Over mijzelf
Ik ben Tine Wouters
Ik ben een vrouw en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Student Sociaal Werk.
Ik ben geboren op 23/05/1989 en ben nu dus 34 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: De geneugten des levens .
Lees mij als u wilt te weten komen wie ik ben.
Inhoud blog
  • Nieuwe Blog!
  • Borderline is...
  • half dood
  • Alles loopt fout
  • Borderline Personality Disorder - Information for the family
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Mijn Dagboek
    Chaos,leven,dood,hersenspinsels
    03-04-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Korte bedenking

    Dat is wat je nog bent.
    Een klein groen poppetje, gehuisves onder "Andere Contactpersonen"
    Geen idee waar je anders zou horen..

    Onder de groep "vrienden" kan ik je echt niet classificeren,
    vrienden weten dingen van elkaar..
    wat hun lievelingsmuziek is, hun intresses,dromen & geheimen...

    Jij weet enkel welke kleur mijn huid heeft,
     onder een twijfelende opkomende zon.

    03-04-2008 om 11:34 geschreven door Tine  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    31-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gedicht

    Vederlicht is ze,
    Het leven heeft haar leeggezogen.

    Haar huid, satijnzacht,
    verbergt haar aders niet,
    volgelopen met de pijn van het zijn.

    Is ze?
    Is geweest,
    ze was?

    Haar inktzwarte haren,
    spelen met de wind.
    Maken een luchttekening,
    boven de waterval waar zij rust hoopt te vinden.

    Haar ogen tranen de helderste tranen,
    die het wateroppervlak kussen eens ze stranden.
    Aan het meer der krankzinnigheid.

    Ze kust de grond onder haar voeten.
    Afscheid hoort niet pijn te doen.
    Ze zet en stap vooruit
    en laat haar longen volstromen met

    het water dat  ons het leven schonk.

    ©Tine



    31-03-2008 om 18:52 geschreven door Tine  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    23-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Of hoe muziek, mijn gedachten beschrijft.


    Iedereen kent het wel,
    Je hoort een liedje en *bang* daar sta je dan aan de grond genageld, alsof ze elk beetje beweegbaarheid uit je lijf hebben geklopt.
    De woorden dringen door, en je proeft de roestige bloedsmaak in je keel.
    Zo hard je best aan het doen om niet te gaan janken.
    (Janken is voor kleine meisjes, zei mijn broer altijd)

    Muziek... Het raakt iedereen wel, elk op zijn tijd.
    De kleinste boreling tot de oudste man.
    Elk kan het ons treffen, kalm maken, ons wankel slagen met zijn tonen der herinnering of herkenning,
    ontroeren door zijn eenvoud.

    Hoeveel pracht-liedjes die ik niet meer beluisteren kan, gewoon omdat de herinnering aan één of andere gebeurtenis
    mij te veel zou worden. (of dat denk ik dan toch)
    Jammer, maar ik wil er niet meer voor vluchten.
    Soms is het goed te beseffen dat pijn niet helemaal over kan zijn.
    Soms mag het gewoon, je eens zalig wentelen in zelfmedelijden.
    Soms mag je eens flirten met het duister, zolang je maar een kaars achterwege houdt.
    Je weet maar nooit, wanneer het zijn poorten sluit, en dat je als een rat in de val zit.
    In de hel van de levenden.
    Depressie.

    Om nu terug te komen bij het gene waarover ik het had. (ik ben zo chaotisch, dat het me niet eens lukt bij het zelfde onderwerp te blijven, lang leven mijn eigen gedachtenpatroon, lang leven ADD, borderline, of met wat het ook te maken mag hebben)
    Eigenlijk was ik niet van plan om hier songteksten te gaan plaatsen.
    Ik wou echt niet dat het hier op één of andere songtekstensite zou beginnen lijken, maar soms beschrijven die teksten beter wat ik voel, dan dat ik ooit zou kunnen neerschrijven.

    So Here We Go!


    Evanescence - Field Of Innocence
    (http://www.youtube.com/watch?v=mCTlWbuYLPM&feature=related Ü (beluister het hier) )

    I still remember the world
    From the eyes of a child
    Slowly those feelings
    Were clouded by what I know now

    Where has my heart gone
    An uneven trade for the real world
    Oh I... I want to go back to
    Believing in everything and knowing nothing at all

    I still remember the sun
    Always warm on my back
    Somehow it seems colder now

    Where has my heart gone
    Trapped in the eyes of a stranger
    Oh I... I want to go back to
    Believing in everything


    Iesu, Rex admirabilis
    Et triumphator nobilis,
    Dulcedo ineffabilis,
    Totus desiderabilis.

