Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
27-07-2016
dag 7: Brienz - Domodossola
Wat wil je nog meer: ontbijten aan het meer; daar droomt iedereen toch van!
Het ophalen van de fietsen en het inladen van de bagage is ondertussen ook routine geworden. De ketting werd nog even geolied en weg waren we!
Tijdens de briefing door Erwin waren we gisterenavond al duidelijk geïnformeerd over de zwaarte van de rit; dus het vertrek richting Meiringen verliep rustig. Maar dan : de Grimselpas: 26,5 km klimmen met stijgingspercentages tot 12 %. Het was echt wel arbeiten, maar we kregen veel in de plaats. Het landschap was adembenemend. We zagen kleine en grote bergwatervallen, stuwmeren op grote hoogte, rotsformaties in alle kleuren; we vielen van de ene verbazing in de andere. Het Y-team bestond vandaag uit 4 leden: Danny, Davy, Andy en Jos(y). Maar hij laat de anderen al snel in de steek. Opnieuw was de euforie groot toen iedereen de top op meer dan 2100 meter bereikte.
Er was geen tijd om hier uitgebreid over na te kaarten want de dag was nog lang. Ondertussen is al duidelijk wie de snelheidsduivels zijn (de snelheden halen ondertussen al 3 cijfers) en wie de angsthazen; ook tijdens het afdalen zijn er grote tijdsverschillen, maar iedereen geniet op zijn manier. We fietsten 40 km in dalende lijn richting Brigg, aan de voet van de Simplonpas.
22 km klimmen aan temperaturen boven de 35 graden met over de eerste 8 km een gemiddelde van meer dan 9 %, we kregen het niet cadeau. Dit keer was het voor velen het klaren van een vervelende klus, maar de Ganterbrücke was indrukwekkend. Sommigen namen even tijd voor een mooie foto. Boven op de top maakte Koen nog een mooie groepsfoto bij het beeld van een adelaar uit de Tweede Wereldoorlog. Tijdens deze fietsreis hebben we toch ook al veel cultuur opgesnoven.
Vanaf dan was het de ketting op den grote leggen en gas geven. De kilometers vlogen voorbij en voor we het wisten stonden we aan de Zwitsers-Italiaanse grens. Het was precies of we in een andere wereld terecht kwamen met o.a. een zeer slecht wegdek. We waren beter gewend Toch werden Herman, Erwin, Davy, Stefan en Frank geflitst (Je mocht er 70 ).
Om 19.10 uur werden de felicitaties onderling uitgewisseld (een dagelijkse traditie) bij het bereiken van hotel Eurossola. Er was nog even tijd voor een snelle pint, koffie, cola,
We hebben geluk wat de kamers betreft; alle nodige voorzieningen zijn steeds aanwezig.
Door het lange haar van Erwin raakte de afloop van de douche verstopt en de chef-kok moest te hulp snellen.
Gelukkig was hij niet alleen een handyman , maar ook een talent aan de pannen. Dat bleek tijdens het cena:
prima piatti: ravioli / risotto / tagliatella
secundo piatti: saltembocca / marsala / escalope
desserta: yoghurtijs / chocomousse / appeltaart
Voor alles is een laatste keer, dus ook voor de briefing. Wat staat er morgen op het programma? We gaan in laatste rechte lijn (lees: klimmen en dalen) richting het Comomeer.
De laatste etappe telt 125 km met opnieuw meer dan 2000 hoogtemeters. De groep hoeft voor deze rit niet meer gemotiveerd te worden. Como halen: Si, io posso! (Yes, we can!)
Rustig ontwaken zonder de wekker, het is eens wat anders. Dat extra uurtje slaap doet echt deugd.
Het ontbijt deze ochtend was niet echt uitgebreid, maar iedereen kon zijn gading vinden.
Elke ochtend opnieuw de koffer pakken en de camionette inladen, begint zijn tol te eisen, maar ons einddoel komt nu echt wel dichterbij.
Voor het vertrek wisselt Frank zijn wielen. Zijn carbon velgen vertonen barstjes; Gelukkig vertoont zijn conditie nog geen barsten En Jan reed blijkbaar al 1000 km met een slepende rem Nu dat opgelost is, kan hij zich eens figuurlijk naar beneden gooien.
Uiteindelijk zaten we om 9.20 uur op de fiets. Het was vandaag opnieuw genieten van de eerste tot de laatste minuut en het vele klimwerk namen we er graag bij.
Op het moment dat de volgwagen ons inhaalde, na de broodnodige boodschappen, hielden we een korte stop boven op een heuveltop. Daar maakten we een praatje met een vrouwtje dat daar alleen woonde; ze was 91 jaar en had meer baard dan ondergetekende
Na 66 km werden we beloond voor ons harde werk: we arriveerden aan de Thunsee, een azuurblauw meer. Alle monden vielen open van verbazing!
