Morgen verneem je via de media wie in Oostende welke schepenfunctie zal opnemen en wie de voorzitter van de gemeenteraad wordt. De ene partij doet dat via een bestuur, de andere roept de leden samen en laat hen mee beslissen. Kiezen is ook een beetje verliezen, maar dan blijft de overblijver toch beenhard in de gemeenteraad zetelen. Dus géén verloren expertise. Integendeel. 

Het is een mooie gewoonte alle kiezers te bedanken die gekozen hebben voor de politieke gemeenschap waar je zelf toe behoort. Danken voor de partijstem en uiteraard voor de persoonlijke stem. Ik heb dat wat uitgesteld tot vandaag, om de eenvoudige reden dat naast dankbaarheid ook uitleg mag gegeven worden. In volle besprekingen door de drie onderhandelaars was dat minder gepast. Je verklapt je snel! Nu kon je in de vorige blog het bestuursakkoord 2019-2024 al lezen. Weet dat je nu quasi alles weet. 

Dus: ontzettend bedankt voor het vertrouwen dat jullie gegeven hebben in Groen en in mij. Ik zet er meteen bij: het vertrouwen is op geen enkel moment uit evenwicht gegaan. De passage van al dan niet meegaan met een bepaalde partij was een zeer goede zet van de lijst die nu de oppositie zal uitmaken. Het is misschien belangrijk te weten dat ook die lijst zeer goede voorstellen heeft die ze hopelijk in het programma van het nieuw stadsbestuur zullen herkennen. Gelijktijdigheid bestaat! Even aan de zijkant gaan staan kan goed zijn: te lang de schepenzetels warm houden geeft zitwonden. Er was na zoveel jaar zelfs een zweem van arrogantie boven de kromme tafel komen hangen. Daar raken ze nu van af. 

Ik vermoed dat dit een gemeenteraad en een schepencollege wordt met vooral jongere mensen. Een op de tijd afgepunte raad en college die niet mag vergeten een brede open hand uit te steken naar “de andere kant” maar zeker naar de eigen jonge kant die straks op hun plaats zal komen zetelen. Gewoon met zijn allen vooruit. En altijd kritisch zijn. Ook voor jezelf en je eigen omgeving.

Ik ben als lid van die Groene Gemeenschap zeer gelukkig met de nieuwe kijk op mens en maatschappij, waarbij ‘milieu’ opnieuw de waarde van ‘anders gaan leven’ krijgt. Door de rechtstreeks inspraak van Groen in het reilen en zeilen van de stad, wordt dat anders-gaan-leven tastbaar in projecten over milieu en mens, in cultuur en sociale zaken, over de boer die op land en in de zee niet alleen voortploegt/vist maar intens voor de gezondheid van de stad zorgt. De warme hand naar de andere, de glimlach van opluchting, samen zoeken en vinden, vallen en opstaan en uiteindelijk pas aan het einde van de (eerste) 6 jaar de som maken. 

Waar sta ik daarbij? Aan de zijlijn, kritisch, vanuit een ruim cultureel standpunt, open en in dialoog. Ik stel heel veel in vraag. Vanaf nu ook letterlijk op papier. Naar iedereen die een verantwoordelijkheid heeft gekregen en opgenomen. 

Ik heb/had een overgrootvader die in de gemeenteraad van Oostende zat. Flor VANDEKERCKHOVE heeft een stuk van zijn leven opgenomen in zijn (laatste?) boek Amandine(2012). Pépé Blondé hield ‘zitting’ in Café du Parc en ’t Waterhuis. Op andere momenten was hij vaker op zee en later stiller in de gemeenteraad, toen nog in het gerechtsgebouw. Je kon hem het best vatten tussen vissers en mooie meiden (twee ladingen!). Dat is zo met Pannenaars (eigenlijk Adinkerkenaars en dus bijna exotisch Frans, zoals hun specifiek nasaal accent en een vreemd ‘r’-tje.) Ik heb me vaak afgevraagd waarom Arsène BLONDE geen standbeeld of een straatnaam gekregen heeft. (Bijna wel, aan een plein op De n' Opex). Eenvoudig: hij behoorde tot een historisch belangrijke partij die vaak onder haar leden schiet. Tot op de dag van vandaag. Ik ben een tijdje stadsgids geweest. Bij het beeld van Paster Pype zei ik toen steevast: de monumenten van een stad tonen vooral de politiek van dat moment. In de schaduw daarvan liggen de vele andere helden. 

Een afsluiter. Stuur me gelijk wanneer jouw vraag. Ze worden altijd grondig bekeken en doorgestuurd naar de juiste mensen die – en dat is een belofte uit het bestuursakkoord van het nieuwe Stadsbestuur – altijd antwoord zullen geven. Antwoorden is één. Ik zorg dan voor de opvolging. Nogmaals dank voor het vertrouwen: samen gaan we verder naar een transparante, eigentijdse en vooruitgaande dus progressieve visie op en over Oostende. Meer dan ‘denk ik’: zeker weten.

André BAERT