Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Rondvraag / Poll
Bent u zelf ook een minnaar of minnares?
Rondvraag / Poll
Hoelang volg jij deze blog al?
Rondvraag / Poll
Bezoek jij af en toe een sauna met jouw minnaar of minnares?
Dagboek van een minnaar (deel 2)
Wat begon met een onschuldig mailtje, wordt een intense geheime relatie tussen twee gehuwde mensen, een relatie vol passie, sensualiteit, erotiek en seks die het leven van hem maar ook van haar helemaal op zijn kop zet.
31-01-2011
Bang dat Sindy toch zal zwichten?
Vandaag hebben we eindelijk nog eens uitgebreid kunnen babbelen met mekaar zonder dat er iemand in de geburen was. Erik wou vanmorgen opnieuw niet gaan werken maar Sindy heeft hem gedwongen van toch te gaan. Een lezeres van de blog vroeg me gisteren of ik niet bang was dat Sindy misschien toch nog zal zwichten door het feit dat Erik haar nog graag ziet. Nee, daar ben ik niet bang voor. Wat me wel wat zorgen baart is het feit dat Erik nu plots zoveel moeite voor haar doet. Ik denk dat hij gelooft dat er een kans bestaat dat hij Sindy terug voor hem kan winnen. Het woord "competitie" is zelfs gevallen, een competitie waarin ik een voorsprong zou hebben. Wat mij betreft is er echter geen competitie en ik denk dat het voor iedereen het beste is dat hij dit zo snel mogelijk beseft en dat dit hem zo snel mogelijk duidelijk gemaakt wordt. Misschien is in dat opzicht een gesprek tussen Erik en mij wel nodig. Voor hem zullen mijn woorden misschien meer ontnuchterend werken dan die van Sindy. Voor haar zal het veel moeilijker zijn om Erik met zijn twee voeten op de grond te zetten omdat ze hem vanzelfsprekend zo weinig mogelijk wil kwetsen. Hij wil me twee dingen zeggen of vragen, heeft Sindy me verteld. Welke weet ik niet.
De laatste uren heb ik me afgevraagd of Sindy het nog wel wil dat ik hier blijf schrijven over haar en Erik. Ze zei echter dat ik mijn gang mocht gaan en dat ze de blog toch niet meer las. Toen ik jaren geleden met deze blog begon, heb ik er wellicht nooit bij stilgestaan dat ooit zou gebeuren wat nu aan het gebeuren is. Ik stel mij nu de vraag, als we dan toch alles aan het opbiechten zijn, wat dan binnenkort met de blog? Gaan we daar ook iets over zeggen of is het voor iedereen het beste dat we daar toch maar over zwijgen? Ondanks de gewichtigheid van de recente gebeurtenissen en de impact ervan op mijn gemoedsgesteldheid, vind ik dat ik het moreel verplicht ben aan alle bloglezers -waarvan er sommige deze blog toch al jaren volgen- van 'ons verhaal' verder te blijven vertellen. Ik vrees er echter voor dat de volgende dagen, weken en maanden wel eens een stuk zwaarder zouden kunnen uitvallen op mentaal vlak dan ik aanvankelijk gedacht had. Daarom wil ik jullie laten weten dat het mogelijk is dat ik er af en toe wel eens voor een paar dagen tussenuit zou kunnen vallen.
In het weekend is alles in een stroomversnelling geraakt. Erik weet ondertussen alles van ons, ook van de seks. Hij had het al die jaren wel vermoed dat we seks hadden maar hij heeft er nooit iets over durven vragen. Lang heb ik Sindy vanmorgen niet gesproken maar lang genoeg om te beseffen dat er al heel veel gepraat is tussen hen. Ik vroeg haar wat er dan allemaal gezegd geweest is maar ze antwoordde dat ze daar een week tijd voor nodig had om dat allemaal te vertellen. Sindy vond het een meevaller dat Erik aanvankelijk relatief rustig gereageerd had. Hij wou me spreken en liefst zo snel mogelijk. Maar toen hij vernam wat wij daarstraks allemaal aan de telefoon hadden gezegd, barstte hij in tranen uit. Hij had schrik dat hij Sindy definitief kwijt was en liet haar weten dat hij haar nog heel graag zag. Hij ging even wandelen, zei hij maar Sindy moest dringend vertrekken naar haar werk. En zij liet hem natuurlijk niet graag achter op deze manier. Zucht ..................
