Zaterdag 7 juni, wegens de aangekondigde hitte, opgestaan om 0430u, ontbijt genomen, klaargemaakt voor duurloop van 2 uur. Vertrokken om 0600u voor een tocht langs kanaal Mechelen-Leuven, tot sas Boortmeerbeek en terug, op dit uur is het echt zalig vertoeven langs het water, ik loop nu eenmaal graag langs waterlopen. Het gevoel was super, klaar voor volgende wedstrijd, 22 juni, halve marathon Roosendaal. Om 0800u terug thuis, douchke genomen en met de fiets naar mijn schoonbroer en schoonzus gereden om daar mee te gaan helpen een open veranda te plaatsen, terug thuis om 2130u, doe mij toch maar het lopen hoor, lange dag geweest.
april: Duurloop van 2u30 gedaan, gevoel en recuperatie zeer goed, bewust gestopt na deze tijd omdat het nog iets te vroeg is om 3u+ te doen. Antwerpse loophoogdag op 27/4, Antwerp 10 Miles, voor de 3e opeenvolgende maal en dit jaar onder de vlag lopend van het Antwerp Diamond Team, de ploeg van het Diamantkwartier. Deze dag echt een super gevoel, had een doel voor ogen, binnen de 3u30min finishen, net niet gehaald, oorzaak was het starten in de laatste wave en te veel tijd verspeeld om vooral op de kaaien "proberen" in te halen. Toch super geamuseerd en de gebruikelijke trappist achteraf hadden we dubbel en dik verdiend.
Dat jaar wilde ik mijn grens wat verleggen en de halve marathon lopen, het zou begin oktober Brussel worden, de opbouw kon beginnen. De achillespeesblessure zou nog meer dan een jaar aanslepen maar het was draaglijk, eens ik aan het lopen was, weliswaar niet aan sneltempo, voelde ik niets meer en met het blijven uitvoeren van de oefeningen verliep alles naar wens.Er kwamen nog wat wedstrijden voor: winterjogging Hofstade, Antwerp 10 Miles, Abdijentocht en vooral, nog een Dodentocht, dat was eerder een missie, was ik aan iemand verplicht maar dat houd ik voor mezelf, harder afgezien dan in 2013, dit jaar met collega "den Beire"gestapt. De trainingskilometers kwamen er goed bij, een loop van thuis naar het Zennegat of naar het sas van Boortmeerbeek kon ik op een vrij ontspannen manier afhaspelen, dit zijn toch tochtjes van om en bij de 20km. Zo zou 6 oktober er snel zijn, Brussel is niet echt vlak te noemen maar is een zeer mooie en zou later hopelijk nog een mooi vervolg krijgen. Ik startte samen men mijn collega "den Beire" Hubert met wie ik al wat stratenlopen afhaspelde, alles verliep goed tot "den Beire" last van de knie kreeg, doch hij volhardde en finishte ook. Mijn tijd in mijn eerste halve was 2u20min, ook weer niet snel maar ik had dan ook steeds in comfortzone gelopen en voelde me goed bij aankomst.
onderweg "ergens" in Brussel
aankomst Grote Markt van Brussel
November, de maand na Brussel liep ik 10min sneller in de halve van Kasterlee, toch niet echt een snel parcours. Het was daar een schitterende omloop doorheen de bossen, bij aankomst was ik nog zeer fris en het was dan ook kort na deze wedstrijd dat ik besloot een datum te prikken voor mijn eerste volledige marathon, zondag 5 oktober 2014 te Brussel moet de grote dag worden.
2012 zou een goed jaar worden, ik wil voor de eerste maal de Antwerp 10 Miles lopen, vrienden en collega's vertelden me dat dit zo een knap evenement is. De trainingen lopen ondertussen op tot 15km, alles zit snor. Op 22 april 2012 loop ik dan mijn eerste wedstrijd, de Antwerp 10 Miles, ik ben onder de indruk van die gezellige drukte en het toch wel lastige parcours met die tunnels en kasseistroken, ik finish in 1u45min, ik weet het, dit is niet snel maar ik had toch wel een voldaan gevoel, terugdenkend aan 2011.Dat jaar volgen nog enkele knappe 10km wedstrijden zoals Lier, Tessenderlo, Mechelen en vlak voor kerst ook de Gaston Roelmants te Brussel, een knap lastig parcours. Ik vergat ook te vermelden dat ik in augustus tussendoor ook de Dodentocht had uitgestapt, puur op "slecht" karakter, in mijn eentje de meet gehaald, mijn echtgenote zei dat ik er echt niet meer uitzag aan de meet, nu ja dat zag ik zelf niet maar heb het wel gevoeld, nooit meer heb ik wel honderd keer tegen mezelf gezegd(zie belofte verslag 2013). Alles liep echter "te" vlot, de linkerachillespees begon branderig aan te voelen en onderhuids was een zwelling te zien, tendinopathie oftewel een achillespeesontsteking wegens overbelasting. Via een kennis/kinesist leerde ik hiervoor oefeningen om de pees en kuit te verstevigen en vooral geen ontstekingsremmers te nemen die elke huisarts zou voorschrijven. Het enige middel waartoe ik mijn toevlucht heb genomen en nog steeds gebruik is een gewone spiergel die ontstekingsremmend werkt. Ondertussen ben ik gewoon rustig blijven doortrainen, vooral op laag tempo zonder forceren.
Augustus 2011 krijg ik groen licht om terug kalmpjes aan te lopen, de eerste maal loop ik niet meer dan 15 minuten, ik voel niets maar ben alleen maar bang om iets te kwetsen. Rustig aan terug beginnen opbouwen, kwartier, half uur, vol uur, het komt allemaal terug, alleen de schrik om iets te kwetsen blijft maar dat zal ik nog lang meedragen, ook vandaag denk ik daar nog steeds aan.
