Gelieve jullie gedacht hierover te zeggen. Betreffende het tenue'tje zullen we nog samenzitten. Voor diegenen onder de veurnsche bikers die eens met de wielertoeristen willen rijden, geeft dat dan ook geen probleem. Geef jullie gedacht maar !!!
Na lovend commentaar op het mountainbikeforum besloten Ullrich en Rasmussen richting Oudenburg te trekken, Rasmussen en Ullrich vertrokken voor een tocht van 50km, al vanaf de eerste kilometers had Ullrich door dat men op het forum zeker niet gelogen had, de"afwezige" veurnsche bikers zullen spijt hebben Al vlug kwam men in eerste schitterend technisch strookje, gewoonweg prachtig en nog maar zelden zo mooi... Draaien, remmen , draaien, remmen ... continu na elkaar, met daarbij voor de vrijwilligers een bis-parcours mogelijk. Nochtans spreekt de streek niet zo aan, maar de organistoren hebben werkelijk alles aan gedaan om het ok te krijgen!!! Veel off-road stroken en veldwegels ....daarbij nog éenmalige doorgangen, gewoonweg niets om op aan te merken ... Volgend jaar ... DE AANRADER !!!
Ivanov haakte op het laatste moment af zodat Basso, Ullrich, Volderke en onze nieuwe Rasmussen overbleven. Rasmussen was er op gebrand zich te meten met Basso en Volderke. Ullrich wist vooraf wat hem te doen stond , achtervolgen ! Vanuit Poperinge vertrokken ze met zijn vieren richting Zwarte en Rode Berg. In de aanvangsfase nam Ullrich het meeste kopwerk voor zich, zolang er geen bergen in zicht zijn voelt Ullrich zich nog goed Naarmate de bergen naderden schoven Basso, Volderke en Rasmussen naar voren, bij het beklimmen van de eerste bergen kon Ullrich zich nog goed 'staande' houden, maar toch kwamen de berggeitjes al duidelijk aan de kop, de ongenaakbare Basso kon zijn uitstekende conditie terug etaleren, de aan training ontbrekendeVolderke reed ook zeer goed en samen met Rasmussen streden ze met zijn drieën om de bolletjes , Rasmussen voelt zich op dit terrein blijkbaar ook zeer goed en na de bevoorrading gaf hij er een serieuze lap op. Op zijn grote plateau draaide hij de ene omwenteling na de andere en dit ging na een 40-tal km nog redelijk vlot, bij Ullrich daarentegen ging het licht al stilletjes uit. Op het einde van de rit gekomen hadden Volderke en Rasmussen nog duidelijk krachten over en voerden ze de forsing, Ullrich volgde en dat was ook al en de alweer door pech gevelde Basso hield zich koest. Een spaak van zijn wiel had het begeven en daardoor zat er een enorme slag in zijn wiel, zonder achterrem was dan ook de enige oplossing voor Basso... en dat juist in de bergen Volgende rit ???
Op aandringen van Volderke trokken Basso en Ullrich dan toch richting Hardifort, Hardifort bevindt zich op franse bodem en 2km daarvan bevindt zich de befaamde Casselberg. La fete de la Becane, zo luidde de toertocht, enkel het weer was niet zo feestachtig . Vanaf de start gingen de veurnsche bikers richting Casselberg, Ullrich en Basso herkenden het parcours, de Cassel-Trophy was nog niet zo lang geleden... Een serieuze klim en dat in de aanvangsfase , Ullrich zat al voor een eerste keer in het rood. Basso en Volderke gingen al glimlachend naar boven, is dat niet mooi, riepen ze elkander toe. Na het klimwerk in de eerste kilometers bevonden de veurnsche bikers zich vooral op het vlakke en ... in het slijk. Door de hevige regenval lagen de wegels er vervaarlijk glad bij, velen dienden voor een eerste keer naast hun fiets lopen. Voor de veurnsche bikers werd het een ouderwetse 'stampdag' , stampen en nog eens stampen tot het niet meer gaat. Toch slaagden de veurnsche bikers er wonderwel in om recht te blijven. Ullrich wou op het vlakke het tempo aangeven, maar Basso kwam hem enkele malen verbeteren , versnellen dus, in een slijkstrook ontketende Basso voor een eerste keer, hij gaf er een lap op, Ullrich en Volderke lieten geen gat vallen en volgden zonder verpinken. Toen ze aan de 2de bevoorrading arriveerden, waren de veurnsche bikers van alle deelnemers de vuilste!!! Het blijven slijkduivels. Volderke had zich nog redelijk koest gehouden en zoals Basso voorspelde, kwam Volderke in het laaste gedeelte ten tonele. In een lange klim in Cassel streed hij tesamen met Basso nogmaals om de bolletjes, Ullrich daarentegen begon het kleur te krijgen van de bolletjes , de laatse kilometers waren voor Ullrich teveel , krampen begonnen op te komen en zijn licht doofde stilletjes, Basso en Volderke speelden nog eventjes met hun krachten en besloten dan de laatste kilometers Ullrich te vergezellen. Afstand zou een 46 km geweest zijn en gemiddelde een 17km/u, denk ik,de kilometertellers zijn van van allen uitgevallen ! Het was een mooie, zware tocht en dat dankzij het weer, maar deze tocht kan zeker niet tippen aan de Cassel-Trophy ! Volgende week Ruiselede of ...
