Vandaag mijn eerste dagje vrij na 14 dagen hard werken. Zoals ik je vorige keer had verteld zijn we gestart met de 2 weeks specials. Mijn groepje was echt super. Klein maar super. Gurleen - Michael - Katherine. Leuke vrijwilligers die allemaal een toekomst willen in de medische sector. We gingen vele verschillende placements gaan bezoeken: Alka hospital- Chitwan Medical hospital - Kanti Childrens hosptial - Sahara care home- International friendship and childrens hospital - NRH - MSPN. Natuurlijk naast al dat vele werken heb ik ook heel veel gedaan en me super geamuseerd om terug in ziekenhuizen te gaan rond lopen!!Het voelde zo leuk!! Naast te werken in deze ziekenhuizen zijn we natuurlijk ook de toerist gaan uithangen en nu en dan eens de zotte jongeren die eentje gaan drinken!!
In chitwan heb ik heb ook een korte cursus gegeven over Basic Live Support - over beter reanimatie! Rice planting hebben we ook gedaan. Het is nu het moment om de rijst te gaan planten (begin monsoon) maar ik kan je verzekeren het is geen lachtertje hoor. Amai die dames die dat een hele dag doen - een hele week doen!! Ze voelen waarschijnlijk hun rug niet meer op het einde van die week! pffff echt zwaar. Geslapen als een roosje die nacht!!! Na de middag hebben we nog een beetje rijst geplant maar is het volledig uitgedraaid op een modder gevecht!!! Super - alle vrijwilligers - staff member tegen de country director.. Hehe... Foto's volgen!! De 2 weken zijn voorbij gevlogen!!!
Intussen heb ook wat aan mijn sociale contacten gewerkt hier in Nepal en heb ik een meisje ontmoet die geadopteerd werd toen ze 7 maanden was. Ze woont nu in America maar kwam naar Nepal om toch wat te weten te komen van haar achtergrond!! Ze had geen behoefte om haar ouders te vinden maar wel om het weeshuis terug te vinden waar ze de eerste levensmaanden heeft doorgebracht!!! Ze vertelde mij toen ze 'haar' weeshuis zag , had ze meteen door dat ze iets moest doen. Want de dag van vandaag is het nog heel moeilijk om een kindje van Nepal te gaan adopteren. Arune is haar naam en ze begon een funraising te doen in Amerika. Ze heeft super veel gedaan voor dat weeshuis tot ze zelf maar genoeg geld meer had om haar ticket te betalen!! In de conversatie dat ik had met haar begreep ik dat ze nog enkele kindjes naar school moest sturen maar dat ze het geld niet had!! Toen ik haar vertelde dat ik haar wel wilde helpen was ze dol gelukkig!!! Ze vloog me rond mijn nek en zei contant thank you thank you.... Alles is een versneld tempo gegaan omdat ze enkele dagen later al vertrok!! De dag dat ze vertrok kwam ze me alle bewijzen brengen van de schoolbetalingen enzo!!! Super toch hé... Foto's stuurt ze me nog op en een hele uitleg van het weeshuis!!!!
Een ander verhaal is dat ik ook mijn telefoon ben verloren en een lieve nepalees heeft contact opgenomen met iemand en mij die telefoon terug bezorgt!!! Dit bewijst nogmaals hoe 'eerlijk' en lief die mensen hier zijn!!!! Een vrijwilliger had vorige week haar rugzak in de taxi laten liggen met natuurlijk haar pasport erin!!! Niet erg slim maar het gebeurt! we hadden al heel de procedure in gang gezet om een travel pasport te verkrijgen want ze vloog enkele dagen later naar huis. Kwam ze aan op haar ambassade en wat stond er daar... Haar rugzak met alles erin. Pasport, Ipod , Geld... letterlijk alles... Nogmaals een bewijs!!!
Hopelijk gaat alles goed daar in mijn Belgenlandje en hebben ze vlug een goverment. Want alle vrijwilligers die aankomevragen van waar ik ben dan antwoord ik toch een beetje trots België. Dan is hun antwoord is dat niet het land die al zo lang geen goverment heeft?
