Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Rondvraag / Poll
Bent u zelf ook een minnaar of minnares?
Rondvraag / Poll
Hoelang volg jij deze blog al?
Rondvraag / Poll
Bezoek jij af en toe een sauna met jouw minnaar of minnares?
Dagboek van een minnaar (deel 2)
Wat begon met een onschuldig mailtje, wordt een intense geheime relatie tussen twee gehuwde mensen, een relatie vol passie, sensualiteit, erotiek en seks die het leven van hem maar ook van haar helemaal op zijn kop zet.
31-01-2011
Bang dat Sindy toch zal zwichten?
Vandaag hebben we eindelijk nog eens uitgebreid kunnen babbelen met mekaar zonder dat er iemand in de geburen was. Erik wou vanmorgen opnieuw niet gaan werken maar Sindy heeft hem gedwongen van toch te gaan. Een lezeres van de blog vroeg me gisteren of ik niet bang was dat Sindy misschien toch nog zal zwichten door het feit dat Erik haar nog graag ziet. Nee, daar ben ik niet bang voor. Wat me wel wat zorgen baart is het feit dat Erik nu plots zoveel moeite voor haar doet. Ik denk dat hij gelooft dat er een kans bestaat dat hij Sindy terug voor hem kan winnen. Het woord "competitie" is zelfs gevallen, een competitie waarin ik een voorsprong zou hebben. Wat mij betreft is er echter geen competitie en ik denk dat het voor iedereen het beste is dat hij dit zo snel mogelijk beseft en dat dit hem zo snel mogelijk duidelijk gemaakt wordt. Misschien is in dat opzicht een gesprek tussen Erik en mij wel nodig. Voor hem zullen mijn woorden misschien meer ontnuchterend werken dan die van Sindy. Voor haar zal het veel moeilijker zijn om Erik met zijn twee voeten op de grond te zetten omdat ze hem vanzelfsprekend zo weinig mogelijk wil kwetsen. Hij wil me twee dingen zeggen of vragen, heeft Sindy me verteld. Welke weet ik niet.
Reacties op bericht (19)
02-02-2011
moeilijk
Moeilijk hoor Sindy. Je zal inderdaad sterk moeten zijn. Je spreekt over de kinderen en het materiële. Voor het materiële kan je kiezen of niet kiezen, maar de kids die zijn er sowieso, dus ergens blijf je altijd met een koordje verbonden met je verleden.
Een tijdje alleen zijn, helpt sommige mensen in zo'n geval. Maar niet iedereen. Ikzelf ben soms noodgedwongen (werk) een poosje alleen, en dan kwijn ik gewoon weg door iedereen te missen. Ik weet niet of een sentimenteel geladen verlangen een goeie voedingsbodem is om alles objectief op een rijtje te zetten. Vanop een afstand zie je het beter, dat wel. Maar je bent ook geconditioneerd door je alleen zijn.
Vergeet niet dat je de relatie met Ron al heel de tijd vanop een afstand beleeft. Het verlangen naar de (op dat moment) onbereikbare liefde, kleurt juist die liefde in. Je kent die liefde nog niet in de vorm van 'alle dagen wel bereikbaar zijn'. Dat valt ook vanop een afstand dus moeilijk te vergelijken met een relatie die je wel al jarenlang door en door kent. Zoals Eric blijkbaar nog steeds reageert, zou misschien een gesprek tussen jullie drie de meest productieve stap kunnen zijn. Er was toch sprake van een gesprek Ron - Eric? Misschien moeten jullie ook zo sereen mogelijk onderling alle gedachten en gevoelens eens samen op tafel leggen. Zolang niemand met echte verwijten of haat afkomt, kan zoiets lukken denk ik (hoop ik...). Sterkte!
