Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Rondvraag / Poll
Bent u zelf ook een minnaar of minnares?
Rondvraag / Poll
Hoelang volg jij deze blog al?
Rondvraag / Poll
Bezoek jij af en toe een sauna met jouw minnaar of minnares?
Dagboek van een minnaar (deel 2)
Wat begon met een onschuldig mailtje, wordt een intense geheime relatie tussen twee gehuwde mensen, een relatie vol passie, sensualiteit, erotiek en seks die het leven van hem maar ook van haar helemaal op zijn kop zet.
23-03-2011
Een proces van heel lange adem?
Sindy had vorige week, zonder medeweten van haar man, een afspraak gemaakt met een 'familiaal bemiddelaar' met de bedoeling van meer te weten te komen over 'de mogelijkheden' bij een scheiding. Het was een tof gesprek, zei ze; die persoon had vooral naar haar geluisterd en nadien enkele tips gegeven. Ze liet Sindy weten dat ze steeds mocht bellen wanneer ze daar behoefte aan had maar dat ze nu eerst Erik nog eens heel duidelijk moest zeggen wat zij juist wil en dat ze hem moest vragen of hij bereid was om mee te werken aan een regeling via een notaris of dat hij een scheiding via de vrederechter verkoos.
Het charmeoffensief van Erik was de laatste dagen terug wat geluwd en gisterenmorgend zou Sindy enkele uurtjes met hem alleen zijn. De avond ervoor had ik Sindy nog wat moed ingesproken om er dit keer voluit voor te gaan. Gisterenavond kreeg ik van haar een kort mailtje waarin ze zei dat ze een rotdag met veel traantjes achter de rug had en dat ze vannacht een uitgebreidere mail zou sturen. Ik wist niet wat ik ervan moest verwachten. Ik hoopte op een lange mail van haar maar toen ik mijn mailbox vanmorgend opende en bij de eerste oogopslag een relatief kort mailtje zag, vermoedde ik al dat het gesprek met Erik anders was verlopen dan ik graag had gehad. Sindy heeft hem wel opnieuw verteld dat ze mij graag ziet en dat ze met mij verder wil maar ik denk dat ze niet verder dan dat is geraakt omdat het laatste dat ze er in haar mailtje over zei was dat Erik na deze woorden in tranen uitbarstte. Pppfffffffffffff .... Ik vrees dat het een proces van héél lange adem gaat worden ...
Ik heb een mailtje gekregen van iemand, een onbekende, die zei dat ik verkeerd bezig ben en dat ik 'gewoon' moest stoppen met die Sindy.
Grappig ... maar tegelijk ook helemaal niet grappig ...
Ik weet dat velen zittten te wachten op nieuws van mij ... Ik weet echter niet wat te schrijven. Ik ben compleet inspiratieloos. Dat mailtje van hierboven heeft mijn afwezige zin om te schrijven net genoeg getriggerd om toch iets neer te pennen.
Het is allemaal zo verward. Mijn leven ligt overhoop maar daar heb ik zelf voor gekozen, dus geen ekskuzes. Ik verschiet van mezelf dat ik er zo rustig bij blijf. Anderen noemen het onverschilligheid. 'Relativeren' noem ik het zelf. Ik ben niet bang voor de toekomst. Ik heb het gevoel dat alles wel in orde gaat komen. Niemand kan mij begrijpen. Iederen is tegen mij maar het kan me eigenlijk weinig of niks schelen.
Het leven van mijn vrouw heb ik kapot gemaakt en zij heeft daar helemaal níet voor gekozen. Zij ziet er geweldig van af. Fysiek gaat het terug wat beter met haar maar ze is ervan overtuigd dat het verdriet, de pijn, de woede en zelfs de haat nog heel lang gaan duren.
Dat we gaan scheiden, is een feit. Er is geen weg meer terug. Dus 'gewoon stoppen met die Sindy' lost niks op. Het kwaad is geschied. Héél blij ben ik wel met de goede verstandhouding tussen Els en mij. Het 'regelen' verloopt heel redelijk en soepel.
Wat 'mijn kant' van het verhaal betreft, zijn de lijnen uitgestippeld. In het kort: Els gaat verhuizen en ik blijf tijdelijk in ons huis wonen. Sindy's kant van het verhaal is veel gecompliceerder. Mijn kinderen zijn volwassen en 'gesetteld' maar haar kinderen zijn veel jonger dan de mijne en dat maakt een wereld van verschil. Bovendien wil Erik Sindy niet kwijt en wil hij, samen met zijn familie, nog steeds niet aanvaarden dat Sindy van hem wil scheiden. Ik hoop dat ze uiteindelijk tot een minnellijke schikking kunnen komen maar als ik van iets bang ben, dan is het wel van dit.
Er is niet veel veranderd de laatste dagen. Els voelt zich nog steeds zeer slecht en niet alleen op mentaal vlak maar ook fysisch. Ze is naar de dokter geweest en neemt medicijnen, waaronder slaappillen, maar ik heb de indruk dat het voorlopig allemaal niet veel uithaalt. Ik moet goed opletten met wat ik doe en vooral met wat ik zeg en hoe ik het zeg want hoe goed de dingen die ik tegen haar zeg ook zijn bedoeld, bijna altijd krijg ik er een negatieve reactie op en wordt er door Els een link gelegd met Sindy. Ik laat die commentaren zoveel mogelijk over mij heengaan en verzet er mij zo weinig mogelijk tegen, ook al zijn sommige ervan volledig onjuist. Ik besef dat die boosheid van Els, en de bijhorende verbale reacties, het enige wapen is waarmee ze het onrecht, dat ik en Sindy haar hebben aangedaan, kan bestrijden.
Ook bij Sindy thuis is er weinig veranderd. Ondanks het feit dat zij deze week tegen Erik heel duidelijk heeft gezegd dat er geen toekomst is voor hen en dat ze met mij verder wil, doet hij gewoon verder zoals hij de laatste weken bezig was. Hij negeert de realiteit en wil blijkbaar nog steeds niet inzien dat het over is tussen hen en dat daar niks meer aan te veranderen is. Hetzelfde geldt voor haar ouders en schoonouders. Sindy denkt dat 'het tijdelijk alleen gaan wonen in een appartement' het enige middel is om Erik toch te doen beseffen dat het haar menens is.
Nu Sindy's kinderen een weekje thuis zijn -het is trouwens krokusvakantie- gaat ze van de gelegenheid profiteren om in het begin dan de week eens goed met hen te praten zonder dat hun vader erbij is. Zij moeten er trouwens voor te vinden zijn om om de andere week te verhuizen en bij hun mama te gaan wonen. Afwachten maar ...