    Where has my heart gone
    An uneven trade for the real world
    Oh I... I want to go back to
    Believing in everything
    Oh, Where

    Where has my heart gone
    Trapped in the eyes of a stranger
    Oh I... I want to go back to
    Believing in everything


    I still remember



    23-03-2008 om 19:58 geschreven door Tine  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    22-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.(droom)Leven
    Ik vraag me af waarom ik mezelf niet als gelukkig kan beschouwen.
    Het is weer zo'n dag, van niets doen, buiten eten en liggen, sudoku's maken en muziek beluisteren.
    (check zeker eens escape the nest van the editors)

    Waarom maak ik het besluit, dat ik het leven niet waardevol vind?
    Waarom vind ik dat mijn leven, het niet waard is te leven?
    Aan wat spiegel ik mijn leven om daaruit te besluiten dat mijn leven niets is?

    Is het de media?

    De media en zijn Amerikaanse Teen-Movies, vol met intriges en woelige liefdesperikelen,
    doen alleszinds niet goed aan mijn beeld over mijn "o zo spannend" leven. (merk het sarcasme, of laten we liever
    het woord cynisme in de mond nemen, want het doet op zijn minst gezegd pijn.)

    Ik ben iemand, die altijd rotsvast mijn mening uit als het gaat over de invloed van de media,
    ik geloof(de) er niets van dat de media op een of andere manier een invloed zou kunnen hebben op ons, en laat staan,mijn leven.
    TV is TV dacht ik altijd, zo ben ik opgevoed.
    TV is geen real-life, en de zogezegde reality-tv is ondanks het niet "gespeeld is volgens een verhaallijn" NIET het leven van de doordeweekse mens.
    Geen kat zou er dan naar kijken toch?

    Maar jammer genoeg heb ik (vrees ik) nu moeten besluiten dat deze fantastische, amerikaanse tienerfilmpjes en series
    effectief invloed hebben op mijn beeld van het ideale leven.
    Het droombeeld kruipt onbewust via mijn ogen door naar mijn hersenen,
    als een bloedzuiger die zich vastgrijpt en nooit nog zal lossen.
    Het is méér als een gewoon hersenspinsel aangezien ik er echtbestaande beelden aan kan koppelen.
    En dat, dat maakt het juist zo enorm beangstigend...

    Is het daarmee dat ik niet tevreden kan zijn met wat ik heb?
    Omdat alles wat de TV-figuren in hun TV-levens meemaken zoveel intenser lijkt?
    Zelf de meest felle zon schijnt er warmer, de zwoelste zomeravond lijkt nog zwoeler.
    En de knapste bink lijkt al helemaal onweerstaanbaar.

    Ik voel me zwak en dóm. Zou het kunnen?
    Zou het echt kunnen dat ik me veel te hard spiegel,
    niet aan mensen en hun levens, maar aan fake-levens.
    Zou het kunnen, dat dit virus van deze eeuw me helemaal in zijn macht heeft?


    One Tree Hill

    22-03-2008 om 18:43 geschreven door Tine  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    08-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bulgaria's Abandoned Children
    Vandaag heb ik besloten dat ik het moest zien...
    De documentaire van "Bulgaria's Abandoned Children".

    Mijn hart brak. Chaos en woede overheerste in mijn hoofd.

    Dit kan toch niet?
    Dit mag toch niet?
    Wat kan ik nu doen?
    Wat kan ik nu doen om dit te voorkomen, om te helpen?

    Alle beetjes helpen, da's een feit.
    Maar geld verandert de mentaliteit niet van vele mensen.
    Hoe kan het waar zijn?
    Hoe kan een mens zich zo gedragen?

    Ik vraag mij af wat het ergste is,
    een moordenaar die met een kogel in een 10de van een seconde een mens vanhet leven beroofd.
    Of het jarenlang mishandelen en verwaarlozen van de meest kwetsbare in onze maatschappij.
    Ze elk uur van de dag een beetje meer laten sterven...

    Kwaad word ik,
    hoe kunnen wij ons, als EU-lid, nog beschaafd noemen?
    Hoe kunnen wij ons zelf nog mens noemen?
    Hoe durven we?


    willen jullie de Nederlandstalige docu ook zien?
    Hij staat in 5 delen op You-Tube

    Bulgaria's Abandoned Children Nederlandstalig part 1
    Bulgaria's Abandoned Children Nederlandstalig part 2
    Bulgaria's Abandoned Children Nederlandstalig part 3
    Bulgaria's Abandoned Children Nederlandstalig part 4
    Bulgaria's Abandoned Children Nederlandstalig part 5

    08-03-2008 om 14:09 geschreven door Tine  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wanneer is graag zien nog liefde?