02-02-2011 om 09:02
geschreven door Jaak
sterke vrouw
Het gewone leven gaat door en zolang mijn kinderen en familie niets weten kan ik mijn verdriet niet tonen. Want verdriet heb ik wanneer ik Eric zie afzien. Wenen doet hij constant en steun en troost zoekt hij vnl bij mij. Maar dat geeft zo'n knagend gevoel....ik de oorzaak van zijn verdriet die hem ook moet steunen, terwijl ik zelf ook verscheurd wordt! Een gesprek gisteren met 'onze' relatietherapeute die nu fungeert als psychologe heeft gisteren wat klaarheid in mijn hoofd gebracht. Kiezen moet ik niet doen voor iets wat ik zou willen maar wat ik niet zou willen! Dus op de vraag wil je met Eric oud worden ...moest ik nee antwoorden. Wat ons bindt zijn de kinderen en het materiële maar verder niets meer. Ze stelde een time out voor....14 dagen alleen weg zonder Eric of Ron om alles op een rijtje te zetten voor mezelf. pfffffffff moeilijk ten eerste ik ben niet graag alleen en ten tweede practisch te regelen met de kinderen....maar we komen er wel uit. Eric zei gisteren nog : jij bent een sterke vrouw, ik weet wat je nu doormaakt en nog steun je mij, ga je werken en blijft het huishouden draaien...maar het moet wel hé!
02-02-2011 om 08:10
geschreven door sindy
01-02-2011
niet eenvoudig
Jaak, ik denk toch dat polygamie niet zo eenvoudig is.
Je moet met minstens 3 mensen een heel goede, eerlijke band hebben. Ron en Erik zijn geen vrienden é zoals dat bij jou wel het geval is.
En je moet ook sterk genoeg zijn om je van de reacties van de medemensen niets aan te trekken.
En wat met de kinderen als het uitkomt ? Zullen ze niet gepest worden door het feit dat hun mama met 2 mannen haar leven deelt ? Kinderen kunnen heel hard zijn hoor tegen elkaar.
Ok, dat is misschien maar tijdelijk, maar toch moet je daar wel rekening mee houden vind ik.
Niet iedereen heeft het karakter om zich daar niets van aan te trekken. En daar reken ik mezelf ook bij..........ik ben op dat vlak heel gevoelig.
En ik ben bijna zeker dat Ron ook liever zijn Sindy voor hem alleen zou hebben.
01-02-2011 om 18:46
geschreven door Sandra
Geluk is subjectief
Dyonne ik zou het niet beter kunnen zeggen hoor.
Monogamie maakt niet per definitie ongelukkig, Polyamier is niet per definitie zaligmakend.
Wat voor de ene werkt, werkt mogelijks totaal niet voor de ander en omgekeerd.
Waar de ene zich perfect gelukkig in voelt, voelt de andere zich triest en slecht in zijn vel.
Zoveel mensen, zoveel manieren, en gelukkig maar.
Daarom dat ik ook al zei dat het heel moeilijk is om hierin raad te geven, zeker aan onbekenden waarvan je enkel het verhaal kent zoals zij het zien.
Zou interessant zijn moest Erik hier komen meeschrijven en misschien later Els.
Wellicht krijgen we dan een gans ander verhaal.
Hoe dan ook, de boodschap die ik probeer te geven (en ook herhaal) is dat er vooral niet overhaast gehandeld moet worden en dat er nu door iedereen heel goed moet nagedacht worden.
Zolang er nagedacht wordt, en er dialoog is, en er nog geen beslissingen genomen worden kan het nog alle kanten uit.
Als een van de partijen een beslissing neemt, is die onomkeerbaar en zal dit wellicht de rest van je leven beheersen, of je die beslissing nu zelf neemt of iemand anders die voor jou neemt.
Maar ik ga dit soort van beslissingen hier zeker niet proberen te sturen.
En iemand die een beslissing moet dit voor ZICHZELF doen.
Als Sindy beslist om bij Erik te blijven of niet moet dit zijn omdat ZIJ een toekomst ziet verder met Erik of niet, het is HAAR leven.