Op vraag van Erik, is Sindy gisteren samen met hem naar een psycholoog geweest. Daar is tersprake gekomen dat ze mij al lang kende en dat ik een goede vriend van haar ben. Ze heeft Erik verteld dat we mekaar kussen maar niet dat we ook seks hebben. Ik begrijp wel dat het voor Sindy zeer moeilijk moet zijn om dat toe te geven en ik begrijp ook dat ze, zolang ze niet de volledige waarheid zegt, de vrede in huis gemakkelijker kan bewaren maar het brengt mij (voorlopig) wel in een heel lastig parket. Erik zou me graag spreken en hij wil ook haar mails en mijn reacties lezen maar ik zou dan moeten doen alsof wij geen seks hebben. Ik zou dus telkens mijn woorden moeten wikken en wegen en verder komedie spelen.
Toen ik vanmorgen dat mailtje van haar kreeg waarin ze begon met mijn echte voornaam te noemen, iets wat ze anders nooit doet, besefte ik pas echt wat mij te wachten stond. Het waren maar een tiental regels maar het duurde minuten eer ik de ganse mail gelezen had. Geen "schatteke", geen "lieveke", geen kusjes, geen lieve woordjes, niks! Ik voelde hoe heel mijn lichaam er negatief op reageerde en ik wist onmiddellijk dat ik hier niet ging kunnen op antwoorden. Ik heb het vroeger, maar nu spreek ik over jaren terug, wel op die manier gedaan maar die tijd is voorbij. Ik kan dat niet meer. Ik wil open kaart spelen nu. Gedaan met de komedie, gedaan met toneel te spelen. Ik wil Sindy gerust de tijd geven maar hoop toch dat ze snel de moed vindt om Erik de volledige waarheid te vertellen.
Lieve schat, begrijp me niet verkeerd hé! Ik ben echt heel blij dat je al zover geraakt bent; Ik zal je blijven steunen en ik ben er zeker van dat we hier uiteindelijk wel uit zullen geraken. Ik zie je graag!
Ik heb haar eindelijk eventjes gesproken aan de telefoon vanmorgen. Ze maakt het goed en daar ben ik heel blij om. Maar wat ze me verteld heeft, had ik totaal niet verwacht. Ik dacht dat ik alle mogelijke scenario's overlopen had maar dit scenario zat er niet tussen. Ik ben er ondersteboven van en ik wil hier eerst eens goed over nadenken alvorens er op de blog iets over te schrijven ...
Sinds gisterenavond heb ik niks meer gehoord van Sindy. Binnen een dik uur zal het 24 uur geleden zijn dat ik haar laatste mailtje ontvangen heb. Ze moest nochtans niet werken vandaag. Op mijn mails reageert ze niet en haar bellen kan ik niet, want ook Erik is thuis. Ik heb er een slecht gevoel bij en denk dat dit geen goed teken is. Gisteren liet ze nog weten dat ik me vandaag moest proberen te ontspannen en wat afleiding moest zoeken om niet de ganse dag aan haar te moeten denken. Ik ben echter al de ganse dag aan het denken hoe het met haar zou zijn en wat er zou kunnen gebeurd zijn bij haar thuis. Wat kan het lang duren als je echt op iets aan het wachten bent! Ppppffffffffffff ......
Mijn handen zijn ijskoud. Mijn darmen liggen overhoop. Voor elk mailtje dat ik nu van Sindy krijg, hou ik mijn hart vast. De bal is aan het rollen gegaan. Misschien is het wel een sneeuwbal. Er is geen weg meer terug. Maar we hebben er 'bewust' voor gekozen en moeten de gevolgen dragen. Het voelt aan als een besmettelijk buikgriepvirus. Bij Sindy worden de eerste symptomen al zichtbaar. Weldra zal het mijn beurt zijn.
