Op aanraden van Ivanov vertrokken Basso en Ullrich richting Cassel. Volderke en Lance gaven verstek. Ivanov had nog belgische versterking bij zich, Luc en tweemaal Marc waren ook van de partij. Toen ze met de auto de Cassel naderden, voelde Ullrich zijn benen al wat zwaarder komen, Basso daarentegen die de vorige dag een halve marathon in zijn benen had, voelde zijn benen lichter komen. Na het startsignaal waren ze vertrokken, eerst dalend van de Cassel weg , maar na enkele kilometers maakten ze een bocht, terug naar de Cassel toe en deze keer ... klimmend. Na een kleine helling begon het stijgingspercentage aanzienlijk te stijgen en diende Basso te schakelen ... Basso had teveel poeier in zijn benen en een schakel in zijn "nieuwe" ketting begaf het ... Pech !!! Gelukkig is het parcours zo ingericht dat men altijd in de dichte omgeving van de Cassel en dus ook van de start vertoeft. Basso en Ullrich zochten de start terug op en zochten er naar een technische stand... tevergeefs !!! Na enige tijd vonden ze toch een Fransman die bereid was hen te helpen, met zijn kettingbreker haalde hij enkele schakels eruit, en klaar was 'jean'. Maar blijkbaar was dit nog niet alles... Basso's voorderailleur had ook een duw gekregen, de middelste plaat was de enige plaat die beschikbaar was Na een klein uurtje vertraging zaten ze terug op de fiets, via prachtige afdalingen zakten ze terug af van de Cassel, toen ze een tweede maal de Cassel beklommen gebeurde dit langs een motoparcours , en het moet gezegd worden, het werd een stevige kuitenbijter, slechts weinigen zaten nog op de fiets, Basso op zijn binnenplaat en Ullrich lieten zich niet kennen. Wat ging er nog komen ??? Terug zakten ze de Cassel af om hem dan terug te beklimmen, onderweg zaten ze nog in bossen en technische stroken werden ook bereden. Ullrich had onderweg ook nog last van een lossende band en na 3x pompen, werd de binnenband uiteindelijk vervangen. Door de talrijke pech en met spijt in het hart besloten de veurnsche bikers het parcours van de 40km te nemen. Na een goeie 44 km en met een gemiddelde van 18 km/u kwamen ze aan. Volgend jaar staat deze rit zeker terug op het menu, dit is één van de mooiste en gevarieerde parcours die de veurnsche bikers al bereden hebben. Volgende week ??? 1 mei Ieper ?
De veurnsche bikers gingen richting Snellegem ...Volderke was niet van de partij, maar Ivanov vervoegde Lance, Ullrich en Basso. Al gauw legden de veurnsche bikers er een goed tempo op, in de eerste strook langs de serres gaf Ullrich er een lap op, Basso met "slicks" , Lance en Ivanov volgden gezwind. Lance met 'nieuw materiaal' zat deze maal stevig in het zadel ... hij voelt zich alsmaar beter en beter. Zijn gele helm begint terug al feller te blinken of ligt dat ook aan zijn onderhoudsman . Snellegem, dat betekent ook schitterende technische stroken in de bossen rondom Brugge en dat is spek voor de bekken van de veurnsche bikers. Ullrich probeert in deze stroken de druk altijd hoog te leggen ...soms te hoog Met de eerste bevoorrading in zicht versnelde Lance zodat hij als eerste met gebalde vuist aankwam. Kort daarna was Basso's tijd aangebroken, Basso traint vooral op interval ... in de turfzone testte hij eens zijn benen, hij gaf er een serieuze snok aan, Ullrich had enkel oog voor Basso's wiel, zette zijn schouders breder en zag niet dat een onbekende hem trachtte voorbij te passeren, Ivanov en Lance werden gehinderd en zo werd een eerste gat geslagen. Toen ze terug een technische strook aandeden, nam Lance de kop, Basso riep Ullrich nog toe hem niet te volgen maar het was te laat, Lance ging de verkeerde richting uit en zo belandde Ullrich met zijn voorwiel in een diepe put met als gevolg ... Ullrich over de kop en gelach alom ... Ullrich geprikkeld en luttele seconden later zat hij terug op zijn fiets en nam de kop, de druk lag nu op de schouders van Lance en wederom dreef de druk Lance in de fout te gaan, de Lance maakte terug een slippertje ... De Lance moest nu een achterstand goed maken en Basso en Ullrich onderhandelden wat ze met die situatie gingen aanvangen ... na een forse inspanning kwam den Lance terug, Lance is BACK , riep hij toen hij Ullrich diep in de ogen keek. Voor Ullrich was dit het sein om een tandje bij te steken, Basso besloot er een intervalleke van te maken en sprong mee en nam de kop. Lance en Ivanov hielden zich nu wat op de achtergrond maar naargelang de kilometers vorderden, kwam Ivanov meer en meer ten tonele. Ivanov staat immers bekend als een goeie diesel, eens opgewarmd ... kan zijn motor heel wat aan. De laatste kilometers hadden de veurnsche bikers een speerpunt, honderd meter voor hen reed een onbekende een goed tempo, stelselmatig naderden de veurnsche bikers. Toen ze als laatste hindernis een zandzone in moesten, ontketende Basso nog eens, Ullrich sprong al schuivend mee. Na een 51 km en met een gemiddelde van van 25,7km/u kwamen ze in Snellegem aan, volgende week staat de Cassel Trophy op het menu. Basso en Volderke staan nu al te popelen ...