De veurnsche bikers gingen zich op het terrein van de Brigandbikers begeven. Enkel Basso en Ullrich waren van de partij, Vanseevenant had de dag ervoor nog afgebeld. Volderke,Gianni,Ivanov en Lance gaven ook verstek. De anciens voelden zich bij aanvang redelijk moe en besloten rustig aan te vangen. In het begin reden de veurnsche bikers vooral op verharde wegen, een eerste schifting gebeurde in een zware slijkstrook, Basso en Ullrich zagen vele onbekenden naast hun fiets, uiteindelijk viel de strook reuze mee.Na enkele kilometers kwamen ze in het stadspark aan, daar had men een eerste technisch parcours aangelegd, en het mag gezegd worden ... het was in orde ! Redelijk technisch en velen lagen voor een eerste keer tegen de grond, de veurnsche bikers nog niet ... maar dit ging niet zolang meer duren. Ullrich had last van de vallende ziekte en demonstreerde dat meermaals toen de veurnsche bikers zich in het prachtige, aangelegde technische parcours in het bos begaven. Zijn voorste band was iets te hard en bij de minste beweging van zijn stuur lag Ullrich tegen den dek of bijna ... . Basso daarentegen sloeg een gat op de vallende Ullrich en wachtte hem op na de boszone. De veurnsche bikers nestelden zich nu bij een bende Gullegemse bikers, daar lag het tempo goed. Na een korte pauze (gsm) gingen de veurnsche bikers terug op zoek naar die Gullegemse bikers, na enkele kilometers hadden ze een deel ervan terug te pakken, Basso en Ullrich hun motor was nu goed opgewarmd en afwisselend namen ze de kop, ondertussen hadden twee raketmannen zich bij de veurnshe bikers aangesloten en éen ervan had nog duidelijk goeie benen, bij het minste euvel of beklimming sloeg hij een gat en dwong zo Ullrich en Basso diep te gaan. In de laatste kilometers miste onze Basso een bocht en ging zo richting patatteveld, Basso ging de patatjes eens controleren !!! Na een goeie 57 km en met een gemiddelde van 22 km/u arriveerden ze terug in Ingelmunster. Het was een mooie, zware rit, volgende week wordt het Veldegem. Waarschijnlijk zaterdag of zondag .
