Ik heb jullie heel wat te vertellen. Zoals ik vorige keer zei ging het kunnen zijn dat ik veranderde van placement. Zo dat is nu ook gebeurt. Het grappige is dat ik nu 2 verschillende placement heb. De ene heet NRH dat is Nutrition Rehabilition Home. Dat is eigenlijk een placement waar ik op een vrijdag ben meegeweest naar een outdoor camp voor ondervoede kinderen. Het is er heel leuk werken ben daar nu al gedurende de hele week en er zijn heel veel verpleegkundige taken te doen. Ik kocht vandaag ook heel wat warme dekens voor kind en moeder, en een laptop zodat ze niet alles manueel moeten schrijven. Ze waren er heel gelukkig mee!! Ik kocht gisteren verf zodat we het hele gebouw kunnen schilderen en ook wat kindertekeningen kunnen op de muur maken. Het wordt er gewoon geweldig.
De andere plaats heet Snowland. Dat is een school waar 160 kinderen verblijven.Ze zijn afkomstig vanuit de bergen zoals Colpa en vele andere. Ze verblijven er tot jahhhh ze eigenlijk gaan trouwen en het is eigenlijk niet de bedoeling dat ze nog terug gaan naar hun dorpje omdat ze daar gewoon geen mogelijkheden hebben om een deftige job te vinden. Ze zijn er 24u op 24u. en verlaten zelden de muren ronddom het complex. Enkele vrijwilligers hebben een paar jaar geleden een Live Teaching Class gemaakt om de 'kinderen' die ouder zijn dan 16 jaar mee naar buiten te nemen en hun verschillende dingen aan te leren zoals naar de supermarkt gaan, postkantoor bezoeken. Zodat ze toch iets weten waarneer ze snowland verlaten!! Ik ga daar ook proberen nog iets te regelen maar eerst moet ik kijken naar mijn bankrekening want op een gegeven moment ben je het gewend om dingen te kopen maar ik moet toch beginnen opletten hoor.
Omdat ik veranderd ben placement ben ik ook veranderd van huisfamilie. Dat is wel jammer want nu moet ik iedere morgen Dall Batt eten en dat is toch niet zo gemakkelijk op je nuchtere maag, maar ja we wennen er wel aan. Het is wel een leuke familie maar toch terug eventjes aanpassen hoor. Het is er wel wat strenger dan in de vorige maar dat kan ook geen kwaad. We moeten altijd voor 19uur thuis zijn. Maar dit maakt geen verschil uit voor mij want ik ga niet meer buiten vanaf het donker wordt en dat is heel vroeg hier. Ze zijn ook super gelovig en je wordt dus redelijk veel wakker van het rinkelen van de belletjes rond de goden hun foto's. Dit hadden we in de andere familie ook maar niet zo vaak. Maar alles is super de meid die kookt voor ons is 16 jaar dus heel jong nog en ze is wel tof. Ze verstaat een klein beetje engels dus een kleine converstatie maken is toch wel mogelijk. Dit is net hetzelfde in mijn beide placements ze praten goed engels en is dus heel handig als je het een en ander wil vragen...
