Search for the hero in yourself Het waarom , de voorbereiding , de beslommeringen , trainingen en nog veel meer in functie van " the worlds longest hottest and hardest MTB adventure "
17-10-2010
Dag 2 in Cairns
Na een slechte nachtrust van zowat de ganse ploeg , vanmorgen niet al te fris opgestaan , de meesten hebben vanacht rond 0130 hr zelfs een slaappil genomen om toch te kunnen rusten , de jetlag speelt ons parten
Na een sterke kop koffie vertrokken we voor een rit van 1 hr 40 goed voor 41 km over deels hetzelfde parcours al gisteren , de meesten wouden nog eens klimmen ( ik niet ) goed boven aangekomen stonden enkele Australische downhillers die Christof en Raf in de verleiding brachten met hun naar beneden te rijden , tijdens deze downhill ging Christof tweemaal over kop , gelukkig zonder al te veel erg enkel een contractuurtje in de kuit en een nieuwe pad op de fiets
Na een gezond middagmaal bestaande uit fruitsalade en een sandwich met kip , trokken we naar het bad naast de esplanade en de zee om wat te keuvelen en te rusten , daarna de lokale apotheek bezocht voor de Outback muggen spray en extra sterke zonnemelk voor de race , ook borden en bestek werden aangeschaft.
Alles voor de 10 dagen moet in 1 sporttas dus dat zal duwen zijn morgen
De spanning stijgt langzamerhand , iedereen meet zich ambities toe , terecht of niet de toekomst zal het uitwijzen , maar iedereen heeft een heilige schrik voor stukken aan de fiets , dat is ook mijn enigste vrees !
Ook Hasselbacher de Oostenrijkse ex prof doet dit jaar mee , het beloofd dus spannend te worden voor het podium , wij hopen op een top 10 plaats van Christof als hij de eerste twee dagen de schade kan beperken denk ik dat dit hem lukt.
De rest van de ploeg buiten Sven en Guido ambieeren in hun age group op een goed klassement , ik hou het bij uitrijden net als Sven trouwens.
Morgen is er een soort check in en zullen we iets wijzer worden hopelijk over de eerste dagen , vooral over de staat van het parcours m morgen zal ik de laatste keer vanuit Cairns posten , daarna zal ik zien dat ik vanuit de perswagen in de Outback jullie op de hoogte te houden , als iedereen 5 min krijgt moet dat wel lukken , het zal wel iets later zijn maar waarschijnlijk niet meer zo druk dan
Vannacht rond drie uur wakker geworden , bio ritme nog verstoord , uiteindelijk nogmaals ingeslapen tot 0800 hr .......
Eerste werk even langsgaan bij kinesist voor het losmaken van de rug die behoorlijk vast zat na de lange vlucht , de fietsen van Hans en Sven waren vanmorgen ook klaar zodat iedereen tegen de middag operationeel was , na een licht middagmaal vertrokken we voor de training , we waren gisteren Raf tegen het lijf gelopen in ons hotel die twee dagen vroeger was aangekomen en in 2008 reeds had deelgenomen en ons vandaag zou gidsen voor een rit van een kleine 75 km goed voor 2 hr 40 richting Kuranda watervallen , na een vlakke aanloop begonnen we aan een klimmetje van een tiental km daaruit bleek dat ik vandaag over de slechtste benen beschikte , tot overmaat van ramp zijn de seizoenen ook hier op hol geslagen en regende het constant , zelfs met bakken viel het uit de hemel de watervallen waren prachtig temeer dat we daarvoor door een stuk regenwoud moesten rijden op een houten voetgangersbrugje , wat we voor een mooie foto allemaal moesten over hebben. We hebben ook een helmcamera mee en die heb ik dan op de helm gemonteerd , de beelden posten we later wel .
Ook een nieuwe zesde man hebben we gevonden Guido een chirurg uit Hasselt , we hadden hem al ontmoet tijdens onze training in de Voerstreek , beresterke kerel en we hadden nog shirts over in maat 7 zijn bijnaam is dan ook toepasselijk The Flying Doctor .
Onze fietsen zijn nog niet helemaal in orde , mijn vork doet het niet deftig en Christof zijn schakelen verloopt zeker niet vlekkeloos , zullen dus maandag weer moeten langsgaan bij de fietsenwinkel al zijn we niet overtuigd van hun talent maar wel van hun prijzen.
