mijn kalender voor volgend jaar eens wat opgesteld.
De eerste (loop)wedstrijden zijn wel nog met een vraagteken, aangezien ik nog heel voorzichtig moet zijn met mijn voetblessure. Er is nog altijd wat irritatie aan mijn hiel. Veel minder dan in augustus en september echter, maar ik denk dat het pas helemaal opgelost zal zijn als ik mijn steunzolen heb. Op 3 november mag ik naar het ziekenhuis, en een week nadien zou ik ze onder mijn voeten moeten hebben. We leven van hoop...
Tijdens mijn doktersbezoek een paar dagen geleden is aan het licht gekomen dat ik een pak meer als topsporter moet leven, en dat wil niet alleen zeggen mijn trainingen goed uitvoeren. Zowel fysieke als mentale rust zijn heel belangrijk, en last but not least voeding.
Vooral dat laatste liet te wensen over bij mij. Ik lette er inderdaad soms een paar dagen op, maar er ging geen week voorbij zonder dat ik een paar zakken chips, een pak frieten en/of Ben&Jerrys achterover werkte, en dan worden die dagen dat je er wel op let eigenlijk overschaduwd door het zondigen, en halen ze niets uit. Ik dacht dat nu en dan eens zondigen niet zoveel kwaad kon, het is tenslotte maar een hobby, beetje zwemmen, paar uurkes fietsen, beetje lopen en klaar. Maar de dokter heeft mijn ogen geopend met de woorden: als je zo blijft verderdoen is het onverantwoord dat ik je laat starten in een volledige triatlon.
Vanaf nu moet het dus anders, en concreet wil dat wat de voeding betreft het volgende zeggen: geen alcohol, chocolade, gefrituurde dingen, koeken, alles waar geraffineerde suiker in zit, tomaten, varkensvlees, appelsienen, schaaldieren veel groenten en fruit, vis, noten, water, bruin brood, volle deegwaren, honing, wit vlees.
Het negatieve hieraan is dat ik nu niet in staat ben een ironman te doen (volgens haar), het positieve is dat er iets aan te verhelpen valt, en dat het erg sterk is dat ik met deze waarden dit jaar een goed seizoen draaide, en met de aanpassingen in de voeding ik nog een hele stap vooruit kan zetten. Mijn hematocrietwaarde is met 48.5 ook heel hoog (dopingvrij ee gastjes ) wat mijn aanleg voor duursport nog eens aangeeft. Blijkbaar recupereer ik ook erg snel, volgens de dokter (k weet niet of dat met mijn hematocriet te maken heeft, of dat ze dat uit andere cijfertjes gehaald heeft).
Op mijn vraag of ik op restaurant dan bijvoorbeeld 1 keer om de paar weken mag eten wat ik wil, met dessertje enzo, was het onverwachte antwoord "je doet wat je zelf wil, maar ik zou het je ten zeerste afraden, je kan in 1 maaltijd het effect van een hele week kapotmaken. Als je een hele week op je eten let, zou het jammer zijn om in 1 keer alles kwijt te spelen".
Toch een beetje ontluisterend, maar dit geeft duidelijk aan dat ik, ondanks dat ik het natuurlijk totaal niet ben, veel meer moet leven en denken als topsporter. Het is tenslotte wel een volledige Ironman, die ik binnen 9 maanden moet zien uit te doen...
...is één van mijn favoriete bezigheden. Heel voorlopige wedstrijdkalender 2012:
13/5 Geel (mooie wedstrijd, vorig jaar mijn debuut, eens kijken wat ik bijgeleerd heb in een jaar tijd) ??/? Leuven (halve triathlon om wat afstand in te bouwen in functie van Zürich 2/6 St-Laureins (vorig jaar mijn naar mijn gevoel beste triathlon, zien of ik nog beter kan dan mijn 44ste plaats toen) 18/6 Brugge (schitterende wedstrijd tussen zoveel volk tijdens het lopen. Verbetering van mijn tijd en top 70 wordt het doel) 15/7 Zürich (mijn eerste volledige Ironman en hét hoofddoel dit jaar) 19/8 Mr T? 26/8 Viersel? 5/9 Knokke 16/9 Ieper (tweede poging voor die laatste twee wedstrijden, want door een blessure aan mijn hiel heb ik dit jaar moeten passen hier)
Mijn blessure is nog niet volledig geheeld, maar lijkt nu min of meer onder controle, dus hopelijk kunnen we tegen 1 oktober opnieuw met looptrainingen beginnen...
blessureleed + einde seizoen = geen doelen meer = sportstop + bourgondisch leven = 75 kg! Tijd dat de knop terug omgedraaid wordt, of ik kan niet meer in mijn broeken.
