Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
Persoonlijke blog van Ad van Gurp
Mijn leven
09-12-2008
De Hervormde Stichting Crabbehoff
Na de Mavo ben ik gaan solliciteren in diverse ziekenhuizen. Nergens werd ik aangenomen, omdat men de toelatingseis had opgeschroefd van MAVO naar HAVO. Daar stond ik dan met al mijn wensen om de verpleging in te gaan. Om toch maar iets om handen te hebben ben ik gaan werken in de C-1000 supermarkt in Etten-Leur. Tof was het daar niet. Die eigenaren waren vreemde snoeshanen die altijd op mij aan het vitten waren. Of ik nu goed mijn best deed of niet, altijd hadden ze iets op te merken. Na 2 maanden ben ik dan ook ontslagen. Hevig gefrustreerd daaronder, maar op het arbeidsbureau konden ze mij geruststellen. Ze deden dat telkens na 2 maanden proeftijd. Zo konden ze de premie krijgen bij elke nieuwe werknemer. Slim bekeken, maar uiteindelijk liep dat niet zo goed af voor mij. %%%foto1%%% Een nicht van mij (Carla) werkte in een verpleeghuis Crabbehoff in Dordrecht en had mij aangeraden om daar eens te proberen. Dus ik mijn sollicitatie gestuurd en BINGO.... ik mocht de opleiding in februari 1979 tot ziekenverzorger gaan doen in de Hervormde Stichting Crabbehoff. Ik had verder geen vervoer, daarom moest ik intern gaan wonen. Er was een "verpleegstersflat" waar ik een kamer kon huren. De jongens apart van de meisjes, want dat was allemaal nog niet zo gewoon. Er was een huiskamer waar je 's avonds naar toe kon gaan om televisie te kijken of een spelletje te doen. Er waren gastvrouwen die dan de gehele avond daar waren om alles in goede banen te leiden. Een van die gastvrouwen was een vreselijke tang! Zij controleerde heel vaak de kamers in het geniep. In dat verpleeghuis het ik veel mensen leren kennen en het was daar heel tof!. Ik had een leuke groep waar ik mee omging. Namen die mij binnen schieten zijn: Ben, Riet, Ad, Greta, Elly, Lydia, Zr. Minck, Zr. de Wilde, Mevr. Brasker. Die laatste was de directrice van het verpleeghuis. Een hele aardige mevrouw, maar soms erg streng. Ik weet nog dat ik de Panorama en de Nieuwe Revu had gekocht. Die gastvrouw had dat gevonden op mijn kamer en ik moest de dag daarna meteen op het matje komen bij Brasker. Ze vertelde dat ze erg teleurgesteld was in mij en geshockeerd omdat ik die tijdschriften op mijn kamer had. Dat was verboden leesvoer. Ik mocht toen een week lang niet uit gaan. Toch was het een hele fijne tijd daar... Na een jaar ben ik samen met Ben en Ad in een huis gaan wonen in de stad. In een wijk die vol zat met Marokkanen en Turken. En die waren schijnbaar niet blij met onze komst. In dat huis hebben we het vreselijk gezellig gehad. Tijdens Nieuwjaar ben ik mijn kunstgebitje verloren. Ik was zo dronken dat ik op een gegeven moment moest overgeven en toen ik terugkwam had ik plotseling mijn plaatje niet meer in mijn mond. Wacht riep Riet naar mij.... ik zal een vork pakken en dn proberen we hetr nog uit de pot te krijgen. Ik liep met mijn dronken kop naar de toilet toe en constateerde dat ik niet had doorgetrokken. Dus was mijn reactie: doortrekken!!!!! En weg was mijn gebitje. De volgende dag moesten we allemaal werken. Maar was nog zo zat als een orgel. Ik heb een patiënt gewassen en ben in zijn be gekropen.