Ook is de Monsoon hier volop aan de gang!! Iedere dag volle bak regen!! Niet normaal, straten lopen onder door gebrek aan riolering, voeten worden nat in Taxi's door gaten in het onderstel.... Het is niet alleen regen maar het is ook zo warm!! Soms doet het eens deugd dat het een klein beetje afkoeld... maar jah... als het begint regenen dan gaat het door voor enkele uren!! Maar dat is monsoon zeggen ze Dat het ik dan ook eens mee gemaakt he!!!
nog eventjes iets van mij laten horen voor de erg drukke weken beginnen hier!!! Bijne 2 weeks Specials en zal dan niet veel tijd hebben om een verhaaltje te gaan schrijven!! Maar ik maak het goed erna hoor!! We hebben 2 weeks specials tot Eind Augustus, misschien als ik ergens een gaatje vind tusse in zal ik wel wat van me laten horen! Wat is er intussen allemaal gebeurt!!
Visum: Dat is een heel erg lang verhaal. Maar om het kort te maken we werden eerst ons visum geweigerd en na 7 uur door te brengen in het immigratie office hebben we dan toch het visum gehad!! Dus ik ben safe voor een heel eind nu. Enkele dagen voordat we ons visum konden oppikken hebben we alle papieren moeten indienen. Een hele hoop (bankstatement, kopie van passport, brief van de school, toelatingsbrief van ons belgenlandje, kopie van je hoogste diploma,....) Ze vertelden ons dat we het na het weekend konden oppikken. Zogezegd zo gedaan op maandag gingen we met z'n allen richting het immigratie office, gaven we ons passport af en kregen we het na 10min. al terug. We keken heel blij in het passport maar wat bleek.... Er was niks extra in toen vertelde die Nepalese man ons al lachend dat we het geweigerd waren!!! OEPSSSS... we hebben een probleem. Toen we vroegen wat we fout hebben gedaan vertelde hij ons dat hij dat niet wist... Dan maar op zoek naar een persoon die het wel wist. Na een tijdje die gevonden en die wist ons te zeggen dat de brief van de school niet correct was. Dus gingen we met z'n allen naar de school , we legden heel beleefd uit dat we ons visum geweigerd waren door een fout in de brief. Maar om die fout recht te zetten moesten ze dus een nieuwe brief opstellen en dit moest getekend worden door het ministery van educatie. Ze verloofde ons dat de brief er ging zijn om 14uur. We gingen lunchen en gingen om 14 uur terug naar de school om de brief op te pikken en nogmaals ons visum te gaan aanvragen. Natuurlijk 14uur werd 15uur (Nepalese tijd noemen ze dit) Wat bleek dan, onze naam stond niet op die brief... Gelukkig was die vrouw heel vriendelijk en ging ze mee met ons naar het immigratie office om het uit te leggen... Ons visum werd goedgekuurd om 16uur. Dan wisten die mensen daar te vertellen dat we moesten terug keren de volgende dag om het visum op te halen... Maar ik begin Nepal al een beetje te kennen en ik vertrouwde het voor geen haar op mijn hoofd. Ik had een vriendelijk gesprekje met die man en legde hem uit dat we te ver wonen om terug te keren en dat het office nog een uur open was. Mijn volgende vraag naar hem was natuurlijk om het visum diezelfde dag nog in ons passport te hebben... Eerst een neen , dan een ja , dan terug een neen en om kwart voor 5 werd het terug een ja.... We hebben ons moeten haasten om het nog allemaal te halen want ze sluiten hier geen minuut later hoor. Maar dus om 5 voor 5 hadden we eindelijk die mooie stikker in ons passport waarop stond : Study visa untill 13th of Januari 2012. En gelukkig dat we waren... Hebben er dan toch eentje op gedronken hoor!!!!
Verder is het heel druk op vrijwilligersgebied.... Maar gelukkige zijn we met voldoende mensen en kunnen we het wel halen!!!