Ik heb mijn blog een beetje veel verwaarloosd, maar hier zijn we nog eens met een update:
na brugge heb ik nog meegedaan in Sint-Laureins, zo een beetje de thuistriatlon van mijn ploeg. Na een redelijke zwembeurt (ondanks nogal wat geduw en getrek en ondiep water) kon ik in het fietsen (met veel wind) nog een klein beetje opschuiven, om het lopen in ongeveer 65ste positie aan te vatten. De trend zet zich opnieuw door: na in de eerste honderden meters door 1 iemand ingehaald te zijn (een beetje twijfel, ingehaald worden tijdens het lopen ben ik minder gewoon) begon ik aan een mooie inhaalrace. De ene na de andere triatleet werd opgeraapt en achtergelaten, waardoor ik nog een twintigtal plaatsen opschoof en uiteindelijk finishte als 44ste op 300, met een eindtijd van 2h06min, ofwel slechts een kwartier na de eersten! Daar ben ik uiteraard heel tevreden over, vooral met het feit dat het tijdsverschil met de eersten toch al gevoelig gereduceerd is tov mijn eerste triathlon in Geel.
Nadien kwam de halve van Antwerpen, dit is natuurlijk een ander niveau van wedstrijd en dus ook van deelnemers. Het zwemmen ging voor mij heel goed, het is altijd wat zoeken naar een goed tempo, zeker omdat dit de eerste keer was dat ik deze afstand deed, maar dankzij de tip van coach Tim (helemaal aan de rechterkant starten en dan langzaam inschuiven) ben ik grotendeels gespaard gebleven van het gewoel. Het fietsen is dit jaar een pijnpunt gebleken, en in Antwerpen kwam dat weer tot uiting. Ik had het gevoel dat ik niet vooruit kwam, mede door de heeeel harde wind op het fietsparcours in de haven. Achteraf bleek mijn fietsen nog zo slecht niet (370ste fietstijd, slechts 35 km/u, maar dit kwam mede door de harde wind). Tijdens het lopen heb ik weer wat mensen kunnen inhalen, hoewel ik er de laatste 5 km serieus doorzat, maar toch heb ik genoten van het publiek dat massaal aanwezig was, en van mijn eigen supporters. Merci allemaal om mij vooruit te roepen! Eindresultaat 4u54', of 323ste op 1200 in een internationale wedstrijd en bij mijn eerste halve. Niet zo slecht.
Nadien heb ik nog de 1/8ste van Gent gedaan, waar ik 45ste geworden ben op 600 (kwalitatief wel een minder deelnemersveld) en was het de bedoeling om in Knokke en Ieper (kwart allebei) mijn seizoen in schoonheid af te sluiten, maar door een voetblessure moet ik die aan me voorbij laten gaan.
Noodgedwongen zet ik nu dan ook een punt achter mijn eerste triatlonseizoen. Ik denk dat ik tevreden mag zijn van dit eerste jaar. Ik heb me nergens belachelijk gemaakt, en ik zie toch een mooie progressie, als je mijn wedstrijd in Geel vergelijkt met wat ik op de kwart in Brugge en St-Laureins deed, heb ik daar toch een mooie stap vooruit gezet. De bedoeling is om volgend jaar de volgende stap te zetten en in wedstrijden als Brugge dicht tegen de top 50 te komen (st-Laureins top 30 ong.)
Wat de langere afstand betreft, heb ik in Antwerpen echt de smaak te pakken gekregen, en dus heb ik me al ingeschreven voor de volledige triathlon van Zurich, op 15 juli 2012, en dit samen met 5 ploegmaten. Ik denk (hoop) dat dit een onvergetelijke ervaring wordt. Doel daar wordt in de eerste plaats uitlopen. Stiekem hoop ik op een tijd van -10u, maar het fietsparcours is niet vlak, dus misschien is dit wel te hoog gegrepen.