Australie en specifiek Cairns beschrijven is niet evident , het is een smeltcroes van overwegend Aziaten en Afro Amerikanen , hoe een typische Australier eruit ziet weet ik nog niet , waarom ze hier met voelsprieten op hun helm rondrijden weet ik wel , er vliegen hier duizenden vleermuizen rond en andere grote vogelsoorten die soms eens een duik maken naar beneden
Aangezien het hier heel veel regent is het parcours herschapen in een grote slijkpoel ipv zand , wat niet echt in mijn voordeel is , maar ja het niveau is hier uitzonderlijk hoog en blijkbaar komen er elk jaar meer en meer echte atleten erop af en blijken de avonturiers of uitrijders in de minderheid te zijn zodat mijn ambitie blijft bij uitrijden
We hebben met Michaelangelos ( geen schrijffout ) een uitstekend Italiaans restaurant gevonden waar we ook daarjuist lekker zijn gaan eten.
Morgen gaan we een uurtje losrijden en als het weer het toelaat gaan we naar het strand aan de zee om wat te rusten ........
Na een vlucht over drie continenten zijn we gisteren namiddag op onze bestemming aangekomen , alles verliep tamelijk vlot alleen bij de laatste vlucht tussen Sydney en Cairns liep het even mis , door de lange wachtrijen bij Border Control bleven Hans en Sven iets achterop en misten zij hun verbindingsvlucht , ze werden dus op een volgende vlucht gezet een uurtje later . Uiteindelijk in Cairns aangekomen en wat meteen opviel was de hoge temperatuur ( 33 C ) en de hoge vochtigheid ( deed me denken aan Hawaii ) we hebben dan een taxi bus genomen eerst naar een fietsenzaak die we al op voorrand hadden gekontacteerd om alles in mekaar te steken , en dan door naar het Hotel Hides waar we de dagen tot aan de start zullen verblijven .
In afwachting van zowat alles ( fietsen , de rest van de mensen ) een hapje gaan eten en al wat was en douche gerief gaan kopen zodat we ons toch iets beter gingen voelen
In de voor avond was alles en iedereen uiteindelijk ter plaatse en zijn we met zen allen gaan eten en daarna in bed gekropen , moe maar tevreden dat we aangekomen waren
Straks is het zover , dan vertrekken we vanuit Zaventem richting Australië , via London , Bangkok en Sydney tot in Cairns onze eindbestemming.
Een hele lange reis waarbij we dan vrijdag middag ( 1200 hr ) plaatstelijke tijd ginds aankomen .
De voorbije week is er nog getraind , weliswaar geen duurtrainingen meer maar wel kortere en intensievere trainingen.
Verder begon het demonteren en inpakken van de fiets , ik zal uiteindelijk een fietszak meenemen omdat ik daar nog een deel bagage kan bijvoegen ipv de koffer die leeg alleen al 14 kg weegt , en 70 euro per kg overgewicht ben ik niet zinnens te betalen , hopelijk is het een goed keuze
Australische dollars afgehaald , naar de kapper geweest , medicatie tegen diverse ongemakken aangekocht , kortom alles wat nog moest gebeuren in de laatste dagen voor een vertrek afgehandeld .
Ik denk dat ik er zeker fysisch klaar voor ben , de rest zien we wel terplaatse , het grote doel is aankomen en trachten te genieten van het avontuur al zal dat makkelijker gezegd dan gedaan zijn
Bedankt aan iedereen die me gesteund heeft ( special thanks to B )
Mijn volgende post zal bij aankomst zijn in Cairns zijn , tijdens de race zal ik trachten jullie op de hoogte te houden via deze blog , samen met Bart ( Opper Duvel ) die mijn berichten in een deftige vorm zal gieten omdat we geen uren ter beschikking hebben in de " Outback " en aangezien Bart ( www.blops.be ) redactie ervaring heeft is hij de geknipte man hiervoor
Onze persvoorstelling van vrijdagavond was een groot succses , vele vrienden en mensen van de pers mochten wij begroeten .
Alles werd aan mekaar gepraat door Jef en Hans Van Cleemput befaamde speakers uit het sportmilieu , de volledige presentatie vind je in bijlage.
Zondag hebben we een laatste duurtraining gehouden goed voor 160 km op de MTB , in deze rit is mijn vork defect geraakt maar ondertussen gelukkig hersteld anders moesten ze de vork opsturen en had ik hem niet meer terug gehad voor mijn vertrek .......
Nu gaat de fiets uit elkaar , wordt volledig gekuist ( met dank aan Eric ) en wordt ingepakt in de fietszak , een koffer weegt teveel en 650 euro betalen voor extra bagage zie ik niet zitten , hopelijk komt hij heel aan ginds in het verre Australië
Aangekomen aan het eind van September , een maand die niet zonder slag of stoot is verlopen , na mij dip van de stage te Lanzarote verloopt de rest van de maand zeer wisselvallig.
Onze lange duurtrainingen worden perfect afgewerkt , we hebben onder andere een rit naar de befaamde " Pannekoekenboot " gedaan goed voor 170 km en dit met de MTB , ook een lange training in de Voerstreek werd afgehaspeld met enkele beklimmingen van de Halambay erin verwerkt.
