Mijn kamergenoot is al vroeg op, om te kijken of er koffie moet gezet worden. Ik sta op, het is zeven uur, was me, en ga een koffie drinken in de leefruimte, afwachtend op het ontbijt dat er aankomt altijd om acht uur. Ik heb terug een doel vandaag, in de namiddag naar het secretariaat gaan van de sociale woningen waar ik een woning huur samen met mijn vrouw om zaken te regelen. Ik heb een telefoonnummer gekregen van de jongste stiefdochter betreft een appartement te huur, ik nam contakt op met de eigenaar, en vertelde me dat het pand overgegeven is aan een makelaar.
De eerste therapie van de week is, hoe is je weekend verlopen. In mijn geval nogal goed, voor sommige patienten gaat het soms wel iets moeilijker, ook al gaan ze eens naar huis. Wat mij betreft blijf ik voorlopig hier. Ik ben aan het schrijven in afwachting dat ik kan vertrekken naar het sociaal secretariaat van de sociale woningen. Aangekomen moet ik in bureel zes zijn, een jonge man is nog voor mij, maar gelukkig duurt het niet lang,
want ben wel wat zenuwachtig wat ze gaan zeggen over de regeling. Ik ga het bureel binnen, en de man vraagt; Wat kan ik voor u doen, ik doe mijn verhaal; Ik ben in de psychiatrie na een breuk met mijn vrouw, Ik wil me dus uit het huurcontract trekken en me opgeven voor appartement met een slaapkamer. De man fronste zijn wenkbrauwen even, en antwoordt; Je kan je uit het huurcontract trekken door een brief te schrijven waarin je jou opzeg doet, de periode van opzeg duurt drie maanden, wel kun je formulieren invullen voor nieuwe aanvraag, maar je staat terug onder op de wachtlijst. Dat is het dus, in mijn auto zit ik voor me uit te staren, op dat moment kon ik niet rijden, omdat ik geen uitweg zag voor de komende drie maanden. Ik kan niet anders dan mijn vrouw bellen, ik vertelde de situatie, en maakte haar duidelijk drie maand bij haar te overbruggen mits goede afspraken. Er is geen tegenstand en gaat ermee akkoord, maar de afspraken moeten natuurlijk nog gemaakt worden.
In het psychiatrisch centrum maak ik een voorstel die ik morgen ga voorleggen om het komende weekend, een weekend naar huis te gaan om te kijken hoe het aanvoeld drie maanden te overbruggen. Mijn kamergenoot heeft bezoek van zijn vriendin, en nodigden mij uit een koffie te drinken in het cafetaria, ze wisten ongeveer de situatie van mij, en vroegen hoe het was geweest voor uw huurcontract, ik doe het verhaal en ze hoopten voor mij dat het lukt. Meteen zeggen ze, we zullen jou eens een dag uitnodigen, en toonden een paar foto´s, ik keek verbaasd, een paardenfarm met oprit als dreef, een dierenboerderij, en een chalet midden in de natuur. Ik ben wel verrast, en zei; Als ik op mijn eigen stek ben kom ik zeker een af. Ik krijg spontaan hun email adres om contact te houden. En nu terug klaar voor het avondeten. Op mijn kamer heb ik heel wat te schrijven over wat vandaag is gebeurd. En vanavond voetbal " Schotland- Belgie ". En ze hebben het fantastisch gedaan de rode duivels, 0-4. En zo kunnen we terug een pilletje halen in de verpleegpost om te gaan slapen.