Sedert een paar weken heb ik bij het stappen op het werk, en bij uitbreiding ook tijdens het lopen, hevige pijn aan de hiel. Ik heb dit laten onderzoeken (osteopaat-dokter-foto's-terug osteo-terug dokter, enfin heel veel getjool) en ik blijk hielspoor te hebben. Mijn voet is in die zin geblesseerd, dat het moet behandeld worden, maar dat ik na die behandeling in principe weer de oude zal worden. Daarom liggen de looptrainingen nu stil en heb ik de laatste wedstrijden moeten annuleren. Jammer, maar beter dat het nu aan het licht komt, dan in volle voorbereiding op Zurich volgend jaar. De oorzaak is hoogstwaarschijnlijk slechte veiligheidsschoenen op het werk, dit wordt verder onderzocht.
Afgelopen zaterdag was het zover: de kwarttriatlon van Brugge stond op het menu: 1000m zwemmen in de reien, 45 km fietsen in de heel winderige polders, en 10 km lopen door de binnenstad en over de markt tussen enorm veel toeschouwers.
Les Trois Ballons de week voordien - een cyclosportieve in de Vogezen - werd geen onverdeeld succes: 7u55m is voor mij geen sterke tijd, als je weet dat ik al 7u16 gehaald heb, maar ik kon het plaatsen: door triatlon fiets ik minder, en vooral minder in de heuvels en bergen, dus dat had hoogstwaarschijnlijk invloed op het resultaat.
Dit had wel tot gevolg dat ik over mijn fietsen niet zo tevreden was, zwemmen en lopen verliepen wel voorspoedig de laatste weken, met mooie vooruitgang op training, nu nog zien of dat in wedstrijd ook kon doorgetrokken worden.
Aangezien er gezwommen wordt in waves (om de 8 minuten gaat een groep van een goede 100 zwemmers van start, ingedeeld volgens leeftijdscategorieën) en de pro's in de eerste wave startten, waren de besten al vertrokken toen ik aan mijn triatlon moest beginnen. Daardoor hoopte ik me toch redelijk vooraan te kunnen handhaven tijdens het zwemmen, en dat bleek ook. Van mijn wave kwam ik als achtste uit het water, onverhoopt goed! zwemtijd 15m30s
De wissel zwem-fiets verliep wat stroef: juist na mij botsten twee atleten tegen elkaar, waardoor ik schrok en zo pardoes tegen een muur reed . Dat was nog niet alles, door die muur te raken, schoof ik van mijn pedalen, terwijl ik nog niet in mijn schoenen zat, dus die hingen plots ondersteboven. Kortom, veel miserie en tijdverlies om in die schoenen te geraken. Achteraf kan ik er wel mee lachen, en dit is een wijze les voor de toekomst: kijk nooit achterom als je kabaal en gevloek hoort, zeker niet als je juist op je fiets aan het springen bent.
Het fietsen was heel zwaar: langs het kanaal was het eerst 20 km (veel) wind tegen, om dan 20 km te vlammen met de wind mee, een lusje in de polders uitgezonderd.
Tegen de wind ging het soms onder de 30 km/u, met de wind mee heb ik een topsnelheid gemeten van 52.9. Ik kon een degelijk tempo onderhouden, maar het fietsen moet in de toekomst toch nog een pak beter, ik had met mijn fietstijd van 1h12m zelfs een slechtere plaats dan in het zwemmen.
Het afsluitende looponderdeel ging wel heel goed! Met een tijd van net boven de 40 minuten heb ik bijna aan 15 km/u gelopen, waardoor ik uiteindelijk als 6de van mijn wave ben geëindigd (2u13m41s) en 109de in het totaal, als je de trio-deelnemers niet meetelt. Op 1200 triatleten vind ik dit geen slecht resultaat, zeker als je weet dat dit mijn tweede triatlon ooit was.
Merci aan de vele mensen langs het parcours in Brugge die me vooruit geschreeuwd hebben!
Volgende wedstrijd is op 2 juli, de kwarttriatlon van st-Laureins. De training wordt echter volledig in functie gesteld van de grootste wedstrijd waar ik dit jaar aan deelneem: de 70.3 Ironman Halve Triatlon van Antwerpen op 24 juli!