De rest van de trainingen werden klimatologisch beinvloed en daardoor ingekort om niet ziek te worden , als is Sven het slachtoffer ervan geworden en moest daardoor een drietal dagen aan de kant , oplapwerk was aan weerszijde gevraagd en we hebben er ons samen doorgetrokken ( Thx Sven ! )
Ondertussen hebben we ook al materiaal met de Post opgestuurd naar Australië , hopelijk komt het er ook aan , alles wat betreft voeding en verzorgingsprodukten zijn verstuurd , dorstlesser , energie en recuperatiedrank , gels , ORS , drinkbussen , massagecéme , broekvet en dergelijke , goed voor bijna 20 kg , als we dit als extra bagage op het vliegtuig hadden moeten meenemen koste ons dat 650 euro Misschien moeten de vliegtuigmaatschappijen bij het berekenen van hun gewicht ook het persoonlijk gewicht meerekenen dan hadden we dat probleem misschien niet
De lange vliegreis boezemt met toch ook wel enige angst in , ik ben het wel gewoon ver te vliegen ( Hawaii ) maar dit is nog verder en ik heb geen 3000 euro teveel om een upgrade te betalen voor extra ruimte Als zelfs de KBWB dit bedrag niet neertelt voor onze prof wielrenners die Down Under ons land verdedigen ........
Ook de aanloop naar de Persvoorstelling verloopt niet vlekkeloos , oa de teamkledij is nog steeds niet beschikbaar ( misschien morgen )
Als ontspanning ben ik met mijn zoon naar het concert van U 2 gaan kijken in Brussel en het was meer dan de moeite waard
De cijfers : alles bij elkaar nog 1400 km gefietst
"Ik ga volgend jaar de Crocodile Trophy rijden, doet ge mee?"
Als je die vraag krijgt van een ex-voetballer, triathlonner en die-hard asfalt-ridder, dan slikt ge toch ne keer of 2 en vraagt of de mens nog goed bij z'n hoofd is of misschien last heeft nen late mid-life crisis... Maar toen zelfs na het grondig uitleggen dat de Crocodile Trophy off-road gereden wordt met een mountainbike, Rudi er nog steeds van overtuigd was dat hij dat zeker zou aankunnen en de uitdaging wil aangaan, moest ik wel kapituleren. De conditie was wel dat m'n vriendin hier mee akkoord moest gaan. Het betekent namelijk een jaar lang hard trainen terwijl er ook een voltijdse job overdag wordt bedreven en zodoende het sociaal leven op een bijzonder laag pitje wordt gezet. Maar met de belofte van het aanbreien van enkele weken vakantie achteraf was ook daar geen obstakel meer te vinden.
De trainingen begonnen half oktober, 6 dagen de week: rollentrainingen afgewisseld met looptrainingen en 's zaterdags buiten fietsen met de ITM triathlonners van Mechelen. De wintermaanden waren vooral koud, ijskoud, sneeuwkoud, maar ook viel het me mentaal erg zwaar om 's avonds in de donkere uren nog de moed op te brengen om 1 of 2 uur te gaan bollen of lopen. Maar goed, ook mentaal moet je getraind worden dus zijn er slechts weinige trainingen niet doorgegaan! Hier moet ik toch wel wat krediet geven aan Nadine die me op sommige moeilijke avonden voldoende moed heeft kunnen geven om de fiets op te kruipen. Merci knuffel!
In maart ben ik samen met Rudi en Tom een weekje op stage vertrokken naar Lanzarote. Zalige temperaturen, maar WIND, man man, nog nooit zoveel wind gevoeld als ginder. Tijdens sommige afdalingen windop moesten we hard bijtrappen om toch maar vooruit te geraken... "Goei krachttraining mannen" was dan Rudi's repliek. Toen gemerkt dat de basisconditie er nog niet was, geregeld moest ik de mannen laten rijden en dat is echt balen!
Bij thuiskomst wordt de professionele ondersteuning wat opgevoerd: elke maandag wordt er nu een massage ingelast van de benen en onderrug door Kristof, een verzorger van de wielerploeg Profel. Ik ga een aantal keer naar een diëtiste om mijn energiereserves te verhogen, een probleem dat me vorig jaar na de 5de etappe van de Transalp heeft doen opgeven. Ook nog een bike-fitting gedaan om de fietsen, koersfiets en mtb, op de correcte afmetingen te krijgen zodat de rug minder belast wordt en de kracht efficiënt verdeeld wordt.
In mei rij ik de 1000 km van "Kom op tegen Kanker" mee: 1000 km dus op de koersfiets verdeeld over 4 dagen. De eerste dag 288 km gereden in 9u, een persoonlijk record dat ik niet zo snel meer zal breken. De 4 dagen worden heel goed verteerd. Conditioneel was het misschien niet zo zwaar, er wordt namelijk in groep gereden, maar het was vooral een mentale training.. De basisconditie is er dus, eindelijk. Eerst nog een weekje vakantie voordat we de trainingen gaan opdrijven.