Na een rustpauze begon het serieus te kietelen bij de veurnsche bikers en op aanraden van den Ivanov vertrokken de veurnsche bikers naar Bailleul in Frankrijk. Basso, Ivanov, Ullrich, Volderke en den Gianni waren present. Gianni heeft na Assebroek de smaak te pakken gekregen." Le rando des Monts de Flandre" , spek voor de bek van Basso en Volderke. Na enkele kilometers hadden de veurnsche bikers de gekende bergen in zicht, de Zwarte, Rode en Catsberg. In aanloop en bij het beklimmen van de eerste heuvels kon Ullrich den Basso en Volderke nog volgen, Ivanov voelde zich blijkbaar ook sterk en mengde zich ook in de strijd voor de bolletjes. Gianni, die voor de 2de maal mee was, heeft goed getraind en liet het 'gatje' met de koplopers niet te groot worden. Door de regen van de laatste dagen lag het parcours er vervaarlijk glad bij, in een slijkwegel gekomen dachten Basso en Ivanov de beste weg genomen te hebben, deze was inderdaad minder slijkig maar tot hun grote spijt stopte hun weg bij een gracht. De reeds vervuilde Ullrich en Volderke reden nu nog liever door het slijk Na deze weg loste Ullrich zijn banden , hij had al een paar keer geschoven maar kon recht blijven. In de bergzones aangekomen moest Ullrich wel stilletjes verstek geven toen Basso en Volderke zich roerden, maar tergelijkertijd kon hij van het mooie landschap genieten ! Ivanov behield zijn krachten en wanneer de veurnsche bikers zich terug op het verharde bevonden, dreef Ivanov het tempo omhoog. Hij nam resoluut de koppositie, de rest volgde....Gianni reed zeer verstandig en op de verharde weg kon hij telkens aansluiten. Blijkbaar wordt het mountainbiken anders ervaren dan in België, voor sommigen was het daar een groot feest, zelfs een verkleedparty kon je er ook van maken,er zal zelfs een francaise een BH ontbreken ... Toen de veurnsche bikers bij de bevoorradingen kwamen werden ze telkens aangenaam verrast door het talrijke voedsel die er aanwezig was, yoghurt, cake , e.a., zo'n bevoorradingen vind je zelden in België ! Op de afstand van 45km waren er 3 bevooradingen !!! Op en rond de Catsberg toonde Basso zich nogmaals de sterkste,onze bergkoning was terug ongenaakbaar, Volderke en Ivanov hielden hem in hun gezichtsveld, Ullrich volgde op een 20-tal meter Ivanov en Volderke . Basso en Ivanov hadden duidelijk de betere benen, op het einde trokken ze het tempo geleidelijk omhoog, Volderke en Ullrich konden wel volgen maar de lange rustpauze belette hen om zich nog te roeren op het einde. Gianni volgde iets verder en reed wijselijk zijn tempo en bleef opmerkelijk optimistisch, chapeau daarvoor ...en wat betreft dat optimisme ... we kennen een tegenpool . Op de laatste helling wou een fransman zich nog meten met onze Basso, Ullrich maakte Basso daarop attent en ... Basso was gebeten hij ontketende nogmaals en de fransman moest het allicht bekopen , maar tot groot jolijt van Volderke en Ullrich reden ze niet helemaal naar boven, de gebeten Basso had enkel oog voor de fransman en reed verkeerdelijk verder bergop. Het werden een mooie 43 km en dat met een gemiddelde van 17km/u. Volgende rit ... misschien terug in Frankrijk of Ingelmunster, Roeselare.
Basso was dus niet van de partij, maar Volderke had zijn ploegmakker Gianni Meersman meegebracht. Voor den Gianni zou het zijn eerste keer zijn in het "profcircuit" . Lance, Ullrich en Ivanov waren ook van de partij. Bij aanvang legden de veurnsche bikers een goed onderhoudend tempo op. Lance en Ullrich wisselden van koppositie en Ivanov en co hielden zich nog gedeisd. Na wat verwarring met pijltjes in het begin vonden ze uiteindelijk toch de goede weg. In het bos aangekomen nam Ullrich de kop en een onbekende dreef de druk op Ullrich omhoog. De onbekende had blijkbaar veel vertrouwen in Ullrich en volgde Ullrichs 'wiel op centimeters. Lance vertrouwde dit niet zo en liet zich wat afzakken. Uit het bos gekomen vervolgden de veurnsche bikers hun weg langs een lange spoorwegbedding. "Het moment om wat uit te rusten", dacht Gianni, maar dat was buiten Ivanov, Lance en Ullrich gerekend. Zij legden er de pees op en de recuperatie voor den Gianni kwam er niet. Volderke hield zich nog kalm en reageerde stoicijns . Zijn moment ging nog komen. Na terug verwarring met pijltjes en een wandeltocht arriveerden de veurnsche bikers aan de bevoorrading en Gianni kon recuperen. Ivanov kwam zoals atijd nu meer en meer op de voorgrond en op een kasseistrook voerde hij het tempo weer omhoog. Lance voelde zich ook goed en volgde gemakkelijk. Den Gianni daarentegen kreeg het alsmaar moeilijker en Volderke trachtte hem terug te brengen. Opeens had Ullrich bemerkt dat den Gianni wat laag bij de grond zat, na een korte stop en een verhoging van Gianni's zadel met zeker 5 cm ging het toch weer wat beter met Gianni. Het kwaad was echter al geschied en na een korte opflakkering ging Gianni's licht toch uit. De veurnsche bikers kregen van Gianni groen licht om de tocht verder aan te vangen en Gianni ging op zijn eigen tempo volgen. Volderke kwam nu ook op de voorgrond ... toen een koppel (met een mooie jongedame ) de veurnsche bikers passeerde, hadden Lance en Volderke nog krachten over en ze maakten de sprong naar de jongedame. Ullrich en Ivanov slopen mee. De andere helft van het koppel reed nog voor hen en Volderke trachtte de sprong te maken, Lance trachtte ook maar zijn motor begon tegen te sputteren, Ullrich ging met Volderke mee en Ivanov kreeg op een slecht moment pech, Lance had dit gezien en gehoord en zette zich met Ivanov aan de kant wachtend ... op Gianni en zijn pomp. Samen met Volderke kon Ullrich het gat toerijden en samen diepten ze hun kloof uit zonder te weten dat Ivanov pech had. Na 58 km en met een gemiddelde van 24,5 km/u kwamen ze aan, iets later volgde de rest. Ivanov bleek ondertussen 2 keer pech gehad te hebben . Volgende rit .... ?