In het jaar daarop (1980) ben ik samen met Ben naar Rhodos gewest op vakantie. Mijn eerste vakantie!! wehadden een 3 sterren hotelletje geboekt wat achteraf ver van Rhodos stad gelegen was. We kwamen daar aan en er bleek een overboeking te zijn. We zeiden al tegen elkaar: dat moest moet ons weer overkomen!!! Maar in plaats van dat miezerige hotelletje kregen we een superdeluxe Hotel vlakbij de stad en pal aan het strand. Zonder bijbetaling hebben we daar een week verbleven.
Ben was een jongen van indonesische afkomst en was al erg donker van zichzelf, maar wilde toch persé gaan zonnen om nog donkerder te worden. Hier in Rhodos heb ik toch wel een ervaring meegemaakt met Ben. We hadden een kamer met 2 eenpersoonsbedden en zo gingen we 's avonds na het stappen slapen. Na een half uurtje kwam Ben bij mij in bed liggen en begon mij te strelen. Ik bleef eigenlijk ongeroerd liggen, wilde heel graag maar durfde helemaal niet. Mijn God, wat wilde ik graag!!! Iets in mij hield mij tegen. Angst voor het onbekende? Angst om voor mijn ware identiteit uit te komen? Angst hoe mijn vader en moeder erop zouden reageren? Angst voor mijn omgeving in mijn dorp Hoeven? Ik denk zelf van een combinatie van al die factoren. Toen we weer thuis waren lagen we 's nachts weer in hetzelfde bed. En weer die seksuele spanning tussen ons. Als ik toen had doorgezet, was mijn leven totaal anders gelopen. In plaats daarvan ging ik een weddenschap aan voor een pakje sigaretten wie het eerste verkering zou hebben met een meisje? Ik had al iemand in gedachten die een oogje op mij had. Ina was haar naam. En ja hoor.... binnen een week had ik een date met haar. We ging naar de film Caligula..... Ina lag de hele tijd te slapen en ik had de tijd van mijn leven. Die avond gaven we elkaar de eerste kus. In december 1980 begon ik ziek te worden. Veel pijn in mijn buik.... overgeven. Een aantal onderzoeken volgenden en al gauw bleek dat ik galstenen had. Nog nooit gezien bij een jongeman van 20 jaar. Ik ben toen in het Franciscusziekenhuis in Roosendaal geopereerd. Ina kwam daar ook op bezoek en ik weet nog dat tante Nel haar naar het stastion heeft gebracht om terug te gaan naar Dordrecht. Het jaar daarop ben ik geslaagd voor mijn excamen en kreegi k mijn diploma. In '81 ben ik voor de eerste keer met Ina op bezoek geweest bij haar ouders om kennis te maken. Ik was doodnerveus en ik kwam daar binnen in een chaotisch gezin die allemaal naar elkaar riepen, de ene nog harder dan de andere, maar zonder naar elkaar te luisteren. Vreselijke ervaring was dat. Toen we 's middags ging eten, viel iedereen na het bidden op het eten af, en echt aanvallen hé!!!! Er was geen vlees meer over toen ik uiteindelijk aan de beurt was. Sorry was het antwoord, je moet er hier altijd snel bij zijn anders heb je niks. Ik heb toen alleen wat aardappelen en groente gegeten. Zelf dat smaakte niet. Mijn moeder was een kookkunst op zich, maar wat ik daar at, bah..... Ik probeerde elk volgend bezoek zo vaak mogelijk uit te stellen. En je kon niemand verstaan. Iedereen praatte plat Limburgs en hadden zeker niet de neiging om zich voor mij verstaanbaar te maken. Pffffffffff In februari 1982 moest ik in Militaire Dienst. Dat was toen nog verplicht!.
aan het strand. Zonder bijbetaling hebben we daar een week verbleven.
Ina lag de hele tijd te slapen en ik had de tijd van mijn leven. Die avond gaven we elkaar de eerste kus. 