Medical Camp: Ben ook naar chitwan geweest om een medical camp bij te wonen die ik ook gesponserd heb van gelddie ik vanuit poperinge heb verzameld. We hebben met een aantal vrijwilligers ( verpleegkundigen-dokters) naar de chepang school geweest waar een 190 kinderen verblijven vanuit arme dorpen in de bergen van chitwan!! Je zag gewoon dat ze nog nooit een dokter hebben gezien, sommige dachten dat het heel angstig was andere dachten dat het een super ervaring was en lachten de hele tijd!!! Grappig om die verschillen te zien!!! Het was super om te doen!!! We hadden allemaal medische kaarten gemaakt waarop de informatie zullen bewaren want zouden graag terug gaan in 3 maand om de zieke kinderen nog eens te checken!!!! We hebben een paar erg zieke kinderen aangetroffen: 1 hartprobleem- 2 kinderen met oogproblemen - heel veel met huidproblemen en natuurlijk ook veel met longproblemen. Na die drukke dag van veel zweten en veel werken heb ik een lekkere ijskoude douche genomen want het is wel 40graden op dit moment in Chitwa om dan nadien naar de apotheek te gaan en de medicatie te gaan kopen!!! Die man zag me graag komen hoor! Had een bunch van medicatie mee naar het hotel waar ik verbleef om ze dan in aparte zakjes te stoppen en de kinderen hun naam erop te schrijven!! De volgende dag hebben we de medicatie gaan geven aan de kinderen. Dit was echt een hele leuke ervaring om nog eventjes verpleegster te spelen.... (zie foto's van het medisch camp)
Ik besef wel meer en meer dat ik mijn job super graag doe!! Natuurlijk doe ik hier wel nog mijn job maar in mindere mate!!! Maar het blijft nog altijd iedere dag een uitdaging om alles en iedereen tevreden te houden! En om alles te zien hoe ze hier werken in al die verschillende ziekenhuizen.
We hebben overlaast een vrijwilligster dokter gehad die een opleiding heeft gegeven aan medische mensen in een ziekenhuis waar ze BLS gaf. Ze heeft er zelf mee in de Nepalese krant gestaan!!
Voor de rest hebben we nog een trip gedaan met de snowland school eigenlijk vanddag. Ik heb al eerder verteld over die school, ook toen ik vrijwilliger was. Ze hebben een trip gedaan naar een tempel en speelden voor gids voor onze vrijwilligers... Het was dan de bedoeling dat de vrijwilligers wat betaalden natuurlijk niet veel maar iets zodat ze konden Momo's (tradioneel eten) maken in de avond en een klein Snowland feestje geven! Ze hebben toch wel een mooi bedrag bij een gezameld ongeveer een 1500rs. Die een groot bedrag is hier.... ze zijn nu waarschijnlijk hard aan het feesten die kinderen
Het weer begint hier stilletjes aan ook veranderen naar de monsoon periode... Dit wil zeggen heel veel regen ... 2 uur aan 1 stuk maar echt met bakken uit te lucht, alle straten beginnen dan onder te lopen en je bent net iemand die uit een douche kruipt!!! gelukkig heb ik mijn paraplu en regenjas (maar toch) ... Het blijft nog warm overdag en s'nachts maar het is vooral stoppig!!! Veel zweten dus veel drinken!! (Water hé)
We hebben ook enkele hele leuke vrijwilligers gehad die vertrokken zijn dus nu en dan hebben we ook een feestje aan de gang! Soms in mijn 'vrije' dagen ga ik ervan profiteren om wat te gaan rondwandelen of dingen te gaan bezoeken!! zo ben ik overlaatst gaan wandelen in een heel arm dorpje... Jammer genoeg mijn camera niet bij maar ik ging me ook niet op mijn gemak gevoeld hebben met dat ding omdat alle mensen me ook zo aanstaarden, kinderen kwamen naast me lopen en wilden aan mijn haar en mijn huid komen!!! Heel grappig maar soms ook wel schokkend!!! Maar dat is nu eenmaal het leven hier... Sommige hebben genoeg om te leven andere hebben heel veel tekort... Het doet je alleen maar beseffen hoe gelukkig je bent in je eigen landje thuis en je krijgt zoveel meer respect voor alles!!! Dat is toch wel 1 heel goed ding die ik hier al heb geleerd en dat is heb respect voor iedereen en alles om je heen!! Het gaat er niet om alles te hebben maar wel om gelukkig te zijn!! Als ik hier soms zie hoe mensen leven en toch met een lach op hun gezicht rondlopen !!! ongelofelijk!!!!!!