Enkel Basso en Ullrich waren aanwezig, in winderige omstandigheden vertrokken ze richting bergen. De Zwarte, Rode en Catsberg stonden op het menu. Tijdens de eerste beklimmingen kon Ullrich Basso's wiel nog goed bijhouden. Na een goeie 35 km waren de veurnsche bikers van de Catsberg aan het afdalen. Tijdens die afdaling maakte Basso een stuurfout en een seconde later lag Basso tegen de vlakte zonder erg. Toen zijn fiets nader bekeken werd bleek de achterderailleurkabel losgekomen. Na enig depannagewerk konden de veurnsche bikers weer verder aanvangen. Basso werd gedwongen om maar éen tandwiel te gebruiken van achter, toch deerde dit hem niet te erg want toen ze een tweede maal de Cats beklommen, kon den Ullrich Basso's wiel niet meer volgen. Ullrichs licht ging stilletjes uit en de wind hielp hem daar niet echt bij . Basso voelde zich super en beukte tegen de wind in . Ullrich moest meter per meter toegeven en kon tegen de wind in en met een licht stijgingspercentage Basso's wiel niet meer houden. Na een kleine 60 km en met een gemiddelde van 21km/u arriveerden de veurnsche bikers. Reningelst was een zeer mooie maar tegelijk ook zware rit en staat voor volgend jaar al genoteerd, volgende rit waarschijnlijk ... Assebroek en super Basso kan niet aanwezig zijn.
Lance, Ivanov, Basso en Ullrich verschenen aan de start. Volderke en Vansevenant waren niet van de partij. Nog maar net vertrokken en Belgisch kampioen Nico Eeckhout stak de veurnsche bikers voorbij. De veurnsche bikers lieten " Rambo" wijselijk gaan. Aan Dikkebusvijver gekomen waren de veurnsche bikers al 'warm' gefietst, door de snelheid misten Basso en Ullrich het eerste technische strookje , Lance kon nog net een U-turn maken en nam het technische strookje, maar hij liep zo een eerste achterstand op. In éen ruk reed hij het gat toe, de Lance is aan een serieuze comeback bezig en hij voelt zich duidelijk beter in mooie weersomstandigheden. Ivanov hield zich in de aanvangsfase nog wat op de achtergrond, maar we weten al wanneer Ivanov eens op dreef is, hij niet meer te stoppen is ... . De veurnsche bikers trokken richting de bergen, Basso verscheen weer aan de leiding, Ullrich speelde weer met zijn krachten en ging met Basso mee, al gauw moest hij de tol betalen en loste hij. Lance haalde Ullrich in en Ullrich nestelde zich in zijn wiel. Na beklimming van de Rode en Kemmelberg verscheen Ivanov meer en meer aan de leiding, hij had er duidelijk goesting in en hield het tempo hoog. Basso en co volgden, na de kaap van 40 km begon het licht te doven bij den Lance, de vermoeidheid begon door te wegen en voor hij het wist, stond de eerste valpartij terug op zijn naam. Ivanovs' diesel was nu op temperatuur en hij bolde zeer goed !!! Op de kasseistrook gaf hij er nog een snokje aan, Basso en Ullrich voelden dat Ivanov goed was. Lance, vloekend tegen de wind, liet zich nu wat uitzakken en besloot zijn eigen tempo te rijden. Na Palinbeek kregen de veurnsche bikers nog een klein klimmetje voorgeschoteld, Basso nam de kop, Ullrich voelde zich ook goed en kon Basso's wiel volgen. Na een kleine 54 km en met een gemiddelde van 23,5 km/u kwamen ze terug in Ieper aan.Volgende rit voorlopig onbekend.
