In de nacht van zondag 10 op maandag 11 april presenteert het ZDF drie afleveringen achtereen van de wetenschappelijk-historische reeks Terra XXL, in deze drie gevallen onder de overkoepelende titel Es geschah in den Tropen. Alle drie de documentaires worden aangeduid met Tropenfieber.
De eerste documentaire wordt uitgezonden tussen 01:15 uur en 02:30 uur: Logbuch Bounty , waarin nadere gegevens worden verstrekt met betrekking tot de Muiterij op de Bounty. Daarna is veertig minuten gereserveerd voor het tweede deel van Tropenfieber met de titel Vorstoß am Orinoco, met als thema de ontdekkingen  in Zuid-Amerika van Alexander von Humboldt (1769-1859).
Ter afsluiting wordt, tussen 03:10 uur en 03:55 uur, de derde documentaire uit de reeks gepresenteerd: Mission Südland.

Verspreid over de arbeidsweek van maandag 11 tot en met vrijdag 15 april, steeds 's avonds tussen 22:00 uur en 22:35 uur, zullen — in Am Abend vorgelesen van de Duitse regionale radiozender NDR Kultur — twee verhalen van Heinrich von Kleist (1777-1811) worden voorgelezen door de acteur Rolf Boysen (geboren 1920).
Als eerste wordt, in de uitzendingen op maandag, dinsdag en woensdag, het verhaal Der Zweikampf gepresenteerd. Diezelfde man, met die onmiskenbare stem, is eveneens degene die. tijdens de twee resterende werkdagen van die week, het tweede verhaal zal voorlezen: Die heilige Cäcilie oder Die Gewalt der Musik.

De editie van het Anerikaanse weekblad Time Magazine, die de datum 11 april draagt, is een environment special. Op de voorpagina wordt gesuggereerd dat met gas uit schalie de energiecrisis zou kunnen worden opgelost. In principe is dat echter wel ietwat kort door de bocht, want de inleidende woorden bij het acht pagina's lange artikel van Brian Walsh binnenin het blad eindigen met "Can the energy industry be trusted to deliver the goods so that everyone benefits?"

In 1957 werd de roman Le président van Georges Simenon (1903-1989) gepubliceerd, welke vier jaar later door cineast Henri Verneuil (1920-2002) werd verfilmd met een sterbezetting. De oer-Franse Jean Gabin (1904-1976) gaf  gestalte aan het personage met de naam Émile Beaufort, dat volgens insiders een voormalige waarachtige Franse president voorstelde: Georges Clemenceau (1841-1929), die tweemaal premier van Frankrijk was (1906-1909, en 1917-2920). Die rolprent is een succes geworden, niet alleen qua filmbeelden en vertolking door de protagonisten: Gabin, Bernard Blier (1916-1989) en Renée Faure (1919-2005).
In talrijke zogeheten flashbacks krijgen we diverse stadia uit de carrière van een progresieve president te zien, waarbij hij in de ontwikkeling van het gebeuren tegenover de chef van het kabinet van de president komt te staan. Volgens de informatie is de tekjst van Simenons roman op het [unt van de linkse dialogen nog wat aangescherpt door scenarist Michel Audiard (1920-1985). De regisseur en de hoofdrolspeler hebben voor de rest gezorgd. Korte tijd na het uitkomen van die film heb ik deze gezien en van alle rollen waarin ik Jean Gabin heb gezien, is deze mij het meest bijgebleven door de onvoorwaardelijke authenticiteit die de man uitstraalde.

De film zal — voorzien van Nederlandse ondertiteling — worden uitgezonden door TV5 Monde, op donderdag 7 april, 's avonds tussen 21:00 uur en 22:50 uur.

In zes decennia productief

Arte-televisie besteedt op zondag 3 april een thema-avond aan de Zwitserse schrijver Max Frisch (1911-1991), die in hoge mate de Duitstalige literatuur van na de Tweede Wereldoorlog mede heft bepaald, net als zijn landgenoot Friedrich Dürrenmatt (1921-1990). Merkwaardigerwijze kwamen zij wel aanbod in talrijke discussies over de meest vooraanstaande Duitse literatuur, maar als het om personen ging, bleef het aantal namen veelal beperkt tot drie — net als in Nederland — de Grote Drie: Heinrich Böll (1917-1985), Günter Grass (geboren 1929) en Martin Walser (geboren 1927), al bleef de paus van de Duitsltalige literaire kritiek volhouden dat Wolfgang Koeppen (1906-1996) de beste Duitstalige schrijver van na de oorlog was.
In bijna zes decennia, tussen 1934 en 1990, is er een groot aantal boeken van Max Frisch verschenen; vele daarvan hadden grote maatschappelijke betekenis.