Als Sindy beslist om verder te gaan met Ron staat dit ook los van vorige beslissing, ze kan inderdaad stiekem met Ron verdergaan of met medeweten van Erik. Da's HAAR leven, HAAR beslissing.
Het verhaal Erik-Sindy-Ron staat dan nog volledig los van het verhaal Els-Ron-Sindy, dat laatste moet nog starten.
Misschien komen die 2 verhalen nog samen tot één ik weet het niet, en ik denk dat dit nu ook niet belangrijk is.
En ik denk dat het ook belangrijk is om die kluwens te ontwarren, keep-it-simpel. Een ding tegelijk.
Het kan dus alle kanten uit, veel te overwegen, niet gemakkelijk.
Eigenlijk is het een tegenstelling, enerzijds zeg ik volg je hart, je gevoel anderzijds mag toch ook het verstand, de rede niet uitgeschakeld worden.
Ron, Sindy,
Ik ben er zeker van dat jullie eruit komen, misschien samen, misschien apart, waarschijnlijk gaan jullie een heftige periode tegemoet, misschien valt het allemaal nog wel mee.
Ik weet het niet, ik kan jullie daar geen raad in geven, buiten DOE HET VOOR JEZELF .
In blijf in elk geval met spanning meelezen hier.
01-02-2011 om 17:08
geschreven door Hellothere
knopen
Hey Sandra, monogamie maakt zeker niet per definitie ongelukkig. Het is overigens nog altijd de officiële standaard toch. Ik ben ook zo begonnen en ik voelde mij daar destijds ook goed bij. Tot nadien de tweede liefde er aan kwam. Maar die had ook ook evengoed niet kunnen komen, en dan was ik waarschijnlijk nu nog altijd gelukkig geweest in een monogame relatie. Het leven wordt aan elkaar geweven door allerlei onvoorzienbare toevallige dingen. Zo is het nu eenmaal. Het enige dat ik bij zogenaamd monogame stellen opmerk, is dat er in de realiteit toch dikwijls anders gehandeld wordt als dat het boekje voorschrijft. Ik denk dan aan verborgen minnaressen/minnaars en aan serieel monogame relaties. Blijkbaar zijn er dus heel wat mensen (vermoedelijk een meerderheid) die het officieel 'netjes' houden, maar op een of andere manier toch een creatieve oplossing zoeken voor hun evoluerende gevoelens.
De bedenking in mijn vorige blogreactie slaat er eigenlijk alleen maar op, dat er toch op veel plaatsen zeer moeilijke relatiecrisissen ontstaan omdat we tradioneel denken dat monogamie een must is om verder te kunnen leven. En dat is het nu ook weer niet, of tenminste niet overal. We gaan (niet alleen bij relatieproblemen) soms al te automatisch denken dat we knopen moeten doorhakken, maar soms kunnen we knopen ook ontwarren. Dat is net iets anders dan doorhakken.
Vreedzaam twee relaties naast elkaar beleven, kadert voor sommige koppels ook in die context. Het lijkt wat ingewikkeld en onhaalbaar, maar eens je erdoor gepraat bent, lukt het soms. Bedenk ook dat je verschillende soorten polygame relaties kan hebben he. Bij ons is het heel simpel : een V-relatie tussen 1 man en twee vrouwen, waarbij de man van de tweede vrouw wel in het close vriendschapsdomein zit maar absoluut niet mee in de 'liefdespool' zit. Dat is nog veel overzichtelijker te beleven en te aanvaarden dan ingewikkeldere relatiekluwens van nog meer personen.
