Ik ben Tine Wouters
Ik ben een vrouw en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Student Sociaal Werk.
Ik ben geboren op 23/05/1989 en ben nu dus 35 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: De geneugten des levens .
Lees mij als u wilt te weten komen wie ik ben.
Je beseft niet hoe je mijn wereld verkleint in jouw beklemmende gedachtengang.
Je hebt geen idee hoe benauwd je het me maakt, Hoe je me laat stikken in je bekrompen neerwaartse spiraal van leven.
Je hebt geen idee wat je zelf nog bent. Leven in het nu is goed, als het verleden meer negatiefs heeft dan goeds. Maar nu is het tijd voor jou om terug te kijken. Voor het te laat is. Want wie ben je nu nog? Dan een schim van wat je ooit was? Wanneer lachtte je nog eens? Wanneer meende je het, toen je zei "alles is wel goed"
Je leeft niet meer, wordt geleefd. Je huid wordt grouwer en je lach verstart.
Het is tijd, om je te verdiepen in de film van je verleden. Misschien dat je dan weer weet wie je was. Niet wie je nu bent. Gevoelloos, lijkt het.
Ik vervreem van jou, en ik niet alleen. En och als het dat maar was. Het is erger dat jij vervreemt van het leven. Je hebt geen lach meer geen ziel.
Je bent leeggezogen en nu zuig jij, op jouw beurt, ons leeg. Besef je dan niet waar je mee bezig bent? Kijk eerst naar jezelf voor je over anderen oordeelt.
Er komt een dag, dat ik je zal verafschuwen. Dat ik je zal haten. Dat ik helemaal zal vergeten wie je was. Dat mijn trots voor jou omslaat in afkeer.
Het zou makkelijker zijn voor mij om hier weg te gaan. Ik heb het al moeilijk genoeg met mezelf. Ik zou kunnen weglopen van de duistere sfeer. Jouw leegte deprimeert me meer dan wat dan ook. Of misschien is dat gewoon omdat je het zelf niet ziet. Je bent niet meer in staat om nog te houden van. Je hebt je plaats ingenomen als slachtoffer. Maar slachtoffer van wie? Slachtoffer van jezelf. Begrijp dat controle iets subjectief is. Je kan niet blijven controle hebben over alles. Onmogelijk, onmenselijk gewoon. En het is juist doordat je dat vergeet, dat je géén enkele vorm van controle meer hebt.
We doen echt ons best, eerlijk waar. We zijn niet zo slecht zoals jij laat uitschijnen Integendeel. En ja ik weet dat je het beste voorhebt voor ons allemaal, Maar daarmee hou je ons niet bij elkaar. Soms is er meer nodig. Hoe lang hou je het nog vol? En ik? En derest?
Je bent de goede weg op aan het gaan, toch als het de bedoeling is om het verleden,heden én toekomst te laten verdwijnen in een zwarte mist van leegte.
Het moment komt eraan, dat ik niet meer kan zeggen dat ik je mis hoe je was. Omdat dát beeld stilaan onomkeerbaar wordt gewist.