Waar stonden K en K dit keer? Net langs het meer, in de schaduw onder een boom. De lokale specialiteiten en verse fruitsla stonden al klaar.
Nadat Danny de temperatuur van het water gecheckt had, namen hij en Erwin een frisse duik en de rest kreeg ook wat spetters over zich heen. Hier en daar dommelde iemand in, maar we moesten verder; we hadden trouwens nog 35 km voor de boeg.
We reden aan een vlot tempo vlak naast het meer en dat mag je letterlijk nemen: we reden haast in het meer.
Ook reden we door Interlaken (betekenis: tussen de meren), een mondaine stad in de buurt van de Jungfrau, één van de hoogste bergtoppen van Europa. We stopten er even om de landing van een paraglider mee te maken. Impressionant!
Om 15.35 uur reden we Brienz binnen.
Na het opbergen van de fietsen werd door de de meesten de kamer opgezocht. Een klein groepje deed eerst nog een terrasje; zij hadden gelijk want een uurtje later begon het stevig te regenen
Van 17 tot 19.30 uur genoot iedereen van een welverdiende platte rust. Danny zocht na een korte massage de kamer terug op en kreeg de deur niet open met de kaart; ook zijn kamergenoot Stefan lukte dit niet. Zijne frank viel snel; hij had de kaart van Jos mee
Op de menukaart voor het avondmaal konden we lezen:
ne ka pla
linzensuppe
rijst met kip (we moeten wel ijzersterk zijn )
kaastaart met ananas
Unaniem vond de groep het eten heerlijk. Maar niet bij iedereen werd de honger gestild en Chris bestelde nog een filet pur (bleu) met pommes. Die gaat volgens mij morgen de bergpassen opstormen!
briefing voor morgen: de koninginnerit
162 meter
méér dan 4000 hoogtemeters
Grimselpas (27 km lang, tot op 2165 m hoogte met een gemiddelde van ongeveer 6 % met een maximum van 11 %)
lampjes meenemen voor in de tunnels
eerste stop na 48 km
Simplonpas (22 km lang, tot op 2005 m hoogte met een gemiddelde van ongeveer 6 %)
We passeren de Gantherbrucke.
tweede stop: na 122 km
laatste 40 km in vooral dalende lijn
Toen we dit hoorden, werd het stil.
We wisten wat te doen: meteen naar bed voor een goede nachtrust. Ook deze reus zullen we overwinnen! En dan nog één etappe te gaan
Triiiing: 6.30 uur: Op de kamers loopt de wekker of gsm af en de oogjes gaan steeds moeizamer open.
Snel even de koffers inpakken, como-outfit aan en aanschuiven aan het ontbijt. Opnieuw hadden we niet te klagen: er was een uitgebreid buffet.
Terwijl Koen de camionette voorreed, haalden wij de fietsen uit de stalling. Wat een gek gezicht: coureurs met de fiets door de lobby van een hotel
Dit keer vertrokken we in een stralend zonnetje en dat achtervolgde ons de hele dag. Zalig!
De mecanicien repareerde het pedaal van Erwin en probeerde ook het wiel van Davy te maken, maar tevergeefs . Hij zou plaatsnemen in de bezemwagen en een bekwamer iemand opzoeken. Spijtig genoeg was het bijna overal sluitingsdag en hij kon pas namiddag bij de groep aansluiten.
Het beloofde een lange en zware dag te worden met 169 geplande kilometers en meer dan 3000 hoogtemeters
De Mont-Crosin na 75 km was een opwarmertje en steeg tot 1216 meter hoogte.
Aan de voet van de Chasseral stond de picknick al klaar. Deze had een Zwitsers tintje want Koen, Katrien en Davy kozen enkele lekkere kazen uit. Ook een fris blikje cola werd niet afgeslagen!
Daarna was het tijd voor de klim van de dag: de Chasseral: 11 km klimmen van ongeveer 800 tot 1216 meter met een gemiddelde van 6,6 % (maar weet dat er afdalingen inzaten ).
Ondanks de pijn aan de poep, de meest voorkomende kwaal en ondanks het afzien genoot iedereen van deze zware klim (pieken tot 11 %), maar het panorama boven met het zicht over 3 grote meren maakte alles goed. Van de eerste tot de laatste kwamen ze moe, maar glunderend boven. Het bleken uiteindelijk 3400 hoogtemeters te zijn!
We twijfelen of er geen besmettelijke ziekte in de groep zit want na Andy reed vandaag Frank verkeerd, maar hij zag zijn fout snel in.
Enkelen kregen er niet genoeg van en reden helemaal tot aan het weerstation voor wat extra hoogtemeters.