Eindelijk eens terug een georganiseerde rit. Lance, Basso, Ullrich en Volderke verschenen aan de start. Vorig jaar heeft deze rit Lance 200 gekost . Lance was dus gewaarschuwd en verscheen wakker aan de start . 'Er zijn geen bergen te doen', riep Basso Ullrich toe maar na enkele kilometers moest Ullrich zich al reppen op Hill 62 !!! Geen bergen, maar toch heuvels , Basso had niet gelogen. Lance (back from away) en Volderke volgden gezwind. Ullrich voelde zich goed (in de aanvang) en dreef het tempo in de landwegels geleidelijk naar omhoog. Na een kleine 10 km werd de Lance geconfronteerd met zadelbreuk, en dit hoogstwaarschijnlijk door het goede onderhoud ...of zou het dan toch liggen aan het materiaal ? Het is toch al de tweede keer dat Lance zijn zadel het begeeft. Basso, Volderke en Ullrich trokken verder. Af en toe stak een Chrono-rijder hen voorbij... Ullrich en co lieten zich niet verleiden en hielden de benen in. Volderke hield zich angstvallig koest... was hij een nieuwe slag aan het voorbereiden Basso en Ullrich verloren hem niet uit het oog want ze weten als hij toeslaat dat het mokerslagen zijn Basso voelde zich zoals het hele seizoen al beresterk en nam vele malen de kop, samen reden ze goed rond en het gemiddelde kon na afloop niet slecht zijn. Op de weg naar het motoparcours onderhield Basso een stevig tempo en chrono-rijders moesten er zelf aan geloven. Ullrich voelde zijn zadel alsmaar zakken en voelde zijn benen daardoor ook beter of slechter. Toen hij een weg moest oversteken, besloot hij eerst zijn zadel weer op positie te brengen en zo de achtervolging in te zetten. Volderke bleef den Basso volgen. Na de bevoorrading reden ze langs een lange spoorwegbedding, Basso nestelde zich in het spoor van een onbekende totdat er een chrono-rijder hem voorbijpasseerde. Dit was voor Basso het sein om de onbekende te verlaten en de andere op te zoeken. Ullrich en Volderke waren gedoemd Basso te volgen wat ze wel graag deden. Op het einde van de bedding gaf Ullrich er nog eens een snokje aan, maar na de bedding stond er beklimming op het menu. Langzaamaan kropen de kilometers in Ullrich zijn benen , op de beklimming kon hij nog het spoor van Basso volgen, Volderke hield zich nog altijd koest, misschien iets te koest want een super Volderke etaleert normaal zijn klasse op zo'n beklimmingen. Ullrich prees zich wel gelukkig daardoor , want anders moest hij al een gat toerijden. Op de laatste beklimming ontketende Basso, hij ging op zoek naar Chrono-rijders en raasde er voorbij, Ullrich ging bijna mee tot aan de top, maar krampen dwongen hem kalmaan te doen. Volderke haalde zo Ullrich in en samen reden naar een wachtende Basso. Na een 52km en een gemiddelde van 25 km/u kwamen ze in Zillebeke aan. Volgende week zal het waarschijnlijk Snellegem worden.
Daar de laatste tijd niet veel ritten georganiseerd worden, besloten de veurnsche bikers zelf om vanuit Dikkebusvijver richting Kemmel te vertrekken.Ze waren bijna voltallig. Basso, Lance, Volderke, Ullrich en Vanseevenant waren van de partij. Op een gezapig tempo gingen ze richting Kemmel. De Kemmelberg werd via de zijkant beklommen en al gauw kwamen de 'berggeitjes' naar boven, Basso, Lance en Volderke reden als eersten naar boven, in hun spoor volgden Ullrich en Vanseevenant wat verderop. Vanseevenant voelde zich duidelijk beter in zijn vel dan in Gavere en nam vele malen de kop. Hij moest zich bevrijden van het boer Charelsyndroom en dat lukte hem wonderwel. Het was al een tijdje geleden dat den Vanseevenant zo goed uit de verf kwam. Lance kwam ook zeer goed uit de verf, het was al eeuwen ( voor Basso en Ullrich toch) geleden dat hij op zijn fiets nog eens zat, maar dit was niet zichtbaar. Na zijn winterslaap staat Lance met zijn gele helm er terug. De veurnsche bikers volgden de rode Bloso-pijltjes. De Rodeberg en de Scherpenberg werden ook beklommen en voor de foto kwam den Ullrich op zijn Scherpenberg als eerste boven, moet wel gezegd worden dat Basso en Vanseevenant op dat moment een voorsprong hadden .... Onderweg werden enkele sfeerfoto's genomen. Op de een van de laaste beklimmingen besloot Ullrich een foto te nemen, eerst trok hij Vanseevenant al klimmend en iets later trok hij het duel tussen Volderke, Lance en Basso, maar deze fotos draaiden uit op een aprilgrap. Ullrich en Vanseevenant konden hun lach niet bedwingen toen ze Volderke, Lance en Basso zagen passeren. Blijkbaar moest het dekseltje van de lens nog verwijderd worden! Volgende week staat Zillebeke op de kalender !!! Lance zal die nog wel herinneren. Hiernaast ziet men Ullrich, Volderke en Lance in actie...
De veurnsche bikers waren na een rustpauze terug van de partij in Gavere. Basso wou deze rit zeker niet missen en daar ze in de omgeving van den Vanseevenant vertoefden, besloot Vansevenant zijn fiets ook nog eens een 'beurt' te geven. Ullrich was ook van de partij. Samen besloten ze er eens een rustige rit van te maken, en zogezegd werd ook gedaan De rustpauze bleek Basso's machine geen deugd gedaan te hebben want zijn 'body' begon serieus tegen te sputteren. Na een goeie 25km zat de rit voor Basso erop, hij stampte wel nog ... maar ging niet meer vooruit. Basso die er zo naar uitkeek, werd geveld door pech. Ullrich en Vanseevenant vervolgden hun weg, na enkele hellinkjes begon Vanseevenants machine ook te sputteren, ditmaal kwam het evenwel niet door zijn fiets ... een felle wind deed den Wim en zijn benen geen deugd, Ullrich hield zich koest en liet omstaanders zich zomaar passeren. Zijn opdracht bestond erin Vanseevenant naar de finish te loodsen. Na een goeie 47 km en met een gemiddelde van 18km/u arriveerden ze terug in Gavere waar Basso hen opwachtte. Het mooiste van de rit bevond zich op het parcours van de 75 km, de 45km stelde iets teleur, het opmerkelijkste en tevens het mooiste van de rit was de felle strijd tussen boer Charel en den Wim, een mooi spektakel ! Volgende week , nog nie bekend, misschien in 't Franse ? Hiernaast een strijdvaardige Vanseevenant ...
Enkel Basso en Ullrich verschenen in Dikkebus. Volderke en Lance gaven verstek. Vertrekkend van Dikkebus vijver gingen ze richting Basso 's geliefkoosd terrein. In de aanloop naar de bergen voerde Basso meteen het tempo en algauw wist Ullrich waar hij reed, de onbekende heuveltjes zaten al vlug in zijn kuiten. Tijdens de beklimmingen van de Scherpenberg, de Rode en Zwarte Berg etaleerde Basso nogmaals zijn klasse, hij had geen tegenstand daar Volderke verstek gaf en Ullrich die op achtervolgen was aangewezen, kon zich niet meten met de afwezige Lance. Al klimmend en dalend zakten de veurnsche bikers tot in Frankrijk. In deze prachtige streek werden onbekende heuvels beklommen en slijkstroken bereden. De slijkstroken waren zeer goed berijdbaar en sommige delen van de rit herkenden ze van de rit in Kemmel. Tijdens het beklimmen van de Monteberg en een zijkant van de Kemmel kon Ullrich Basso's wiel volgen. Na een 47km arriveerden de veurnsche bikers in Dikkebus en dat met een gemiddelde van 21 km/u. Deze rit was zeker de moeite waard , het was voor de veurnsche bikers een tijdje geleden dat ze Dikkebus reden. Eén ding is zeker, de afwezigen hadden ongelijk !!! Volgende week wordt er hoogstwaarschijnlijk niet gereden.