Deze morgen ben ik ook terug naar mijn vorig placement geweest. Het CBR in Bakthapur om de truien op te halen die ik voor de kinderen heb aankocht. Ik had hen nooit verteld over mijn verjaardag maar ze hebben dit blijkbaar gezien op mijn papieren dat ik verjaar op 12 november. Er was dus eigenlijk een klein feestje voorzien ( slingers, speciale yoghurt, lekker kopje thee, koekjes) en het was heel ontroerend want er was een mama van een kindje dat ik medicijnen, kledij en een trui had aankocht aanwezig en ze had gewoon een cadeau'tje mee voor mij. En je weet hoeveel ik van cadeau'tjes hou hé... Ik kreeg ook enkele cadeautjes van de medewerkers zoals een klein zakje om mijn Gsm in te stoppen, een juwelenzakje, en een cadeau voor mijn moeder omdat ze zo een geweldige dochter heeft. Dus mama je mag je verwachten aan een cadeautje die je dochter niet heeft gekocht maar wel omdat je dochter zo een goeie indruk nalaat. (Ik zal maar even stoefen met mezelf)
Deze avond heb ik een afspraak met een Nepalese jongen die heeft ons (marlise en ik) uitgenodigd bij zijn familie om er samen Dall Batt te eten natuurlijk.... Ben benieuwd hoe het eraan toegaat in deze familie. Wees gerust ik heb zijn ouders al ontmoet en ze zijn supervriendelijk. Zijn moeder werkt met straatkinderen en vader is leeraar. En ga nu niet denken dat ik hier verliefd ben ofzo maar het is gewoon een hele leuke aangename jonge gast die ons al veel over nepal heeft geleerd. Morgenochtend vertrek ik heel vroeg om 6u30 richting Gorka samen met 10 andere vrijwilligers en we gaan er samen een geweldige avond hebben want ze hebben al vanalles geforceerd voor mijn verjaardag. Ruth, Nicola gaan ook mee, deze werken beide voor Project Abroad en willen mijn verjaardag niet missen. Ik vraag me af aan wat ik me mag verwachten. Alcohol is al op stok dus jahhh. t'wordt leuk maar hopelijk niet te wild
Ik zal jullie laten en probeer er nog wat foto's op te zetten van aangekochte materialen. De vorige keer lukte het niet. Een grote sorry want ik weet dat het leuk is dat jullie wat foto's zien van hier. Ik doe mijn best. !!!!
vele vele groetjes Daisy
ps : nog 2 weken te gaan, Het wordt een hard afscheid daar ben ik al zeker van.
ik kan vlug eventjes op het internet en ik moet ervan profiteren, want het is vandaag hier nieuwjaar en alles is gesloten. Het internet cafe is nu nog open voor een half uurtje... Dus vlug eventjes het een en anders vertellen.
zoals ik vertelde de vorige keer ben ik naar een dame gegaan die in het Nutrion Rehabiltion Home werk. Dit is een centrum voor ondervoede kinderen en hun moeder. Er zitten allerlei kinderen die ondervoed zijn start van de leeftijd van 0 maand tot 12 jaar. Ik kreeg er een hele rondleiding van Sunita en daarna hadden we een goed en aangenaam gesprek in verstaanbaar engels.
Ik vertelde dat ik iets wou doen voor hen omdat ik het zo prachtig vond wat we 26 Oktober gedaan hebben in het dorpje. Ze vertelde wat ze allemaal deden, wat hun doelen waren en dat ik als een geschenk uit de hemel kwam. Ik had me op voorhand voorgenomen om toch wel wat geld hierin te spenderen. Dus ik besloot om Medicatie aan te kopen zo'n 30 Menigitis inspuitingen, 30 Bof-Rubella inspuiten , kledij, speelgoed, en ik ga ook een laptop kopen voor hen. want tijdens de uitstap op vrijdag moesten ze alles met de hand schrijven en het zou veel vlugger gaan als ze een laptop hadden. Ik stelde het voor en Sunita die zei ik durf dit tegen niemand vragen maar omdat je dit zelf voorsteld ga ik graag in op je voorstel. Heel grappig eigenlijk. Het zal ongeveer rond de 1300 euro zijn voor dit alles.
Morgen op Maandag 8 November ga ik richting het NRH om alles samen aan te kopen met Sunita zodat ik ook direct mijn bewijzen heb en het jullie kan tonen dat ik iets nuttig gedaan heb met het geld! Op Donderdag 11 November ga ik de 40 Truien oppikken voor het CBR center in Bhaktapur, daarna ga ik terug nar NRH om te kijken of alles nuttig gebruikt wordt! Het wordt dus een spannende week!!!
