Vandaag mijn eerste dagje vrij na 14 dagen hard werken. Zoals ik je vorige keer had verteld zijn we gestart met de 2 weeks specials. Mijn groepje was echt super. Klein maar super. Gurleen - Michael - Katherine. Leuke vrijwilligers die allemaal een toekomst willen in de medische sector. We gingen vele verschillende placements gaan bezoeken: Alka hospital- Chitwan Medical hospital - Kanti Childrens hosptial - Sahara care home- International friendship and childrens hospital - NRH - MSPN. Natuurlijk naast al dat vele werken heb ik ook heel veel gedaan en me super geamuseerd om terug in ziekenhuizen te gaan rond lopen!!Het voelde zo leuk!! Naast te werken in deze ziekenhuizen zijn we natuurlijk ook de toerist gaan uithangen en nu en dan eens de zotte jongeren die eentje gaan drinken!!
In chitwan heb ik heb ook een korte cursus gegeven over Basic Live Support - over beter reanimatie! Rice planting hebben we ook gedaan. Het is nu het moment om de rijst te gaan planten (begin monsoon) maar ik kan je verzekeren het is geen lachtertje hoor. Amai die dames die dat een hele dag doen - een hele week doen!! Ze voelen waarschijnlijk hun rug niet meer op het einde van die week! pffff echt zwaar. Geslapen als een roosje die nacht!!! Na de middag hebben we nog een beetje rijst geplant maar is het volledig uitgedraaid op een modder gevecht!!! Super - alle vrijwilligers - staff member tegen de country director.. Hehe... Foto's volgen!! De 2 weken zijn voorbij gevlogen!!!
Intussen heb ook wat aan mijn sociale contacten gewerkt hier in Nepal en heb ik een meisje ontmoet die geadopteerd werd toen ze 7 maanden was. Ze woont nu in America maar kwam naar Nepal om toch wat te weten te komen van haar achtergrond!! Ze had geen behoefte om haar ouders te vinden maar wel om het weeshuis terug te vinden waar ze de eerste levensmaanden heeft doorgebracht!!! Ze vertelde mij toen ze 'haar' weeshuis zag , had ze meteen door dat ze iets moest doen. Want de dag van vandaag is het nog heel moeilijk om een kindje van Nepal te gaan adopteren. Arune is haar naam en ze begon een funraising te doen in Amerika. Ze heeft super veel gedaan voor dat weeshuis tot ze zelf maar genoeg geld meer had om haar ticket te betalen!! In de conversatie dat ik had met haar begreep ik dat ze nog enkele kindjes naar school moest sturen maar dat ze het geld niet had!! Toen ik haar vertelde dat ik haar wel wilde helpen was ze dol gelukkig!!! Ze vloog me rond mijn nek en zei contant thank you thank you.... Alles is een versneld tempo gegaan omdat ze enkele dagen later al vertrok!! De dag dat ze vertrok kwam ze me alle bewijzen brengen van de schoolbetalingen enzo!!! Super toch hé... Foto's stuurt ze me nog op en een hele uitleg van het weeshuis!!!!
Een ander verhaal is dat ik ook mijn telefoon ben verloren en een lieve nepalees heeft contact opgenomen met iemand en mij die telefoon terug bezorgt!!! Dit bewijst nogmaals hoe 'eerlijk' en lief die mensen hier zijn!!!! Een vrijwilliger had vorige week haar rugzak in de taxi laten liggen met natuurlijk haar pasport erin!!! Niet erg slim maar het gebeurt! we hadden al heel de procedure in gang gezet om een travel pasport te verkrijgen want ze vloog enkele dagen later naar huis. Kwam ze aan op haar ambassade en wat stond er daar... Haar rugzak met alles erin. Pasport, Ipod , Geld... letterlijk alles... Nogmaals een bewijs!!!
Hopelijk gaat alles goed daar in mijn Belgenlandje en hebben ze vlug een goverment. Want alle vrijwilligers die aankomevragen van waar ik ben dan antwoord ik toch een beetje trots België. Dan is hun antwoord is dat niet het land die al zo lang geen goverment heeft?
Ook is de Monsoon hier volop aan de gang!! Iedere dag volle bak regen!! Niet normaal, straten lopen onder door gebrek aan riolering, voeten worden nat in Taxi's door gaten in het onderstel.... Het is niet alleen regen maar het is ook zo warm!! Soms doet het eens deugd dat het een klein beetje afkoeld... maar jah... als het begint regenen dan gaat het door voor enkele uren!! Maar dat is monsoon zeggen ze Dat het ik dan ook eens mee gemaakt he!!!
nog eventjes iets van mij laten horen voor de erg drukke weken beginnen hier!!! Bijne 2 weeks Specials en zal dan niet veel tijd hebben om een verhaaltje te gaan schrijven!! Maar ik maak het goed erna hoor!! We hebben 2 weeks specials tot Eind Augustus, misschien als ik ergens een gaatje vind tusse in zal ik wel wat van me laten horen! Wat is er intussen allemaal gebeurt!!