Basso, Volderke en Ullrich waren van de partij. De veurnsche bikers waren nog maar net vertrokken en in de verte zagen ze de raketmannen rijden. Voor Ullrich werkte dit als een rode lap voor een stier en samen legden ze er een stevig tempo op, de kilometerteller steeg boven de 30km/u en na enkele kilometers sloten ze bij de raketmannen aan, ' om zich te nestelen ' riep Ullrich Basso toe. Basso wist ondertussen al beter ... . In de slijkstroken schoven de veurnsche bikers naar voren om na korte tijd de koppositie te nemen van het peloton. In een beklimming schoot plots een explosieve raketman voorbij. De veurnsche bikers hielden hun benen stil, al was het maar voor een heel korte tijd In de daaropvolgende slijkzone wou Ullrich orde op zaken stellen en met enig duwwerk nam hij de kop. Ullrich wou zich laten zien en ontweek geen putje wat hij wat later toch beter gedaan had. Een putje bleek wat dieper te zijn en Ullrichs voorwiel bleef steken. De eerste valpartij stond terug op zijn naam. Volderke en Basso die makkelijk volgden, zagen de gevallen Ullrich heel snel weer opspringen om de 'Raketjes' achter zich te laten. Basso nam over en legde er op zijn beurt een serieus tempo op. Volderke en Ullrich volgden in zijn wiel. Na 37 minuten arriveerden ze al aan de eerste bevoorrading en dat met een gemiddelde van 28,5 km/u . Wat later arriveerden de ' Raketjes'. Volderke en Basso hadden er duidelijk zin in en onderhielden het stevige tempo. Ullrich zette zich in het wiel en voelde al gauw dat zijn kompanen de betere waren. Langs een oude spoorwegbedding namen Volderke en Basso afwisselend de kop, Ullrich bleef in hun wiel. Na de tweede bevoorrading bleef voor Volderke 'het spook van de Raketjes' hangen en hij legde er meteen de pees op. In een slijkstrook legde hij er een verschroeiend tempo op, in die slijkstrook mispakte Ullrich zich in de modder en op één seconde ging zijn snelheid plots van 20 naar 5 km/u. Basso kon hem nog net ontwijken en voor Volderke was dit het sein om er onderuit te muizen. Hij had een gat geslagen en ging er in zijn eentje vandoor. Basso en Ullrich zagen de wegvluchtende Volderke en zetten zich nog een keer schrap. De achtervolging onder leiding van Basso was ingezet en op de weg zagen ze Volderke steeds dichterbij ... tot een paard in het midden van de weg roet in het eten gooide Basso en Ullrich trokken alles dicht en zagen Volderke terug verder uitlopen, Basso en Ullrich geraakten weer op dreef en Volderkes voorsprong slinkte terug maar opnieuw werden ze gehinderd, ditmaal door fietsers en een stilstaande auto. Toen ze aan de laatste dreef begonnen hadden ze Volderke weer in zicht, Ullrichs motor moest wat afkoelen en hij moest Basso laten gaan. Volderke had nog juist reserve genoeg om een jagende Basso achter zich te laten. Wat later arriveerde Ullrich ook. Het werd een snelheidsparcours en op hun kilometerteller stonden 48km en dat met een gemiddelde van 25km/u. De omgeving maakte het wat teleurstellend parcours met slechte pijltjes toch nog goed. Volgende week staat waarschijnlijk Dikkebus op het menu.
Na enige aarzeling om aan te zetten in barre weersomstandigheden, vertrokken Basso, Volderke en Ullrich toch richting Westouter. Daar vetrokken de veurnsche bikers voor een lastige rit. Ullrich nam in de aanvangsfase samen met Basso het voortouw maar Volderke liet zich ook tonen. De felle wind maakte het niet minder lastig. Basso en Volderke keken al weken uit naar deze rit, Ullrich ook ... maar met een ander gevoel dan zijn kompanen ! Westouter is voor den Basso een terugkeer naar goeie ouwe tijden en werd in de ochtend nog eens extra opgepept door een uitspraak van zijn geliefde. Na enkele slijkstroken gingen ze richting Ullrichs favoriete berg, de Scherpenberg maar Ullrich had er zichzelf in de aanloop naar toe uitgeteld, de eerste valpartij stond terug op zijn naam, normaliter staat deze titel op naam van Lance maar den Lance volgt een lange kuur om zich te prepareren! Op de Scherpenberg vochten Basso en Volderke een eerste maal voor de bolletjestrui. Even later beklommen de veurnsche bikers de Kemmel . Op de Kemmel etaleerden Basso en Volderke hun uitstekende conditie, Ullrich werd daar voor de eerste keer geconfronteerd met zijn gezonde eetlust en vooral met de gevolgen ervan . In de afdaling van de Kemmel volgden de veurnsche bikers het spoor van de gekende Remiso man met als gevolg dat ze de Monteberg ook afdaalden, toen ze aan de voet van Monteberg kwamen deden ze een pijnlijke vaststelling, er bleken geen pijltjes te hangen Dus dienden ze de Monteberg ook nog eens te beklimmen om terug aan de voet van de Kemmel een andersgericht pijltje vast te stellen. De slijkstroken lagen er zwaar bij maar bleven berijdbaar . Basso's benen kwamen op een goed toerental. Aan de eerste bevoorrading werd dat dan letterlijk zichtbaar, men zag de rook uit zijn benen komen. Volderke had zijn benen nog stil gehouden en keek zoals gewoonlijk uit waar hij zou toeslaan !!! Toen ze al klimmend "Jezus aan het kruis" naderden waande Ullrich zich ook even aan een kruis genageld! De felle wind ging maar niet liggen en Basso nam voornamelijk de koppositie, Basso heeft dat zogezegd niet graag maar blijkbaar had hij daar het minste last van. Toen kwamen ze aan een gevaarlijke afdaling, Ullrich nam de kop en al dalend ontweek hij de uitpuilende stenen, plots ging hij iets te vlug en zag hij een struik in close-up, hij remde bruusk en zette zijn bolide 180° in de rijrichting, Volderke en Basso zagen diens achterwiel een mooie zwaai maken. In een lichtdalende slijkstrook even verder nam Ullrich nog eens de kop en legde er een hevig tempo op. Basso en Volderke volgden en toen gebeurde het ... Volderkes body brak af en zijn rit zat er op na een kleine 30 km. . Volderde bekloeg al waarom hij niet eerder had aangevallen. Basso en Ullrich waren nu nog met zijn tweeën en Basso had voor de beklimmingen geen concurrentie meer. Ullrichs kaarsje begon stilletjes te doven en de Rode en Zwarte Berg boden zich nog aan. Basso toonde op deze bergen nogmaals zijn klasse en Ullrichs motor sputterde meer en meer. Na waarschijnlijk een goeie 45 km en met een waarschijnlijk gemiddelde van 17 km/u arriveerden Basso en Ullrich in Westouter waar Volderke hen opwachtte. Westouter was een schitterende en zware tocht, voor de ene iets zwaarder dan de andere , maar de prachtige omgeving maakt alles goed. Volgende week is de bestemming nog onbekend, Aartrijke, Aarsele of Oedelem ???