In het zwemmen kan ik nog het meest verbeteren, en dat zie je ook aan mijn trainingstijden. Waar ik een maand geleden 27 seconden nodig had om van kant naar kant te zwemmen, is dat nu 25 seconden geworden!
In het fietsen heb ik mijn goede benen hervonden. Ik maak me sterk dat ik ongeveer op het niveau zit van 2 jaar geleden, waar ik top 100 reed in de Trois Ballons. Binnen anderhalve week weten we of we dat nog eens kunnen overdoen, 11 juni: Trois Ballons!
En uit de resultaten van Triathlon Geel bleek verrassend genoeg dat lopen, en niet fietsen, mijn beste onderdeel is. Ook daar voel ik dat er een stapje in de goede richting werd gezet: duurtrainingen (lagere hartslagzones) gaan aan 12 a 13 km per uur. Voor de Gentenaars onder ons: rondjes watersportbaan aan hartslagen rond de 135 a 140 in 24 a 25 minuten.
Superbenieuwd wat dat gaat geven in de triathlon van Brugge, we kijken er alvast naar uit!
Juni wordt een boeiende maand, met de Trois Ballons (11 juni), Triathlon Brugge (18 juni, supporters trouwens heel welkom in het centrum van Brugge, start is zaterdagavond rond 18 u) en de Triathon van St-Laureins (2 juli).
10 km stadsloop in Gent, vooraf had ik gehoopt op 37min30sec (3min45 per km). Tot kilometer 5 kon ik dit tempo volhouden, maar dan kreeg ik een klopje, waardoor ik op 39 minuten binnengekomen ben.
Dit is wel wat minder dan ik gehoopt had, maar ik had niet gepiekt naar deze wedstrijd, en draaien en keren, op en af, is ook niet te onderschatten. Toch een leuke westrijd gehad.
Op 8 mei zwom/fietste/liep ik mijn eerste triathlon: de kwarttriatlon niet-stayer van Geel. Het ging om 1,5 km zwemmen, 40.7 km fietsen en 9.9 km lopen, wat niet in mijn voordeel is, want relatief veel zwemmen en dat is natuurlijk mijn zwakste onderdeel.
Vooraf zeiden mensen me dat je moet oppassen bij het zwemmen, want met 300 man die allemaal zo vlug mogelijk willen zijn, samen starten in een kanaal, geeft chaos. Daarom zette ik me wijselijk wat achteraan, om het wat te bekijken. Zwemmen is tenslotte nog niet echt mijn specialiteit, en met open water zwemmen met zo ne nest tegelijk heb ik totaal geen ervaring. Maar het viel al bij al nog mee, hier en daar een trek, een duw en een stamp, maar da's onvermijdelijk. Uiteindelijk kwam ik als 210de ofzo van de 350 uit het water (24min30 sec).
Dat is trouwens ook iets waar ik niet op voorbereid was: je hebt een half uurke in dat water gelegen, toch wel redelijk doorgezwommen, en dan moet je dat kanaal uit en zo vlug mogelijk naar je fiets lopen terwijl je dan nog je pak moet proberen uit te trekken. Ik was dan ook wat duizelig, en ik kreeg in eerste instantie mijn pak niet open... Uiteindelijk lukte me dat na even proberen toch, maar ik moet daar toch wel wat tijd verloren hebben. Dat kan ook moeilijk anders, want alles wat ik deed was voor het eerst (ik was wel al eens gaan zwemmen in de Blaarmeersen, maar in wedstrijd is alles toch anders). Voor de rest verliep die wissel goed.
Het fietsen ging behoorlijk. Het was maar de tweede keer dat ik met opzetstuur reed (net de week voordien gekocht), dus als ik die positie wat meer gewend ben, zit daar nog behoorlijk wat verbetering, maar ik heb toch 40 km aan 37 km/u gemiddeld gereden, en een pak plaatsen opgeschoven.
Het lopen was heel zwaar, door het warme weer en misschien iets te weinig te drinken, kreeg ik last van opkomende krampen, waardoor ik in het tweede deel mijn snelheid wat moest terugschroeven. Toch heb ik ook hier een deel mensen kunnen oprapen. Resultaat 9.9 km in 40 min 30 sec, wat dus net geen 15 km/u is, wat gezien de warme omstandigheden en het feit dat lopen na zwemmen en fietsen komt, niet slecht is.