Visum: Dat is een heel erg lang verhaal. Maar om het kort te maken we werden eerst ons visum geweigerd en na 7 uur door te brengen in het immigratie office hebben we dan toch het visum gehad!! Dus ik ben safe voor een heel eind nu. Enkele dagen voordat we ons visum konden oppikken hebben we alle papieren moeten indienen. Een hele hoop (bankstatement, kopie van passport, brief van de school, toelatingsbrief van ons belgenlandje, kopie van je hoogste diploma,....) Ze vertelden ons dat we het na het weekend konden oppikken. Zogezegd zo gedaan op maandag gingen we met z'n allen richting het immigratie office, gaven we ons passport af en kregen we het na 10min. al terug. We keken heel blij in het passport maar wat bleek.... Er was niks extra in toen vertelde die Nepalese man ons al lachend dat we het geweigerd waren!!! OEPSSSS... we hebben een probleem. Toen we vroegen wat we fout hebben gedaan vertelde hij ons dat hij dat niet wist... Dan maar op zoek naar een persoon die het wel wist. Na een tijdje die gevonden en die wist ons te zeggen dat de brief van de school niet correct was. Dus gingen we met z'n allen naar de school , we legden heel beleefd uit dat we ons visum geweigerd waren door een fout in de brief. Maar om die fout recht te zetten moesten ze dus een nieuwe brief opstellen en dit moest getekend worden door het ministery van educatie. Ze verloofde ons dat de brief er ging zijn om 14uur. We gingen lunchen en gingen om 14 uur terug naar de school om de brief op te pikken en nogmaals ons visum te gaan aanvragen. Natuurlijk 14uur werd 15uur (Nepalese tijd noemen ze dit) Wat bleek dan, onze naam stond niet op die brief... Gelukkig was die vrouw heel vriendelijk en ging ze mee met ons naar het immigratie office om het uit te leggen... Ons visum werd goedgekuurd om 16uur. Dan wisten die mensen daar te vertellen dat we moesten terug keren de volgende dag om het visum op te halen... Maar ik begin Nepal al een beetje te kennen en ik vertrouwde het voor geen haar op mijn hoofd. Ik had een vriendelijk gesprekje met die man en legde hem uit dat we te ver wonen om terug te keren en dat het office nog een uur open was. Mijn volgende vraag naar hem was natuurlijk om het visum diezelfde dag nog in ons passport te hebben... Eerst een neen , dan een ja , dan terug een neen en om kwart voor 5 werd het terug een ja.... We hebben ons moeten haasten om het nog allemaal te halen want ze sluiten hier geen minuut later hoor. Maar dus om 5 voor 5 hadden we eindelijk die mooie stikker in ons passport waarop stond : Study visa untill 13th of Januari 2012. En gelukkig dat we waren... Hebben er dan toch eentje op gedronken hoor!!!!
Verder is het heel druk op vrijwilligersgebied.... Maar gelukkige zijn we met voldoende mensen en kunnen we het wel halen!!!
Medical Camp: Ben ook naar chitwan geweest om een medical camp bij te wonen die ik ook gesponserd heb van gelddie ik vanuit poperinge heb verzameld. We hebben met een aantal vrijwilligers ( verpleegkundigen-dokters) naar de chepang school geweest waar een 190 kinderen verblijven vanuit arme dorpen in de bergen van chitwan!! Je zag gewoon dat ze nog nooit een dokter hebben gezien, sommige dachten dat het heel angstig was andere dachten dat het een super ervaring was en lachten de hele tijd!!! Grappig om die verschillen te zien!!! Het was super om te doen!!! We hadden allemaal medische kaarten gemaakt waarop de informatie zullen bewaren want zouden graag terug gaan in 3 maand om de zieke kinderen nog eens te checken!!!! We hebben een paar erg zieke kinderen aangetroffen: 1 hartprobleem- 2 kinderen met oogproblemen - heel veel met huidproblemen en natuurlijk ook veel met longproblemen. Na die drukke dag van veel zweten en veel werken heb ik een lekkere ijskoude douche genomen want het is wel 40graden op dit moment in Chitwa om dan nadien naar de apotheek te gaan en de medicatie te gaan kopen!!! Die man zag me graag komen hoor! Had een bunch van medicatie mee naar het hotel waar ik verbleef om ze dan in aparte zakjes te stoppen en de kinderen hun naam erop te schrijven!! De volgende dag hebben we de medicatie gaan geven aan de kinderen. Dit was echt een hele leuke ervaring om nog eventjes verpleegster te spelen.... (zie foto's van het medisch camp)
Ik besef wel meer en meer dat ik mijn job super graag doe!! Natuurlijk doe ik hier wel nog mijn job maar in mindere mate!!! Maar het blijft nog altijd iedere dag een uitdaging om alles en iedereen tevreden te houden! En om alles te zien hoe ze hier werken in al die verschillende ziekenhuizen.