Het werd noch Sijsele noch De Panne, een weekendje vrij, ideaal om uit te kijken naar zondag want dan staat Westouter op het programma, Basso en Volderke zijn al paraat en hebben hun maat van bolletjestrui nog eens doorgegeven, Ullrich daarentegen gaat geen bolletjes zien maar sterretjes ! Zo is er voor elk wat wils. Lance is nog twijfelachtig maar houdt zijn conditie aan door te lopen.
Basso, Volderke en Ullrich waren weer present. Ze vertrokken in miezerige omstandigheden, en dat al in goed tempo. De eerste strook langs de serres, verduidelijking voor de Lance ... geen veranda's , testte Ullrich zijn benen, hij gaf er een patat op en zag dat zijn kompanen geen moeite hadden om te volgen. Volderke, geprikkeld door de uitspraken van vorig verslag, bleef nu wel zij aan zij met Basso en Ullrich in de wind rijden Al vlug werden enkele modderstroken bereden, terug stoempen ... en dat naar hartelust van de veurnsche bikers. In de single tracks in het bos werd de druk opgevoerd zodat ieder foutje van de veurnsche biker op kop direct afgestraft wordt. In de verte zag men het gehele peloton wandelen, het kleinste blad vooraan, en terug stoempen ... dachten ze, maar deze keer kon enkel Volderke met krachtige pedaalstampen de drassige modderstrook doorploegen, Ullrich had zich erin gegraven en Basso speelde secuur en verspilde geen krachten. De volgende stroken nam het Discovery-blok het heft in handen, Ullrich bleef in het wiel, dat wou hij toch, maar zijn ketting en derailleur begonnen te protesteren zodat Ullrich met zijn zijkant de modder opzocht. Zijn eerste valpartij was geschied en het ging niet zijn laatste zijn. In een strook met grote plassen ging hij nu met zijn zijkant de resterende modder onvrijwillig wegspoelen, Basso riep hem glimlachend toe... "haast en spoed is zelden goed!" Ullrich kreeg er blijkbaar niet genoeg van en nog geen minuut later lag hij terug tegen de vlakte , hij zat in Basso's wiel maar nam het verkeerde spoor. Volderke bleef in deze stroken makkelijk overeind en nam de kop voor zijn rekening. Kort na de eerste bevoorrading besloot Volderke er eens een lap op te geven, Ullrich had het in 't snotje en nam zijn wiel, Basso reed het gatje makkelijk toe. Na enkele toffe single tracks in het bos, kwamen ze in een strook langs de autostrade uit, Ullrich had problemen met zijn handschoenen en kreeg zo een achterstand op Basso en Volderke, hij kon het gatje nog net toerijden. De veurnsche bikers waren aan elkaar gewaagd en besloten hun ogen ook eens de kost te geven in deze mooie streek. Op de teller stonden 53 km en dat met een gemiddelde van 21km/u. Volgende week De Panne of Sijsele ???
De 'heuveltjes van Erika' dienden in stormachtig maar droog weer beklommen te worden. De hardwerkende Lance gaf verstek en zo verschenen Basso, Volderke en Ullrich aan de start. Een stormachtig weertje... spek voor de bek van ...Ullrich. De eerste kilometers namen Ullrich en Basso (en met in hun wiel Volderke) het voortouw en nestelden zich in het spoor van 2 onbekenden. De twee onbekenden reden een mooi tempo zodat voorbijsteken nog niet aan de orde was. De eerste slijkstroken bleven ze mooi in hun spoor, eventjes later reden ze een drassige weide in en juist daarin ontbond Volderke voor een eerste keer zijn duivels. Het was alsof hij op het verharde reed en dit terwijl anderen inclusief Basso en Ullrich al redelijk moesten stoempen om erdoor te geraken en nog anderen de eerste wandelstapjes al namen. Volderke zat terug goed in zijn vel Ullrich besloot de weide op eigen tempo door te stampen en volgde op enkele meters van Volderke. Tot verrassing van Ullrich kwam Basso hem niet voorbij vliegen, de laatste tijd was Ullrich dit gewoon geworden Basso had de dag voordien al een zware inspanning geleverd en dat zat nog een beetje in zijn benen doch dit belette de nooit opgevende Basso niet om na de strook de kop te nemen. Kort daarop gingen ze een schuinlopende maïsweide in , eerst dalend ,dan terug stijgend, niet alleen het klimwerk was lastig, de maïsgrond was daarbij nog van klevende aard en dat ondervonden de veurnsche bikers aan levende lijve. Het 'heuveltje' was een stevige kuitenbijter. Aan de eerste bevoorrading verloste Basso zijn kuiten van overtollige kleding zodat zijn benen al iets 'lichter' werden. Basso en Ullrich namen om beurten de kop, de uit de windzittende Volderke zat daar graag en keek verlangend uit waar hij weer zou toeslaan. In de dalende strook richting bos Houthulst nam Ullrich de kop, enkel voelde hij door de felle wind niet dat het dalend was. Volderke bleef wijselijk in zijn wiel terwijl Basso zijn best deed om Ullrich van zijn koppositie te verlossen. Op een hellende, modderachtige strook etaleerde Volderke nog eens zijn uitstekende conditie, Basso en Ullrich keken lijdzaam toe. In Klerken aangekomen was er nog een plaatselijke ronde, de maisvelden werden terug aangedaan en Volderke rook de finish. Op de laatste helling bewees Ullrich dat heuveltjes hem meer liggen dan de bergen, hij kon zij aan zij Basso en Volderke bijhouden. Deze rit was één van de mooiste dat de veurnsche bikers reden, op de teller stonden 48 km en dat met een gemiddelde van 20 km/u. Volgend jaar komen de veurnsche bikers zeker terug, volgende zaterdag wordt er in Jabbeke gereden.