De nieuwe fiets wordt aangekocht: een Trek 9.9 SSL full carbon mountainbike, aan t materiaal kan het al niet meer te wijten zijn... Op een mtb-clinic, gegeven door Kris Hertsens, wordt de fiets op alle terreinen grondig getest. We leren technisch nog wat bij, vooral de schrik in de afdalingen overwinnen - toch wel bangelijk bij momenten - vooral als we de afdaling doen van het worldcup downhill in spa!
In juli ga ik samen met Rudi en Tom een weekend naar de Vogezen, ik kan me niet langer vrijmaken. 2 Schitterende trainingen gehad samen met Michel Snel, de winnaar van de Marmotte! Het klimmen gaat me al een stuk beter af en de lange kilometers beginnen me minder moeite te kosten. Het gaat de goeie kant op!
Eind augustus nog es een weekske stage op Lanzarote samen met Rudi. Wel met de mountainbike uiteraard. Jammer genoeg slaagt het noodlot toe: ik vertrek met een goeie verkoudheid. L Maar, de Spaanse apothekers doen hun naam alle eer aan en na een goei 3 dagen zijn we weer als nieuw. Toch heeft het me niet tegen gehouden om elke dag te trainen. Vanaf dag 3 zelfs 2 trainingen per dag, met als apotheose vrijdags een lange rit van bijna 6 uur onder een loden zon en meer dan 2000 hoogtemeters. Met de minste problemen, ik had superbenen, reed elke helling op op de grote molen tegen 18 a 20 per uur en had nog genoeg overschot om op de vlakke stukken goed te vlammen. Het vertrouwen krijgt een boost. Schitterende mtb-tracks ginder, echt de moeite!
Ondertussen zijn we aan de laatste rechte lijn bezig richting Croc. Soms slaat de twijfel nog wel es toe: ga ik dat wel kunnen, kan ik het volhouden, ga ik genoeg kunnen eten, zal ik er mentaal niet aan onderuit gaan... Maar ja, k ga het enkel maar weten als we ginder zijn. Meer doen dan wat ik er dit jaar voor gedaan heb kan niet: meer dan 10.000 km gefietst, 500 km gelopen, professionele begeleiding in de verschillende aspecten van het fietsen,... Het is een avontuur, zowel de weg ernaartoe (zowel figuurlijk als letterlijk trouwens) als de race zelf.
In ieder geval bedankt iedereen die me ondersteund heeft en nog steeds doet trouwens. Ik zal zeker aan jullie denken ginder als ik achter de zoveelste kangaroe rij of naast de zoveelste krokodil zwem! J
Graag had ik jullie uitgenodigd op de ploegvoorstelling van mijn team dat zal deelnemen aan de Crocodile Trophy in Australië. De ploeg is samengesteld uit 5 mountainbikers en 1 begeleidende persoon en zal uitgebreid worden voorgesteld op 1 oktober te RETIE in Café Amelie op de markt vanaf 20:00u! De uitgebreide uitnodiging kan u in bijlage vinden.
De Crocodile Trophy is één van de meest bekende en gegeerde MTB-marathons in de wereld en gaat over 10 ritten, goed voor 1300km in totaal. Ook het goede doel dat hieraan is verbonden zal belicht worden!
Je kan alvast meer info vinden op onze website www.crocteam.be !
Ik hoop dat ik uw interesse met deze uitnodiging heb gewekt en ik zie jullie graag terug op onze voorstelling.
Stilletjes aan komen we dichter en dichter bij ons grote Australische avontuur! Voor iedereen van ons betekent dit stress, twijfel maar vooral nog veel bloed, zweet en tranen! De laatste weken zijn immers nog superbelangrijk om ginder optimaal aan de start te komen! En het gaat véél verder dan enkel en alleen maar trainen! Fietsmeting, zweettest, materiaaltesten, massage, voorbereidingen, enz
Dit avontuur zat al lang in mijn hoofd en na enkele jaren Ronde van Burkina Faso was het eindelijk tijd voor iets nieuw! Daarom ging ik ruim een jaar geleden op zoek naar geïnteresseerde partners om dit project aan te pakken! Alleen is maar alleen en daarom was het superleuk om tijdens mijn zoektocht mensen zoals Rudi tegen te komen die gebeten zijn door hetzelfde (misschien gekke) avonturiersvirus dan mezelf! Samen stampten we ons Crocteamploegje uit de grond en inmiddels zitten we op iets minder dan een maand van ons vertrek!