We hebben overlaast een vrijwilligster dokter gehad die een opleiding heeft gegeven aan medische mensen in een ziekenhuis waar ze BLS gaf. Ze heeft er zelf mee in de Nepalese krant gestaan!!
Voor de rest hebben we nog een trip gedaan met de snowland school eigenlijk vanddag. Ik heb al eerder verteld over die school, ook toen ik vrijwilliger was. Ze hebben een trip gedaan naar een tempel en speelden voor gids voor onze vrijwilligers... Het was dan de bedoeling dat de vrijwilligers wat betaalden natuurlijk niet veel maar iets zodat ze konden Momo's (tradioneel eten) maken in de avond en een klein Snowland feestje geven! Ze hebben toch wel een mooi bedrag bij een gezameld ongeveer een 1500rs. Die een groot bedrag is hier.... ze zijn nu waarschijnlijk hard aan het feesten die kinderen
Het weer begint hier stilletjes aan ook veranderen naar de monsoon periode... Dit wil zeggen heel veel regen ... 2 uur aan 1 stuk maar echt met bakken uit te lucht, alle straten beginnen dan onder te lopen en je bent net iemand die uit een douche kruipt!!! gelukkig heb ik mijn paraplu en regenjas (maar toch) ... Het blijft nog warm overdag en s'nachts maar het is vooral stoppig!!! Veel zweten dus veel drinken!! (Water hé)
We hebben ook enkele hele leuke vrijwilligers gehad die vertrokken zijn dus nu en dan hebben we ook een feestje aan de gang! Soms in mijn 'vrije' dagen ga ik ervan profiteren om wat te gaan rondwandelen of dingen te gaan bezoeken!! zo ben ik overlaatst gaan wandelen in een heel arm dorpje... Jammer genoeg mijn camera niet bij maar ik ging me ook niet op mijn gemak gevoeld hebben met dat ding omdat alle mensen me ook zo aanstaarden, kinderen kwamen naast me lopen en wilden aan mijn haar en mijn huid komen!!! Heel grappig maar soms ook wel schokkend!!! Maar dat is nu eenmaal het leven hier... Sommige hebben genoeg om te leven andere hebben heel veel tekort... Het doet je alleen maar beseffen hoe gelukkig je bent in je eigen landje thuis en je krijgt zoveel meer respect voor alles!!! Dat is toch wel 1 heel goed ding die ik hier al heb geleerd en dat is heb respect voor iedereen en alles om je heen!! Het gaat er niet om alles te hebben maar wel om gelukkig te zijn!! Als ik hier soms zie hoe mensen leven en toch met een lach op hun gezicht rondlopen !!! ongelofelijk!!!!!!
Na 5maanden hier te zijn begin ik toch deftig te wennen aan het Nepalese leventje maar hier en daar begin ik jullie ook erg te missen hoor!!! Vooral wanneer ik praat met familie of vrienden op skype (grote luxe) die beginnen vertellen dat ze gaan een lekkere bbq eten!!! Hmmm maar ja dan ga ik maar een lekere dhal bath gaan eten !!!
Ik zal jullie nu laten en ik probeer je regelmatig op de hoogte te houden van al mijn avonturen hier!!! Vele groetjes Daisy!!!!!
Eindelijk terug een gaatje gevonden om iets te schrijven , het begint hier echt super druk te worden. De nummers van vrijwilligers beginnen stilletjes aan te stijgen! Deze maand in de 60ste nieuwe vrijwilligers volgende maand ook en voor de maand Juli hebben we er nu al 84. In de maanden juni , juli en augustus hebben we ook 2 weeks specials. Dat zijn mensen die zich opgeven om in een korte tijd heel veel werk te kunnen verrichten, maar wel een hele drukke periode voor ons hoor! maar we geraken er wel!! Intussen hebben we nog een extra man kracht bij gekregen dus we houden ons hoofdje wel boven water...