Kemmel ... voor Ullrich betekent dit altijd een zware dobber. Lance,Volderke en Basso daarentegen kijken er altijd met volle teugen naar uit. Voor de eerste maal in 2007 worden de bergen rond Kemmel beklommen. De strijd om de bolletjestrui kan weer beginnen. Samen vertrokken ze van zaal Lockedyze, Ullrich wou in de spotlights verschijnen daar hij belangstelling geniet van 'Aqua Sapone' en nam prompt de eerste kilometers voor zijn rekening. 'Op het vlakke deel kan dat nog' ... dacht hij. Basso, Lance en Volderke volgden zonder problemen en keken al verlangend uit naar de beklimmingen. Na enkele kilometers was het zover ... de bolletjestrui . Op de eerste beklimming legden Basso en Lance een stevig tempo op, Ullrich en Volderke zaten goed in 't wiel en enkele tijd later besloten ze het commando over te nemen. Lance en Basso lieten glimlachend begaan ... zij wisten wat er nog kwam ... . De eerste beklimming stond op naam van ... Ullrich. Ik moet toch ook eens als eerste bovenkomen ... riep hij zijn kompanen toe . Een beklimming verder werd terug gestreden om de bolletjes.Ullrich en Volderke namen de kop maar Ullrich voelde het gauw. De beklimming was langer dan hij dacht en Basso en Lance passeerden op hun beurt den Ullrich glimlachend voorbij. Volderke liet zien dat hij ook een echte 'berggeit' is en hield het tempo aan, Basso en Lance kropen in zijn wiel. Op de derde beklimming moest Ullrich zich al haasten om tesamen op de foto te staan. Ullrich moest al vlug besluiten dat de bolletjestrui ook dit jaar niet voor hem zal zijn . Basso en Lance zagen dat ze er met Volderke een echte concurrent om de bolletjes bij hebben. De toonaard was nu gezet... Ullrich was na iedere beklimming op achtervolgen aangewezen, Basso en Volderke vlogen als het ware iedere beklimming op. Lance kon zijn favorietenrol niet geheel inlossen en moest naargelang de kilometer meter en meter prijsgeven op zijn twee kompanen. De nieuwe generatie is er klaar voor, Basso en Volderke zijn 'voorlopig' iets te sterk op dit terrein. Moet wel gezegd worden, vooraan en achteraan werd er gestreden, Basso en Volderke, Lance en Ullrich. Lance en Ullrich reden zoals vroeger in den tour, Ullrich kon zich in het wiel van Lance nestelen en besloot na de beklimming van de Cats Lance te verlaten op zoek naar Basso en Volderke. De zoektocht duurde tot aan de derde bevoorrading. Tussen de beklimmingen in werden nog enkele slijkstroken bereden, in deze stroken ging Volderke letterlijk de struiken opzoeken en Lance het slijk. Vanaf de derde bevoorrading bleven de vier kompanen samen tot aan de beklimming van de Monteberg, Basso legde terug een stevig tempo op, Lance moest als eerste afhaken, 'nog twee te gaan'... dacht Basso. Eventjes later moest Ullrich er ook aan geloven, hij zag ze meter per meter uitlopen, maar op de valsplatte stroken trachtte hij zijn schade te beperken. Zijn achterstand bij het opdraaien naar de Kemmel bedroeg niet meer dan vijftig meter, maar de Kemmel was iets te steil voor den Ullrich en dwong hem zijn motor wat te koelen, hij was aan het chaufferen. De motor van Basso kwam pas op goeie temperatuur en hij verhoogde het tempo nog, Volderke moest op zijn beurt ook eens diep gaan om het wiel van Basso te volgen. Na de beklimming en afdaling van de Kemmel zat de rit er als het ware op. Het was een zware rit, waarbij Basso en Volderke zich goed hebben uitgeleefd. Op de teller stonden 55,4km met een gemiddelde van 20km/u. De elfde februari zullen de veurnsche bikers terug in de streek zijn, namelijk Westouter. Volgende week worden 'de heuveltjes van Erika' aangedaan. Terug spek voor de bek van ...
Vansevenant, Basso, Volderke en Ullrich waren present, samen vertrokken ze aan een 'gezapig' tempo.Na enkele mooie en toffe single-tracks gingen ze naar de pechstrook van Basso in Varsenare. Toen ze aan de befaamde bosstrook kwamen, lachtte Basso terug. Met een stevig tempo en via de middenweg had hij zich voorbij Ullrich genesteld, de uit de wind zittende Volderke daarentegen hield zich nog opvallend koest, den Vansevenant liet hen begaan en trachtte de goesting om te mtb'en terug op te krikken. Het moraal van de Wim zat de laatste tijd wat in zijn schoenen. Uit de strook gekomen had Ullrich een putje minder diep ingeschat met als gevolg : lekke band. Blijkbaar waren er nog andere met hetzelfde inschattingsvermogen want op een bepaald moment stonden ze met vier hun 'nieuwe' band op te pompen. Na de eerste bevoorrading scheidden de wegen van Vansevenant en Basso&co. Vansevenant had besloten voorzichtig te beginnen en met goesting te eindigen en koos daarom voor de 28km. Basso, Volderke en Ullrich genoten verder van de talrijke ' brugse bossen' en van het 'brugse slijk' want sommige stroken lagen er vettig bij, een openbaring voor Ullrich, Basso en Volderke! Volderke hield zich nog altijd opvallend stil, Ullrich vertrouwde het niet en na enkele kilometers kopwerk zij aan zij met Basso liet Ullrich een gat vallen zodat Volderke gedwongen werd om ook aan kop te rijden. Een honderdtal meter verderop gingen ze een slijkstrook tegemoet, Ullrich die wantrouwig was, besloot 2 maal een korte versnelling uit te voeren, Basso en Volderke hadden geen moeite om hem te volgen. Daaropvolgend vond Volderke het welletjes!!! Hij had een opening gezien en hij vertrok als een speer, Basso en Ullrich waren op achtervolgen aangewezen. Anderen sloten de opening zodat Basso en enkele meters verder Ullrich op eigen initiatief het gat langs de spoorweg moesten toerijden. Volderke moest uiteindelijk toch Basso en Ullrich in zijn wiel dulden. De daaropvolgende stroken besloten ze bij elkaar te blijven en te genieten van het mooie uitzicht. Na 55km (die er zogezegd 48 waren) en met een gemiddelde van 22km/u vervoegden ze de inmiddels gearriveerde Wim. Deze tocht vertoonde vele gelijkenissen met de toertocht van Varsenare met als verschil dat het grotendeels omgekeerd was en dat Basso nu geen pech had. Een ding is zeker, het is een schitterende streek om te vertoeven. Volgende week (zaterdag) staat Kemmel op het programma. Bij Ullrich breekt het angstzweet stilletjes uit. Basso en Volderke daarentegen kijken verlangend uit naar zaterdag.