Het is duidelijk dat er veel straffe mannen triatlon doen, want 132 man was beter dan mij vandaag. Maar dat wil ook zeggen dat er dus nog 200 man achter mij was, dus ik heb helemaal geen slecht figuur geslagen voor mijn eerste wedstrijd, denk ik. En nu keihard verderwerken, zodat we in Brugge een stap vooruit kunnen zetten!
Door ziekte is mijn eerste wedstrijd (ploegentriatlon) in het water gevallen, dus dan wordt nu zondag 8 mei de eerste (kwart) triatlon uit mijn leven. Geel is the place to be, voor 1.5 km zwemmen, 40.7 km fietsen en 9.9 km lopen, en dit alles na elkaar en liefst zo vlug mogelijk.
Wat de trainingen betreft: zwemmen gaat alsmaar beter. Ik kan de trainingen tot 4 km gemakkelijk uitzwemmen, en er komt al wat snelheid in. Ook met het lopen zit het wel goed. Duurtrainingen gaan steevast aan 12 km per uur tegen de lagere hartslagen. Wat het lopen betreft ben ik benieuwd wat de stadsloop brengt op 15 mei, op deze 10 km - wedstrijd in Gent zou ik toch graag een stukje onder de 40 minuten gaan. Een tijd tussen 37 en 40 minuten lijkt me met de huidige (goede maar nog geen top) vorm realistisch.
Het fietsen zit ondanks de geslaagde stages nog niet op zijn top. Die hopen we al wat dichter te benaderen tegen 11 juni, want dan doen we mee aan de Franse cyclosportieve 'Les 3 Ballons', waar we net als twee jaar geleden op een plaats in de top-100 mikken. We hebben alvast door eerdere prestaties een startnummer in het bevoorrechte startvak gekregen, dus daar kan het in elk geval niet aan liggen. Aan het materiaal evenmin, want mijn fietsenmaker heeft zijn best gedaan om van mijn Bulls een juweeltje te maken met nieuwe kabeltjes, stuurlintje, ketting, cassette...Het is weer een juweeltje, straks eens een fotootje maken...
Vorige week zat ik samen met een aantal triatleten en duatleten in het Noord - Spaanse Rosas, vlakbij de Franse grens aan de Middellandse Zee. Onder leiding van coach Tim Devilder, en in het gezelschap van een aantal SMO-ploeggenoten en andere sporters werd er een week lang gefietst, gelopen en gezwommen, waarbij de nadruk vooral op het fietsen lag.
Door de goede weersverwachting en het idee om eens met echte topatleten te mogen optrekken, zag ik deze week heel erg zitten. Daarnaast had ik natuurlijk ook wel een beetje schrik: als je samen moet fietsen met mannen als Michaël Dewilde, Willem Brems en Joerie Vansteelant, wil je natuurlijk niet afgaan. De schrik zat er dan ook wat in de eerste dag dat ik het tempo niet zou aankunnen. Daarom besloot ik om toch met de 'zwarte groep' op pad te gaan, maar erg voorzichtig te fietsen en wat in de wielen te hangen. Dat was overigens totaal niet erg, want er waren sterke beren genoeg die bereid waren om met het kopke in de wind te rijden.
Al bij al kwam ik die eerste dag goed door, en hoewel het om een relatief vlakke eerste rit ging, groeide mijn vertrouwen dat het de rest van de week zou lukken om mee te gaan met die mannen (en vrouwen ook, want Sophie De Groote en Melanie Matthijs reden ook elke dag mee met ons, en hoe! Sterk hoor!) Op dag twee durfde ik het dan ook al aan om soms op kop te komen, en op de klimmetjes zat ik nooit in de problemen.
De rest van de week verliep op de fiets een beetje zoals dag 2: met de beteren de heuveltjes over, zonder in verzuring te gaan (maximale hartslag 158, terwijl mijn overslagpols 163 is, dus altijd met overschot) en op het vlakke mijn deel van het kopwerk gedaan. In totaal hebben we ongeveer 600 km gefietst, en in tegenstelling tot vorig jaar, heb ik de indruk dat ik opgebouwd heb in plaats van af te breken, en dus niet over mijn toeren ben gegaan.
