Na mijn diplomering ben ik dus vast op de interne afdeling gaan werken. Al vrij snel kwam het afdelingshoofd naar mij om te vragen of ik mij wilde specialiseren in Diabetes Mellitus. Maar ik had al te kennen gegeven dat ik liever oncologie wilde doen. Na veel aandringen en niemand anders die de opleiding wilde volgen, ben ik uiteindelijk in januari 1987 de allereerste opleiding gaan volgen. Ik had geen enkel idee wat nu een diabetesverpleegkundige was. Kon mij niet voorstellen dat ik hier iets mee kon, maar het leek mijn wel nuttig om daarover meer te weten. In de opleiding kreeg je daar niet zo veel over. Na 4 maanden was ik dus diabetesverpleegkundige en had in de stage heel veel geleerd in ziekenhuizen waar er al zo'n pleeg bestond. Totaal verdwaasd hoe patiënten in andere ziekenhuizen werden behandeld ten opzicht van het ziekenhuis waar ik toen werkte. Toen is bij mij het vuur aangewakkerd om hier iets mee te gaan doen. Eigenlijk is het een passie geworden.
Ik ben toen in de jaren daarna steeds minder op de afdeling gaan werken en steeds meer poliklinisch. Heb in mijn eentje een diabetespoli opgebouwd en dat liep eigenlijk heel goed.
Dit was mijn vak!!!!! Ik heb dit uiteindelijk 21 jaar gedaan met heel veel overtuiging en mag best van mezelf zeggen (zonder een dikke nek te krijgen) dat ik daar goed in was.
De jaren gingen verder en ook in het getrouwde leven was het eigenlijk allemaal hetzelfde. De nodige ups en downs. Een sleur! De regelmatige uitstapjes naar de schoonfamilie waren nooit tof. Of het nu was dat ze als Limburgers mij niet echt accepteerden? Ik weet het niet..... er bleef altijd een afstand tussen hen en mij. We zijn eigenlijk nooit close geweest.
Ik ging in die tijd steeds vaker na het werk naar een homofilm kijken in een sekswinkel op de Haagdijk in Breda, niet voor de seks maar om een film te zien. Mijn gevoel voor mannen werd eigenlijk steeds heviger. Iets wat ik vanaf mijn 14de al wist maar nooit aan durfde toe te geven en het lef niet had om daar voor uit te komen.
Ik was een grote fan van George Michael. In die periode is er een liedje uitgekomen waar ik helemaal mee kon wegdromen. Dat liedje gaf mij een "heimwee-gevoel" naar wat ik eigenlijk wilde met mijn gevoelens, naar wat ik miste. Soms trok ik mij terug op de slaapkamer om te huilen. Ik voelde mij soms heel ongelukkig.
Vanaf het begin van het trouwen gingen we altijd op vakantie met vrienden Annet en Kees. We zijn in die jaren naar Joegoeslavië, Tunesië en Italië geweest. Elke woensdagavond hadden Kees en ik een scrabble-avond. Daar keek ik altijd erg naar uit. De enige avond met ontspanning. we speelden voor geld en van dat geld gingen we weer eens met zijn allen op vakantie of eten.
In 1989-1990 begon een beetje de kinderwens naar boven te komen. Ik heb echter altijd een grote kinderwens gehad, ook al voelde ik mij homoseksueel. Ik heb daar niet voor gekozen om de leegte in het huwelijk mee op te vullen, maar dat was een hele bewuste en serene keuze.
Het lukte echter niet en trokken beide naar de gynaecoloog. Zij was eigenlijk wat "mannelijk" (geen/weinig borsten, snor, harige armen en benen etc.) en waarschijnlijk dat het door een tekort aan hormonen zou komen. Ze kreeg dus hormonen toegediend wat al snel leidde tot een zwangerschap..... en verrassend een tweeling!!! Alles leek zich nu te focussen op de zwangerschap dacht er niet meer dagelijks aan dat ik andersgeaard was.
De periodiek lastige Ina werd nu een regelmatig lastige Ina. Ik weet nog een keer dat zij kwaad was op mij (wanneer niet....) en dagen niet tegen mij heeft gesproken. Echt een lastig portret was dat. Het zal wel aan de hormonen gelegen hebben om het toch maar een oorzaak te geven.
Alles werd in orde gebracht om de baby's te verwelkomen.

02-04-2009 om 00:00 geschreven door attepatat