Basso,Volderke, Lance, Ullrich en Ivanov waren van de partij. Na een kleine vertraging vertrokken ze in redelijk koude omstandigheden. Na een goeie 500m besliste Ullrich zich wat warmer te rijden, Lance was attent en zat goed in zijn wiel. In de bochtige wegeltjes oefende Ullrich druk uit op het Discovery - blok . Lance had daar blijkbaar last van, toen Ullrich al zigzaggend de paaltjes ontweek verbrak de Lance ongewild zijn record betreft ' snelste en eerste valpartij', de Lance had zijn stuur blijkbaar smaller ingeschat en haperde aan éen van de paaltjes. Na dit incident voerden Basso en Volderke de forsing door , Ullrich en Lance herkenden dit scenario al vlug , het was nog niet zo lang geleden! Op de baan kwam Ivanov ten tonele. Ullrich voelde zich beter dan in Asse en besloot het tempo erin te houden en nam de kop. De Lance op zijn beurt had problemen met 'zijn body' en na een goeie 12 km dwong pech de Lance de rit te staken. Aan de eerste bevoorrading zaten ze aan een gemiddelde van 24 km/u. Ivanov die zijn eigen tempo reed, kwam niet ver achter. Met de smaak van verse tomatensoep in hun mond gingen ze richting heuveltjes uit en al gauw werd het Ullrich duidelijk dat Basso en Volderke op dit terrein niet te kloppen zijn, hun beentjes dartelen zowaar op en neer , bij Ullrich en Ivanov ook maar iets langzamer. Na een goeie 25 km kwamen ze de eerste serieuze modderstrook tegen, Ullrich zag de andere tegenstrevers serieus beuken en riep Basso en Volderke toe te schakelen naar het kleinste voorste blad. Na heel wat zwoeg- en beukwerk kwam Ullrich als eerste uit de strook, Basso had iets te lang gewacht om te schakelen en moest zo voet aan grond zetten. Volderke kwam ook vast te zitten en wou Basso na-apen, enkel verging het hem minder, zijn klikpedaaltjes speelden hem parten en voor hij het wist had zijn zijkant een ware verfrissing . Volderke zou nog een goeie dertig kilometer met een koele zijkant moeten afleggen. Uit deze strook kwam iets later ook het Remiso-duo, Ullrich, Basso en Volderke besloten mee te glippen en het moet gezegd worden, ze legden er een fors tempo op, het gemiddelde schoot nog omhoog, de helling in de verte kwam steeds dichterbij en uiteindelijk bij de helling gekomen zakte Ullrich zijn tempo om deze op te geraken en liet Basso en Volderke begaan. Volderke die voorheen riep "dood" te zijn was plots herrezen. De laatste tien kilometer doofde het licht bij Ullrich. Volderke en Basso zaten nog redelijk fris en ieder euvel werd steeds moeilijker voor Ullrich, Ivanov die bekend staat als ' een diesel ' zag Ullrichs in zijn vizier. Basso en Volderke namen wat afstand, ze passeerden het Wk - parcours al dalend. Na een 55km zat de rit erop en dit met een gemiddelde van 23km/u. In het begin redelijk veel weg maar dit werd gecompenseerd door het tweede gedeelte. Al bij al een mooie rit en een fris weertje.
Eindelijk de grote afspraak! Het kopmanschap ...de knechtrol. Het Discovery - blok was volledig ... toch voor eventjes. Hincapie had de laatste weken zo hard getraind dat zijn knie het begaf. Het verdict voor Hincapie is hard : 2 maanden geen sport Toch verscheen Hincapie aan de start en gaf Lance, Basso en Volderke de laatste richtlijnen mee. Ullrich stond er alleen voor en Cadel Evans verscheen ook aan de start. Of Lance de richtlijnen begreep, bleek al in de eerste kilometer. Lance record betreft snelste valpartij werd bijna verbeterd!!! Zo begon het al goed, Ullrich en Basso namen de eerste kilometers voor zich. Na een goeie 15 km vonden Basso en Volderke het welletjes, Basso besloot het groepje op een lint te trekken. Hij testte bij deze de conditie van zijn medekompanen en hij zag dat enkel Volderke blijkbaar geen moeite had om te volgen, Ullrich en Lance vroegen zich al puffend af waarom dit nodig was ? Volderke kreeg er niet genoeg van en nam de leiding over. Cadel bleef wijselijk in het wiel van Lance. Volderke en Basso namen de eerste berg voor hun rekening en creëerden zo hun eerste gat. Ullrich en Lance wisten hoe laat het was . Het zou hun dagje niet zijn ... .. Na de eerste bevoorrading hadden Volderke en Basso zich voorgenomen om geen kopwerk meer te verrichten. Hun voornemens waren echter van zeer korte duur..., een kilometer verder besloot Volderke kop te trekken. Ullrich zag een 'treintje' voorbij passeren en besloot zijn wagonnetje eraan te koppelen, Basso en Volderke volgden gezwind. Toen Ullrich voor zich uit keek zag hij het zwaard van Damocles hangen... een helling kwam eraan en zijn motor begon te sputteren. Basso en Volderke besloten het toerental van hun geoliede motor wat op te drijven. Lance en Evans aanzagen het schouwspel op een afstand, in de afdaling trachtte Ullrich de schade te beperken. De tweede bevoorrading was juist op tijd en Lance was 'pissed off', zijn humeur verbeterde niet met de kilometer . Het was duidelijk dat er tegen Basso en Volderke weinig te beginnen viel, iedere helling die er aan kwam, zagen ze met tranen van blijschap aan, Ullrich, Evans en Lance begonnen stilletjes te vloeken. Ullrichs muts begon zijn eigen leven te leiden en vond het niet beter dan voor Ullrich zijn ogen te nestelen. Ullrich met zijn volle gewicht tegen een houten omheining. Daaropvolgend eindigde het leven van de muts. Basso en Volderke hadden nog frisse benen en dartelden nog rond als jonge veulens. Op een zware beklimming kreeg Basso problemen met zijn materiaal, zijn 'body' had rare streken maar dat belette hem niet om in het wiel van een ontketende Volderke te kruipen. De twee waren gaan vliegen, Ullrich, Lance en Evans aanzagen het vanop een afstand. Ullrich besloot zijn hoofd weg te draaien van ' het zwaard' en kon door oponthoud (ten nadele van Basso en Volderke) en snelle afdalingen terug in hun wiel geraken, nog geen 30 seconden later begon men manoeuvres uit te halen , dit gevolgd door een eerste valpartij op naam van Volderke. De laatste vijf kilometers hielden Basso en Volderke hun benen stil en kon Ullrich zo bij hen blijven. Lance volgde op geringe afstand en Coucke was zeer tevreden over de eerste prestatie van Evans: op een kleine afstand van den Lance, dat is zeer goed van Evans, repliceerde hij. Zo werd de slag rond Asse gestreden. Het Discovery-blok was tevreden, 48 km gereden en met een gemiddelde van 21km/u .