"Ik ben bang!" zei Erik haar deze morgend. Maar ook ík ben bang, bang woor wat komen gaat. Hij weet het nog niet van mij. Nog steeds heeft hij de vraag niet gesteld. Vanavond of morgen misschien. Ik besef dat mijn leven er vanaf nu anders gaat uitzien. Niks zal nog hetzelfde zijn zoals vroeger. Maar we hebben er bewust voor gekozen. Hopelijk krijgen we er geen spijt van.
Ik ben er klaar voor. De laatste weken en vooral de laatste dagen is de overtuiging gegroeid dat ik het moet en wil zeggen tegen Els. Het goede moment, in zoverre je van een goed moment kan spreken natuurlijk, dient zich voor mij binnen een twee- a drietal weken aan. Het is eigenlijk nog een kwestie van te wachten op Sindy's 'biecht' omdat zij het toch graag als eerste wil vertellen tegen Erik.
Ik weet niet of Sindy er wel echt klaar voor is. Vanmorgen nog zei ze me dat ze heel de voormiddag met hem alleen was en dat ze zich afvroeg of het nu het goede moment was. Haar maag lag overhoop dus ik denk wel dat ze een poging gaat wagen. Of het gaat lukken is nog een andere zaak want de voorbije dagen en weken heeft ze het al een paar keer geprobeerd maar tevergeefs. Ik besef dat het voor haar aartsmoeilijk moet zijn maar ik hoop met heel mijn hart dat ze er toch spoedig in slaagt van door die zure appel te bijten. Sindy is zich er heel goed van bewust dat ze het niet enkel voor mij moet doen maar in de eerste plaats voor zichzelf. Ze beseft dat ze op deze manier niet verder met Erik door het leven wil en kan gaan en dat ze het hem hoe dan ook vroeg of laat moet vertellen.
Wat er daarna komt, zullen we wel zien. Ik denk dat het belangrijk is dat we het stap voor stap aanpakken en ik ben blij voor mezelf en Sindy dat we eindelijk zover zijn dat we onze relatie willen opbiechten. Veel sterkte lieve schat!
Toen Witse gisterenavond die foto's aan zijn vrouwelijke collega liet zien, heb ik totaal onverwacht een antwoord op een vraag gekregen die me al jaren bezighoudt.
Voor diegenen die niet naar de aflevering gekeken hebben, Witse was stiekem foto's gaan trekken van een onmoeting tussen de man van zijn vrouwelijke collega -die trouwens van de affaire van haar man niks afwist- en diens minnaresje. Op het einde van de aflevering gaf hij haar een envelop met die foto's en ging er als een hazewind met zijn auto vandoor.
Hier thuis onstond een discussie of Witse wel juist gehandeld had met het verraden van die geheime affaire. Ik zei: "Stel dat die vrouw had vermoed dat haar man vreemdging, maar dat ze het niet wilde weten, dan had hij er toch beter over gezwegen." Els vroeg: " Denk je dat, dat ze dat niet willen weten?" Ik antwoordde: "Wees er maar zeker van dat de meesten het niet willen weten."
Ik had het Els de voorbije jaren al zo dikwijls willen vragen, of zij het zou willen weten als ik vreemdging maar ik heb het nooit gedurfd. Tot hiertoe was ik er zo goed als zeker van dat zij wel vermoedens had maar dat ze haar hoofd in het zand stak.
Er kwam gisterenavond eerst geen reactie op mijn laatste woorden. Maar dan, plots, uit het niets en totaal onverwacht, kwam de volgende zin uit haar mond: "Ik zou het wél willen weten als jij een minnares hebt hè!"