Op aanraden van Ivanov vertrokken Basso en Ullrich richting Cassel. Volderke en Lance gaven verstek. Ivanov had nog belgische versterking bij zich, Luc en tweemaal Marc waren ook van de partij. Toen ze met de auto de Cassel naderden, voelde Ullrich zijn benen al wat zwaarder komen, Basso daarentegen die de vorige dag een halve marathon in zijn benen had, voelde zijn benen lichter komen. Na het startsignaal waren ze vertrokken, eerst dalend van de Cassel weg , maar na enkele kilometers maakten ze een bocht, terug naar de Cassel toe en deze keer ... klimmend. Na een kleine helling begon het stijgingspercentage aanzienlijk te stijgen en diende Basso te schakelen ... Basso had teveel poeier in zijn benen en een schakel in zijn "nieuwe" ketting begaf het ... Pech !!! Gelukkig is het parcours zo ingericht dat men altijd in de dichte omgeving van de Cassel en dus ook van de start vertoeft. Basso en Ullrich zochten de start terug op en zochten er naar een technische stand... tevergeefs !!! Na enige tijd vonden ze toch een Fransman die bereid was hen te helpen, met zijn kettingbreker haalde hij enkele schakels eruit, en klaar was 'jean'. Maar blijkbaar was dit nog niet alles... Basso's voorderailleur had ook een duw gekregen, de middelste plaat was de enige plaat die beschikbaar was Na een klein uurtje vertraging zaten ze terug op de fiets, via prachtige afdalingen zakten ze terug af van de Cassel, toen ze een tweede maal de Cassel beklommen gebeurde dit langs een motoparcours , en het moet gezegd worden, het werd een stevige kuitenbijter, slechts weinigen zaten nog op de fiets, Basso op zijn binnenplaat en Ullrich lieten zich niet kennen. Wat ging er nog komen ??? Terug zakten ze de Cassel af om hem dan terug te beklimmen, onderweg zaten ze nog in bossen en technische stroken werden ook bereden. Ullrich had onderweg ook nog last van een lossende band en na 3x pompen, werd de binnenband uiteindelijk vervangen. Door de talrijke pech en met spijt in het hart besloten de veurnsche bikers het parcours van de 40km te nemen. Na een goeie 44 km en met een gemiddelde van 18 km/u kwamen ze aan. Volgend jaar staat deze rit zeker terug op het menu, dit is één van de mooiste en gevarieerde parcours die de veurnsche bikers al bereden hebben. Volgende week ??? 1 mei Ieper ?
De veurnsche bikers gingen richting Snellegem ...Volderke was niet van de partij, maar Ivanov vervoegde Lance, Ullrich en Basso. Al gauw legden de veurnsche bikers er een goed tempo op, in de eerste strook langs de serres gaf Ullrich er een lap op, Basso met "slicks" , Lance en Ivanov volgden gezwind. Lance met 'nieuw materiaal' zat deze maal stevig in het zadel ... hij voelt zich alsmaar beter en beter. Zijn gele helm begint terug al feller te blinken of ligt dat ook aan zijn onderhoudsman . Snellegem, dat betekent ook schitterende technische stroken in de bossen rondom Brugge en dat is spek voor de bekken van de veurnsche bikers. Ullrich probeert in deze stroken de druk altijd hoog te leggen ...soms te hoog Met de eerste bevoorrading in zicht versnelde Lance zodat hij als eerste met gebalde vuist aankwam. Kort daarna was Basso's tijd aangebroken, Basso traint vooral op interval ... in de turfzone testte hij eens zijn benen, hij gaf er een serieuze snok aan, Ullrich had enkel oog voor Basso's wiel, zette zijn schouders breder en zag niet dat een onbekende hem trachtte voorbij te passeren, Ivanov en Lance werden gehinderd en zo werd een eerste gat geslagen. Toen ze terug een technische strook aandeden, nam Lance de kop, Basso riep Ullrich nog toe hem niet te volgen maar het was te laat, Lance ging de verkeerde richting uit en zo belandde Ullrich met zijn voorwiel in een diepe put met als gevolg ... Ullrich over de kop en gelach alom ... Ullrich geprikkeld en luttele seconden later zat hij terug op zijn fiets en nam de kop, de druk lag nu op de schouders van Lance en wederom dreef de druk Lance in