Mijn voorbereiding liep vlotter dan verwacht! Van half maart werkte ik zoals ieder jaar mijn wegseizoen af. Door mijn motivatie voor de Croc boekte ik de eene zege na de andere dankzij Rudi, die me begeleide met schemas, raad en daad! Ondertussen staat de teller op 22 zeges, en dat had ik vooraf nooit durven dromen! Sinds Juli moest ik even temporiseren want er werd een hardnekkig virus in mijn bloed gevonden! Micoplasma is vergelijkbaar met klierkoorts maar heeft als voordeel dat het, in tegenstelling tot klierkoorts, behandelbaar is! Na een verplichte rustperiode en de nodige medicatie kon ik de conditie terug opbouwen in Spanje om eind augustus opnieuw in competitie te komen! Stilletjes aan gaat het opnieuw beter en beter en won ik opnieuw enkele koersen! Toch staat nu alles in het teken van de croc en staan er enkel nog grote koersen met veel kilometers op het programma!
Ik zal er klaar voor zijn en heb er alles voor gedaan! Samen met ons team maken we er een onvergetelijke ervaring van en hoop ik op enkele mooie prestaties! Zowel van mezelf als van de ploeg!
Tot slot zou ik nog graag alle mensen willen bedanken die ons op eender welke manier dan ook steunen in het realiseren van deze droom! Vooral familie, vrienden, sponsors! Zonder hen was dit niet mogelijk! Een dikke MERCI!!
We zijn ondertussen halverwege September en het loopt mis met mijn voorbereiding , na terugkomst van de stage in Lanzarote loopt het voor geen meter meer , vermoeid , geen zin om te trainen , gewicht dat de verkeerde richting uitgaat , ik had er wel mee rekening gehouden dat ik tijdens mijn opbouw en voorbereiding wel een terugslag zou krijgen maar na acht maanden van serieuze trainingsarbeid en in de laatste rechte lijn naar de start komt het nu wel ongelegen .
Ik heb mij natuurlijk niet gespaard in Lanzarote en heb daar een kleine Crocodile gereden in tropische omstandigheden maar dat staat ons in het meervoud te wachten in Australië . De opeenstapeling van inspanningen en de slechtere recuperatie , ik ben tenslotte geen 3 X 7 meer eisen hun tol.
De inspanningstest die deze week gepland was bevestigd dit , ik haal nog wel 380 Watt maar kan deze blok niet uitfietsen zoals in Juni , bij elke blok wattage ligt mijn hartslag +- 10 slagen hoger , positief was dat mijn lactaatcurve vlakker is dan in Juni , dus als ik nu enkele dagen relatieve rust neem zal ik de " supercompensatie " van de stage nog wel krijgen , bloedonderzoek was niet abnormaal (een tekort van zouten , mineralen , magnesium en ijzer ) bij de masseur op tafel krijg ik te horen dat alle spieren soepel zijn.
Vorige week enkel wat clubtrainingen gedaan en Zondag de Sven Nijs Classic te Averbode , wat een zandomloop hoorde te zijn was veranderd in een modderpoel , na 62 km er wijselijk de brui aangegeven , had al geen remmen meer na 4o km .. Daar ben ik dus ook te diep gegaan ..
Deze week hou ik het bij wat lichte joggings s'morgens en tracht in het WE te hernemen .
Slecht nieuws komt nooit alleen , we krijgen te horen dat Maarten afhaakt voor de Crocodile wegens privé problemen ,een groot verlies voor het ganse team , we bedanken Maarten enorm voor zijn inzet en hopen hem op onze persvoorstelling toch nog een blijk van erkenning te kunnen overhandigen .
Augustus doorgaands een zomermaand liet het dit jaar afweten De trainingen en voorbereidingen gaan echter normaal verder.
Ons team besluit een " zweettest" te laten uitvoeren in het TopSport ABC in Leuven , die test bepaald hoeveel vocht en zweet we gaan verliezen. De hittekamer is opgewarmd naar 33°C en een vochtigheid van 65% de omstandigheden die we gemiddeld daarginds gaan aantreffen . We trainen gedurende 90 min in deze kamer en dit tamelijk intensief , voor en na worden verschillende metingen gedaan , besluit voor mij is dat ik gemiddeld per uur 1,7 l vocht verlies en 1,2 g Natrium , qua zoutverlies niet onoverkomelijk qua vochtverlies zal het wat anders zijn , een boodschap die we al direct meekrijgen is goed gehydrateerd elke dag aan de start te staan , wordt vervolgd ......