Wat heb ik intussen allemaal gedaan . Ik ben bezig met de workshop geven over Basic Live Support die ik echt super vind om te doen! Op een avond belde Sajani mij om te vragen of ik de dag erop wilde naar Chitwan gaan! Natuurlijk zei ik ja... Het ziekenhuis daar is fantastisch!! Een babbeltje geslaan met de vrijwilligers die er werken op dit moment en met enkele dokters...We hebben ook een docer vrijwilliger die ook bezig is met lessen te geven over BLS aan ambulanciers, verpleegkundigen, medische personen, ongelofelijk maar waar de meeste hebben hiervan nog nooit gehoord! Samen met Projects-abroad hebben ze ook een outreach camp gedaan waar ze kinderen in een klein dorpje onderzoeken en hun eventueel de nodige medicatie geven! In die groep van kinderen hebben ze een kindje gevonden met een hartafwijking en hopelijk kan het een operatie ondergaan hier in Kathmandu! Nog eventjes afwachten!!!! Toen ik in het chitwan ziekenhuis rondwandelde begon het toch wel wat weer te kriebelen en miste ik mijn beroep wel... Maar dat is een goed teken , het wil zeggen dat ik het graag doe!! Het zijn de kleine dingen die me doen blijven hier! Toen ik aan het wandelen was in het ziekenhuis controleerde ik of alle Reanimatie karren wel ingeplugd zaten... Geen enkele was opgeladen, dus geen enkele kon men gebruiken... Heb overal de stekker gaan insteken en gaan praten met de medische staff op de afdeling!! Het zijn die dingen die het zo leuk maken... Als ik de volgende keer terug ga en ik kijk of de stekker er nog steeds inzit heb ik hen toch wel iets belangrijks bijgebracht!!! En dat doet me hier blijven!!! Ook de doctors geven hier antibiotica aan mensen maar ze geven constant dezelfde. Ze snappen niet dat dezelfde AB niet werkt bij alles!! Hen ook proberen uit te leggen maar jah, het lukt niet altijd hoor. Dan zeggen we : het is weer de cultuur zeker... Maar alle kleine dingen die we kunnen veranderen , daar zijn we al heel blij mee!
Het was deze week ook de verjaardag van Boedha... Dus zijn we Dinsdag Avond naar Boedha stupa geweest! Het was er prachtig... Al de locale mensen die duizende kaarsjes aanstaken, de hele boedha stupa verlicht met mooit kleurrijke lampjes!!! Het was echt zo relax om te zien!!! Vandaag ben ik naar Duba Square geweest om daar wat rond te gaan wandelen, ik vind het altijd leuk om toch nog iets toeristisch te gaan doen wanneer ik vrij ben. Ik had geluk want toen ik het huis van Kumari binnenstapte kwam ze 2 min. later te voorschijn aan haar luikje!! Eigenlijk zag ze er niet zo gelukkig uit. Het is een 7 jarig kind (meisje) die de levende god wordt genoemd.... Ze kan nooit spelen met kinderen van haar leeftijd, kan nooit eens gewoon rondlopen... ziet misschien 5 minuten daglicht per dag... moet altijd aanwezig zijn op van die grote culturele evenementen. Maar natuurlijk wordt ze hier wel op handen gedragen! Ze mag van haarganse leven niet trouwen, en ze wordt wanneer ze haar maandstonden heeft van de 'troon' gehaald. Dan kiezen ze een andere levende god! Het is echt zielig om te zien, nu krijgtze al die aandacht en dan gaat ze op een gegeven moment naar niks meer! Maar dat is dan ook weer de Cultuur zeker!! Na een beetje rond gewandeld te hebben op Duba Square ben ik in een locaal Restaurantje een lekker Dhal Bhat gaan eten en dan was ik versleten van te wandelen dat ik terug richting flat ben gegaan om wat op het rooftop te gaan rusten!! Het was zalig warm weer vandaag! We hebben wel te kampen met een vrege monsoon dit jaar! Op een gegeven moment begint het hard te donderenen te bliksemen, super hard te regenen dat de straten na 5 minuten onder water staan! ongeloofelijk!!! Soms is het wel bangelijk hoor. Zit je hier thuis in je flat en de elektriciteit gaat aan en uit, aan en uit van het slechte weer! Het enige voordeel aan monsoon time is, is dat je veel meer elektriciteit hebt. Natuurlijk mag het niet onweren want dan valt het constant uit!! De kindjes van de bovenburen zijn ook langs gekomen om een spelletje te spelen om mijn IPod. Het zijn echt lieve kindjes en super beleefd! We (Rebecca en mezelf) waren aan het denken om die familie eens uit te nodigen voor een kopje thee of misschien wel eens een maaltijd die een beetje gaat lijken op een westerse maaltijd! Maar hebben nog tijd genoeg daarvoor!!