De afdaling was 18 km lang en er werden snelheden gehaald tot km per uur (dit vermelden we niet om jullie niet ongerust te maken).
De moraal zat er goed in tijdens de laatste 30 km en Jos trok de groep zelfs op een lint.
De beproeving was nog niet gedaan: het landschap bleef glooiend en dreef velen tot het uiterste, maar uiteindelijk om kwart voor 8, bijna twaalf uur na vertrek, arriveerden we aan hotel De l Escale.
Er werd snel gedoucht en om 20.45 uur werd er aangeschoven aan tafel. Er werd ons een koude schotel, kip met rijst en een ijsje voorgeschoteld. We konden onze reserves aanvullen.
Ondertussen is het 22.30 uur en wat zijn wij aan het doen?
De één ligt op de slachtbank. (Lees massagetafel)
Een ander steekt zijn hand in de zak chips.
Een derde schrijft deze blog.
Een vierde ligt op zijn bed met de benen omhoog.
Een vijfde belt even met het vrouwtje.
Morgen staat er een korte rit op het programma. We vertrekken daarom pas om 9 uur.
Como, we komen eraan!
P.S.: een grote dankjewel van Andy aan Stefan. Zij weten zelf waarvoor ssssst! Slaapwel!
In deze episode beklimt de vos 4 bergen van Les Vosges. Dit Loopt
wel al eens spaak voor anderen. Soms worden personen vermist maar geen nood
want nieuwe schijven zorgen voor een inhaalbeweging.
Het verhaal :
Deze zondagochtend werd het peloton wakker aan de voet van
de Vogezen. De mist en wolken hingen rond de hoge toppen en het was duidelijk: vandaag worden de mannen van les gamins
onderscheiden. Gisteren werd immers door de organisatie aangekondigd dat deze
etappe de volledige Vogezen zouden doorkruisen met maar liefst 4 cols om te beklimmen.
Eén van die jongere gamins startte vandaag niet op de
fiets en koos voor een dagje in de bus na aanhoudende klachten (darmen) en is
vandaag volop aan het balen maar wel fier om een verslag te mogen schrijven
voor het thuisfront.
Voor de start werden de laatste bijstellingen gedaan aan de
fietsen. Dit was de eerste keer deze reis dat ik iedereen zo serieus met zijn
materiaal bezig zag. Zenuwen of gewoon heel professioneel met de sport bezig ?
Nadat kettingen gesmeerd, kopseries bijgesteld, remblokken vervangen zijn, werd
de etappe met een lichte vertraging aangevat om 8u35.
Op de eerste beklimming, Col de Mandray (4km, 6% gem.)zocht ieder zijn eigen tempo.
Ben & Stefan toonden onmiddellijk hun goede klimmersbenen en sloegen een
gat op de rest, groep 1 was een feit. Gevolgd door Frank, Chris, Jan, Erwin, Herman
en Jos in een gespreide groep 2. De achtervolgers DannY,DavY en AndY, Group - Why
are we doing this? begon de dag verstandig en op een rustig tempo. De eerste
beklimming is een feit. Eerste vaststelling en constante van de dag, een gemiddelde
stijgingspercentage zegt niets, want een max. van 14% is gemeten tijdens de eerste
klim. à De benen hebben
ondertussen door dat het menens is vandaag.
Boven op de 2e col van de dag, de Hohneck (17km ,
4,1% gem.), werden de verschillen in klimmerscapaciteiten duidelijk. Minuten
tussen verschillende rijders werden opgemeten. Iedereen kwam ondanks
aanhoudende regen met een grote glimlach en veel voldoening boven op de top
aan. Tot één persoon vermist werd. Team Y, telde slechts 2 leden nadat
Andy onderweg zijn goede voorbereiding toonde door weg te stuiven van zijn grupetto.
Echter miste hij onderweg een afslag waardoor hij op de top van La Schlucht
stond en niet op de Hohneck . Zonder mopperen en met een grote glimlach om het
misverstand, draaide hij zich om , om naar de andere top te klimmen. Onderweg
had trouwe kapitein Herman hem al tegemoet gereden om samen deze extra
hoogtemeters te rijden. Iedereen samen op de top en nu genieten van een
technische, maar leuke haarspeldbochtenafdaling door de bossen.
Na 61 Km halverwege de afdaling werd de lunch genuttigd (een
smoske) met zicht op een meer in de verte van de vallei (Lac de Kruth
Wildenstein). Na een klein uurtje zette de groep de tocht verder naar col n°3 met
de eerste bekende naam Le Grand Ballon (17
km gem. 6,1%). Op de top van Col du Markstein (deel van de Grand Ballon
beklimming) werd het klassement van de dag vastgelegd 1. Ben - 2. Stefan - 3.