Hoe dan ook zullen Sindy en Ron er iets moeten mee doen. Je hebt namelijk maar twee mogelijkheden : ofwel maak je bij een scheiding klinkende ruzie met je eerste partner, en dan is het waarschijnlijk totaal over en out. Ofwel blijft het vreedzaam, en dan zit je eigenlijk venzelf in een soort dubbele relatie. Geen dubbele liefdes (os seks) relatie dan, ok, maar vriendschap is ook een relatievorm. Er zijn ook kinderen die je nog binden met die eerste partner. Je moet dus in dit geval hoe dan ook die vorige partner een of andere plaats geven in je relatiepatronenveld (wat een woord...). En waar je daar de pionnen precies gaat schuiven en positioneren, tja, dat kan op drie manieren opgelost worden he : praten, praten of praten :-)
01-02-2011 om 16:33
geschreven door Jaak
Jaak
Ha Jaak. Ik denk dat je in zo'n fase geen enkele oplossing uit de weg moet gaan en heel hard moet proberen helder te krijgen wat er nu eigenlijk is, hoe je verder kunt en vooral niet te snel beslissen. Tenzij die ander beslist, dan heb je niets meer in te brengen. Laat ik het omdraaien: monogamie maakt niet per definitie ongelukkig. Ik ken genoeg stellen waar het wél goed gaat. En een moeilijke fase gaan we allemaal wel eens door. Als ik naar mijn ouders kijk, hoe fijn zij het nog samen hebben, dan vind ik dat een heel goed voorbeeld. Misschien niet meer van deze tijd, maar wel mooi om te zien.
01-02-2011 om 13:43
geschreven door Dyonne
@Sandra
Sandra, in het geval Sindy toch nog een nieuwe kans aan Erik zou geven, zou volgens mij het evenwicht enkel te bereiken zijn door in die relatie ook aan Ron een plaats te geven met duidelijke afspraken. Anders vrees ik ook een beetje wat jij schrijft : opnieuw beginnen met onderhuids nog een protie achterdocht, is erg moeilijk.
Iemand anders een plaats geven is ook moeilijk, dat weet ik. Temeer omdat de relatie Sindy-Ron al jaren 'volledig' is. Dat gooi je niet zomaar stuk (ik ga er hierbij vanuit dat er tussen hen echte liefde gegroeid is en niet alleen sekslust). Maar door dit te stellen, komen we eigenlijk automatisch tot de vaststelling dat Sindy in dat geval wel degelijk twee mannen graag zou kunnen zien. Of we dat nu 'natuurlijk' en 'aanvaardbaar' vinden of niet : misschien IS het wel zo. Misschien kan Erik het vanuit zijn vroegere zijsprong ook wel begrijpen? Allemaal dingen die wij compleet niet kunnen beoordelen van achter onze computer. Dingen ook, waar wij ons niet echt mogen mee bemoeien.
Het is wel zeer de vraag hoe Ron dat dan thuis zou moeten aanpakken. Hij zit nu toch ook in een erg penibele situatie. Hoe moet hij zijn gevoelens nu ordenen? Wat gaat het worden in de toekomst, en hoeveel voelt hij nog voor Els? Sjonge, ik zou het niet graag voor hebben, wat Ron nu aan de hand heeft. Zo zien we al zeer snel, dat al wat er gepland wordt niet steeds volgens het gedroomde scenario verloopt. Ik geloof niet dat Ron en Sindy van de reactie van Erik een verwachtingspatroon hadden dat overeenstemt met hoe hij reageert.
01-02-2011 om 13:01
geschreven door Jaak
ingewikkeld kluwen
Het is een ingewikkeld kluwen aan het worden.
Als het in de normale dagelijkse omgang met mensen al dikwijls zo moeilijk is om open en eerlijk over kiese dingen te praten, dan zal het in de gegeven omstandigheden ten huize Sindy (en binnenkort dan ook bij Ron?) al helemaal niet gemakkelijk zijn. We voeren immers een dialoog met onze partner vanuit het begrip dat we van en voor hem/haar hebben, aangevuld met de elementen die we menen te kunnen associëren met de strategie die hij/zij volgt. En dat is nu precies zo onduidelijk. Hoe schat je een strategie in? Wat is strategisch en wat komt uit liefde? Het is snel gezegd he, 'Erik voelt zich bedreigd in zijn bezit over Sindy', maar is dat wel zo? Wat als hij nu toch van haar houdt? Zijn eigen vreemdgaan hoeft daar niets mee te maken te hebben. Ik ga ook vreemd, in die zin dat ik een volwaardige relatie uitbouwde met een andere vrouw dan diegene waarmee ik getrouwd ben. Maar ik zie mijn vrouw wel graag. Misschien liever dan vele romantishce monogame zielen hun partner graag zien... wie weet. Daar kunnen wij als bloglezers in het geval Erik/Sindy absoluut niet over oordelen. We 'kennen' ook alleen maar Sindy. Erik hebben we hooguit leren kennen door de ogen van Sindy. Zijzelf is de enige die Erik hierop kan proberen te beoordelen of taxeren.