Dat was het dan weer! Ik ga jullie laten!!! Hopelijk genoten van het lezen en er volgt wel nog hoor! Vele groetjes, Daisy
We hebben hier een rustig weekje achter de rug! 3 dagen op ons terras (rooftop beter gezegd) lekker luieren in de zon, een beetje kleur krijgen welliswaar niet in bikini maar met "kwart broek en toch een topje' Op de tweede dag kregen we te horen dat ze een strike gingen doen hier in Nepal. Mijn eerste strike: Geen verkeer, geen getoeter, geen bromfietsen , dus we besloten om een wandeling te maken. We ( Rebecca and me) gingen wandelen , het was zalig. Wandelen in het midden van de straat, spelende kinderen op straat zalig!!! We hebben ons dan ook verwend met pannenkoeken die we zelf gemaakt hadden, en een lekere vanillepuddig achteraf!
Op vrijdag ben ik terug naar school gegaan! Doordat we op ons studentenvisa gaan moeten we naar school. Mijn eerste Nepalese les... Het was hilarisch.... wil je ook een beetje nepali leren :
Wat is jou naam? Tapai ke naam ke ho... Mijn naam is : Mero naam ...... ho wat is jou moeders naam? : Tapai ko ama name ke ho moeder : ama vader: boeba
Ik heb natuurlijk nog wat meer geleerd maar dit is een klein beetje... Het is echt niet gemakkelijk. Dan gaan ze ons dat nog leren schrijven en lezen... Ik schrijf het gewoon op zoals ik het moet uitspreken anders wordt het veel te moeilijk! Na de Nepalese les zijn we richting de Britisch ambassy gegaan om het huwelijk van Prins william and kate te gaan bekijken. Daar kregen we een lekker glaasje champagne en een stukje taart! Het mag gezegd worden, het was een mooi huwelijk... natuurlijk wat over de top maar jah, het is een Royal Wedding hé...!!
Na de wedding zijn we terug naar het hotel gegaan en werden we gevraagd door iemand van achter de balie of we wilden gaan naar de ceromonie van zijn kleinzoon. Hij was 12 dagen oud en zijn zijn ging het herkennen als zijn kind!Natuurlijk konden we dit niet weigeren! We hadden niet echt plannen en hadden ook iks te doen met vrijwilligers. In de avond zijn we op stap geweest met de western staff. Doordat 2 van onze collega's Nederlanders zijn wilden ze in de avond Queens avond gaan vieren Dus kochten we onzelf iets oranjes en konden Rebecca en mezelf ook doorgaan voor een halve hollander.
De volgende morgen vertrokken we heel vroeg richting Swayambunath naar het huis waar de ceromonie plaats vond! We gingen het met local vervoer doen... Geen goed idee. Want toen we net vertrokken begon het te regenen, het was niet meer normaal regen hoor het was echt stortrege, natuurlijkj moesten we op een gegeven moment uitstappen uit de tuk tuk en we hadden geen paraplu bij... De straten stonden volledig onder water. We liepen tot half onze kuiten in het water. Dan verloor ik natuurlijk mijn slipper, mocht ik terug gaan rennen achter mijn slipper... We namen dan maar een taxi om de andere rit naar swayambunath af te maken, had die taxi dan geen gaten in zijn onderstel (of hoe zeg je het). Dus zaten we nog met onze voeten in het water in de taxi! Dus we waren echt doorweekt toen we aankwamen in swayambunath. De ceromonie op zich was echt een super beleving, het is eigenlijk echt heel leuk wanneer mensen je uitnodigen op zulke gelegenheden, het is een echt prive iets! maar natuurlijk is het een heel iets als enkele 'witte' mensen in dat huis zijn. Ik denk dat de helft van het dorp is komen kijken naar ons En natuurlijk terwijl we in die ceromonie waren propten ze ons vol met eten... (lokaal eten en super spicy) Op het einde starten ze met drinken een huisgemaakt alcohol iets... Het is niet normaal dat vrouwen drinken dus zeiden we uit respect dat we geen moesten hebben maar ze wilden en wilden dat we het probeerde ... Het was echt wel lekker maar super straf!!! Met het kindje doen ze een heel ritueel: olie over het haar van het kind - moeder en vader. Tika voor het hele gezin. Geven ze geld en cadeautjes naar het kindje en dan is het grote moment aangebroken. De vader erkend zijn kind en kan het voor de eerste keer vasthouden. Na 12 dagen welliswaar! Ongeloofelijk maar waar! Het was echt schattig om te zien hoe de vader het kindje vasthield en het kusjes gaf. Dan besliste de vader hoe het kindje ging heten... Je mag het me niet meer vragen hoor, de namen hier zijn super moeilijk om uit te spreken en nog moeilijker om te onthouden! Het was is als lamizar.