Bij het lopen heb ik de indruk dat de kloof met de echte toppers wel een stuk groter is. Zowel in het fietsen als lopen is Joerie Vansteelant buiten categorie, maar daarachter zie ik toch nog een serieuze kloof met Michaël, Tim, Willem en duatleten Gert en Xander. Het is dan ook niet Janneke en Mieke waarmee ik op pad trok, maar het was erg inspirerend om eens te zien hoeveel andere mensen ervoor doen en hoeveel trainingsarbeid anderen in hun sport steken.
In totaal liepen we naast de fietstrainingen ook 4 keer, goed voor zowat 40 km en nog wat rare oefeningen op het strand .
En tenslotte had SMO-zwemtrainer Fredje een paar mooie zwemtrainingen geprepareerd. Door het slechte weer op de slotdag, hadden we ook 4 zwemtrainingen, waarbij ik de indruk heb dat ik toch een klein stapje vooruit gezet heb qua techniek, mede dankzij de video die Fred al zwaaiend (hihi) van ons gemaakt heeft onder water, miv de analyse achteraf, interessant! Op zaterdag heb ik voor het eerst in mijn leven 4 km aan een stuk gezwommen. Niet dat dat zo een prestatie is, maar ik heb vooral het gevoel dat het weer een stapje economischer en vlugger gaat. In het zwemmen moet ik natuurlijk nog de meeste vooruitgang boeken, ik ben dan ook nog maar sinds december-januari echt met zwemtrainingen bezig.
In totaal vorige week toch een kilometer of 12 gezwommen, dus als je alles bij elkaar optelt, hebben we echt wel niet stilgezeten!
Tot slot nog een dikke merci aan de ploeg van Flowtrack, voor de fantastische zorgen en het lekkere eten onderweg, speciale merci aan Hans om mijn wiel te laten herstellen, en merci aan coach Tim en zwemcoach Fred voor de trainingen, aan Joerie, Michaël, Willem, Sophie, Melanie, Fred, Tim, Xander, Gert, Jens, Steve, Roos, Youri (hopelijk heb ik niemand vergeten) voor het gezelschap en de leute onderweg, en natuurlijk aan roommate Vic, we hebben dat toch weer goed gedaan tussen die kleppers, ee moatje!
En nu op naar het weekend met SMO binnen twee weken!
Vorig weekend waren we met de familie in Centerparcs De Haan, voor een relaxweekendje. Een beetje eten en drinken, een beetje gaan zwemmen, wandelingske doen, gezelschapsspelleke spelen,... waren zowat de meest nuttige dingen die we gedaan hebben.
Maar aangezien we in volle voorbereiding zijn op het seizoen, had ik daar niet genoeg aan natuurlijk. Concreet betekende dat dat ik een uur of 2 voor de anderen opstond, mijn fiets nam en een stevige rit van een kilometer of 60 ging fietsen, om dan thuis te komen, het schoeisel te veranderen en samen met mijn schoonbroer een uurtje te gaan joggen langs het strand. Gelukkig weet ondertussen zowat iedereen die mij een beetje kent, dat ik een sport beoefen die veel trainingskilometers en dus ook trainingstijd vergt, zodat iedereen begrip toonde voor mijn sporadische afwezigheid. Als je niet investeert, zal je geen resultaten boeken.
Het weekend was dan ook een perfecte combinatie van trainingsarbeid en relaxen met de familie, zalig!
Sporters hebben soms een onregelmatig leven. Sommige voetballers gaan een nachtje stappen na een voetbalmatch en slaan een nachtje slaap over om vervolgens tegen een boom te rijden.
En als we echte sporters belichten - want voetbal kan je geen echte sport noemen, maar meer een spel - dan ken ik mensen (mezelf incluis) die vóór hun ontbijt - dus om zes uur, half zeven - hun loopschoenen durven aantrekken voor een looptraining op de nuchtere maag. Vetverbrandingstraining in het jargon.