Christof gaat 14 dagen naar Spanje met verlof lees trainen , Sven en ik besluiten een week naar Lanzarote te trekken voor een MTB stage . Koffer met fiets weegt dus 25 kg en we mogen naar Australië maar 23 kg in totaal meenemen , we hebben direct stof om over na te denken .. In Lanzarote zullen we onze tochten ter plaatste met vrienden van daar doen , Steve en Maria van de Pro Bike Shop ( La Santa ) en die hebben als toemaatje een Deense ex MTB prof Morten meegebracht , dat zou leuk worden
We wisten dus voor we vertokken dat we zouden getest worden en zo gebeurde het dan ook , Sven kon zich moeiteloos handhaven op de technische stukken , ik daarentegen viel letterlijk en meestal figuurlijk door de mand maar slaagde er keer op keer weer in terug te keren op de mindere stukken en hun zelfs achterlaten als het begon te stijgen respect was gegroeid en de strijdbijl werd begraven , de sfeer werd nu ook gemoedelijker
Bij ons vertrek kregen we van het Pro Bike team nog een opblaasbare crocodil en we beloofden die mee te nemen als mascotte , ze is ondertussen al in België aangekomen
De temperaturen waren tropisch rond de 35°C en in de woestijn zelfs 44°C ideaal scenario met het oog op Australië , uiteindelijk zijn we na drie dagen op onszelf aangewezen en we trainen duchtig verder soms tweemaal per dag omdat we geen bevoorrading hebben .
De laatste nachten slapen we slecht , het lichaam is oververhit dat beloofd voor in ons tentje en slaapzak " Down Under "......
Uiteindelijk 26 uur getraind en dit zeker niet op de vlakste parcours , als ik mijn dagelijks gemiddelde bekijk zakt de moed stillaan in mijn schoenen , het gaat harder in de race , veel harder ..... zou ik het wel aankunnen , twijfels beginnen op te komen
De cijfers 1600 km verdeeld over 48 % weg en 48 % MTB en 4 % rollen
Juli - De zomer is eindelijk in het land en de temperaturen swingen de pan uit , we negeren gewoon de ozon waarschuwingen en trainen er duchtig op los .
Samen met Tom en Sven besluit ik een vijftal dagen naar de Vogezen te trekken naar de herberg van Michel Snel ( winnaar Marmotte en 3 Ballons ) De eerste dag zou hij ons vergezellen niet zozeer voor Sven of mij maar wel voor Tom Van den Bossche ( Prof bij AA-team ) dit zou ik me later op de dag beklagen na een " rustige " opwarming wat Crétes en een Ballontje ging bij het licht al uit , veel te snel geklommen 22-23 km/hr ipv de gebruikelijke 16 km/hr en dus de klop van de hamer dit begint al goed , Michel besluit alleen verder te trekken en ik hark gedurende enkele tientallen kilometers achter Tom en Sven aan , uiteindelijk na een korte stop met koffie en een croissant kunnen we de rest van de training normaal verder zetten . De volgende dagen maken we veel kilometers en hoogtemeters zonder Michel maar met onze vriend de GPS
Op het eind van Juni trek ik met Christof en de Sempste Duvels terug naar Spa voor een MTB Clinic , eens kijken wat ik nog over heb gehouden van mijn vorige bezoek , aanvankelijk verliep alles super tot mijn grote verbazing , het lukte allemaal op een technisch goede manier , s'namiddags werd onze MTB horizon veruimd en langzaam maar zeker ging hier ook het licht uit , te verkramt , te veel focus , maar één na één hadden ze hetzelfde voor en besloten we langzaam terug te rijden naar start , allen Christof die verbaasde vriend en " vijand " ( onderrichters ) dat hadden ze nog nooit meegemaakt en die mannen hebben al veel gezien geloof me !! hij donderde overal op en af , na de training vertelde hij mij doodleuk dat hij de vering van zijn vork was vergeten op te zetten , ik zakte bijna door de grond ...
Op de ladder van MTB vaardigheid van onze twee teams bengel ik nu hopeloos onderaan , ik zal me in Australië dan maar op de kangeroes focussen zeker ...............
Beslommeringen genoeg , nu blijkt dat we maar 23 kg mogen meenemen en 7 kg handbagage , elke kg overgewicht bij de maatschappij kost schandalig veel geld( meer dan 650 euro voor 20 kg ) , DHL en andere bedrijven zijn niet goedkoper( meer dan 450 euro ) en we zijn bijna de wanhoop nabij als ik het bij onze Belgische Post probeer" slechts " 104 euro om 10 kg te versturen naar Australië , eindelijk wat meeval.
Aangezien MTB ook geweldig veel materiaalkennis vereist , roep ik de hulp in van Jan van den Bossche ( één van de betere MTB'ers ) die me met raad en daad zal bijstaan , eerste punt wielen met Notubes velgen aanschaffen , ik had daarvan nog nooit gehoord , ook de termen UST , TNT , tubelessready , rebound waren onbekend , ik weet alles van een renfiets maar dat een MTB zo moeilijk was had ik nooit durven dromen
De cijfers van Juli 1900 km waarvan 70% op de weg , 22% op de MTB en 8 % op de rollen
Ik maak mij toch stillaan zorgen , niet over de conditie want die is goed maar over het MTB in zijn geheel , misschien had ik dit in twee jaar moeten doen en niet zo impulsief zijn geweest ....
