Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
Persoonlijke blog van Ad van Gurp
Mijn leven
02-11-2008
Pius XII MAVO te Oudenbosch
Mijn zus ging met mij mee naar de school om de boeken, het lesrooster te halen en een aantal schriften en pennen te kopen. De eerste klas van de MAVO ging eigenlijk wel redelijk. Meester Verraas was onze klasleraar en gaf aardrijkskunde. Was was dat een saaie man voor een saai vak. In deze klas gebeurde er niet zo veel. Ik had geen vriendjes hier. De tweede klas kreeg ik Meester Struys. Dat was een jonge man die vaak heel etterig overkwam, maar op de een of andere manier kon ik daar toch wel goed mee om. Ik had nu ook meester Stoop voor wiskunde. Dat was een vreselijke vent zeg! Nu was wiskunde toch al niet mijn vak, en met hem was het helemaal een ramp. Mijn kleine beetje zelfvertrouwen ging door hem helemaal weg. Regelmatig werd ik geplaagd door hem omdat ik er weer eens niets van begreep. Op die school was er een non als hoofd. Zr. Machtildis, een lieveke van een non. als ik ooit eens straf had, dan kreeg ik altijd een koekje en limonade van haar. Ze was altijd vriendelijk. dat kon je niet zeggen van andere nonnen. Zr. .........., haar naam ben ik even vergeten was een echte kreng. Raar dat ik haar naam kwijt ben, want ik zou gezworen hebben dat ik haar nooit van mijn leven zou vergeten. Later is ze uit de congregatie gegaan en is ze getrouwd met de vader van een klasgenoot van mij. Die juf gaf natuurkunde.... ook geen gemakkelijk vak... pffff. Maar er waren er twee of drie die ik heel graag mocht. Juffr. van Gils (handenarbeid) en Meester Venhuizen (Frans) en Juffr. Descher (geschiedenis). Dat tweede jaar was geen succes. Ik bleef zitten. Had volgens mij voor alles een onvoldoende. Het jaar daarop leerde ik mijn vriend kennen: René. Dat was een hele toffe jongen. Hij had al een vriendinnetje waar hij later ook mee getrouwd is. Wij gingen in dat jaar naar London en dat was geweldig. We sliepen op dezelfde kamer. We hebben daar een geweldige tijd gehad. %%%FOTO1%%% René was een jongen met een ziekte waardoor hij geen afweer had. Dat was erfelijk bepaald. Hij was dan ook regelmatig ziek en moest vaak naar het ziekenhuis. Ik kwam ook regelmatig bij hem thuis. Zijn ouders waren hele vriendelijke mensen en ik was altijd welkom daar. In dat jaar begon ik mezelf ervan bewust te worden dat ik vaker naar de jongens zat te kijken dan naar de meisjes. Wilde daar verder nooit over praten en deed daar ook niks mee. Dat was mijn geheim en niemand mocht dat ooit weten. Zoals ik al eerder vertelde was ik een bleu manneke en een softie. Ik werd hier op school toch niet gepest. In dat jaar zijn René en ik in de redactie van de schoolkrant gegaan. We hadden toen veel te maken met meester Struys. In die tijd ben ik hem goed leren kennen en we zijn zelfs een paar keer bij hem thuis geweest. Hij was nu echt een toffe vent. Je kon er goed mee babbelen en de samenwerking om de schoolkrant te maken was heel goed. Ik maakte ook kruiswoordraadsels voor de schoolkrant.
In dat jaar ben ik gestopt met misdienaar te zijn. In Hoeven deed ik regelmatig de mis dienen op zondag. Er was een kapelaan waar ik goed mee overweg kon. Voor sommige godsdienstlessen had ik wel eens informatie nodig en dan ging ik 's avonds naar hem om dat te vragen. De allerlaatste keer dat ik daar kwam voelde ik me wel wat ongemakkelijk, want hij kwam heel dicht bij mij en streelde mij over de binnenkant van mijn benen. Ik heb me toen gehaast om daar weg te gaan. Met een kloppend hart kwam ik thuis. Ik heb daar in mijn jeugd nooit over gesproken. Thuis hielp ik vaak mee met het verzorgen van de dieren. Maar ook met de slacht. Als de hanen goed waren moesten ze geslacht worden. Ik hing de dode hanen op en vilde hen. Mijn vader deed altijd de ingewanden (bang dat er iets kostbaars werd weggegooid). Mijn moeder stond dan dagelijks aan de wasbak om die hanen schoon te maken. We hadden ook een grote akker om zelf groenten te verbouwen. Alles wat we aten kwam vers van het land. Ik herinner me in de zomermaanden de dagelijkse pel van erwten en tuinbonen. In de grote vakantie zaten we bijna dagelijks met de hele familie te pellen. En mijn moeder ging dat daarna allemaal koken en invriezen. Vaak kwamen er ooms en tantes en vrienden op bezoek en kregen altijd wel een portie mee. Wat waren mijn ouders toch fantastische mensen.
Ahhhhhhhh.... Zr. Clementine heette die vreselijke non. Later toen ze getrouwd was is ze veel vriendelijker geworden. De tweede klas ging verder vlotjes door. Op naar de derde!! In dat jaar begon ik liefdesbriefjes te schrijven aan een meisje in de klas. Diny heette ze. En al die briefjes verstopte ik onder de venstertegel van het raam in mijn slaapkamer, die los zat. Niemand wist waar ze lagen. Ik was verliefd op een meisje... maar bleef toch wat op afstand. Ik was er niet close mee. De derde klas weet ik niet meer zo goed. Wat me wel goed bij is gebleven is dat het broertje van Diny met een ongeval om het leven is gekomen. Ik kreeg het vak scheikunde erbij en daar bleek ik een kei in te zijn. Gelukkig had ik frans en wiskunde laten vallen. Dat was een enorme opluchting. Had ik gelukkig die Meester Stoop niet meer. Engels kreeg ik van een Juffr. Smith. Een warrige tante die er volgens mij zelf helemaal niets van begreep. De vierde klas was het examenjaar. Heel het jaar had ik goed gewerkt. Had voor mijn schoolonderzoeken wel redelijke punten, maar voor scheikunde had ik een 9 gemiddeld. Met het eindexamen haalde ik een 2 en had daardoor een schamele 5.5 op mijn eindrapport. Dat viel wel even tegen zeg! Na mijn diploma zijn René en ik ieder zijn eigen kant op gegaan. Hij ging naar de HAVO en later naar de lerarenopleiding en ik wilde de verpleging in.
In de zomervakantie die daarop volgde had ik een afspraakje met Diny. Ze ging in Zegge naar een disco-avond en ik ging met mijn brommer daar naar toe. Mijn vader en moeder waren trots dat hun zoon een afspraakje had met een meisje. Al met al vond ik het allemaal heel benauwd die avond, want ze hing echt aan mijn ljif. Probeerde mij te zoenen en oeffffff daar was ik niet aan toe. Ik ben toen ook maar snel naar huis gegaan. Verder daarna nooit geen contact meer gehad met Diny........