Het werd een ware zwarte zondag voor Hincapie. De grote tourtocht te Asse, de biotoop van onze heer op de Kanon-dale, verging in mineur.
Na een vlotte start ter hoogte van het voetbalveld van Asse-ter-Heide, dook Hincapie op sierlijk wijze in het gat tussen de gedempte gracht en de met ochtenddooi getooide metalen omheining van het veld. Onmiddellijk gevolgd door zijn kopman Lance, voor wiens eer en glorie Hincapie, ondanks zijn linkerknie, ter start kwam. Daarna vloog de speelse Volderken in zijn jeugdig enthousiansme mee in het gat en alledrie sneerden ze met vollle kracht langs de balustrade. Terwijl Hincapie met Lance nog even het koersverloop doornam, zag hij een abrupte vertraging verderop en remde proactief, ter bescherming van zijn kopman. Maar het noodlot sloeg toe en Lance, mijmerend over het moment van de splijtende demarrage die hij verderop zou plaatsen, zag de vertraging te laat, vloekte hevig en botste onafwendbaar tegen het achterwiel van Hincapie. Deze absorbeerde de schok, keek ijlings achter zich en zag hoe Lance, nog geen 200m na de start, zijlings in de gracht viel, tot groot jolijt van Volderken, die de geheime opdracht meegekregen had van Basso om Lance te bewaken. Hincapie vertwijfelde, maar besloot Basso, Ullrich en nu ook Volderken te volgen in hun vlucht. Nog een blik naar lance, die een veeg teken van leven gaf en knikte dat hij ook deze aanslag zou meesteren, reed Hincapie in geen tijd het gat dicht. En zo geschiedde het dat Hincapie gedwee het trio in bedwang hield tot zijn grote Meester terug aansluiting vond. Het spreekt voor zicht dat deze indrukwekkende machtsontplooiing de linkerknie van Hincapie serieus op de proef stelde. Met het spijtige gevolg dat Hincapie van zeer vroeg in de koers reeds de pijn voelde maar verbeten verder reed, dit uit pure loyauteit voor zijn Kopman, de Lance.
Lance trapte vlot de trappers rond en stoof op kop van het gezelschap, daarbij een onmiskenbare indruk van meesterschap tentoonspreidend. Basso, Ullrich en Volderken erkenden zijn heerschapij maar planden reeds een volgende tripartite op de Meester. Hincapie moest reeds toen erkennen dat hij zijn Kopman niet tot het einde doch wel tot het uitertse zou kunnen verdedigen.
Op een loodzware slijkstrook trok Hincapie nog eens fel van leer en bezorgde de anderen voor het eerst een pijnlijk grimas op hun met slijk bespat gezicht. Ullrich deed wat hij nooit laten kan, hij reed naar het achterwiel van Hincapie en nestelde zich in het Deore XT spoor. Basso, Volderken en Lance, als laatste het overzicht bewarend, volgden mits een Herculiaanse inspanning. Nu lachte Lance breeduit en zag wie er fit was....Basso en ook Volderken toonden zich scherp, Ullrich had het precies iets moeilijker om de machtige pedaalstampen van de meesterknecht te volgen.
Op kilometer 20 was de linkerknie van Hincapie te zwaar gehavend om nog verder het koersverloop te bruuskeren. Hij zag dat Lance naar voren wipte en berustte in een goede afloop zowaar...dit was evenwel buiten de listigheid van Basso, Ullrich en Volderken gerekend die blijkbaar Lance isoleerden en door hevige prikken de machtige Lance deden buigen.
Ik laat het aan hen om het verdere koersverloop in hun eigen bewoordingen op te tekenen. Hincapie ondertussen is toe aan rust en is nu reeds op te merken in het zwembad van Asse alwaar hij verbeten baantjes trekt in aanloop naar een uitstekend zomerseizoen, in dienst van zijn eeuwige kopman, de Almachtige Lance. Misschien niet meer bij Discovery, maar er zijn volop besprekingen bezig.
Voorwaar wil ik dan nog elkeen bedanken voor jullie presence te Asse, het was een hart onder de riem, of liever, onder de linkerknie van Hincapie, om jullie in groten getale en met veel jeugdig enthousiasme en immense toewijding weer bezig te zien !
De plooien tussen Lance en Basso zijn gladgestreken
Ivan Basso voelt zich herboren sinds hij voor Discovery Channel getekend heeft. "Ik ben weer gelukkig", zegt hij aan Het Nieuwsblad, dat Basso opzocht in de Verenigde Staten.
Ivan Basso is Johan Bruyneel en Lance Armstrong erg dankbaar.
"Ik voelde meteen dat ik welkom was bij Discovery Channel", zegt de 29-jarige Italiaan. "Lance Armstrong was een kannibaal. Als je in zijn spoor zat, dan probeerde hij tot je eraf ging. Onverbiddelijk. Dat wil ik van hem leren", besluit Basso. "Het is fantastisch te horen dat Armstrong met mij de Tour wil winnen. Ik wil hem niet kopiëren als leider, maar wil dat wel doen met zijn resultaten", zegt Basso. " Bruyneel en Armstrong zijn mijn twee rotsen in de branding. We gaan samen voor de Giro- én de Tourzege.