Speelfilm en documentaire

Een van die boeken van Max Frisch, de roman Homo faber uit 1957, is verfilmd in 1991 door Volker Schlöndorff  (geboren 1939). Deze Duits-FRans-Grieks-Britse coproductie wordt tijdens de thema-avond van Arte-televisie vertoond tussen 20:15 uur en 22:05 uur. In die rolprent  treden onder meer op Sam Shepard, Julie Delpy en Barbara Sukowa.
In aansluiting daarop, tussen 22:05 uur en 23:40 uur, wordt een documentaire uitgezonden over het oeuvre van deze Zwitserse schrijver die een zeer breed scala aan thema's heeft behandeld en daarbij de humor nimmer uit de weg is gegaan.

Helen Mirren als Sofja Tolstaja

De Britse actrice Helen Mirren genoot reeds flink wat bekendheid wereldwijd, vanwege haar rol in een politieserie. Die roem is aardig gegroeid nadat ze Queen Liz heft uitgebeeld in een film over het leven van Princess Diana.

In de nacht van zondag 3 op mandag 4 april kan ieder die het wil en over de juiste apparatuur beschikt, Helen Mirren in een totaal andere rol aanschouwen — die van Sofja Tolstaja — in de speelfilm The last station uit 2009, van Michael Hoffman (geb. 1956), naar het gelijknamige boek van Jay Parinil, voor het eerst verschenen in 1990. Dat boek heeft als thema het laatste levensjaar van Lev Tolstoj (1828-1910).

Relatief voordelig gemaakt

Volgens kenners maat de film een relatief kostbare indruk, maar blijkt deze relatief voordelig te zijn gerealiseerd.
De Russische schrijver en denker over kunst en literatuur — en niet te vergeten: over het christendom en de rol daarvan in het leven van de Russische mensen — wordt uitgebeeld door Christopher Plummer (geboren 1929), die een zeer breed scala aan rollen heeft vertolkt, variërend van Hamlet (ongeveer een halve eeuw geleden), tot en met huisvader Von Trapp in de musical-verfilming The Sound of Music uit 1965.

Verder komen we de acteur James McAvoy in deze rolprent tegen.

Idealisme en werkelijkheid

In het verhaal wordt we verteld hoe de onvrede zich meester maakt van mevrouw Tolstoj als ze bedenkt dat het idealisme van haar echtgenoot weliswaar objectief een goede zaak is — hij wilde zijn nalatenschap ten goede laten komen aan het Russische volk —, maar dat zij zelf geld nodig heeft om te kunnen bestaan.
Opvallend is het relatief grote aantal executive-, respectievelijk junior-, dan wel associative coproducenten dat deelnam aan dit project: twintig.

Radio 4 en NDR Kultur
Zaterdag 2 april wordt op twee West-Europese cultuurzenders, die vooral muziekzenders zijn, gelijktijdig — via Radio 4 en via de Duitse regionale radiozender NDR Kultur — het muziekdrama Anna Bolena uit 1830, gecomponeerd door Gaetano Donizetti (1797-1848) in de vorm van een live-opname in de Wiener Statsoper, gepresenteerd; tussen 19:00 uur en 23:00 uur.
In de rol voor mezzosopraan van Anna Bolena treffen we Anna Netrebko aan; Hendrik de Achtste word  voorgesteld door de bas Ildebrando d'Arcangelo; Elina Garanca zingt de partij van Jane Seymour. De rol van Lord Pary wordt ingevuld door Francesco Meli; Elisabeth Kulman staat garant voor het invullen van de rol van Mark Smeaton.
Koor en orkest van de Wiener Staatsoper worden geleid door Evelino Pido.