Het zou eventueel ook kunnen dat ik daar ga werken voor de volgende weken , dit zou fantastisch zijn want je kan er echt heel veel verpleegkundige handelingen uitvoeren zoals inspuitingen, sonde voeding, educatie geven over voeding en je kan zelf nachtshiften doen omdat de kinderen om de X aantal uren moeten eten om gewicht bij te komen. Dit gaat om flesvoeding en gewone voeding. Verpleegkundigen doen dit om de moeders wat te ontlasten. Dus het lijkt me echt leuk. Hopelijk kan Ruth iets regelen!!
Het is hier zo grappig vandaag, Ze vieren dus nieuwjaar en er is overal muziek op straat, prachtige afbeeldingen op de grond die ze maken met het kleurpoeder enz... Je kan het wat vergelijken met de City Parade. Een heus feest dus...! Maar anders is alles bijna dood hoor hier.
sorry ik be nog iets vergeten te zeggen... Ben gisteren naar de zoo van Patan geweest en heb er op een olifant gezeten het was echt gaaf om te doen. Foto`s volgen van alles maar moet jullie nu laten want moet naar mijn belangrijke afspraak!!
Wat gaat de tijd toch snel hier er is al weer een week voorbij en het is terug tijd om jullie enkele foto`s te tonen en een nieuw verslagje te typen.
In het weekend van zaterdag-zondag 30-31 oktober zijn we met project abroad naar het Last Resort geweest, het was er zalig genieten. Last Resort ligt op ongeveer 12 km van de Tibetanse grens. Het is een geweldig soort van natuurreservaat waar je verschillende sporten kan uitoefenen zoals bungy jump, cannyoning swing dit is beide van een brug van 160 meter. Niks voor mij dus... sommige vrijwilligers hebben het wel gedaan het zag er echt spectaculair uit!! De zaterdag heb ik gewoon lekker relaxt , een boekje gelezen, wat muziek geluisterd, lekker niks gedaan eigenlijk... Dit was echt wel nodig want na zo een hectische week op het werk deed dit echt wel deugd!! De zondag ben ik gaan cannyoning dit is van rotsen naar beneden lopen ( bevestig aan een veiligheidstouw natuurlijk) we deden er 2 van 10 meter, 2 van 9 meter, 1 van 30 meter en dan nog een van 45 meter. Echt gaaf om te doen. We moetsen over rotsen klimmen in kleine waterperkjes springen en van natuurlijke waterglijbanen afglijden en dan natuurlijk afdalen van de rotsen! Ik voelde me wel veilig want ze controleerden ons telkens wanneer we moesten afdalen. Dit duurde alles zo een uur of 4 denk ik. Kan langer zijn maar soms heb je hier gewoon geen tijdsbesef!! We kregen een speciaal pak aan tegen het koude water, een leuke pot op ons hoofd, een een broek met beveiligheids dingen. We zijn vertrokken zondag rond 16uur terug richting Kathmandu maar het was weer zo een akkelige weg en om 17 uur werd het al weer donker dus kan je het je voorstellen... `Leuke` gevaarlijke haarspeldbochten in het donker aan een snelheid van 80km per uur. Alle toeristen deden het bijna in het broek. Maar ik had weer geluk want na 3 uurtjes op de bus konden ze ons afzetten in Banepa en waren we weer Home sweet Home!
Op maandag ben ik dus weer gestart met werken. met een koffer vol volle moed!! Mijn doel was deze week om het een en ander te kunnen aankopen van noodzakelijke dingen. Op maandag een leuk dagje gehad gestart met wassen van kinderen, wondzorg gedaan, nu en dan ingesprongen bij een kind die een epileptsiche aanval deed, eten gegeven, 100 natte broeken ververst tot ze geen meer hadden en dan liepen ze rond in hun blote poep , en natuurlijk wat proberen te spelen met de kinderen.