Er worden hier verschillende dingen gesuggereerd, die opborrelen vanuit een doorleefde persoonlijke ervaring van telkens verschillende mensen. Zo ontstaat 'goede raad' die nogal uiteenlopend is. Van 'je moet scheiden en doorzetten' tot 'geef je man een nieuwe kans'. Met in het middenveld een ietwat rare 'Jaak' die zelf altijd mikte op een dubbele relatie in vreedzame coëxistentie, maar die dat eigenlijk nog nauwelijks durft promoten. Je hebt dat immers niet zelf in de hand : iedere betrokkene moet dan meewerken in dezelfde richting.
Sindy zal de kastanjes echter zelf uit het vuur moeten halen. En de goede raad die wij geven, was 'goed' voor ons, maar het is helemaal niet zeker of die raad ook 'goed' zou zijn voor Sindy en Ron.
Ik lees wel elementen in de vorige reacties, die ik vroeger ook al ter sprake bracht en die m.i. toch belangrijk zijn. Een minnares/minnaar relatie die in haar opbouwfase zit, heeft meestal twee spannende polen : het is (bijna steeds) geheim en het is nieuw. Beide prikkels erotiseren en maken de relatie compleet anders dan wat er 'thuis' is of nog is. Verliefdheid en opbouwende liefde voelt totaal anders aan dan gestabiliseerde liefde. Dat egaliseert zodra je met die nieuwe liefde samenwoont.
Ik heb in mijn situatie die nieuwe prikkels aangewend om mijn bestaande relatie thuis even levendig te houden. Als je jezelf analyseert en je merkt wat je allemaal voor die nieuwe partner doet en hoeveel je daar aan denkt, dan kan je dat toch ook voor je 'oude' partner opbrengen, op voorwaarde dat je daarmee nog wederzijdse gevoelens deelt natuurlijk. Wellicht is het dàt wat Sindy nu in een moeilijke redeneringsfase brengt. Wat hééft ze nog thuis, is de liefde echt op? Wat biedt Ron méér als ze altijd samen gaan zijn? Als de spanning wegvalt.
Waar ik zelf mijn polyamore dubbelrelatie als ideaal aanzie (godzijdank dat dat me mogelijk gemaakt wordt door onze partners), weet ik niet goed of het wegwerken van 'het grote bedrog' altijd de beste oplossing is. De getuigenissen van mensen die gescheiden zijn en nu een beter leven hebben, spreken voor zich natuurlijk, maar in hoeverre zijn deze mensen misschien vertrokken vanuit een bestaande oude relatie die totaal fout gelopen was? In hoeverre hàdden die thuis nog iets? En dan moeten Sindy en Ron eerlijk voor zichzelf onderzoeken of zij werkelijk ook in zo'n situatie zitten waarbij het thuis 'einde rit' is. De verbetering van het beloofde land mag niet als een verblinding gezien worden. Het grote probleem nu, is uiteraard dat althans Sindy al aan haar opbiechting begonnen is, en dat ze dus niet meer kunnen beslissen om voort te doen zoals het liep. Ikzelf voel hier, en uit de getuigenissen van de anderen, hoe zeer de monogame denkwijze mensen ongelukkig kan maken, terwijl de meesten toch denken dat het alleen in de monogamie is dat men volstrekt gelukkig kan zijn.
We wachten vol medeleven de evolutie af...
01-02-2011 om 12:50
geschreven door Jaak
@Sindy
Sindy,
Stel dat je er voor kiest om bij Erik te blijven, ben je dan zeker dat hij je volledig zal vertrouwen ? Of zal hij continue met de schrik zitten dat je in het geniep toch nog Ron zal ontmoeten.
Want ik kan je verzekeren, het is absoluut niet leuk om je te moeten verantwoorden telkens je een beetje later thuiskomt van het werk of de winkel, of als je net iets te lang met iemand anders hebt staan praten of te veel achter de computer gezeten hebt.
Zal het overspel van beide kanten het geluk niet in de weg staan ?
01-02-2011 om 12:41
geschreven door Sandra
rechtzetten
Laat ik een ding even rechtzetten: ik vind Eric helemaal geen slechterik. Hij handelt vanuit zijn eigen verdriet en ontgoocheling, beseft dat hij veel van Sindy houdt en zaken heeft laten lopen. En uiteraard vecht hij als een leeuw, dat zou ik ook doen als ik het nog een kans wilde geven. Het is alleen heel moeilijk voor Sindy en maakt de 'keuze' zo mogelijk nog lastiger.
01-02-2011 om 12:34
geschreven door Dyonne
sleur
Ik vind niet dat Eric hier als de slechterik, of als iemand met een machtig wapen moet afgeschilderd worden. Als er sleur in een huwelijk komt, ben je daar nog altijd met twee verantwoordelijk voor. En dat hij terugvecht en hoop heeft dat het terug goedkomt, is normaal, dat is een teken dat hij Sindy graag ziet en haar niet kwijt wil. Er zouden veel mannen zijn die hun vrouw na zo'n bekentenis aan de deur zouden zetten. Ik vind dus ook niet, Sindy, dat je je door de reacties van de twee mannen moet laten beïnvloeden, wat niet gemakkelijk is, het is alleen JOUW beslissing.
Volledig akkoord dus met Hellothere, je moet je inderdaad de vraag stellen of je Eric ook zou verlaten, mocht je Ron niet gekend hebben! Sleur, daar kan altijd aan gewerkt worden als de wil er nog is en misschien kan Eric dat ook opnieuw inzien en zijn best doen. Maar de grote vraag is of je je nog ooit goed kan voelen bij die man of dat het vuur volledig en definitief uit is. Indien je héél héél zeker weet en niet meer twijfelt, mag je Eric ook niet onnodig lager aan het lijntje houden. We leven allemaal met jullie mee nu
01-02-2011 om 12:15
geschreven door Sheila
Bitterheid
Lees die discussie met meer dan gewone aandacht omdat ik in de verhalen van anderen weer iets van mijn eigen verhaal herken.
Iedereen hier heeft blijkbaar toch enige ervaring met bedriegen en bedrogen worden, en adviseert vanuit de eigen ervaring, wat soms gevaarlijk is, als de frustraties nog niet verwerkt zijn, of de eigen scheiding of verwerking nog bezig is, of zelfs als de relatie nog geheim is.
Voor mij is het allemaal al vijf jaar geleden, de pijn van de scheiding is voorbij en ik ben nog steeds heel gelukkig met mijn toenmalige minnares (en nee, nog geen sleut).
En toch ... herinner ik me nog goed mijn eigen "proces" waar ik ben doorgeworsteld destijds, alsof het gisteren was.
Niet alleen het bedriegen van mijn vrouw, de leugens, achter het uitkomen, de scheiding, ...
Vanuit die ervaring begrijp ik heel goed de paniek van Erik, de verwarring van Sindy en de radeloosheid van Ron.
Dat maakt ons allemaal een beetje ervaringsdeskundige als het over minnaars en mainnaressen gaat zeg maar.
En het is net die ervaring, die achtergrond die bij ons allemaal speelt als we hier advies proberen te geven of in discussie gaan.