Ik wist niet wat ik hoorde! Mijn lichaam verstijfde. Mijn hart klopte in mijn keel. Ik bleef recht voor me uitkijken richting tv toestel. Ik wou me niet verraden door in haar ogen te kijken. Is dit het moment van de waarheid, vroeg ik me af, en is dit wel het goede moment? Bang wachtte ik op de volgende vraag van Els. Even kwam het bij me op van toch nog wat te wachten met eerlijk te antwoorden. Nee, het was niet het goede moment, het was nog een paar maanden te vroeg. En wat zou Sindy ervan vinden? Zij wou zich trouwens als eerste 'outen'. Shit! ... Ik wist niet wat ik moest doen en ik hoe ik moest reageren op Els volgende vraag.
De seconden tikten weg. Ik zapte naar de miss België verkiezing op VTM, probeerde me zo normaal mogelijk te gedragen en deed alsof Els statement: "Ik zou het wel weten als jij een minnares hebt" me koud liet. De seconden werden minuten en er kwam geen tweede vraag van Els. Mijn hart begon terug rustiger te kloppen en mijn lichaam ontspande zich opnieuw. Pppffffff ... was dat even spannend!
Zou ze toch getwijfeld hebben? Of zou ze net als ik vinden dat het gisteren niet het goede moment was? Belangrijk voor mij is dat ik nu eindelijk weet dat ze 'het' toch wil weten. Dit gaat het me zeker vergemakkelijken om haar binnenkort de waarheid te vertellen.
Ze zijn weer voorbij, die eindejaarsdagen! Toch weer een hele opluchting. Ik voel me terug beter in mijn vel en ook Sindy, die de voorbije dagen echt ongelukkig was geweest, straalde opnieuw vandaag. We hebben 2011 ingezet met een spetterende ontmoeting. Als je mekaar zo enkele weken niet in levende lijve gezien hebt dan zijn die eerste aanrakingen toch zo intens hé! Ik kon er maar niet genoeg van krijgen, van haar lippen en van haar tong.
Ik weet niet of ik het al verteld heb maar Sindy heeft een echt lange tong. Gisteren vroeg ik haar op msn of ze haar tong nog eens wou uitsteken. Wanneer ze liet zien hoe ze aan het tipje van haar neus kon likken, werd ik op slag opgewonden. Ik beelde me in hoe het zou voelen, die lange puntige uitgestoken tong te kunnen afzuigen. Toen ik vanmorgen op haar lag, vroeg ik het: "Steek je tong eens uit schat, zover als je kunt, zodat ik ze kan afzuigen." Ik zei eigenlijk "ik wil je tong neuken" maar ik bedoelde "ik wil ze afzuigen" ;-). Ik had het nog nooit gedaan; Vreemd eigenlijk dat ik er nog nooit opgekomen was van het te doen. Sindy stak haar tong uit en ik nam ze in mijn mond en zoog eraan zoals zij aan mijn piemel zuigt. Jongens, wat een geweldig gevoel! Het testosteron gierde door mijn lijf. Na vijf jaar had ze nog steeds niet al haar geheimen prijsgegeven, mijn schatje! Zou het afzuigen van een penis(je) dit gevoel benaderen? Als dat zo is, begrijp ik waarom sommige vrouwen (en mannen) graag pijpen .
Sindy's poesje was kletsnat maar ja, wat wil je, ze was al veertien dagen niet meer klaargekomen. Ik had me voorgenomen van haar een stevige beurt te geven en heb me daaraan ook gehouden. Twee keer heb ik haar al likkend een orgasme bezorgd. Tussendoor hebben we geneukt en de kers op de taart heeft zíj mij gegeven door me te pijpen en te laten klaarkomen in haar mond terwijl ik in soixante-neuf houding op haar lag.
Toen we aanstalten maakten om naar huis te gaan, zag ik plots iets aan haar lip. Ik had haar niet gebeten maar blijkbaar was ik toch iets te wild te keer gegaan bij het tongzoenen. Net onder haar lip had ze een duidelijk zichtbare smalle zuigplek die een dikke centimeter lang was. Ik moest ermee lachen en gelukkig kon Sindy er ook om lachen. Nu maar hopen dat ze thuis niks merken ... alhoewel ;-).
.