Na 5maanden hier te zijn begin ik toch deftig te wennen aan het Nepalese leventje maar hier en daar begin ik jullie ook erg te missen hoor!!! Vooral wanneer ik praat met familie of vrienden op skype (grote luxe) die beginnen vertellen dat ze gaan een lekkere bbq eten!!! Hmmm maar ja dan ga ik maar een lekere dhal bath gaan eten !!!
Ik zal jullie nu laten en ik probeer je regelmatig op de hoogte te houden van al mijn avonturen hier!!! Vele groetjes Daisy!!!!!
Eindelijk terug een gaatje gevonden om iets te schrijven , het begint hier echt super druk te worden. De nummers van vrijwilligers beginnen stilletjes aan te stijgen! Deze maand in de 60ste nieuwe vrijwilligers volgende maand ook en voor de maand Juli hebben we er nu al 84. In de maanden juni , juli en augustus hebben we ook 2 weeks specials. Dat zijn mensen die zich opgeven om in een korte tijd heel veel werk te kunnen verrichten, maar wel een hele drukke periode voor ons hoor! maar we geraken er wel!! Intussen hebben we nog een extra man kracht bij gekregen dus we houden ons hoofdje wel boven water...
Wat heb ik intussen allemaal gedaan . Ik ben bezig met de workshop geven over Basic Live Support die ik echt super vind om te doen! Op een avond belde Sajani mij om te vragen of ik de dag erop wilde naar Chitwan gaan! Natuurlijk zei ik ja... Het ziekenhuis daar is fantastisch!! Een babbeltje geslaan met de vrijwilligers die er werken op dit moment en met enkele dokters...We hebben ook een docer vrijwilliger die ook bezig is met lessen te geven over BLS aan ambulanciers, verpleegkundigen, medische personen, ongelofelijk maar waar de meeste hebben hiervan nog nooit gehoord! Samen met Projects-abroad hebben ze ook een outreach camp gedaan waar ze kinderen in een klein dorpje onderzoeken en hun eventueel de nodige medicatie geven! In die groep van kinderen hebben ze een kindje gevonden met een hartafwijking en hopelijk kan het een operatie ondergaan hier in Kathmandu! Nog eventjes afwachten!!!! Toen ik in het chitwan ziekenhuis rondwandelde begon het toch wel wat weer te kriebelen en miste ik mijn beroep wel... Maar dat is een goed teken , het wil zeggen dat ik het graag doe!! Het zijn de kleine dingen die me doen blijven hier! Toen ik aan het wandelen was in het ziekenhuis controleerde ik of alle Reanimatie karren wel ingeplugd zaten... Geen enkele was opgeladen, dus geen enkele kon men gebruiken... Heb overal de stekker gaan insteken en gaan praten met de medische staff op de afdeling!! Het zijn die dingen die het zo leuk maken... Als ik de volgende keer terug ga en ik kijk of de stekker er nog steeds inzit heb ik hen toch wel iets belangrijks bijgebracht!!! En dat doet me hier blijven!!! Ook de doctors geven hier antibiotica aan mensen maar ze geven constant dezelfde. Ze snappen niet dat dezelfde AB niet werkt bij alles!! Hen ook proberen uit te leggen maar jah, het lukt niet altijd hoor. Dan zeggen we : het is weer de cultuur zeker... Maar alle kleine dingen die we kunnen veranderen , daar zijn we al heel blij mee!