Juni een nieuwe maand en tijd voor iets zeer belangrijk , namelijk de Crocodile Trophy is een MTB wedstrijd en ik heb nooit op een MTB gereden buiten in de winter als vervangtraining op de baan , dus ik ga op zoek naar een geschikte fiets voor mijn avontuur en na wat rondkijken viel mijn oog op een Trek 9.9 een carbon exemplaar uitgerust met XTR onderdelen en net geen 9 kg op de weegschaal , ideaal dus , nu nog ermee leren omgaan , dus had ik mij ingeschreven voor een MTB school in Spa ( voor beginners ).... goed op een zaterdag ernaar toe gereden en werd er warm onthaald door Rob en zijn team , we moesten onze fietsen laten checken en dus haalde ik mijn fonkelnieuw exemplaar uit mijn koffer , groot was natuurlijk hun verbazing entoen ik zei dat ik nog nooit had MTB gereden en was ingeschreven voor de Crocodile Trophy vielen ze bijna letterlijk om van verbazing Ook mijn mede cursisten konden hun lach niet bedwingen , na een sterke koffie gingen we van start ,na wat rondjes draaien terplaatse , ging het naar een " helling " ieder mocht naar boven rijden op zijn manier , ik dus op kracht en conditie bleek dus niet goed te zijn en ik was al blij dat ik het gehaald had , het moest dus heel traag en op souplesse en zo ging de clinic door bergaf , hindernissen overmeesteren enz .... blij dat het middag was en er een lunchpauze was voorzien zodat ik even van de emoties kon bekomen , in de namiddag gingen we echt het terrein in , steiler bergop en ook bergaf ( achter het zadel zitten dus ) en ook wortels en ander ongedierte kregen we te verwerken , misschien was het met meer geluk dan kunde maar het ging relatief goed ( in gedachte houdend steeds blijven trappen ) ik dacht meermaals dat lukt nooit maar op één of andere manier kwam ik bijna steeds goed weg , uiteindelijk terug op vertrek aangekomen en ik was enerzijds superblij anderzijds besefte ik meer dan ooit dat MTB rijden iets totaal anders is dan wielrennen op de weg en ik nog heééel veel werk zou hebben een aanvaardbaar niveau te halen ................................
Eind Juni ging ik met Sven nog een clinic doen in La Roche die werd gegeven door Kris Hertsens ex Croc deelnemer en ook voor de" rookie " cursus , bleek dat Kris een totaal ander beeld had van beginners direct een steile klim van 2 km naar boven als opwarming , tips al rijdend en dan bergaf ook al tamelijk stijl naar beneden , ik dacht dat ik deze dag niet zou overleven maar ook deze aanpak levert zijn vruchten af s'middags tijdens de lunchpauze was ik bekaf ! bleek dat we in de namiddag het echte werk gingen doen Naar boven is mijn favoriete richting blijkt want we moesten als we naar beneden reden en daar aankwamen de tranen in onze ogen hebben gaande weg kwamen we boven op de down hill piste terecht en mochten we eens naar beneden kijken , verschrikkelijk diep en stijl wat moeten dat waaghalzen zijn niets voor mij dus , Kris kreeg plots het idee " we zijn allemaal goed bezig " en we zijn klaar voor deze afdaling langs de piste weliswaar maar even diep en stijl , ik dacht aanvankelijk dat ik niet goed hoorde en zei ik ben een beginner !!! geen medelijden voor mij een laatste tip niet sneller dan 10 km/hr en rustig blijven hahaha zogezegd zogedaan als laatste naar beneden en het ging aanvankelijk vlot tot bijna op het einde toen we als extraatje nog over losse stenen moesten , dan ben ik afgestapt en de laatste tientallen meter te voet gegaan , ik keek daarna naar boven en het koude zweet liep over mijn rug , langzaam verder vorderend kwamen we aan de laatste afdaling en toen nam ik alle moed samen en liet mijn fiets " rijden " tot beneden , een hartslagmeter had ik gelukkig niet aan maar ik kwam beneden aan en had tranen in mijn ogen na een goede douche zijn we allemaal nog samen afgezakt naar La Roche en hebben nog een prachtige avond doorgebracht allemaal samen .
Ook de 3 Ballons een cyclosportieve tocht in de Vogezen stond in Juni op het programma samen met de Sempste Duvels een mooie tocht van 205 km over alle " bulten " in de Vogezen met als finale de laatste 5 km aan 15 % .....................
Een inspanningstest eind van de maand wees uit dat ik al 380 Watt uitreed en een VO2 Max had van 60 wat zeer goed is voor mijn leeftijd
Door de noodgedwongen rust door valpartij voorbije maand ( wat uiteindelijk niet slecht was voor het lichaam naar rust toe ) kwam ik nog aan de volgende cijfers 1800 km verdeeld over 72% weg , 22% MTB en 6 % op de rollen , lopen heb ik afgebouwd naar 50 km en door kwetsuur heb ik nog 20 km gezwommen.