Geen Aartrijke dus, wel Koekelare. Opmerkelijk feit, zowel Lance als Basso verschenen niet aan de start !!! Beiden werden door Bruyneel op non-actief gezet, oorzaak hiervan is het gevecht om het kopmanschap bij het Discovery-blok. De beschuldigingen die Lance en Basso openbaar verklaren, lopen de spuigaten uit !!! Het watje en de pillen en aan de andere zijde het sabotageverhaal !!! Beiden krijgen nu de tijd om alles op een rijtje te zetten en na Asse zal bepaald worden wie de echte kopman nu wordt ! Volderke,Ullrich en Ivanov waren in Koekelare wel van de partij. De eerste tien kilometer bleven ze bij elkaar, toen vond Volderke het welletjes , hij had het bos in zijn vizier en hij lanceerde zijn eerste raket, met een serieuze versnelling reed hij richting bos, Ullrich moest alles uit zijn kas halen om het wiel van Volderke te houden. Ivanov liet ze begaan. Uit het bos gekomen vervoegde Ivanov de rangen. Na een 17-tal kilometer gebeurde het onvermijdelijke , in een weggetje met losliggende takken nam Ivanov de kop, in zijn spoor volgde Volderke en dan Ullrich. De takjes begonnen op te springen met als gevolg ... eentje tussen Ullrich zijn derailleur, nog geen fractie van een seconde later was de rit van Ullrich over,zijn 'pad' was afgebroken , Volderke en Ivanov besloten zich te beperken tot de kleine in plaats van de grote toer, de rest van de rit bleven ze bij elkaar , de verharde stroken nam Ivanov voor zijn rekening , de onverharde Volderke. Met het einde in zicht en met de smaak van warme Gluhwein werd het nog serieus beuken voor Ivanov en Volderke, de sporen van een tractor waren nog vers en dat ondervonden ze aan levenden lijve.Op de teller stonden maar 35 kilometer, maar toch een gemiddelde van 22km/u, de weersomstandigheden waren prachtig... koud maar met een stralend zonnetje.Volgende week Asse en dit hopelijk ZONDER pech ..., Hincapie zal er afgetraind aan de start verschijnen en wie weet, zullen den snellen Eddy en Vansevenant ook nog de rangen vervoegen.
Na een klein uurtje vertraging zaten ze terug op de fiets, via prachtige afdalingen zakten ze terug af van de Cassel, toen ze een tweede maal de Cassel beklommen gebeurde dit langs een motoparcours , en het moet gezegd worden, het werd een stevige kuitenbijter, slechts weinigen zaten nog op de fiets, Basso op zijn binnenplaat en Ullrich lieten zich niet kennen. Wat ging er nog komen ??? Terug zakten ze de Cassel af om hem dan terug te beklimmen, onderweg zaten ze nog in bossen en technische stroken werden ook bereden. Ullrich had onderweg ook nog last van een lossende band en na 3x pompen, werd de binnenband uiteindelijk vervangen. Door de talrijke pech en met spijt in het hart besloten de veurnsche bikers het parcours van de 40km te nemen. Na een goeie 44 km en met een gemiddelde van 18 km/u kwamen ze aan. Volgend jaar staat deze rit zeker terug op het menu, dit is één van de mooiste en gevarieerde parcours die de veurnsche bikers al bereden hebben. Volgende week ??? 1 mei Ieper ?
. Snellegem, dat betekent ook schitterende technische stroken in de bossen rondom Brugge en dat is spek voor de bekken van de veurnsche bikers. Ullrich probeert in deze stroken de druk altijd hoog te leggen ...soms te hoog
... na een forse inspanning kwam den Lance terug, Lance is BACK , riep hij toen hij Ullrich diep in de ogen keek. Voor Ullrich was dit het sein om een tandje bij te steken, Basso besloot er een intervalleke van te maken en sprong mee en nam de kop.
. Lance was dus gewaarschuwd en verscheen wakker aan de start
Basso en Ullrich verloren hem niet uit het oog want ze weten als hij toeslaat dat het mokerslagen zijn 
. In de afdaling van de Kemmel volgden de veurnsche bikers het spoor van de gekende Remiso man met als gevolg dat ze de Monteberg ook afdaalden, toen ze aan de voet van Monteberg kwamen deden ze een pijnlijke vaststelling, er bleken geen pijltjes te hangen
, hij zat in Basso's wiel maar nam het verkeerde spoor. Volderke bleef in deze stroken makkelijk overeind en nam de kop voor zijn rekening. Kort na de eerste bevoorrading besloot Volderke er eens een lap op te geven, Ullrich had het in 't snotje en nam zijn wiel, Basso reed het gatje makkelijk toe. Na enkele toffe single tracks in het bos, kwamen ze in een strook langs de autostrade uit, Ullrich had problemen met zijn handschoenen en kreeg zo een achterstand op Basso en Volderke, hij kon het gatje nog net toerijden. De veurnsche bikers waren aan elkaar gewaagd en besloten hun ogen ook eens de kost te geven in deze mooie streek. Op de teller stonden 53 km en dat met een gemiddelde van 21km/u. Volgende week De Panne of Sijsele ???
Het was alsof hij op het verharde reed en dit terwijl anderen inclusief Basso en Ullrich al redelijk moesten stoempen om erdoor te geraken en nog anderen de eerste wandelstapjes al namen. Volderke zat terug goed in zijn vel 
Lance,Volderke en Basso daarentegen kijken er altijd met volle teugen naar uit. 
. Basso en Lance zagen dat ze er met Volderke een echte concurrent om de bolletjes bij hebben. De toonaard was nu gezet... Ullrich was na iedere beklimming op achtervolgen aangewezen, Basso en Volderke vlogen als het ware iedere beklimming op. Lance kon zijn favorietenrol niet geheel inlossen en moest naargelang de kilometer meter en meter prijsgeven op zijn twee kompanen. De nieuwe generatie is er klaar voor, Basso en Volderke zijn 'voorlopig' iets te sterk op dit terrein. Moet wel gezegd worden, vooraan en achteraan werd er gestreden, Basso en Volderke, Lance en Ullrich. Lance en Ullrich reden zoals vroeger in den tour, Ullrich kon zich in het wiel van Lance nestelen en besloot na de beklimming van de Cats Lance te verlaten op zoek naar Basso en Volderke. De zoektocht duurde tot aan de derde bevoorrading. Tussen de beklimmingen in werden nog enkele slijkstroken bereden, in deze stroken ging Volderke letterlijk de struiken opzoeken en Lance het slijk. Vanaf de derde bevoorrading bleven de vier kompanen samen tot aan de beklimming van de Monteberg, Basso legde terug een stevig tempo op, Lance moest als eerste afhaken, 'nog twee te gaan'... dacht Basso. Eventjes later moest Ullrich er ook aan geloven, hij zag ze meter per meter uitlopen, maar op de valsplatte stroken trachtte hij zijn schade te beperken. Zijn achterstand bij het opdraaien naar de Kemmel bedroeg niet meer dan vijftig meter, maar de Kemmel was iets te steil voor den Ullrich en dwong hem zijn motor wat te koelen, hij was aan het chaufferen. De motor van Basso kwam pas op goeie temperatuur en hij verhoogde het tempo nog, Volderke moest op zijn beurt ook eens diep gaan om het wiel van Basso te volgen. Na de beklimming en afdaling van de Kemmel zat de rit er als het ware op. Het was een zware rit, waarbij Basso en Volderke zich goed hebben uitgeleefd. Op de teller stonden 55,4km met een gemiddelde van 20km/u. De elfde februari zullen de veurnsche bikers terug in de streek zijn, namelijk Westouter. Volgende week worden 'de heuveltjes van Erika' aangedaan. Terug spek voor de bek van ...
