DE RECHTE LIJN
Inhoud blog
  • ONDERWEG
  • VADERDAG
  • ONDERWEG
  • ONDERWEG
  • ONDERWEG

    Zoeken in blog


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     


    21-05-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.FLANDRIEN FREDDY REED...
    DRIEHONDERD EN ZES
    Grijs zijn de hoofdkleuren als de zon opkomt in het mooie Bellem en daarmee is de toon gezet voor een lange tocht doorheen Zeeland. Troosteloze provincie gelegen aan een koude plas water. Land dat niets van zijn schoonheid prijsgeeft als de zon niet mee wil.
    Randonneurs, mannen en vrouwen van de lange afstand en van diverse pluimage, maken hun opwachting aan het kleine inschrijvingstafeltje, opgesteld voor het dorpscafé, dat op dit ontiegelijk vroege uur nog slaapt. 'Randonneurs zijn mensen met een hoek af', zou iemand mij later zeggen. Hij is met de fiets uit Oost-Eeklo gekomen. Geboren en getogen in Sleidinge waar ook de wieg van ene Wilfried Martens stond.
    Om zes uur 's ochtends is het bibberen en aan een sluimer-tempo rijden de eerste vertrekkers richting Breskens waar we dik twee uur later de overzet naar Vlissingen moeten halen. Aan dit slakkengangetje zijn we nooit voor donker thuis, denk ik. Maar daar zal sneller dan ik dacht verandering in komen.
    Kwetterende stemmen en bekend volk aan de inderhaast opgestelde kleine bevoorrading. Eerste leegloper van de dag ook. 'De eerste keer dat ik zo'n bommetje in mijn handen nam bleef mijn vel eraan plakken', hoor ik een kale mens met een groot palmares zeggen. Geen nood! Mijn kompaan Frank weet altijd raad met platte banden. Een man als een rots waar je steeds op bouwen kunt.
    De boot vertrekt en bij mijn weten is iedereen tijdig aan boord geraakt.
    'Misschien was ik toch beter nog eens naar het toilet geweest', is een gedachte die nauwelijks te onderdrukken valt terwijl ik mijn plaats inneem in de kopgroep die er stevig de beuk inzet.
    'Zitten we hier wel op onze plaats?', vraagt mijn compagnon een beetje bedenkelijk. Ik wil antwoorden maar op dat moment maakt de rijder voor mij een gevaarlijke zwieper.
    'We zien wel waar we uitkomen', denken we allebei.
    Iemand verliest een stuk van zijn fietsinfrastructuur. Meteen het sein om al het opgespaarde lichaamsvocht in een handomdraai te lozen. Christophe, een van de kopmannen brengt ons in enkele forse pedaal-stoten terug op de plaats waar we willen zitten. Vooraan!
    Tweede controlepunt na 105 km in Het Wapen van Stellendam. De inderhaast gemaakte boterhammen smaken als zoete koek.
    De kleine veertig kilometer tussen Stellendam en Ooltgensplaat rijden we in het stilzwijgende gezelschap van twee Franstalige medemensen op Nederlands grondgebied. Twee aparte werelden met een stroef verlopende communicatie die elkaar niet altijd vinden. 
    'Als we alleen maar meerijden in zo'n snelle groep, zien we niets van de omgeving!'Een waarheid als een koe zoals er hier veel te grazen staan.
    Het zal ons niet beletten om de kilometers tot Antwerpen weer met de snelle mannen mee te rijden die nu stilaan een gezicht krijgen.
    We scheuren over bruggen omstuwd door woelig water, langs ellenlange dijken waar duikers op zoek gaan naar oesters en komen voorbij plaatsen met vreemde namen die hun geheimen nooit volledig prijs gaven. Oude Pekela. Zou iemand in dit gezelschap van trappende benen weet hebben van het loodzware verleden van dit kleine dorpje waar eind jaren tachtig van de vorige eeuw het eerste seksschandaal losbarstte? Tientallen kinderen zouden toen meegelokt en seksueel misbruikt zijn.