Op dinsdag had ik een gesprek met Ramesh, de directeur van het CBR en een dame die een klein beetje engels sprak Ik wou hen duidelijk maken dat ik het een en ander wou aankopen. Het duurde 2 uur voor ik eindelijk wist wat en hoe. Ik kochte voor 5 kinderen gedurende 4 maanden lang medicatie voor hun epilepsie. Ik wou dit langer doen maar kreeg geen voorschriften meer en de medicatie ging eigenlijk ook over datum zijn dan. maar dit is nog het minste! Nu ik heb allesinds de kinderen kunnen helpen aan medicatie voor 4 maand. Daarna hebben we ook 2 huisbezoeken gedaan waar ik de medicatie persoonlijk heb kunnen afgeven. Het was soms schrijnend om te zien. De mensen leven in 1 kleine ruimte; ze slapen er , maken eten, wassen hen... 1 moeder was echt super gelukkig met de medicatie en begon direct met koffie te maken en ging ze koekjes kopen zo dankbaar was ze. Haar man had enkele jaren geleden een ongeluk tegengekomen met zijn tractor en was daardoor verlamd aan onderste ledematen en was dus niet meer bekwaam om te werken, de moeder zelf moest dus zorgen voor haar man en haar zieke moeder en haar kind. Ze deed thuis wat werk om het dan te verkopen op straat zodat ze toch wat geld hadden op het einde van de maand. Echt hard om te zien maar langs de andere kant is het het werkelijke leven hier!
Woensdag hebben we terug gaan shoppen in de voormiddag achter kledij voor de kinderen. Ik heb 40 paar broeken gekocht voor alle kinderen 2 die incontinent zijn. Daarna kocht ik nog een groot plastiek die ze op hun matten kunnen leggen en dit heel makkelijk kunnnen afkuisen achteraf wanneer een kindje een ongelukje gehad heeft!
De mensen daar waren heel erg dankbaar. Dus ik wil jullie allemaal nog eens in de naam van de mensen in het CBR en alle 5 de kinderen voor jullie steun die jullie mij geboden hebben op de benefiet.
De rest van de week heb ik een aangename week gehad, maar ik heb het een klein beetje moeilijk in het CBR. Ik heb erover gepraat met iemand van projects abroad en het zou eventueel kunnen dat ik zal veranderen van placement. Dan kan ik daar ook uitzoeken wat ik voor hen kan doen.
Gisteren had ik hier een geweldige avond, we denen mijn vroege verjaardagsparty... iedereen los gelaten van de werkweek. Het was dikke fun!!!
Vandaag zijn we zaterdag en straks ga ik een gesprek hebben met de dame waarmee we samen naar dat kleine dorpje zijn geweest. Ik zal haar vragen wat ik kan doen voor hen want ik had echt super veel respect voor hetgene dat die mensen verwezelijken.
Dus mama je mag je verwachten aan een cadeautje die je dochter niet heeft gekocht maar wel omdat je dochter zo een goeie indruk nalaat. (Ik zal maar even stoefen met mezelf)
sommige vrijwilligers hebben het wel gedaan het zag er echt spectaculair uit!! De zaterdag heb ik gewoon lekker relaxt , een boekje gelezen, wat muziek geluisterd, lekker niks gedaan eigenlijk... Dit was echt wel nodig want na zo een hectische week op het werk deed dit echt wel deugd!! De zondag ben ik gaan cannyoning dit is van rotsen naar beneden lopen ( bevestig aan een veiligheidstouw natuurlijk) we deden er 2 van 10 meter, 2 van 9 meter, 1 van 30 meter en dan nog een van 45 meter. Echt gaaf om te doen. We moetsen over rotsen klimmen in kleine waterperkjes springen en van natuurlijke waterglijbanen afglijden en dan natuurlijk afdalen van de rotsen! Ik voelde me wel veilig want ze controleerden ons telkens wanneer we moesten afdalen. 
, en natuurlijk wat proberen te spelen met de kinderen.