Het was deze week ook de verjaardag van Boedha... Dus zijn we Dinsdag Avond naar Boedha stupa geweest! Het was er prachtig... Al de locale mensen die duizende kaarsjes aanstaken, de hele boedha stupa verlicht met mooit kleurrijke lampjes!!! Het was echt zo relax om te zien!!! Vandaag ben ik naar Duba Square geweest om daar wat rond te gaan wandelen, ik vind het altijd leuk om toch nog iets toeristisch te gaan doen wanneer ik vrij ben. Ik had geluk want toen ik het huis van Kumari binnenstapte kwam ze 2 min. later te voorschijn aan haar luikje!! Eigenlijk zag ze er niet zo gelukkig uit. Het is een 7 jarig kind (meisje) die de levende god wordt genoemd.... Ze kan nooit spelen met kinderen van haar leeftijd, kan nooit eens gewoon rondlopen... ziet misschien 5 minuten daglicht per dag... moet altijd aanwezig zijn op van die grote culturele evenementen. Maar natuurlijk wordt ze hier wel op handen gedragen! Ze mag van haarganse leven niet trouwen, en ze wordt wanneer ze haar maandstonden heeft van de 'troon' gehaald. Dan kiezen ze een andere levende god! Het is echt zielig om te zien, nu krijgtze al die aandacht en dan gaat ze op een gegeven moment naar niks meer! Maar dat is dan ook weer de Cultuur zeker!! Na een beetje rond gewandeld te hebben op Duba Square ben ik in een locaal Restaurantje een lekker Dhal Bhat gaan eten en dan was ik versleten van te wandelen dat ik terug richting flat ben gegaan om wat op het rooftop te gaan rusten!! Het was zalig warm weer vandaag! We hebben wel te kampen met een vrege monsoon dit jaar! Op een gegeven moment begint het hard te donderenen te bliksemen, super hard te regenen dat de straten na 5 minuten onder water staan! ongeloofelijk!!! Soms is het wel bangelijk hoor. Zit je hier thuis in je flat en de elektriciteit gaat aan en uit, aan en uit van het slechte weer! Het enige voordeel aan monsoon time is, is dat je veel meer elektriciteit hebt. Natuurlijk mag het niet onweren want dan valt het constant uit!! De kindjes van de bovenburen zijn ook langs gekomen om een spelletje te spelen om mijn IPod. Het zijn echt lieve kindjes en super beleefd! We (Rebecca en mezelf) waren aan het denken om die familie eens uit te nodigen voor een kopje thee of misschien wel eens een maaltijd die een beetje gaat lijken op een westerse maaltijd! Maar hebben nog tijd genoeg daarvoor!!
Dat was het dan weer! Ik ga jullie laten!!! Hopelijk genoten van het lezen en er volgt wel nog hoor! Vele groetjes, Daisy
Dat het ik dan ook eens mee gemaakt he!!! 
toen vertelde die Nepalese man ons al lachend dat we het geweigerd waren!!! OEPSSSS... we hebben een probleem. Toen we vroegen wat we fout hebben gedaan vertelde hij ons dat hij dat niet wist... Dan maar op zoek naar een persoon die het wel wist. Na een tijdje die gevonden en die wist ons te zeggen dat de brief van de school niet correct was. Dus gingen we met z'n allen naar de school , we legden heel beleefd uit dat we ons visum geweigerd waren door een fout in de brief. Maar om die fout recht te zetten moesten ze dus een nieuwe brief opstellen en dit moest getekend worden door het ministery van educatie. Ze verloofde ons dat de brief er ging zijn om 14uur. We gingen lunchen en gingen om 14 uur terug naar de school om de brief op te pikken en nogmaals ons visum te gaan aanvragen. Natuurlijk 14uur werd 15uur (Nepalese tijd noemen ze dit) Wat bleek dan, onze naam stond niet op die brief... Gelukkig was die vrouw heel vriendelijk en ging ze mee met ons naar het immigratie office om het uit te leggen... Ons visum werd goedgekuurd om 16uur. Dan wisten die mensen daar te vertellen dat we moesten terug keren de volgende dag om het visum op te halen... Maar ik begin Nepal al een beetje te kennen en ik vertrouwde het voor geen haar op mijn hoofd. Ik had een vriendelijk gesprekje met die man en legde hem uit dat we te ver wonen om terug te keren en dat het office nog een uur open was. Mijn volgende vraag naar hem was natuurlijk om het visum diezelfde dag nog in ons passport te hebben... Eerst een neen , dan een ja , dan terug een neen en om kwart voor 5 werd het terug een ja.... We hebben ons moeten haasten om het nog allemaal te halen want ze sluiten hier geen minuut later hoor. Maar dus om 5 voor 5 hadden we eindelijk die mooie stikker in ons passport waarop stond : Study visa untill 13th of Januari 2012. En gelukkig dat we waren... Hebben er dan toch eentje op gedronken hoor!!!! 