Wat heeft deze maand mij geleerd , respect voor het mountain biken en het besef dat ik nooit één ga worden , zal dus niet zo makkelijk worden " Down Under "
We zijn eindelijk in Mei , de hoop op degelijk weer groeit ik vertrek samen met mijn fietsclub " de Sempste Duvels " naar Mallorca de zon tegemoet .......
De waarheid was echter dat we een ganse week zijn " verzopen " de straten waren zelfs afgesloten omdat ze onder water stonden maar niets zou mijn voorbereiding dwarsbomen en aangezien ik triatleet ben geweest kon ik ook zwemmen Elke dag dus kilometers afgemaald met af en toe een zeldzame Duvel die me gezelschap hield in mijn regenritjes . Tussen de ritjes door was ik te vinden in het sauna complex van het hotel om mij te verwarmen ! Verder tijdens de grijze dagen goed getraind en alle wegen richting Palma ( de zon ) uitgetest .
Ik denk dat op dat moment ook Tom Waes aanwezig was in ons Hotel want enkele maanden later in België hoorde ik plots zijn hit , raar ik dat dit lied in Mei al gehoord in Mallorca maar met een andere uitvoerder ( KC)
Omdat de boog niet altijd kan gespannen zijn een concert van de Black Eyed Peas meegenomen in Antwerpen.
Op 22 Mei sloeg het noodlot echter toe een klapband in volle afdaling met val tot gevolg , het medisch rapport ga ik niet opsommen maar het zou toch 14 dagen duren vooralleer ik zou kunnen herbeginnen ...
Hoe ga je daar mee om , de tijd tikt in mijn nadeel , twijfels nemen toe ....................
Tenslotte de cijfers 1900 km waarvan 95 % op de weg en 5 % op de MTB en ook nog een dertigtal loopkilometers
) goed boven aangekomen stonden enkele Australische downhillers die Christof en Raf in de verleiding brachten met hun naar beneden te rijden , tijdens deze downhill ging Christof tweemaal over kop , gelukkig zonder al te veel erg enkel een contractuurtje in de kuit en een nieuwe pad op de fiets 
daaruit bleek dat ik vandaag over de slechtste benen beschikte , tot overmaat van ramp zijn de seizoenen ook hier op hol geslagen en regende het constant , zelfs met bakken viel het uit de hemel 
)
) en wordt ingepakt in de fietszak , een koffer weegt teveel en 650 euro betalen voor extra bagage zie ik niet zitten , hopelijk komt hij heel aan ginds in het verre Australië 
Als zelfs de KBWB dit bedrag niet neertelt voor onze prof wielrenners die Down Under ons land verdedigen ........
maar na acht maanden van serieuze trainingsarbeid en in de laatste rechte lijn naar de start komt het nu wel ongelegen .
Daar ben ik dus ook te diep gegaan ..
na een " rustige " opwarming wat Crétes en een Ballontje ging bij het licht al uit , veel te snel geklommen 22-23 km/hr ipv de gebruikelijke 16 km/hr en dus de klop van de hamer dit begint al goed , Michel besluit alleen verder te trekken en ik hark gedurende enkele tientallen kilometers achter Tom en Sven aan , uiteindelijk na een korte stop met koffie en een croissant kunnen we de rest van de training normaal verder zetten . De volgende dagen maken we veel kilometers en hoogtemeters zonder Michel maar met onze vriend de GPS 
Ook mijn mede cursisten konden hun lach niet bedwingen , na een sterke koffie gingen we van start ,na wat rondjes draaien terplaatse , ging het naar een " helling " ieder mocht naar boven rijden op zijn manier , ik dus op kracht en conditie bleek dus niet goed te zijn en ik was al blij dat ik het gehaald had , het moest dus heel traag en op souplesse en zo ging de clinic door bergaf , hindernissen overmeesteren enz .... blij dat het middag was en er een lunchpauze was voorzien zodat ik even van de emoties kon bekomen , in de namiddag gingen we echt het terrein in , steiler bergop en ook bergaf ( achter het zadel zitten dus ) en ook wortels en ander ongedierte kregen we te verwerken , misschien was het met meer geluk dan kunde maar het ging relatief goed ( in gedachte houdend steeds blijven trappen ) ik dacht meermaals dat lukt nooit maar op één of andere manier kwam ik bijna steeds goed weg , uiteindelijk terug op vertrek aangekomen en ik was enerzijds superblij anderzijds besefte ik meer dan ooit dat MTB rijden iets totaal anders is dan wielrennen op de weg en ik nog heééel veel werk zou hebben een aanvaardbaar niveau te halen ................................