Na de ceromonie zijn we vertrokken richting Summit Hotel, daar was het een en ander te doen voor Queens day...Er was zoals de hollanders doen op die dag een soort van rommelmarkt... Allerlei spelletjes dat je kon spelen en natuurijk ook Nederlands eten: Bitterballen-holandse kaas... HMMMM... Toen hoorden we dat er om 6 uur een feetje ging zijn en dat het volledig grats was... Dus natuurlijk onze holandse collega's wilden blijven... Het was gratis he... en ik ging ook maar eens de gierige belg uithangen... Ja hoor, het was een super feestje: drank in overvloed, lekker hapjes van 18u tot middennacht... Kan je al raden hoe we eruit zagen... Ik moet het jullie niet vertellen maar het was wel super!!
Dit was zowat wat er gebeurt is de voorbije week... Niet echt veel gewerkt maar dit komt volgende week. We hebben dagen waar er 9 vrijwilligers aankomen en die moeten allemaal een inductie krijgen en verplaatst worden naar hun placement dan hebben we ook nog een andere dag waar er 6 vrijwilligers aankomen en dat is hezelfde verhaal! Dus het wordt wel een drukke week volgende week. Natuurlijk moeten we ook een beetje tijd vrij maken voor de verjaardag van Rebecca die wordt 21jaar op woendsdag dus we gaan naar het Casino... Heel goedkoop hier... Er zijn enkele vrijwilligers geweest en met 200 roepies hebben ze een hele avond gevuld... Natuurlijk hebben ze wel hun 200 verloren maar ja, voor 2 euro een hele avond fun... Dat mag wel eens he... Niet dat we ons te kort doen aan feestjes maar een casino in Nepal wordt wel leuk denk ik ...
Morgen terug naar school voor mijn 2de Nepalese les...;
Ik zal jullie nu laten!!! Hopelijk wat genoten van het lezen en het kijken naar de foto's... Tot de volgende!!!! Namasté
vandaag mijn pakje ontvangen met thuis met die overheerlijke vanillepudding. Nog vlug even langs de supermarkt geweest voor ik naar huis ging om melk te kopen!!!! Vanille pudding maken!!! Kon bijna niet wachten om het op te eten!! Ben het nu lekker aan het binnen smullen!!! wat kan dit toch smaken!!!!!
Mercikes Mama en Papa om dit op te sturen! Het is heerlijk!! Ook bedank tKathy voor het kaartje , ik heb het kaartje ontvangen!!! heel lief, het hangt al uit in mijn kamer
Tik cha???? (Alles goed????) Intussen ben ik hier al 3 maanden nog 9 te gaan!! Het is niet dat ik aan het aftellen ben zeker niet maar de tijd gaat gewoon zo snel hier! De dagen gaan open en dicht!! Echt niet normaal!
Op 13 April was het nieuwjaar avonddus hebben we een goed feestje gebouwd met een paar vrijwilligers en alle westerse collega's... De dag erna trakteerde Projects-abroad aan alle vrijwilligers en hun staff om te gaan eten in een restaurant met culturele dansen... Het eten was natuurlijk Dhal Bath maar het was super lekkere met een lekker stukje kip erbij!!! HMMM en de dansen waren ook heel leuk om te zien!!
We hebben ook een vierde collega bij Rebecca een aangenaam Engelse meid... Ze woont nu bij mij in de flat!! Een beetje gezelschap kan nooit geen kwaad he!! Morgen de 20st April komt er nog een collega van Nederland Jurgen. Het zal wel leuk zijn om een jongeheer in 'huis' te hebben voor onze jongens hier die vrijwilligers werk doen!! Hopelijk valt hij ook mee, maar dat zal wel!
Anders gaat alles zijn gewone gangetje, natuurlijk een klein beetje minder druk met de extra hulp van Rebecca! Vorige week vrijdag heb ik een workshop gegeven naar pré medical volunteers. Het was een basis van CPR bij volwassenen en kinderen en nog een helehoop meer. Gelukkig ben ik wat geliefd bij de vrijwilligers en kwamen er 14 opdagen!! Het is niet ltijd even makkelijk om dit te organiseren omdat ze natuurlijk ook hun eigen dingen te doen hebben! Maar het was een succes... Gelukkig maar want ik had er ook wel wat tijd in gestopt!
