Natuurlijk weet ik dat je een Cordon Blue moet 'dichtschroeien' tot hij een mooi, bruin korstje heeft. Dat weet elke man toch, niet?! Op het nieuws hebben ze het over opgravingen in het Ieperse, waarbij ze voor de eerste keer DNA hebben kunnen gebruiken om lichamen van gesneuvelde soldaten te identificeren. Omdat ik op een boogscheut van de Westhoek opgegroeid ben luister ik met aandacht. Tot er een verdachte geur uit de keuken komt. De Cordon Blue heeft iets van een verkoolde strijder uit de eerste Grote Oorlog. Had ik nog even langer geboeid zitten kijken, dan was er zelfs met DNA onderzoek hoegenaamd niets meer van mijn avondmaal op te sporen. Met de verschrikkingen van de oorlog in gedachten besluit ik toch maar dwars door de verschroeide korst heen te bijten. Het overgebleven stukje chocoladetaart na de dis van gisteren smaakt dan weer voortreffelijk. Na de Coupe Advocaat van deze middag in de schaduw heeft deze dag toch nog een culinair tintje gekregen. Morgen eten 'we'pasta. Met deegwaren kan niets fout gaan...Of toch? dc