Achtergronden
De tekst voor de opera Anna Bolena is gerealiseerd door Felice Romani (1788-1865). Op Tweede Kerstdag van 1830 werd de eerste uitvoering van dit muziekdrama gegeven in het Teatro Carcano te Milaan. Drie jaar daarna werd het Weense operapubliek getrakteerd op een Duitse versie.

Hendrik VIII (1491-1547) was nu niet bepaald een schatje, dat weten we uit de geschiedenisboeken, al moeten we met die algemene informatie niet zelden voorzichtig zijn, vooral omdat niet zelden de verhalen omtrent schurken of goedheilige lieden in de praktijk heel anders bleken dan ze tot dan toe als waar golden (Herodes, bijvoorbeeld).

Toen genoemde Engelse koning hevig in de war raakte van verliefdheid nadat hij in contact was gekomen met Jane Seymour, moest hij een reden verzinnen om zich te ontdoen van zijn echtgenote Anna Boleyn (ca. 1507-1536), en derhalve beschuldigde hij haar van echtbreuk.

Hernieuwde belangstelling

Tijdens de negentiende eeuw was dit muziekdrama uiterst populair, maar gedurende eerste helft van de twintigste eeuw was de belangstelling vrijwel nihil. Medio twintigste eeuw kwam daarin een kentering vanaf 1948 werd dit stuk regelmatig opgevoerd in tal van Europese steden en in New York. De meeste aandacht kreeg de versie van Luchino Visconti (1906-1976) in de Milanese Scala, met Maria Callas (1923-1977) in de hoofdrol.

Uitgesproken verwachting

Het zal ongeveer twee decennia geleden zijn dat profesor Iteke Weeda, in een vraaggesprek met mensen van een stedelijk televisieprogramma in Groningen, de verwachting uitsprak dat omstreeks het midden van de eenentwintigste eeuw zo ongeveer alle mensen wel biseksuele interesse zouden tonen. Vanzelfsprekend was menigeen verontwaardigd over zoveel stoutmoedigheid, om het voorzichtig uit te drukken. Doorgewinterde, desondanks zeer onzekere, macho's liepen voorop in hun afkeuring, respectievelijk afkeer, van de gedachte.

Een jaar of tien later vertelden diverse studenten van kunstinstellingen, voorop de conservatoria, dat op hun 'school' alle studenten biseksueel waren, met uitzondering van de literalisten uit de zogeheten Bible Belt en enkele verstokte anderen uit streng christelijke milieus.

Vastgesteld feit

Inmiddels is door allerlei onderzoeken komen vast te staan dat steeds meer mensen zich niet willen vastleggen op één geslacht: niet op de andere sekse, maar evenmin op de eigen, en dat die eerder wat stroef verlopende wijzigingen in het patroon van anno toen, steeds vloeiender worden. Zo ligt de situatie vier decennia na de Grote Seksuele Revolutie.

Dat komt aan de orde in de Franse documentaire uit 2008 van Laure Michel en Eric Wastiaux, die Arte-televisie de komende dagen drie keer zal uitzenden in HD-kwaliteit op het beeldformaat 16:9, en met stereofonisch geluid.
De eerste keer is dat op donderdag 31 maart, tussen 21:55 uur en 22:55 uur. De eerste herhaling is op zondag 3 april om 05:00 uur in de ochtend, de tweede op dinsdag 5 april om 04:35 uur.

België, Canvas

In de loop van de avond van donderdag 31 maart — om precies te zijn tussen 21:30 uur en 22:35 uur — zendt het tweede, Nederlandstalige, Belgische televisienet Canvas een aflevering van de van de BBC overgenomen documentaireserie Horizon uit. 

In de bijdrage What on earth is wrong with gravity? komt Dr. Brian Cox (geboren 19) in beeld: hij is niet alleen ex-rockmusicus — toetsenist van de pop band D. Ream — maar tevens deeltjesfysicus. In de laatste hoedanigheid onderzoekt hij waarom het heelal zo in elkaar steekt als het doet. Deze keer ligt de nadruk op het fenomeen zwaartekracht, het meest duistere geheim van het universum.

Arte-televisie

Deze documentaire over de zwaartekracht wordt op vrijdag 1 april eveneens uitgezonden door Arte-televisie, tussen 23:30 uur op vrijdagavond en 00:20 uur in de nacht op zaterdag 2 april.