    Wanneer kan men nog spreken over liefde?
    Kan men nog spreken over graag zien, als pijn en verdriet overheerst?

    Ieder weet dat liefde niet enkel rozengeur en manenschijn is.
    Maar ieder weet ook, dat liefde toch iets moois in zich moet dragen.
    Als ik zo nadenk zou ik niet weten wat het kan zijn.
    Hartkloppingen, angst, doodsangsten zelfs, pijn, bloed en tranen.
    Nachtmerries en veel te mooie dromen.
    Koud.

    Ik wacht op de dag dat mijn hart weer mag kloppen.
    Ik wacht op de dag dat mijn geest weer ontwaakt.
    Ik wil niet meer slapen.
    Ik wil niet meer leven in mijn droomwereld,
    Ik wil weer terug naar de realiteit.

    Maar telkens ik weer  mijn ogen probeer te openen,
    Telkens als de zon weer in mijn ogen priemt,
    Verstar ik.

    Want het is zo veilig in jouw fictieve armen.
    In mijn hoofd, in mijn wereld is alles goed.

    Misschien is het gewoon nog te vroeg
    om te ontwaken?
     

    07-03-2008 om 18:05 geschreven door Tine  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    02-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoever kan liefde gaan?

    Een zwaar gesprek achter de rug.
    God ik hou zo veel van hem.
    Maar hoe ver kan liefde gaan?
    Dat ik hem aanspoor voor zijn relatie te vechten.

    Is het allemaal nog wel menselijk?
    Is het allemaal nog wel te dragen?

    Draai ik nu door als ik het meen,
    dat hij moet vasthouden wat hij heeft?
    Dat hij niets moet laten gaan?

    Is het een vorm van zelfpijniging?
    of wil ik,
    nu dat ik mij heb weten sussen met het idee dat hij nooit van mij zou zijn
    niet weer helemaal doorslaan?


    02-03-2008 om 14:25 geschreven door Tine  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    23-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wie ben ik?
    1. De persoon probeert verwoed werkelijke of ingebeelde verlating te voorkomen. (In dit verband wordt het suïcidale of automutilerende gedrag van criterium 5 niet meegerekend.)
    2. De persoon vertoont een patroon van instabiele en intense persoonlijke relaties, waarbij idealisatie en minachting elkaar afwisselen.
    3. De persoon heeft een identiteitsprobleem: een aanhoudend sterk instabiel zelfbeeld of een sterk negatieve eigenwaarde.
    4. De persoon is impulsief op minimaal twee terreinen die mogelijk zelfbeschadigend zijn (bijvoorbeeld met geld smijten, seks, drugs- of alcoholmisbruik, gevaarlijk rijden, te veel of te weinig eten). (In dit verband wordt het suïcidale of automutilerende gedrag van criterium 5 niet meegerekend.)
    5. De persoon vertoont regelmatig suïcidaal of automutilerend gedrag of dreigt hiermee.
    6. De persoon is affectief instabiel door wisselende stemmingen (bijvoorbeeld intense episoden van woede, irritatie of stress, die meestal enkele uren duren en zelden langer dan een paar dagen).
    7. De persoon heeft chronische gevoelens van leegheid.
    8. De persoon heeft intense woedeaanvallen of problemen om de woede te beheersen (bijvoorbeeld regelmatige driftbuien, aanhoudende woede of herhaaldelijke vechtpartijen).
    9. De persoon heeft door stress veroorzaakte paranoïde ideeën of ernstige dissociatieve verschijnselen.

    23-02-2008 om 17:46 geschreven door Tine  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    21-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tijd voor een beetje poëzie

    Kreupel staat ze recht,
    haar handen met bloed besmeurd.
    Wie zal haar redden,
    als ze dreigt te verdrinken in weemoed?