    Alsof het nog niet snel genoeg gaat komt de Reus van Ekeren, in de persoon van Rudi Rutten zich op kop zetten. 'Als hij blijft mennen, kan ik het schudden!' Enige stress maakt zich van mij meester.
    Onnodig, zo blijkt, want mijn benen volgen gezwind die van de andere Randonneurs, voor wie snelheid bijkomstig is...
    Rudi blijkt dé gids bij uitstek om ons, als een volleerde loods, doorheen het macabere Antwerpse Havengebied te loodsen.
    Hallucinant om te zien, maar geen biotoop om fietsers door te sturen.
    En dan, plots, uit het niets. De blik op het Museum aan de Stroom en de fiere torens van de wereldhaven. Enige ontroering maakt zich van mij meester. In het café aan de voetgangerstunnel komt de dubbelganger van Tiesj Benoot vragen of hier iets te eten valt. Later zal blijken dat hij zich in de Antwerpse Binnenstad te goed deed aan garnaalkroketten met bruin brood.
    Hij is jong en moet nog leren dat op tijd eten en drinken noodzakelijk zijn om lang en snel te kunnen randonneren!
    Cola, koude chocomelk, koffie, dadels, boterhammen met lentesalade, rijsttaarten, één vloeibare gel gekregen van Etienne tijdens de rit naar Geraardsbergen, chocolade- en honingkoekjes, peperkoek, twee zwarte bananen en tenslotte een blonde Chimay aan het eindpunt. Het gaat er allemaal in maar het is nog niet genoeg om de zesduizend verbruikte calorieën terug bij te vullen.
    De weg tussen Antwerpen en Sas van Gent ligt bezaaid met lekke banden en komt over bekend terrein. Beveren, Vrasene, Sint-Gillis-Waas, Stekene...Even bekruipt mij de lust om de kortste weg naar huis te nemen. 'Dan kan ik morgen, zondag, met de Trappers meerijden', denk ik. Maar dan komt die drang weer boven om de volle driehonderd en zes kilometer rond te maken.
    Bij het zicht van de eindstreep persen de kopmannen er nog een laatste spurt uit en dan klinken enkele stoere overwinningskreten.
    Flandrien Freddy wou nog demarreren op brug van Aalter, maar daar moesten we gelukkig niet meer over.
    Op het moment dat de motor van onze wagen aanslaat komt Anja aangereden. 'We hebben er een gastronomisch ritje van gemaakt', zegt ze zonder verpinken. 'Een broodje en een kreempje in Antwerpen'...Op haar gezicht valt geen enkel spoor van enige vermoeidheid af te lezen.
    Ik kijk naar mijn groen rugzakje waar naast enkele reservebandjes en een doornat onderlijfje niets eetbaars is overgebleven...
    Er zijn randonneurs en dan zijn er gazelles.
    Driehonderd en zes kilometers lijkt een onoverkomelijke afstand op de fiets, maar dat is het niet. Je moet er gewoon genoeg tijd voor nemen, net als voor dit verslag.
    F.F.



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (2)

    21-05-2018
    Flandrien Freddy reed...

    Bedankt Viviane en Johan ! Ook voor het gezelschap en het eten, gisteren !

    21-05-2018, 12:27 geschreven door Dany Corneillie


    Flandrien Freddy

    Wat een prestatie!!!!!

    Viviane en Joan

    21-05-2018, 12:13 geschreven door Viviane


    Archief per week
  • 11/06-17/06 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 07/05-13/05 2018
  • 30/04-06/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 12/03-18/03 2018
  • 05/03-11/03 2018
  • 26/02-04/03 2018
  • 12/02-18/02 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 29/01-04/02 2018
  • 22/01-28/01 2018
  • 15/01-21/01 2018
  • 01/01-07/01 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 11/12-17/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 27/11-03/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 13/11-19/11 2017

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs