PURE POËZIE

Regen was er in de verste verte niet voorspeld. Mist hing er wel in de Vlaamse Ardennen. De afstand Sint-Niklaas/Destelbergen is een koud kunstje en de temperatuur is zalig om half acht in de ochtend. 
Rit voor het goede doel georganiseerd door de Bereden Politie van Oost-Vlaanderen, oftewel 'De Zwaantjes'. Afstand: 110 km. 
De mist zet zich al vrij snel om in druppelregen en aan de eerste bevoorrading horen we dat de Zwalm de nacht voordien zware onweders heeft moeten verwerken. 
De kronkelige wegen tussen en langs velden en akkers zijn op sommige plaatsen herschapen in een modderpoel en de brandweer heeft de handen vol om mensen her en der bij te staan. 
Het regent niet echt hard maar het houdt wel niet op. Frank rijdt van lekke band naar platte tube en zakt tot aan zijn enkels weg in de bruine smurrie waardoor hij niet meer in zijn klikpedalen raakt. 
De organisatie is voortreffelijk en de bevoorrading is navenant. Rijsttaartjes, droog gebak, bananen en energierepen. Vergeet ik nog iets? 
Berendries, Valkenberg en andere geniepige hellingen waar ik geen naam kan op plakken. We nemen ze allemaal. 
De bochten en afdalingen zijn best wel gevaarlijk en ondertussen zien we eruit als twee modderduivels na een cyclocross op de Koppenberg. 
Deze memorabele rit draag ik op aan iedereen die genoodzaakt is beroep te doen op een goed doel, is een gedachte die mij te binnen schiet en die ik deel met mijn gezel. 
De sandwiches en koude chocomelk, voorzien bij aankomst, smaken als manna in de woestijn. 
Tussen Destelbergen en Belsele rijdt Frank nog éénmaal lek, derde keer, goede keer. 
Twee uur later stuur ik een bericht naar mijn vrouw op vakantie in Lissabon. 
Was- en afwasmachine draaien. Modderkousen uitgespoeld in een emmer water. Fiets gekuist. Straks pizza eten. 
Honderdzestig kilometer fietsen in de regen. Dat is pure poëzie, maar vraag mij niet om dit uit te leggen. 
F.F.