Ik heb ook een beetje slecht nieuws. Seti en Kali zijn overleden!! Gelukkig was Rebecca hier om ze door te spoelen in het toilet! Want ik kon het niet doen! Ik was wel wat verdrietig maar al bij al hebben ze toch een eindje geleefd hier! Ik heb nu 3 nieuwe : Mini, Pinky and Paul !!! Het zien er ook toffe uit!!
Ik hoop dat ik vlug ergens een gaatje vind om nog wat foto's op de blog te zetten!! Vele groetjes in het vere warme België en je mag dan onze zon terug geven want we hebben hier intussen al een paar flinke regenbuien gehad! Ik heb ze gestuurd voor een weekje maar blijkbaar vind de zon het daar aangenamer dan hier... Misschien ook wel te verstaan met al die ongezonde lucht hier, getoeter van taxi's-bussen-moto's... Maar als je het niet erg vind! stuur ze nog even terug voor de echt monsoon hier begint!!!
Alles goed met jullie in het verre België? Heb gehoord van mama het mooi weer is... dus dat valt goed mee. Trouwens de 1 April grap was wel een goeie hoor! (ook gehoord van mama natuurlijk ...) Hier in Nepal ook alles goed, heb een avontuur beleefd kzal et es vertellen:
Vorig weekend was mijn vrij weekend dus besloot ik om eventjes de toerist uit te hangen en het een en ander te bezoeken. Zaterdag morgen vroeg opgestaan en gewandeld naar Pasphatinath. Dat is de plaats als mensen gestorven zijn waar ze hen crimeren... Toen ik mijn vrijwilligers werk deed was ik er ook al geweest maar in de namiddag dus had ik al de rituelen niet gezien. Dus besloot ik om zaterdag vroeg te vertrekken en er een ochtend wandeling van te maken... Waaauw het was echt interessant om te zien. Ik heb wat foto's genomen wat eigenlijk niet echt van mijn principe is. Ik zou het ook niet echt aangenaam vinden als wij een begrafenis hebben dat een paar chinezen binnen komen gelopen en beginnen foto's te nemen. Dus ik heb wat op een beschijden manier foto's genomen. Daarna ben ik te voet naar Boeddha Stupa gewandeld... En terug genoten van de stilte en de zalige omgeving! Een drankje gedaan op een dakterras met een geweldig uitzicht op de Himalaya...Gelukkig was het een mooie dag met blijkbaar weinig 'smog' dus had ik het geluk om dit nogmaals te zien. Iedere keer wanneer ik de Himalaya zie dan valt mijn mond nog steeds open... Het is gewoon ongeloofelijk mooi!!! Na het bezoeken van Boeddha Stupa besloot ik om de micro bus te nemen (lekker krap tussen de lokale bevolking) richting Ratna Park. Dit is de centrale plaats waar alle bussen stoppen. Een soort van busstation of hoe je het ook kan noemen, heb ik iets gehaald om te eten en me gezet op een groot 'gras' veld. met mijn gezicht richting Himalaya..ZALIG gewoon. Weet je het is soms heel hard werken hier maar zulke dagen maken alles goed!!! Rond 5 uur ben ik richting Thamel vertrokken en heb ik met sommige vrijwilliger terug iets gaan eten en een drankje gedaan!
Op zondag ben ik in de morgen naar de Monkey tempel gegaan. Ik ben niet echt verzot van die apen daar maar het is gewoon geweldig als je eenmaal alle trappen gedaan hebt en je kijkt rond... Geweldig je bent volledig opgezogen in de cultuur en natuurlijk heb je terug het prachtige uitzicht over kathmandu... Daarna belde me er iemand op om te vragen of ik haar kon helpen met travellers checques... Goed als ik ben vertrok ik vanuit de Monkey Tempel richting thamel. Ik kwam aan en ging samen met het meisje naar de exchange maar de man in de exchange ruimte had niet genoeg geld bij hem maar we konden over een uurtje terug gaan. Vlak naast de exchange is hotel Excelsior dus besloten we om daar eventjes te wachten. 10 minuten later kwan er een vrijwilligster binnen volledig bezweet, en heel raar gedrag. Op een gegeven moment viel ze flauw en had ze een epileptische aanval. Omdat ik die persoon natuurlijk niet echt ken heb ik gevraagd of ze een ambulance konden bellen. Nadat ze 3 maal een epileptische aanval had gedaan was de 'ambulance' aangekomen... Een camionette met letterlijk een draag brancard en een chauffeur. Gelukkig waren er mensen in het hotel die ons geholpen hebben want de chauffeur zal zijn handen er niet aan vuil maken. En we waren vertrokken sirene aan en door thamel , ik heb nog nooit zo een 'snelle' (op zijn nepalees gezegd) rit gehad door Thamel. Dan door alle straten en je moet nog niet denken dat die auto's direct aan de kant gaan hoor... Nu eenmaal aangekomen in de spoed doet die chauffeur de deuren open en komen er waarschijnlijk wel 20 mensen rond die ambulance staat... Dockters, verpleegsters, bezoekers waren gewoon aan het kijken. Niemand die ons hielp... dus riep ik 2 jonge gasten om wel eventjes te helpen om die draag brancard te verplaatsen. Eenmaal binnen in spoed kwam iedereen in actie... Man man man, was me dat een middagje zeg... Maar gelukkig is het meisje nu oke !!