De Britse documentaire van Paul Olding uit 2008 — een bijdrage van Arte Fance aan deze Frans-Duitse cultuurzender — wordt tweemaal herhaald: eerst op die zelfde zaterdag, vanaf 09:55 uur in de ochtend, en dan nog eens op zaterdag 9 april, vanaf 05:00 uur in de ochtend.

__________

Franse collaborateurs
Op woensdag 30 maart presenteert Arte-televisie en documentaire over een van de vele kwalijke instituten die er tijdens de heerschappij van de nationaal-socialisten in Duitsland en in de door het moffentuig bezette gebieden. Het gaat daarbij om de Franse militie, en de documentaire heet daarom: Met der SS Hand in Hand — Die französische Miliz. 

De documentaire richt zich enerzijds op het doen en laten van verzetsstrijders in het land van Marianne, maar tevens op de collaborateurs, en niet in de laatste plaats op de oprichter van de militie in kwestie: Pierre Laval (1883-1945), die in 1942 opnieuw tot premier, in dienst van het Vichy-bewind in zijn functie werd herbenoemd door Maarschalk Pétain. Toen barstte de vervolging van joden in het land van de zuiderburen in kwestie pas in volle hevigheid los.

De documentaire uit 2008, geregisseerd door Alain Ferrari, is te zien tussen 20:15 uur en 21:50 uur. De uitzending is op het beeldformaat 16:9. Twee herhalingen staan gepland: de eerste op dinsdag 5 april, 's ochtends vanaf 10:10 uur; de tweede op zaterdag 16 april, in de middag vanaf 16:10 uur.

Hitlers politie

Eveneens op woensdag 30 maart, maar dan laat op de avond om 23:30 uur, begint het eerste deel van een tweedelige film, die het eerste Duitse tv-net ARD/Das Erste op twee achtereenvolgende woensdagen zal uitzenden: Hitlers Polizei. DIe film behandelt de rol die de politie in dienst van Hitler heeft gespeeld, voorafgaande aan en tijdens het bewind van de nationaal-socialisten in Duitsland en in de bezette gebieden.
Ordnung und Terror (1923-1939) luidt de titel van de eerste helft, die eindigt in de nacht op donderdag 31 maart om 00:15 uur.

Het tweede deel, Ordnung und Vernichtung (1939-1945),l zal worden gepresenteerd door dezelfde zender, op hetzelfde tijdstip op donderdag 6 april.

HYPED.NL van heden meldt het volgende:

"Een leerling die een leraar op zijn Facebook account een dikzak noemde, is vrijwel direct daarna voor onbepaalde termijn geschorst van school. Nadat de jongen een grote lading huiswerk had gekregen van de leraar biologie schreef hij dat de “leraar een dikzak is die nou eens moet ophouden met het eten van grote hoeveelheden fast food”. De school ontdekte de boodschap en schorste de jongen. Maar, nu ligt de school onder vuur omdat het recht op “free speech” van de jongen zou zijn aangetast."

COMMENTAAR:

Laat die jongen, of laten diens ouders, onmiddellijk een kort geding aanspannen tegen de schoolleiding, en de dag daarna zit die jongen weer op zijn oude stek. Er is geen enkele reden denkbaar waardoor het woord dikzak, in de context van feit of fictie gebruikt, strafbaar zou kunnen zijn voor de wet en derhalve evenmin met welke sanctie dan ook door een volstrekt van elke redelijkheid gespeende schoolleiding.'
En als de jongen in kwestie zijn uiting als kritiek aan het adres van de leraar heeft bedoeld, dan is het per definitie niet strafbaar, hetgeen nader wordt omschreven in Artikel 137c van het Wetboek van Strafrecht.