    Trillend gaapt ze,
    naar haar verlaten leven.
    Kom terug snikt ze,

    maar geen reactie klinkt weer,
    Enkel een echo van haar noodkreet,
    bonkend tegen de wanden
    van haar zwart geblakerde ziel

    ©Tine


    21-02-2008 om 18:17 geschreven door Tine  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    20-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eerste log
    Hier zijn we dan,
    Na lang nadenken toch maar de knoop doorgehakt om een écht persoonlijk dagboek bij te houden via een weblog.
    Niet dat dit mijn eerste weblog is, helemaal niet zelfs, maar ik had nog niets dat echt helemaal dient als dagboek.
    Dus bij deze is dit probleem ook weer de wereld uitgeholpen...
    Tine heeft een online dagboek en dankt alle bezoekers voor hun eventuele interesse!
    Aangezien dit toch een openbare plaats is, voel ik mij verplicht mezelf kort voor te stellen...
    SO HERE WE GO

    Tine is de naam, en met mijn 18 lentes maak ik de buurt rondom en in Mechelen ietwat onveilig.
    Is het niet met mijn kritisch oog, dan is het wel met mijn soms brute woorden en mijn iet-wat pessimistische aanleg.

    Niet dat ik zo'n zuur typisch pubermeisje ben (die periode ben ik voor een groot deel door denk ik)
    Maar ik ben gewoon een ongelooflijk kritisch persoon.
    Uit bescherming tegen mijn onderliggende naïviteit, of gewoon omdat ik niet altijd alles even goed begrijp,
    of wíl begrijpen.

    Ik ben geen enkele dag dezelfde persoon, ik leef mijn leven met een grote beschermende muur om me heen,
    bescherming,bescherming...
    Het leven heeft mij al wankel geslagen en ik zal er alles voor doen om te voorkomen dat het leven me doodt.
    Mensen die mij niet kennen zien me vaak als iemand die op haar strepen staat, iemand die erg brut/agressief kan zijn,
    iemand (ge)hard, sociaal, geliefd en populair  maar toch afstandelijk een beetje mysterieus.

    Mensen die mij kennen weten wel beter, al wordt die groep steeds meer en meer beperkter.
    Misschien omdat ik momenteel zelf weer even twijfel oover wie ik juist ben. Wat ik juist wil.
    1 ding staat vast, ik hou van alles en iedereen dat ademt (al zou je dat niet altijd denken)
    Mijn liefde voor anderen en alles wat leeft verstikt me, maakt me bang en gesloten.

    Want hoe meer er nauw aan het hart ligt, hoe meer het je kan kwetsen.
    En dat wil ik niet meer, gekwetst worden. Maar ik heb geleerd er vanuit te gaan dat mensen niet feilloos en perfect kunnen zijn.
    Ze hebben allen fouten, net zoals ik er heb. En woorden zijn slechts woorden.
    Voor de rest hou ik van schrijven. God ik kan me geen leven voorstellen zonder pen en papier.
    Soms vloeien de verhalen, gedichten, citaten uit mijn pen alsof er iets bovennatuurlijks de bovenhand neemt.
    Maar soms komt er niets, geen woord. Is mijn pen zo leeg als mijn hoofd, mijn hart, mijn ziel.
    Ik lijk hard maar ben soft.
    Ik lijk stoer maar ik besterf het zo vaak van angst.

    De dood fascineert me even hard als het leven.
    Maar eveneens besterf ik het van de schrik als ik nog maar aan doodgaan denk.
    Alleen nog maar het gedacht dat het iets is dat ik ooit sowieso ga moeten doen.
    Iets dat vast staat, iets dat ik niet kan ontlopen. Zelf iets dat IK niet kan ontlopen...
    (ik ben namelijk specialist in alles ontlopen)

    Nuja, genoeg gezevert.
    En kom gerust nog een keertje terug.
    Lees mijn geleefde dagen door, mijn toekomstdromen, mijn angsten en mijn fantasie...

    een goede avond nog,

     

    20-02-2008 om 19:44 geschreven door Tine  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)


    Archief per week
  • 21/12-27/12 2009
  • 16/11-22/11 2009
  • 09/11-15/11 2009
  • 02/11-08/11 2009
  • 22/06-28/06 2009
  • 11/05-17/05 2009
  • 09/03-15/03 2009
  • 02/03-08/03 2009
  • 02/02-08/02 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 15/12-21/12 2008
  • 08/12-14/12 2008
  • 01/12-07/12 2008
  • 08/09-14/09 2008
  • 07/07-13/07 2008
  • 02/06-08/06 2008
  • 12/05-18/05 2008
  • 05/05-11/05 2008
  • 28/04-04/05 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 07/04-13/04 2008
  • 31/03-06/04 2008
  • 17/03-23/03 2008
  • 03/03-09/03 2008
  • 25/02-02/03 2008
  • 18/02-24/02 2008

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !

    Gastenboek
  • sterkte
  • hertenman
  • hey
  • Leuke blog
  • hallo

    Laat hier jouw bedenkingen achter


    Willekeurig Bloggen.be Blogs
    domeinen
    www.bloggen.be/domeine

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs