Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Rondvraag / Poll
Bent u zelf ook een minnaar of minnares?
Rondvraag / Poll
Hoelang volg jij deze blog al?
Rondvraag / Poll
Bezoek jij af en toe een sauna met jouw minnaar of minnares?
Dagboek van een minnaar (deel 2)
Wat begon met een onschuldig mailtje, wordt een intense geheime relatie tussen twee gehuwde mensen, een relatie vol passie, sensualiteit, erotiek en seks die het leven van hem maar ook van haar helemaal op zijn kop zet.
26-01-2011
De bal is aan het rollen.
Mijn handen zijn ijskoud. Mijn darmen liggen overhoop. Voor elk mailtje dat ik nu van Sindy krijg, hou ik mijn hart vast. De bal is aan het rollen gegaan. Misschien is het wel een sneeuwbal. Er is geen weg meer terug. Maar we hebben er 'bewust' voor gekozen en moeten de gevolgen dragen. Het voelt aan als een besmettelijk buikgriepvirus. Bij Sindy worden de eerste symptomen al zichtbaar. Weldra zal het mijn beurt zijn.
"Ik ben bang!" zei Erik haar deze morgend. Maar ook ík ben bang, bang woor wat komen gaat. Hij weet het nog niet van mij. Nog steeds heeft hij de vraag niet gesteld. Vanavond of morgen misschien. Ik besef dat mijn leven er vanaf nu anders gaat uitzien. Niks zal nog hetzelfde zijn zoals vroeger. Maar we hebben er bewust voor gekozen. Hopelijk krijgen we er geen spijt van.
Reacties op bericht (13)
27-01-2011
stoppen
Ik kan wel een beetje meepraten over bedrog... dat 't -mild uitgedrukt- niet zo leuk is daarachter te komen... Of het nou vijf weken heeft geduurd of vijf jaar. Hoewel 't laatste, Sindy en Ron, vertel de waarheid als 't niet anders kan, maar oei...misschien toch een beetje minder hard. Jullie kennen je eigen partners het beste. Ik behoor tot beide clubs, en ik weet dus ook hoe het voelt bedrog steeds als een zware zandzak met je mee te slepen. Omdat je weet dat je de ander er veel verdriet mee doet. Soms kun je de pijn van een ander nou eenmaal niet vermijden. De een zal daar meer mee zitten dan de ander. En het vereist moed om open kaart te spelen. Altijd voor de lieve vrede en het geluk van een ander kiezen... dat gaat niet. Een ander zoveel mogelijk in zijn of haar waarde laten wel. Ik wilde achteraf dat ik daar zorgvuldiger in was geweest. Dat heet -hier in Nederland- een Koe in de Kont kijken.
27-01-2011 om 16:41
geschreven door Dyonne
Bedenkingen bij de bedenkingen :-)
Ron : Ik begrijp jouw vergelijking met de keuze die je kinderen eventueel kunnen maken wel hoor Ron, en ik probeer me ook in te leven in de situatie waarin je zit.
Ik vind zelf dat de vergelijking die je maakt tot op zekere hoogte wél degelijk op gaat. Allen ligt het bij een scheiding dan toch nog net even iets anders, omdat je inderdaad dikwijls ziet dat er een periode van veel ruzie en woede aanbreekt, waarbij de kinderen ook dikwijls op een of andere manier keuzes moeten maken tussen de twee mensen die ze tot voor kort allebei even graag zagen.
Wanneer ze daarentegen als jonge volwassenen zelf uitvliegen en een eigen leven opbouwen, kiezen ze niet voor pa OF ma. Ze kiezen dan voor de normale gang van het leven, want een kind blijft normalerwijze niet eeuwig bij de ouders. En dat houdt in dat ze de ouders moeten plaatsen naast hun nieuwe eigen toekomst, maar dan wel de beide ouders. Dat is toch iets anders.
Ik heb al enkele keren de vergelijking gemaakt van het even graag zien van twee partners met het even graag zien van al je kinderen. Maar dat geldt ook omgekeerd he : in de regel zullen de kinderen van beide ouders even veel houden. Een scheiding leidt veelal tot een toestand die te vergelijken is met de maatschappelijke opvatting dat je monogaam moet zijn : kies voor één partij en laat de andere los. Hier dus : kies voor één ouder. Polarisatie. In de hand gewerkt door de omstandigheden : plots is er een serieus conflict, vader blijkt moeder te bedriegen, en zonder de tijd te krijgen om alles eens rustig op een rijtje te zetten, moet er gekozen en beslist worden. Daarbij speelt het natuurlijk een zeer grote rol hoe oud die kids al zijn, hoe volwassen ze zijn, wat er thuis al allemaal gebeurde in het verleden, hoe de omgeving (ouders, schoonouders) hen probeert te indoctrineren, enz...
Ik kan er hier niet verder op in gaan, maar ik heb zelf vroeger ook bepaalde (zeer cruciale) keuzes gemaakt in mijn leven (o.a. woonplaats) waarbij ik zeker wist dat ik met andere keuzes zelf beter af zou geweest zijn, maar dan zou de band met mijn ouders veel minder intensief geweest zijn. En dan bepaal je daarbij zelf, als een vrij mens, hoe je je daarin gaat positioneren.
Dat illustreert ook meteen dat je nooit vooraf wéét wat heilzaam voor je is en wat niet, want stel dat ik andere keuzes had gemaakt toendertijd, dan zou ik wellicht nooit mijn vriendin tegengekomen zijn. Het is maar zeer de vraag of de dingen die ik toen als 'zalig' voor mijzelf beoordeelde achteraf bekeken überhaupt iets zouden voorgesteld hebben in de schaduw van wat ik nu heb aan de relatie met mijn vriendin :-)
Ik wil zeker niet pleiten als verdediger van 'blijf maar altijd bij je primaire partner' en verloochen je eigen geluk of toekomst. Het enige dat ik wil uitstralen, is een zelfcontrole als het warm wordt. Daarmee bedoel ik, dat er inderdaad een grote kans bestaat (een zekerheid denk ik zelfs) dat je hoogoplopende ruzies beleeft, dat je verwijten naar je hoofd geslingerd krijgt. En dan is de gelegenheid zo nabij om jezelf met brio te verdedigen, om tegen de anderen in te gaan, enz. Soms is het echter beter om niet oververhit te geraken. Ik zie toch ook her en der uit elkaar gevallen koppels, waar na een eerste woelige periode nadien een zekere vorm van her-acceptatie en zelfs vriendschappelijke omgang met de ex-partner uit ontstaat, en daar hebben alle betrokkenen toch meer aan dan aan vechtscheidingen.
Dat is dus geen verwijt, geen veroordeling ook niet, maar gewoon de bedenking dat het niet zo simpel is zoals het dikwijls voorgesteld wordt. Je gaat gewoon ff scheiden (ok, daar hoort een zwarte periode bij) maar daarna lokt het beloofde land van de nieuwe start. Neen dus. Het is veel complexer.
Ik weet ook niet of je een liefde die uitgegroeid is tot een verborgen relatie beter na 5 weken of na 5 jaren opbiecht. De klop die de partner krijgt, als zij/hij hoort dat het bedrog al 5 jaar duurt, is ongetwijfeld groot. Maar na 5 weken zou zij/hij dan weer kunnen gaan denken : beteken ik dan zo weinig dat ik al moet wijken voor iemand die mijn partner nog maar zo kort kent.
Ik vind het best moeilijk allemaal. Om met een positieve noot te eindigen : de liefde tussen Sindy en Ron moet inderdaad groot zijn wanneer ze als weldenkende mensen weloverwogen deze stap zetten. Ze gaan niet over één nacht ijs. Laat het dan hopelijk een garantie zijn voor hun toekomst.
27-01-2011 om 15:03
geschreven door Jaak
steun
Ron & Sindy,
idd sterkte ik vind het moedig maar ik denk wel dat het een knoop is die jullie moeten doorhakken nu ik wens jullie veel geluk
27-01-2011 om 14:29
geschreven door fien
steun
Vorig jaar heeft het in mijn huwelijk ook een hele periode slecht gegaan. Bijna elke dag was er ruzie. Toen ik op een gegeven ogenblik vroeg aan mijn oudste zoon (20 j) wat ik moest doen, zei hij dat er maar 1 oplossing was, en dat was scheiden.
Kinderen zijn vaak volwassener op dat vlak dan we denken. Het zal wat tijd vragen, maar ze zetten zich er wel over.
Mijn steun hebben jullie alvast, en ik hoop uit de grond van mijn hart op een goede afloop !
27-01-2011 om 13:20
geschreven door Sandra
loyaliteit van de kinderen tov de 'onschuldige' ouder
Kinderen lijden altijd onder een scheiding, daar is geen ontkomen aan. Een kind zal misschien wel in staat zijn om op termijn in te zien dat de andere ouder gelukkiger is dan voorheen. Maar hou er wel rekening mee dat, als kinderen te horen krijgen dat hun éne ouder de andere ouder jarenlang belogen en bedrogen heeft, dat de loyaliteit tov de bedrogen ouder groot kan zijn. Ik denk dat ze daar het meest zullen over vallen. Wees er dus op voorbereid dat er waarschijnlijk eerst grote boosheid zal zijn (van alle partijen) alvorens het verdriet zal opkomen. Ik weet niet hoe jullie het gaan aanpakken maar hoogstwaarschijnlijk zullen jullie wel toegeven dat er een ander in het spel is. Waarop de partner wss wel zal vragen hoelang dit al aan de gang is. En dan zullen ze beginnen nadenken aan alle momenten waarop jullie mss samen konden geweest zijn achter hun rug, de jaren zullen overlopen worden. Het zal een grote shock zijn voor hen, geef hen tijd om dit te verwerken. Brrr ik leef met jullie mee...
27-01-2011 om 12:42
geschreven door Sheila
Samen blijven voor de kinderen ?
Ach, kinderen is inderdaad altijd een heikel punt wat een scheiding compliceert.
Ik ben het wel eens met Dyonne, kinderen kiezen niet voor hun ouders, ouders kiezen wel voor hun partners, en de manier waarop zij hun verder leven uitstippelen.
Ouders kiezen er (meestal) ook voor om kinderen op de wereld te zetten, kinderen kiezen er niet voor om geboren te worden.
wij als ouders hebben altijd keuzes, kinderen hebben die niet.
De enige keuze die wij als ouder niet hebben is, eenmaal de kinderen er zijn, de verantwoordelijkheid om de kinderen voor te bereiden op dat loslaten, ze voorbereiden op het functioneren binnen de maatschappij en daar, als het even kan ook gelukkig te worden en te zijn.
Opvoeden noemt zoiets :-)
In mijn geval hebben de kinderen ook geleden onder de scheiding, da's meestal zo.
Achteraf gezien, we zijn nu jaren later zijn ze blij dat de scheiding toch is doorgezet, want zij leden de laatste jaren ook onder het huwelijk, leven als kind in een liefdeloos nest is ook lijden. Zij kwemen materieel niets te kort, maar dan was het ook op.
Nu hebben zij opnieuw een papa die gelukkig is, en dat maakt hen ook gelukkig.
Samenblijven enkel en alleen voor de kinderen is, en hier spreekt een ervaringsdeskundige, want ik heb het echt geprobeerd, jarenlang, is een slecht idee.
Op een dag zijn die kinderen inderdaad de deur uit, en zit jij nog steeds gevangen binnen een huwelijk dat niet werkt.
En dan ?
27-01-2011 om 10:42
geschreven door Hellothere
Vergelijking
Ron, ik snap dat je het heel moeilijk hebt en in vertwijfeling bent. Maar je vergelijking gaat niet op. Als je een kind op de wereld zet, weet je dat je het los gaat laten, dat het zijn of haar eigen gang gaat. Dat is geen geheim, zo zit het leven in elkaar. Ouders zijn er voor hun kinderen en niet andersom... De meeste kinderen gunnen beide ouders geluk, en dat is juist de twist waarin ze terecht komen als er gescheiden wordt. En het is aan de ouders dat in goede banen te leiden. Ik wens jou en Sindy enorm veel sterkte in deze moeilijke tijd.