Laatst heb ik het omgekeerde gedaan. Ik zal de situatie eens schetsen: 's Avonds prepareerde ik een dessertje voor de dag nadien, maar het probleem was dat dat dessertje een goed uur in de oven moest. Welke nuttige activiteiten kan een mens doen van 1 tot 2 u 's nachts? (akkoord, iemand die 100% met zijn sport bezig is, moet dan al een tijd in zijn nest liggen, maar de bereiding van één en ander had wat meer tijd gevraagd dan voorzien, zoals dat dikwijls gaat... ). Even twijfelde ik: zou ik het wel doen? Is dit niet een beetje heel raar? Ben ik nu een freak? Een paar jaar geleden las ik het boek van de betreurde duatleet Benny Vansteelandt, en die schiep er een ongelooflijk genot in om midden in de nacht, als pauze zeg maar tussen het studeren door (Benny heeft net als ik geografie gestudeerd) een nachtelijke loop in te lassen door de Gentse straten. "Hij is een hele grote geworden en deed dit af en toe, dus waarom ook niet", dacht ik. Verbaasde blikken waren, net als bij hem, mijn deel. Licht benevelde mensen kijken je verdwaasd aan, denken dat ze veel te veel gedronken hebben en een delirium krijgen waarbij de roze olifantjes vervangen zijn door een blauw lopertje, of roepen je vanalles na, met de gedachte dat ze daarbij ongelooflijk grappig zijn.
Het was inderdaad een beetje raar, maar ik heb toch 1u10 minuten gelopen, om 2u10 's nachts thuisgekomen, dessertje was perfect klaar, en het voornaamste: ik heb er echt van genoten!
We zijn voor het ogenblik rustig verder aan het werken aan de conditie: een keer of drie fietsen afhankelijk van het weer op de rollen en soms buiten, 3 keer lopen en drie keer zwemmen per week. Wat dat laatste betreft, gaat het al een stuk beter dan een paar maanden geleden, maar het blijft vooralsnog mijn zwakste onderdeel.
We zijn ons ook stilaan aan het inschrijven voor de eerste triatlonwedstrijden, en dat blijkt niet altijd simpel, triatlon is blijkbaar een heel populaire sport, want bij sommige wedstrijden zitten de inschrijvingen binnen de paar minuten vol. Het is dus zaak op het juiste moment online te zijn.
Binnenkort zal ik dus meer kunnen vertellen over mijn wedstrijdplanning, maar in principe zullen mijn eerste wedstrijden een paar loopwedstrijden zijn in april, om dan vanaf mei de triatlons aan te vatten.
Mijn komende weken zien er als volgt uit: 5 weken hard trainen, met van 14 tot 20 februari een congéweek in België met verhoogd volume, dan een stage met triatlonclub SMO www.smo-triatlonteam.be en trainer Tim van 5 tot 12 maart in Rosas, Spanje, waarschijnlijk een trainingsweekend in de ardennen van 25 tot 27 maart (staat nog niet vast) en dan een trainingsweek in zuid-Frankrijk van 16 tot 24 april. Veel mooie vooruitzichten voor de komende maanden dus!
Aan iedereen samen en elk apart een gelukkig nieuwjaar! Aan de sporters onder ons: geen valpartijen of blessures, veel zon en weinig regen, wind of sneeuw, geen verzuring of krampen en veel plezier op training en in wedstrijden, en in het algemeen aan iedereen een goede gezondheid!
Voor mij persoonlijk kondigt 2011 zich als ongemeen boeiend aan: mijn werkregime wordt lichtjes aangepast, waardoor sport meer dan ooit een prominente plaats krijgt in mijn leven. Triatlon wordt mijn way of life, en ik heb het vermoeden dat ik een pak boeiende nieuwe mensen zal leren kennen uit deze sport. Laat maar komen!
Sneeuw is prachtig, maar om met je dunne koersbandjes in te fietsen toch niet ideaal...Hoewel heel saai, is op de rollen rijden het enige alternatief...
Volgend jaar misschien toch eens een mtb aanschaffen?
) wat mijn aanleg voor duursport nog eens aangeeft. Blijkbaar recupereer ik ook erg snel, volgens de dokter (k weet niet of dat met mijn hematocriet te maken heeft, of dat ze dat uit andere cijfertjes gehaald heeft).
. Dat was nog niet alles, door die muur te raken, schoof ik van mijn pedalen, terwijl ik nog niet in mijn schoenen zat, dus die hingen plots ondersteboven. Kortom, veel miserie en tijdverlies om in die schoenen te geraken. Achteraf kan ik er wel mee lachen, en dit is een wijze les voor de toekomst: kijk nooit achterom als je kabaal en gevloek hoort, zeker niet als je juist op je fiets aan het springen bent.
.
