Vandaag, bezigheidstherapie, maar dat doe ik graag.Grootste deel van de dag probeer ik te schrijven, soms moet ik mezelf wel een stootje geven wanneer ik even in een dipje zit, maar met schrijven gaat dat over. Ik verwacht nog iemand van de psychiater om mijn verhaal te doen betreft het weekend naar huis door te brengen om afspraken te maken en hoe het aanvoelt aangaande de overbrugging bij mijn vrouw, maximum drie maanden. in de groepstherapie van de namiddag was nogal moeilijk om alles te verwoorden, hoe kun je duidelijk omschrijven wat er in je omgaat, toch begrijpt de therapeute waar je naar toe wil, en bespreek je in groepsverband wat je kan doen, of hoe je in sommige gevallen afleiding kan zoeken. Tussendoor de pauze nog een koffie, en gaan we nu naar de patienten vergadering. Ieder om beurt kan een klacht kwijt, en de positieve kanten van het verblijf hier komen vertellen. De grootste klacht was eigenlijk een tijdsmoment; Dat op het tijdstip dat de rode duivels speelden iedere tv op voetbal stond, dat ten ongunste van patienten die geen voetbal kijken, en nog wat kleinigheden. Maar ik heb begrepen dat ze hier een nieuwe vleugel gaan aanbouwen, dus dat komt allemaal goed. In de leefruimte ga ik nog een koffie gaan drinken, op mijn kamer schrijf ik nog in mijn dagboek. Ik heb nog niemand gezien van psychiater of dokter, oke het zal voor morgen zijn. Morgen komt mijn vrouw op bezoek, na een beetje slecht dag van opwinding ga ik vroeg slapen, een pilletje afhalen bij de verpleegpost zal daarbij helpen.
Ben nogal vroeg opgestaan, mijn kamergenoot is al vroeg uit de veren en heeft koffie gezet in de leefruimte.
Om 9u15 is er koken, het menu is " voorgerecht; gerookte zalm met sla en ei"
" hoofdgerecht; spaghetti bolognaise "
" dessert; panna cotta "
Ik ben verantwoordelijk voor het voorgerecht, de gerookte zalm, en waande me eventjes terug in de tijd van 2006 toen ik als hulpkok in een restaurant werkte.
Het is een geslaagd menu, en vooral leuk om te doen. De samenwerking verloopt vlot, mede dank aan de therapeute die de workshop leidt.
Het is woensdag, en in de namiddag vrij. Ik schrijf verder aan mijn dagboek, en kijk uit naar het bezoek van mijn vrouw. De kamerdeur staat op een kier en hoor voetstappen die ik ken, terwijl ik mijn boek en pen wegleg is ze op de kamer, en heeft ze wat spullen bij, en gaan we zoals gewoonlijk naar het cafetaria een koffie drinken, ons voorbereiden op het weekend, goed gebabbeld, en enkele afspraken financieel om de drie maand bij haar door te brengen.Om 15u45 heeft ze terug een bus naar huis. In de leefruimte na haar vertrek, schrijf ik aan mijn dagboek terwijl er de ronde van Spanje op tv is. De ritzege is voor Filip Gilbert. Bij het avondeten is het kalm, er zijn dan ook een paar patienten naar huis voor een namiddag, onder ander mijn kamergenoot die juist om 20u binnenkomt, en heeft een goeie namiddag gehad. Zo is het terug tijd voor nog een tv avond zoals altijd, nog een pilletje bij de verpleging, en eindigen met nogal een goede dag.
Eerst verjaardag wensen aan de jongste stiefdochter na het ontbijt. In de groepstherapie krijgen we twee persoonlijke vragen, het zijn diepgaande gesprekken, en ook soms toegeven dat we bepaalde dingen anders kunnen doen, tot we bij het thema komen, " Wat is je doelstelling in het leven, wat wil je bereik. Hier heb je een doelstelling om je uit de psychiatrie te helpen, maar als je terug in het gewone leven staat dan moet je ook een "doelstelling hebben, en die proberen te bereiken gekoppeld aan de waarden van het leven. En het is precies deze zin die me terug energie heeft, "Doelstellingen en de waarden van het leven"
Een heel interessant gesprek, maar voor sommige patienten moeilijker, omdat het met pijn te maken heeft, en dat kan ik niet inschatten.
De therapeute praat met iedereen het persoonlijk probleem aan, heeft voor iedereen evenveel aandacht, en probeert aan te geven hoe je met die pijn kan omgaan, en geloof me, bij sommige zit het heel diep. Ik wordt opgeroepen bij de dokter, en geef de situatie zoals ze nu is, dus een weekend naar huis om te kijken hoe het aanvoelt, na nog wat vragen en raadgevingen vind hij het een goede doelstelling. Het middageten is vis met boontjes en puree, om 13u is er bezigheids therapie, iedereen doet waar hij zin in heeft, boek lezen, tekenen, knutselen enz.. Na de bezigheids therapie ben ik koffie drinken in de leefruimte, en komen we nu in de bewegingstherapie waar ik op de hometrainer tien kilometer afleg.
De rest van de dag zijn de normale dingen. Ik onthou vandaag mijn doelstelling bereiken, en werken aan de drie maand overbrugging mijn mijn vrouw.
Ze heeft me vandaag trouwen gebeld, en duidelijk gezegd dat ze zich schuldig voelt, ik heb dan ook niet de minste haat tegenover haar, maar samen als vrienden appart gaan wonen, dat is mijn doelstelling. En dan nu het avondeten, en de gewoonlijke tv avond.
Het is half tien, even naar de verpleegpost voor en pilletje, en we gaan de nacht weer in.