Maar (gelukkig maar) is iedereen verschillend, zijn alle ervaringen anders en is de verwerking van het verleden voor iedereen ook anders, daarom is het heel moeilijk om aan Ron en Sindy te zeggen wat ze juist moeten doen, ik zal in dit soort van zaken dan ook zelfden of nooit advies geven of iemand vertellen wat ze moeten doen.
Waar ik wel heel blij voor ben is dat er blijkbaar (nog) rustig gebleven wordt, dat er gecommuniceerd wordt en ruimte is voor dialoog, hopelijk komen jullie er op deze manier uit.
Sindy,
Zoals hieronder al aangehaald, als je beslist om bij Erik weg te gaan, moet dat inderdaad voor jezelf zijn, omdat je Erik geen plaats meer in je leven kan geven, omdat je geen toekomst meer ziet in jullie beiden, in jullie relatie.
Eigenlijk moet je je toch de vraag stellen : "Stel dat Ron er niet zou zijn, zou ik dan wel bij Erik blijven ?".
Als het antwoord op die vraag "ja" is, moet toch toch even goed nadenken hoor. Zoals elke terrecht aanhaalt, een minnaar is leuk, het is spannend, bij momenten heel opwindend, je vindt er een pak zaken die je thuis niet vindt ... maar als je er je relatie voor verbreekt is het niet langer jouw minnaar maar jouw partner (wat overigens nog niet zal gebeuren als Ron niet bij Els uit de kast komt).
Als na enige tijd toch blijkt dat die superminnaar toch niet de partner is waar je van droomt, heb je wel voor een illusie je huwelijk opgeblazen, en moet je toch nog alleen verder.
Ik zeg niet dat je het moet doen, want ik ben vandaag enorm blij dat ik gescheiden ben en met mijn vriendin gelukkig kan zijn, maar ik ben niet gescheiden omwille van mijn vriendin.
Het is uiteraard altijd goed dat er iemand klaarstaat voor jou na de scheiding (of zelfs tijdens).
Een minnaar of minnares is dikwijls de aanleiding van een scheiding, maar zou nooit de oorzaak mogen zijn.
01-02-2011 om 11:50
geschreven door Hellothere
wapen
Sindy, Eric hanteert een machtig wapen. Als hij kwaad was geworden, je voor rotte vis had uitgemaakt, had hij je het ergens veel gemakkelijker gemaakt dan nu. Dat verstikkende gevoel is verschrikkelijk. Soms denk ik wel eens: ga eens los van die beide mannen, wees even op jezelf, kom onder die invloed uit. Het zou beide heren sieren als ze je even met rust lieten (ook al wil je dat zelf misschien niet!) En probeer dan terug bij je gevoel te komen. Ik snap dat die onzekere toestand je erg angstig maakt, mensen houden eigenlijk helemaal niet van verandering... Tis allemaal nog zo vers en voorlopig niet voorbij. Maar er komt een tijd dat je het weer helder ziet allemaal. x
01-02-2011 om 11:35
geschreven door Dyonne
2de kans
Luk, waarom denk jij dat Eric zo'n 'slechterik' is? Ze leefden naast elkaar, er was sleur maar Sindy had het voor de rest toch redelijk naar haar zin. En ook Ron had het relatief goed. In elk huwelijk treedt de sleur na lange tijd op hoor. Dat wil daarom niet zeggen dat je het slecht hebt. Natuurlijk, als je een minnaar hebt, is er altijd die spanning en kan je daar alleen maar het goede van inzien, als je dan vergelijkt, dan heeft de minnaar inderdaad een voorsprong... Mensen die verliefd zijn, zouden alles overboord gooien maar ook dat verdwijnt. Ik wil zeker niet met stenen gooien maar Ron heeft Sindy toch ook al eens bedrogen? Ik zeg dit maar omdat ik hetzelfde meegemaakt heb. Ik dacht ook dat mijn minnaar de prins op het witte paard was maar na al die jaren, merk ik net hetzelfde als in mijn eerste relatie. Er is ook sleur en we leven weer naast elkaar, hoewel we elkaar beloofd hadden dat alles anders zou worden. Nu ja, mijn man had toen ook iemand anders, dus we zouden misschien toch uit elkaar geweest zijn. En elke situatie is anders. Ik wil alleen maar zeggen, weet goed wat je doet! En laat je door niemand beïnvloeden, ook door Ron niet. Als je stopt met dit huwelijk moet het voor jezelf zijn, niet voor Ron.