En dan was het OEPSSSS ... we zijn die arme man in de exchange vergeten.. die sukkelaar... De dag daarna is het meisje terug ggaan en het was gelukkig geen probleem...
Als je hier als patient in het ziekenhuis ligt en je heb geen familie dan ben je niemand. De verpleegkundigen doen hier enkel de verpleegkundige taken... Ze gaan geen patiënten wassen - eten geven niks. er is zelf geen eet service... De familie maakt eten voor de patiënt en komt het dan brengen..Je bent dus een echt zielige persoon als je niemand hebt.
Dat was zo een beetje mijn weekendje ... In de week was alles gewoon druk , beetje werken, beetje relaxen en genieten... We krijgen volgende week een nieuwe collega over de vloer en die komt bij mij in het appartement dus mensen ik laat jullie want het is tijd om wat te kuisen
Enkele weken gelede heb ik het pakketje van mijn ouders ontvangen en super er zaten tekeningen in van de kindjes van mijn broer!! Ik kreeg ook een pakje van Ruth (ex-collega) En nu kreeg ik leuk nieuws dat er een kaartje onderweg is van een collega van mijn moeder... Echt super leuk om post te ontvangen ik kijk er al naar uit... En mama heeft beloofd om nog eens haar werk te maken van een pakketje.. Merci wi Moetje....
Vele groetjes en mis jullie allemaal maar heb het hier ook super naar mijn zin !!! xxx
Dat het ik dan ook eens mee gemaakt he!!! 
toen vertelde die Nepalese man ons al lachend dat we het geweigerd waren!!! OEPSSSS... we hebben een probleem. Toen we vroegen wat we fout hebben gedaan vertelde hij ons dat hij dat niet wist... Dan maar op zoek naar een persoon die het wel wist. Na een tijdje die gevonden en die wist ons te zeggen dat de brief van de school niet correct was. Dus gingen we met z'n allen naar de school , we legden heel beleefd uit dat we ons visum geweigerd waren door een fout in de brief. Maar om die fout recht te zetten moesten ze dus een nieuwe brief opstellen en dit moest getekend worden door het ministery van educatie. Ze verloofde ons dat de brief er ging zijn om 14uur. We gingen lunchen en gingen om 14 uur terug naar de school om de brief op te pikken en nogmaals ons visum te gaan aanvragen. Natuurlijk 14uur werd 15uur (Nepalese tijd noemen ze dit) Wat bleek dan, onze naam stond niet op die brief... Gelukkig was die vrouw heel vriendelijk en ging ze mee met ons naar het immigratie office om het uit te leggen... Ons visum werd goedgekuurd om 16uur. Dan wisten die mensen daar te vertellen dat we moesten terug keren de volgende dag om het visum op te halen... Maar ik begin Nepal al een beetje te kennen en ik vertrouwde het voor geen haar op mijn hoofd. Ik had een vriendelijk gesprekje met die man en legde hem uit dat we te ver wonen om terug te keren en dat het office nog een uur open was. Mijn volgende vraag naar hem was natuurlijk om het visum diezelfde dag nog in ons passport te hebben... Eerst een neen , dan een ja , dan terug een neen en om kwart voor 5 werd het terug een ja.... We hebben ons moeten haasten om het nog allemaal te halen want ze sluiten hier geen minuut later hoor. Maar dus om 5 voor 5 hadden we eindelijk die mooie stikker in ons passport waarop stond : Study visa untill 13th of Januari 2012. En gelukkig dat we waren... Hebben er dan toch eentje op gedronken hoor!!!! 
... we zijn die arme man in de exchange vergeten.. die sukkelaar... De dag daarna is het meisje terug ggaan en het was gelukkig geen probleem... 