Veel voorkomend fenomeen

Als een naïef meisje — dat wellicht beter kan worden aangeduid met de kwalificatie lief-dom, want totaal onervaren in het contact met mannen, hoe jong ook, die een verborgen agenda hebben — dat door een werkelijk of vermeende aantrekkelijke jongen in het zonnetje wordt gezet, cadeautjes van hem krijgt en een huwelijk in het vooruitzicht wordt gesteld, is niet zelden helemaal aangedaan door de aandacht en daardoor in een voor haar onbeheersbare situatie terechtgekomen die haar in emotioneel opzicht chantabel maakt.
Als de jongen in kwestie geen serieuze bedoelingen heeft en zijn liefde alleen maar speelde om zijn slachtoffer klaar te maken voor een zo soepel mogelijk verloop van zijn plannen — en die zijn geenszins ten faveure van het meisje in kwestie, maar maken kans van slagen door haar relatief grote labiliteit—, dan is het beslist gerechtvaardigd om te spreken van een loverboy.
Want het toneelstuk raakt in een volgend bedrijf. De jongen speelt haar voor dat ze, in verband met hun wensen en verlangens, in een financieel moeilijke positie verkeren, maar dat die valt op te lossen als zij bereid is om met een vriend van hem het bed te delen. Natuurlijk, zo beweert hij, wil ook hij dat liever niet, en in veel gevallen stemt het meisje dan toe, doordat bij haar allerlei verwarde gevoelens zijn gaan gisten.

Thema-avond
Wat we hierboven hebben omschreven, is een situatie die verbijsterend vaak voorkomt, in vrijwel alle landen van de westerse samenleving, en die veel schade aanricht bij het betrokken meisje en haar omgeving.

Eindelijk hebben politie en justitie door welke omvang dit fenomeen heeft aangenomen en sedert kort zijn er acties met waarschuwingen op touw gezet. Maar vooralsnog blijft het desondanks een kwestie van vooral alert blijven en, waar nodig, ingrijpen.
De Evangelische Omroep heeft het probleem op de agenda gezet en presenteert op woensdag 30 maart een thema-avond met de titel Loverboys. Dat is zeker geen overbodige luxe, aangezien de nieuwste 'generatie' loverboys de voor hen geschikte meisjes niet meer via het schoolplein ronselt, maar nu veel meer contact legt via het internet. Dat medium garandeert de  voor de loverboys zo noodzakelijke anonimiteit, en dat geldt tevens vcor de inmiddels talrijke andere, zogeheten, sociale media.

Slachtoffers en deskundigen

Tijdens die thema-avond, die via Nederland 3 zal worden uitgezonden tussen ongeveer 20:25 uur en circa 21:50 uur, komen slachtoffers en ter zake kundigen aan het woord. Zij spreken vooral over de nieuwste generatie loverboys. Ook komen methoden an bod waarmee de meisjes in kwestie een vorm van zelfbescherming kunnen opbouwen.

We zijn benieuwd of ook de door jonge studenten van een college in Groningen in 2010 gerealiseerde speelfilm met documentaire elementen in deze uitzending wordt genoemd. Juist die jongeren hebben, mede op basis van eigen ervaringen, besloten voor leeftijdsgenoten deze film te maken.

Ruim een halve eeuw geleden maakten twee bij elkaar horende, doch separaat verschenen, van oorsprong Duitse, boeken van Werner Keller (1909-1980) flink furore. We houden het bij  de Nederlandse titels, want ook in ons land werden deze boeken een doorslaand succes; vooral het eerste heeft tal van drukken beleefd: De Bijbel heeft toch gelijk. [1] Daarin ligt de nadruk op de stelling dat de toen recente wetenschap de historische juistheid zou bewijzen: van de plaatsbepalingen in de Bijbel, etcetera. 

Dat boek werd gevolgd door De wereld van de Bijbel in beeld. Heden ten dage is de stand van zaken met betrekking tot archeologische vondsten die, rechtstreeks dan wel zijdelings, verband houden met de wereld van de bijbel, weer anders, want een halve eeuw voortgeschreden. 

Op dinsdag 29 maart zendt BBC Two-tv de laatste aflevering uit van een driedelige serie documentaires van Francesca Stavrakopoulou, waarin de betekenis van relatief recente archeologische vondsten nader wordt uitgewerkt. Als gevolg daarvan kan worden bepaald hoe en in welke mate een andere interpretatie van de verhalen uit de Bijbel toelaatbaar, respectieveljk dringend gewenst, dan wel zelfs vereist is. Dat betekent eveneens dat de resultaten van al dat onderzoek onze ideeën over diverse aspecten van de joodse en christelijke tradities beïnvloeden.