27-01-2011 om 08:55
geschreven door Dyonne
bedenking
Een bedenking voor onze 'denker' ;-)
Stel dat jouw dochter besluit van met haar vriend voor een groot stuk van het jaar ergens in het buitenland te gaan wonen, ver weg van jou. Waarschijnlijk geen enkele ouder (en zeker niet de moeder) die dat plezant gaat vinden. Maar toch gaan de meeste ouders het haar gunnen omdat ze maar één ding willen voor hun kinderen en dat is dat ze gelukkig zijn, waar ook ter wereld. Op dat moment, als je kind voor zoiets kiest, kiest ze niet voor haar ouders maar voor haar eigen geluk. Vinden wij dat als ouders egoïstisch? Nee toch. Kunnen onze kinderen dan niet op dezelfde manier naar hun ouders kijken en hen laten kiezen voor hun eigen geluk?
27-01-2011 om 08:30
geschreven door ron
26-01-2011
@ Ron en Sindy
Als de bal rolt, zullen de natuurkrachten hun werk doen. Probeer het stuur toch zoveel mogelijk in handen te houden en probeer naar daar te sturen waar de vreedzame samenleving woont.
Respecteer Erik en Els, lees ik hier. Mooi, maar denk ook aan de levens die jullie ooit op de wereld hebben gezet in een vorige periode, toen jullie door een andere liefde geregeerd werden. Kinderen zijn altijd het slachtoffer, zegt men wel eens. Denk eraan! De kinderen beleven iets waarvoor ze niet kozen, Els koos er niet voor, Erik koos er niet voor. Tenminste toch niet rechtstreeks. Enkel en alleen jullie twee kiezen ervoor, alle anderen hebben geen keuze.
Probeer dus in de nakende ontmanteling van twee vervallen liefdesburchten zo weinig mogelijk brokken te maken. Koester de stenen die je afbreekt. Een nieuwe liefde voelt veel beter aan als ze gebaseerd is op zuivere en mooie vestingen. Sterkte in ieder geval, in deze moeilijke tijden. Ik zou het denkelijk zelf heel moeilijk aankunnen.
26-01-2011 om 21:45
geschreven door Jaak
je leven ligt in je handen
Hallo Ron en Sindy, Ron, wees niet bang, het is de onzekerheid dat je angstig maakt. Laat de twijfels niet groter worden. In je hart weet je dat je gelukkig bent met Sindy. Ik ben geen voorstander van scheiding,voor zo lang dat je je gelukkig voelt. Heel veel sterkte.
Hellothere, Dank je wel voor je reactie, mijn mail naar jou is ook onderweg.
26-01-2011 om 18:36
geschreven door christina
@Christina
Christina,
In de twee voorgaande posts vroeg je mij om jou even te mailen. Was mij toen inderdaad ontgaan, maar bij deze zou je een mailtje van mij in jouw mailbox moeten vinden.
Hopelijk kan je er iets uithalen dat voor jou bruikbaar is.
26-01-2011 om 17:05
geschreven door Hellothere
De zure appel he
Hey Ron,
Ik begrijp / weet perfect wat je nu voelt, en zou liegen als ik nu zou zeggen dat het allemaal nog wel zal meevallen.
Maar zoals je zelf zegt, je moet daardoor, en het gaat nog een (paar keer) pijn doen vrees ik.
Maar ook daar komt een einde aan, en op een dag zal je heel gelukkig zijn.
Dat Erik bang is begrijp ik ook. Hij wordt immers geconfronteerd met zaken waar hij niet voor kiest.
Veel sterkte op jouw weg naar geluk. Wees in elk geval correct naar Els toe, zij verdient dit.
26-01-2011 om 16:45
geschreven door Hellothere
Sterkte!
Jullie gaan nu een hele heftige periode tegemoet..vergeet in alles niet dat jullie van elkaar houden!
Spijt krijgen....helaas weet een mens pas aan het eind van zijn leven wat de goede de goede beslissingen waren denk ik....vertrouw op jullie beiden, het komt wel goed.
