Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
Persoonlijke blog van Ad van Gurp
Mijn leven
02-03-2008
De kleuterschool en lagere school
Ik was nogal een verlegen ventje toen ik zo jong was. Ik was eigenlijk geen hoogvlieger op school. Droomde veel en had meer zin in te spelen dan om de lessen te volgen. Zat vaak naar buiten te kijken om te zien wat door allemaal te doen was. Ik weet nog heel goed dat ik door mijn buurmeisje Sjanneke voor het eerst naar de kleuterschool gebracht werd. Ohhh wat was ik verdrietig. Mijn moeder was er niet bij en moest meteen van de juf (volgens mij een nonneke) sloffen aandoen wat ik helemaal niet wou. Maar volgens de verhalen van mijn ouders was ik toch al snel gewend. Ondanks dat ik een verlegen manneke was, kon ik thuis toch nogal mezelf goed uitleven. Want daar was ik een druktemakertje. Ik was de jongste van 3 kinderen. Bovenaan de lijst stond mijn broer Henk en daarna kwam mijn zus Elly. Mijn vader werkte vroeger op het seminarie Bovendonk en thuis had hij nog een klein boerderijtje met 4 koeien en varkens (voor de slacht) en zo'n 9000 kippen die hij opfokte voor de leg. Ik ben nog geboren in het oude huis. Ik ken dat niet, omdat we al snel verhuisden naar het nieuwe huis wat gebouwd werd op het erf. Het enige wat ik daar nog van heb zijn mooie aquarellen van dat oude huis. We hadden een groot erf waar we altijd konden spelen en ravotten met onze vriendjes en vriendinnetjes. We woonden zo'n 300 meter ver van de straat tussen de weilanden en akkers in en vond dat geweldig om daar te wonen. Vooraan aan de straat woonde een oom en tante. Hun kinderen kwamen vaak bij ons spelen. Vooral Petra en Dick kwamen regelmatig. Maar ik natuurlijk ook bij hun. Ik was nogal een pestertje voor mijn zus. Ik deed altijd van die rare dingen, zoals een muizenval in haar bed leggen, of een nestje jonge muizen. Later kwam dat allemaal nog goed! Met mijn broer had ik niet zo'n omgang. Die was bijna nooit thuis, want die zat altijd bij de voetbal. Mijn vader en moeder waren toffe lieve mensen. Die altijd voor iedereen klaarstonden. Waar ik ook veel kwam dat was de beste vriendin van mijn moeder en vader. Tante Riet noemde we haar, ook al was zij geen echte tante. Zo'n lieve vrouw hé!! Ze was getrouwd met Herman en hadden een dochter en een zoon: Marlies en Jef. Daar heb ik veeeeeeeel gelogeerd en gespeeld. Fantastische tijd heb ik daar gehad. Ze hadden een heel oud huis met veel kamertjes. Ik kan me het huis nog precies voorstellen hoe het was. Wat mij altijd opviel was het Mariabeeld met een lichtje erop dat altijd brandde. En de kamer waar opa altijd sliep.
In mijn jonge jaren waren er toch belangrijke personen die mij altijd zijn bijgebleven. Zo genoten we altijd als in de vakanties Tante Jannie en Ome Rinus kwamen. Zij kwamen uit Moerkapelle en verbleven altijd met een kleine caravan met voortentje op het erf. Mijn vader en moeder hadden die leren kennen van veel vroeger toen Ome Karel in Zuid Holland werkte. Deze twee mensen waren geen echte oom en tante, maar dat waren de liefste mensen die je maar kon bedenken. Daar hebben we heel veel mooie jaren mee gehad. En heeeeeel veeeel gelachen!!! Later kwamen ook hun kinderen Wil en Han met hun gezinnen op vakantie. Geweldige tijd toen! Een ander persoon was tante Nelly. Ook weer geen echte tante! Mijn vader en moeder hadden haar opgevangen en onderdak gegeven tijdens de watersnoodramp in 1953. Daarna is zij elk jaar bij ons op vakantie gekomen. Ze kwam uit Vlissingen en was een pittige tante. Geen gemakkelijke en we waren dan ook altijd weer blij (zeker mijn vader) dat ze weer vertrok. Met haar zaten we altijd voor de kachel liedjes te zingen.
Op de lage school (de St. Bernardusschool) kwam ik eerst bij Juffr. Annie in de klas. (zie foto)Dat was een pittige tante die goed de orde erin kon houden. Maar toch was dat mijn lievelingsjuff. Ik was daar stiekem een beetje verliefd op. Ik weet nog goed dat ik op een middag ziek was en mijn vinger omhoog stak omdat ik moest overgeven. Ik moest naar vorige komen en voordat ik iets kon zeggen spoog ik alles eruit over de grond en haar boekentas. In de vijfde klas had ik een leraar.... een hele speciale man. Daar kon ik het ook goed mee vinden. Ben die later in mijn leven nog eens tegengekomen op een plaats waar ik dat niet verwachtte. Zo ben ik eigenljik de lagere school een beetje doorgesukkeld. Een keertje blijven zitten, maar puur alleen omdat ik veel liever buiten speelde dan in die boeken te neuzen. Ik was vaak het mikpunt van pesterijen. was eigenlijk een beetje een "watje", een huilebalkje. Ik had weinig vriendjes (zeg maar geen) op de lagere school. Beetje een eenling omdat ik zo vaak gepest werd. Wat was ik uiteindelijk blij dat ik van de lagere school af ging. Ik ben daar nooit meer naar toe geweest. Ja, later wel toen mijn kinderen op diezelfde school zaten. En blij dat ik juffr. Annie weer zag. Ik mocht nu naar de MAVO. Koos natuurlijk een heel andere school uit dan waar feitelijk iedereen naar toe ging. De hellemonds MAVO was een school voor wat stoerdere kinderen en de Pius XII MAVO was eigenlijk eerst een meidenschool geweest. Voelde me denk ik beter om die rotjongens van de lagere school niet meer te ontmoeten. Mijn zus zat ook op de Pius XII (zij vertrok daar toen ik kwam).
Op 2 februari 1960 zag ik het daglicht, zo rond de klok van 13.00uur als zoon van Helena Mol (1920) en Cornelis Jacobus van Gurp (1917) en als broer van Henk van Gurp (1955) en Elly van Gurp (1957). Ik was een magere baby die zijn voeding niet goed kon verdragen. Na een periode van aantobben moest ik volgens mijn moeder overschakelen naar zure voeding. Dat hielp mij er weer helemaal bovenop.