In de derde en laatste aflevering — The real Garden of Eden — laat genoemde geleerde vrouwe ons zien dat het verhaal over de Hof van Eden is gebaseerd op ware toestanden en gebeurtenissen in de context van een specifieke plaats en tijd. Zij doet dat aan de hand van opgravingen in Spanje, Syrië en Israël.

__________

[1] Datzou één der meest succesvolle boeken in de categorie non-fiction worden van de eerste vier decennia na de Tweede Wereldoorlog.

Neeme Järvi dirigeert Dvořák en Sjostakovitsj

Jon Boden (geb. 1977) is zanger van de folkband Bellowhead en hem is gevraagd aan welke invloeden hij heeftblootgestaan. Daarop antwoordt hij, in de eerste aflevering van het BBC Radio 3-programma The essay, dat op werkdagen tussen 00:00 uur en 00:15 uur — onze tijd — uur wordt uitgezonden, en dat gedurende die vijf dagen van de week één thema heeft. In de week van maandag 28 maart tot en met vrijdag 1 april is dat Under the influence. John Boden antwoordt dat de schrijvers Cormac Mc Carthy (geb. 1933) en John Christopher (pseudoniem van Samuel Youd, geb. 1922) bronnen van inspiratie zijn.

In de nacht van dinsdag op woensdag, onze tijd, praat opnieuw iemand uit de wereld der kunsten: deze keer is dat theaterdirecteur Emma Rice; een dag later komt de wereld van de dans even in de radiofonische schijnwerpers, als in de derde aflevering de Indiase choreograaf Shobana Jeyasingh komt vertellen welke invloeden een stempel hebben gedrukt op haar wijze van dansen.
Tijdens de vierde nacht — die evenals alle vier andere, in deze context slechts een kwartier duurt — worden de luisteraars nog even geconfronteerd met een wat verder verleden: de Nederlandse Gouden Eeuw: Johannes Vermeer (1632-1675) komt in het vizier, doordat de sterk sociaal geëngageerde fotograaf Tom Hunter (geboren in 1965 te Bornemouth) komt vertellen hoe sterk de invloed van deze schilder is op zijn eigen werk. 

Dat is niet zo onbegrijpelijk, aangezien schilderijen van Vermeer niet zelden de indruk maken dat het ook daarbij om foto's gaat, en in een letterlijke betekenis van het woord foto is dat immers ook het geval.

De uit Jamaica afkomstige schrijver Kei Miller (geb. 1978) leeft tegenwoordig in Glasgow. Hij zal gedurende de laatste bijdrage — in de nacht van vrijdag 1 op zaterdag 2 april, onze tijd — vertellen over  zijn opvoeding en over zijn voorliefde voor reizen, en hoe die het profiel van zijn schrijverschap hebben bepaald.

Am Abend vorgelesen

Twee weken achtereen wordt, gedurende de avonduren — tussen 22:00 uur en 22:35 uur van de zogeheten werkdagen: van maandag tot en met vrijdag — via de Duitse regionale radiozender NDR Kultur, in het programma Am Abend vorgelesen, een tiendelige reeks met autobiografische teksten voorgelezen, welke betrekking hebben op jeugdjaren van degenen die deze woorden op schrift hebben gesteld. De afleveringen dragen de gezamenlijke titel Deutsche Kindheit um 1800.

De teksten zijn niet afkomstig van alleen maar heren die het auteurschap als professie hebben beoefend, mar tevens van schilders. Onder hen bevindt zich Johann Heinrich Wilhelm Tischbein (1751-1829), een beeldend kunstenaar die tot op de huidige dag zijn roem heeft kunnen handhaven, ongetwijfeld mede door zijn, in vele situaties vertoonde schilderij van Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) in reiskostuum tijdens diens Italienische Reise.

Twee bekende voorleesstemmen

Voorts worden de luisteraars in die dagen geconfronteerd met:

Johann Christian Sachse (1762-1822), die niet alleenschrijver was, maar tevens bibliotheekassistent.

Christoph Martin Hufeland, arts en nog zoveel meer, waarschijnlijk tevens de grondlegger van de makrobiotiek (1762-1836). 