01-02-2011 om 09:58
geschreven door Elke
nieuwe kans?
Zou je Eric geen nieuwe kans kunnen geven Sindy? Hij is je man waar je alles mee opgebouwd hebt... en de kinderen... Je weet ook niet welke toekomst je met Ron tegemoet gaat. Een minnaar die je slechts af en toe ziet en waar je constant naar verlangt is helemaal iets anders dan een vaste partner.
01-02-2011 om 09:08
geschreven door elke
verwarrend
Het contrast met hoe we de voorbije jaren hebben geleefd en nu kan niet groter zijn. Gisteren vroeg Eric me hoe ik in godsnaam met zijn overspel ben omgegaan...het is toch zo verdomd moeilijk. In al die jaren hebben we een zekere afstand tussen elkaar opgebouwd, we leefden met elkaar maar toch elk in ons eigen wereldje. Ruzies bestonden er niet maar wat er in elkaar omging wisten we ook niet. De ommekeer van de laatste dagen brengt mij in verwarring. Alles wat hij vroeger niet deed gebeurt nu wel...wat wel verstikkend werkt. Constant wil hij bij mij zijn en zegt hij hoe graag hij me wel ziet. Ik heb het gevoel dat ik voor een afgrond sta....wachtend op de sprong die moet komen in het duister. Want zo ziet de toekomst er wel uit voor mij....duister en onbekend.
01-02-2011 om 08:15
geschreven door sindy
31-01-2011
geluk
Ron, ergens heb je geluk dat Erik, toch voor zover ik dat kan uitmaken op deze blog, niet van het opvliegende type is zoals mijn man. Met zo iemand een vreedzaam gesprek voeren is enorm moeilijk.
Toen het uitkwam dat ik verliefd was op iemand anders, en zijn eerste woede wat bekoeld was, deed hij ook opeens weer lief tegen me en gaf me terug de aandacht die ik zo lang had moeten missen. Want ja, ook hij was bang om me te verliezen. Maar de liefde die ik toen voor die ander voelde stelde niets voor in vergelijking met wat jullie hebben. Laat dit niet meer los Ron, wees eerlijk tegen Erik en ga voor jullie geluk.
31-01-2011 om 22:42
geschreven door Sandra
competitie
In de liefde maakt competitie weinig kons. Er zijn maar drie mogelijkheden : kiezen voor A, kiezen voor B of gaan voor alle twee. In dat laatste geval mag er al helemaal niet van competitie sprake zijn, want dat lukt nooit.
Ik weet niet zeker of bij Erik de woorden van Ron meer effect zouden hebben dan die van Sindy. Voor Erik is Ron de indringer, die hoe dan ook met zijn Sindy weg wil. Hopelijk blijft ook die confrontatie vreedzaam verlopen. Ik vind het wel al positief dat hij bereid is om dat gesprek aan te gaan.
31-01-2011 om 18:37
geschreven door Jaak
gevecht
Eric weet dus blijkbaar nog altijd niet dat het definitief voorbij is tussen hen? Waarschijnlijk daarom dat hij nu nog zo rustig reageert, hij zal zeker nog hoop hebben dat het nog goed komt en dat Sindy in haar huwelijk zal blijven, als hij maar hard genoeg zijn best doet. Ik zou die hoop toch maar zo snel mogelijk proberen weg te nemen, hij klampt zich daar wss aan vast. Hopelijk wordt het geen gevecht om Sindy.