de fout te gaan, de Lance maakte terug een slippertje ... De Lance moest nu een achterstand goed maken en Basso en Ullrich onderhandelden wat ze met die situatie gingen aanvangen ... na een forse inspanning kwam den Lance terug, Lance is BACK , riep hij toen hij Ullrich diep in de ogen keek. Voor Ullrich was dit het sein om een tandje bij te steken, Basso besloot er een intervalleke van te maken en sprong mee en nam de kop. Lance en Ivanov hielden zich nu wat op de achtergrond maar naargelang de kilometers vorderden, kwam Ivanov meer en meer ten tonele. Ivanov staat immers bekend als een goeie diesel, eens opgewarmd ... kan zijn motor heel wat aan. De laatste kilometers hadden de veurnsche bikers een speerpunt, honderd meter voor hen reed een onbekende een goed tempo, stelselmatig naderden de veurnsche bikers. Toen ze als laatste hindernis een zandzone in moesten, ontketende Basso nog eens, Ullrich sprong al schuivend mee. Na een 51 km en met een gemiddelde van van 25,7km/u kwamen ze in Snellegem aan, volgende week staat de Cassel Trophy op het menu. Basso en Volderke staan nu al te popelen ...
Eindelijk eens terug een georganiseerde rit. Lance, Basso, Ullrich en Volderke verschenen aan de start. Vorig jaar heeft deze rit Lance 200 gekost . Lance was dus gewaarschuwd en verscheen wakker aan de start . 'Er zijn geen bergen te doen', riep Basso Ullrich toe maar na enkele kilometers moest Ullrich zich al reppen op Hill 62 !!! Geen bergen, maar toch heuvels , Basso had niet gelogen. Lance (back from away) en Volderke volgden gezwind. Ullrich voelde zich goed (in de aanvang) en dreef het tempo in de landwegels geleidelijk naar omhoog. Na een kleine 10 km werd de Lance geconfronteerd met zadelbreuk, en dit hoogstwaarschijnlijk door het goede onderhoud ...of zou het dan toch liggen aan het materiaal ? Het is toch al de tweede keer dat Lance zijn zadel het begeeft. Basso, Volderke en Ullrich trokken verder. Af en toe stak een Chrono-rijder hen voorbij... Ullrich en co lieten zich niet verleiden en hielden de benen in. Volderke hield zich angstvallig koest... was hij een nieuwe slag aan het voorbereiden Basso en Ullrich verloren hem niet uit het oog want ze weten als hij toeslaat dat het mokerslagen zijn Basso voelde zich zoals het hele seizoen al beresterk en nam vele malen de kop, samen reden ze goed rond en het gemiddelde kon na afloop niet slecht zijn. Op de weg naar het motoparcours onderhield Basso een stevig tempo en chrono-rijders moesten er zelf aan geloven. Ullrich voelde zijn zadel alsmaar zakken en voelde zijn benen daardoor ook beter of slechter. Toen hij een weg moest oversteken, besloot hij eerst zijn zadel weer op positie te brengen en zo de achtervolging in te zetten. Volderke bleef den Basso volgen. Na de bevoorrading reden ze langs een lange spoorwegbedding, Basso nestelde zich in het spoor van een onbekende totdat er een chrono-rijder hem voorbijpasseerde. Dit was voor Basso het sein om de onbekende te verlaten en de andere op te zoeken. Ullrich en Volderke waren gedoemd Basso te volgen wat ze wel graag deden. Op het einde van de bedding gaf Ullrich er nog eens een snokje aan, maar na de bedding stond er beklimming op het menu. Langzaamaan kropen de kilometers in Ullrich zijn benen , op de beklimming kon hij nog het spoor van Basso volgen, Volderke hield zich nog altijd koest, misschien iets te koest want een super Volderke etaleert normaal zijn klasse op zo'n beklimmingen. Ullrich prees zich wel gelukkig daardoor , want anders moest hij al een gat toerijden. Op de laatste beklimming ontketende Basso, hij ging op zoek naar Chrono-rijders en raasde er voorbij, Ullrich ging bijna mee tot aan de top, maar krampen dwongen hem kalmaan te doen. Volderke haalde zo Ullrich in en samen reden naar een wachtende Basso. Na een 52km en een gemiddelde van 25 km/u kwamen ze in Zillebeke aan. Volgende week zal het waarschijnlijk Snellegem worden.