Karl Friedrich Klöden (1786-1856), historicus, geograaf en pedagoog, heeft zich over zijn kindertijd rond 1800 in woord en geschrift uitgelaten.

De schilder en etser Ludwig Richter (1803-1884) heeft roem verworven als illustrator van tal van sprookjesboeken en andere, in zijn tijd vooraanstaande (jeugd) literatuur. Ook hij heeft iets van zijn leven in de bewuste periode geboekstaafd.
De, vanwege zijn dubbel-standbeeld van Goethe en Schiller te Weimar, en door zijn standbeeld van Gotthold Ephraim Lessing in Braunschweig, onsterfelijk gebleken beeldhouwer Ernst Rietschel (1804-1861), is eveneens met een tekst vertegenwoordigd.
Dat geldt ook voor Gustav Parthey (1798-1832), die onder meer Jugenderinnerungen heeft gepubliceerd, welke relatief recentelijk opnieuw zijn gepubliceerd.

Ernst Moritz Arndt (1769-1860) heeft in die context ook nog iets te vertellen. Als dichter en als afgevaardigde van de Frankfurter Nationalversammlung heft hij in zijn meer dan negentig jaar durende leven heel wat meegemaakt.
Over al hetgeen is uitgekozen om aan de radioluisteraars voor te lezen, wordt u voorgelezen door Klaus Nägelen (geb. 1927), toneelspeler en hoorspelacteur, en door een oudgediende van de letterlijke en figuurlijke Duitse Bühne: Friedrich Schönfelder (geb. 1916), die zich heeft onderscheiden als theater- en filmacteur, alsook in de functie van televisie-acteur en nasynchronisatie-spreker. In 2007 heeft hij hij daarvoor een publieksprijs mogen ontvangen.

Emily Brontë, geschilderd door haar broer Branwell.

Wereldvermaard boek

De Britse cultuurzender BBC Radio 3 presenteert zondag 27 maart, in Drama on 3 — uit te zenden tussen 21:00 uur en 22:30 uur —, een nieuwe bewerking van het boek Wuthering Heights uit 1847, door de bekendste van de drie schrijvende zusters uit het gezin van dominee Patrick Brontë in Yorkshire, Emily, die leefde van 30 juli 1818 tot 19 december 1848.

De roman is meer dan eens verfilmd en eveneens in de drama-vorm gegoten; het laatste blijkt alleen al uit het adjectief in het begrip nieuwe bewerking. Ook in ons land is deze roman een succes geworden. Ons zijn drie titels bekend onder welke die in vertaling na de tweede wereldoorlog de ronde heeft gedaan en nog steeds doet, vooral antiquarisch, al zullen de twee gelijkende tiels, De woeste hoogte en Woeste Hoogten, het tegenwoordig vast winnen van Het huis der stormen, zoals de titel van een bewerking voor lezers van de bladen van uitgeverij De Spaarnestad luidde.

Bijna twee maanden geleden, op 21 januari , werd in de geboorteplaats Madrid, van de tenor Placido Domingo, geboren in 1941, een speciaal Gala ter gelegenheid van dens zeventigste verjaardag gegeven. In het Teatro Real aldaar heeft een breed scala aan internationaal hoog geprezen zangers en zangeressen — die men graag als sterren kwalificeert — acte de présence gegeven om op die wijze eer te bewijzen aan deze nestor der operazang.
Zo passeren onder anderen Bryn Terfel en Dolora Zajick, naast Rene Pape de revue. Vier bekende hoge heren die muziektheater-componisten zijn — geweest en gebleven — die allen hun onvolprezen meesterwerken aan de wereld hebben geschonken — al vindt niet iedereen dat van alle opera's die de componisten in kwestie hebben gerealiseerd —, zijn daarvoor eveneens van de partij, maar dan in de vorm van partijen, want zelf zijn zij op enig moment gedurende de laatste tweeëntwintig decennia het hoekje omgegaan. Het gaat om Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791), Richard Wagner (1813-1882), Giuseppe Verdi (1813-1901) en Giacomo Puccini (1858-1924). De opname van dat gebeuren wordt op vrijdag 18 maart uitgezonden tussen 20:30 uur en 22:00 uur onze tijd, door BBC Four Television.