ONDERWEG Natuurlijk is er voor elke volgende rit een zekere spanning. Niet omdat ik op de Muur of Bosberg achteruit zal bollen . Ook niet omdat ik door de afstand kramp in de kuiten zal krijgen of omdat de volgwagen mijn nagelnieuwe pomp weer tot moes zal reduceren. Neen. Niets van dit alles. Noem het eerder een gezonde opwinding waardoor ik meer dan vroeg genoeg wakker ben. Tijd genoeg om mijn hoofd en benen te scheren, als een koning te ontbijten en mijn haar te kammen. 'Wilt ge twee rijsttaarten van de bakker meenemen?' vraagt Etienne. Net als ik is hij nu ook wees, nadat hij na zijn moeder nu ook zijn verloor. Op hoge leeftijd, dat wel. Maar het blijft altijd moeder of vader. Tijd heb ik ook om onze kater Filou eten te geven, mijn drinkbussen te vullen en mijn knapzak te maken. Op de Vesten en de Kapelmuur wil ik schitteren in de zon! Zou ik mijn benen insmeren? F.F.