Daar de laatste tijd niet veel ritten georganiseerd worden, besloten de veurnsche bikers zelf om vanuit Dikkebusvijver richting Kemmel te vertrekken.Ze waren bijna voltallig. Basso, Lance, Volderke, Ullrich en Vanseevenant waren van de partij. Op een gezapig tempo gingen ze richting Kemmel. De Kemmelberg werd via de zijkant beklommen en al gauw kwamen de 'berggeitjes' naar boven, Basso, Lance en Volderke reden als eersten naar boven, in hun spoor volgden Ullrich en Vanseevenant wat verderop. Vanseevenant voelde zich duidelijk beter in zijn vel dan in Gavere en nam vele malen de kop. Hij moest zich bevrijden van het boer Charelsyndroom en dat lukte hem wonderwel. Het was al een tijdje geleden dat den Vanseevenant zo goed uit de verf kwam. Lance kwam ook zeer goed uit de verf, het was al eeuwen ( voor Basso en Ullrich toch) geleden dat hij op zijn fiets nog eens zat, maar dit was niet zichtbaar. Na zijn winterslaap staat Lance met zijn gele helm er terug. De veurnsche bikers volgden de rode Bloso-pijltjes. De Rodeberg en de Scherpenberg werden ook beklommen en voor de foto kwam den Ullrich op zijn Scherpenberg als eerste boven, moet wel gezegd worden dat Basso en Vanseevenant op dat moment een voorsprong hadden .... Onderweg werden enkele sfeerfoto's genomen. Op de een van de laaste beklimmingen besloot Ullrich een foto te nemen, eerst trok hij Vanseevenant al klimmend en iets later trok hij het duel tussen Volderke, Lance en Basso, maar deze fotos draaiden uit op een aprilgrap. Ullrich en Vanseevenant konden hun lach niet bedwingen toen ze Volderke, Lance en Basso zagen passeren. Blijkbaar moest het dekseltje van de lens nog verwijderd worden! Volgende week staat Zillebeke op de kalender !!! Lance zal die nog wel herinneren. Hiernaast ziet men Ullrich, Volderke en Lance in actie...
De veurnsche bikers waren na een rustpauze terug van de partij in Gavere. Basso wou deze rit zeker niet missen en daar ze in de omgeving van den Vanseevenant vertoefden, besloot Vansevenant zijn fiets ook nog eens een 'beurt' te geven. Ullrich was ook van de partij. Samen besloten ze er eens een rustige rit van te maken, en zogezegd werd ook gedaan De rustpauze bleek Basso's machine geen deugd gedaan te hebben want zijn 'body' begon serieus tegen te sputteren. Na een goeie 25km zat de rit voor Basso erop, hij stampte wel nog ... maar ging niet meer vooruit. Basso die er zo naar uitkeek, werd geveld door pech. Ullrich en Vanseevenant vervolgden hun weg, na enkele hellinkjes begon Vanseevenants machine ook te sputteren, ditmaal kwam het evenwel niet door zijn fiets ... een felle wind deed den Wim en zijn benen geen deugd, Ullrich hield zich koest en liet omstaanders zich zomaar passeren. Zijn opdracht bestond erin Vanseevenant naar de finish te loodsen. Na een goeie 47 km en met een gemiddelde van 18km/u arriveerden ze terug in Gavere waar Basso hen opwachtte. Het mooiste van de rit bevond zich op het parcours van de 75 km, de 45km stelde iets teleur, het opmerkelijkste en tevens het mooiste van de rit was de felle strijd tussen boer Charel en den Wim, een mooi spektakel ! Volgende week , nog nie bekend, misschien in 't Franse ? Hiernaast een strijdvaardige Vanseevenant ...
Ivanov sprak intussen de weergoden aan om hem te bevrijden van de mistige omstandigheden, " Zon, zon ... trek de mist open !" Ullrich voelde zich goed en na de bevoorrading ging hij mee in het zog van een onbekende, de andere veurnsche bikers lieten hem begaan en na een tijdje kwamen ze aansluiten. Voor het aankomen bij de tweede bevoorrading diende nog een serieuze strook lichtjes bergop genomen te worden, Ivanov zag het niet goed maar voelde het wel. Voor Lance was het beste er nu ook af . Niet lang na de 2de bevoorrading dienden de veurnsche bikers de gekende kasseistrook te berijden , Basso en Ullrich wisselden elkander af bij het afdalen van de lange kasseistrook. Een attente Volderke bleef in hun wiel , de kasseistrook had voor de schifting gezorgd. Lance en Ivanov lieten hen begaan. Kort daarna stak een groepje de veurnsche bikers voorbij. "Kalm houden " riep Ullrich Basso toe. Het groepje bikers waren geen onbekenden voor Ullrich en Basso. In Brielen hadden de veurnsche bikers ook met dit bendje meegereden met als gevolg een zeer hoog gemiddelde! Basso voelde zich nog altijd supergoed en sloop in hun wielen mee. Volderke en Ullrich lieten Basso natuurlijk niet gaan en sloten bij het groepje aan. Ullrich besloot na enige tijd hun kopman af te lossen en het tempo te verhogen. Basso en Volderke hadden het verstaan, Basso nam over ,zelfs Volderke nam de kop. Toen bleken ze nog met vieren te zijn. Ullrich zag het weer zitten en sloeg een klein gatje met de onbekende, Basso en Volderke lieten het nu over aan de onbekende . Kwestie om de onbekende pijn te doen !!! In het technische parcours in Diksmuide vond Basso het welletjes en samen met Volderke verlieten ze de onbekende op zoek naar Ullrich. Ullrich had zich vergist van aankomst en dacht aangekomen te zijn, op dat moment had hij een kleine 50m voorsprong op Basso en Volderke. Zo liet hij Basso en Volderke onbewust weer aansluiten , samen reden ze nu naar de juiste finish. Het was een mooie rit, redelijk wat baan na de tweede bevoorrading , maar soms is dat ook eens leuk. De 55 km bleken er uiteindelijk maar 47 te zijn. Gemiddelde zal een schatting zijn daar de kilometertellers van de veurnsche bikers het door de mist hebben laten afweten. Schatting : 23,5 km/u . Volgende week nog twijfel omtrent zaterdag of zondag .
Na een goeie 47 km en met een gemiddelde van 18,5km/u kwamen ze terug aan. Volgende week hoogstwaarschijnlijk Beselare.
, de laatse kilometers waren voor Ullrich teveel , krampen begonnen op te komen en zijn licht doofde stilletjes, Basso en Volderke speelden nog eventjes met hun krachten en besloten dan de laatste kilometers Ullrich te vergezellen. Afstand zou een 46 km geweest zijn en gemiddelde een 17km/u, denk ik,de kilometertellers zijn van van allen uitgevallen ! Het was een mooie, zware tocht en dat dankzij het weer, 
Toen de veurnsche bikers bij de bevoorradingen kwamen werden ze telkens aangenaam verrast door het talrijke voedsel die er aanwezig was, yoghurt, cake , e.a., zo'n bevoorradingen vind je zelden in België ! Op de afstand van 45km waren er 3 bevooradingen !!! Op en rond de Catsberg toonde Basso zich nogmaals de sterkste,onze bergkoning was terug ongenaakbaar, Volderke en Ivanov hielden hem in hun gezichtsveld, Ullrich volgde op een 20-tal meter Ivanov en Volderke . Basso en Ivanov hadden duidelijk de betere benen, op het einde trokken ze het tempo geleidelijk omhoog, Volderke en Ullrich konden wel volgen maar de lange rustpauze belette hen om zich nog te roeren op het einde. Gianni volgde iets verder en reed wijselijk zijn tempo en bleef opmerkelijk optimistisch, chapeau daarvoor ...en wat betreft dat optimisme ... we kennen een tegenpool 
... na een forse inspanning kwam den Lance terug, Lance is BACK , riep hij toen hij Ullrich diep in de ogen keek. Voor Ullrich was dit het sein om een tandje bij te steken, Basso besloot er een intervalleke van te maken en sprong mee en nam de kop.
. Lance was dus gewaarschuwd en verscheen wakker aan de start