Herman - 4. Frank - 5. Chris - 6. Erwin - 7. Jan - 8. Jos - 9. Andy - 10. Davy
en Danny. De volgende dagen zullen ongetwijfeld
uitwijzen, wie zijn Como-avontuur goed aan het indelen is.
De oude vos en zijn streken . Na enkele kms
beklimmen van de Grand Ballon kreeg Jos een ingeving en trapte vervolgens misschien
wel de hoogste wattages ooit gemeten op deze beklimming. Hij liet Erwin en Jan ter plaatse en overbrugde
vlot de afstand tot het wiel van Frank en Chris. Echter spookt het wel eens op
de Grand Ballon en stond de man met de hamer toevallig enkele kms verder op
het parcours . Iedereen weet dat Jos door 5 muren kan fietsen en hij vond dan
ook snel zijn tempo terug en kwam binnen boven op de top op 10 minuten van Frank.
De laatste col (Col de Hundsruck 6 km gem. 4%) bewees dat
het een zware dag was. De groep viel vanaf de eerste meters uit elkaar in de
standaard volgorde met als uitzondering dat Danny als laureaat als eerste de
top bereikte kort gevolgd door Stefan. De laatste 30 km zouden enkel in dalende
lijn zijn . dus werd er nog vlug een idyllisch terras opgezocht waar de echte
goden in Frankrijk vertoeven. Nadien zorgde Davy als wegkapitein dat de hele groep
veilig toekwam in hotel Novotel te Belfort, omstreeks 18u15.
Onderweg reed Davy zijn spaak nog over waardoor er s avonds
om 22u al enkelen op zoek gingen naar een fietsenmaker die ons de volgende dag zou
kunnen helpen (of was dit een excuus om een terrasje te doen?). Morgen
ongetwijfeld een update hierover.
Tot zover het Vogezen avontuur,
Groeten en tot snel op de fiets,
Gilles
Rubriek: Getest en
goedgekeurd - SCHIJFREMMEN
We zien ze ondertussen meer en meer opduiken en ze zorgen
ook wel eens voor controverse in het profpeloton, de schijfremmen. Onlangs
stelde Campagnolo als laatste grote fabrikant hun variant voor aan het brede
publiek. Op deze reis waren er 2 collegas die rijden met Shimano schijfremmen.
Het resultaat van de bevindingen en de persoonlijke gesprekken de afgelopen
dagen onderweg:
In de vlakke ritten
valt er weinig noemenswaardig verschil
te merken behalve als het nat weer wordt. In de afdalingen is er echter een
wereld van verschil. Later kunnen afremmen voor een bocht, efficiënter gebruik
van remkracht en ook de correcties in de bocht zijn sneller en veiliger te
maken. Je kan dus langer de snelheid aanhouden en mogelijks ook sneller uit de
bocht komen.Met de nodige ervaring, technisch
onderlegde piloot en die drang naar need for speed loop je makkelijk uit op
de concurrentie/vrienden met gewone velgremmen. Het enige nadeel dat ik mij zo bedenk, onze
brommer wordt misschien best een trike om alle soorten wielen mee te nemen in
de toekomst. Tel ze maar allemaal samen 10- of 11- speed wielen , aluminiumvelg
of carbonvelg en velgrem of schijfrem en oh ja er is ook nog voor of achterwiel.9 verschillende wielen zijn volgens mij nodig
op de brommer voor een volledig assortiment. Wie telt er meer ?
Het spreekwoord van de dag zegt: van de regen in de drop en dat was vandaag spijtig genoeg de realiteit met opnieuw regen ...
Maar niet getreurd! De regenjassen werden boven gehaald en WTC Steenoven zette zich in gang.
Nog een kleine anekdote: Jos moest nog snel naar het groot toilet, maar hij zat in de verkeerde kamer. HIj had zich van verdieping vergist ...
De eerste fietsuren verliepen grijs en van de omgeving was er niet veel te zien. Rond tien uur klaarde het op en de regenjas werd opgeborgen.
Na het klimwerk begonnen we aan een tocht van 15 km langs het kanaal. Hier was een hoofdrol weggelegd voor de natuur: we passeerden meerdere meren en zagen buizerds, struisvogels, en dat allemaal LIVE.
Net voor de stop werd Stefan gestoken door een insect. Korte tijd later kreeg hij een allergische reactie. Kris en Davy diende de eerste zorgen toe, maar om zeker te zijn werd hij voor observatie naar het ziekenhuis gevoerd. Achteraf werd duidelijk dat de snelle en kordate aanpak van onze medische staf de juiste was. Stefan herstelde snel.
Op dat moment bleek nog maar eens dat we één grote familie zijn: De ene zorgde voor een deken, de ander haalde een kussen, een derde hield Stefans benen omhoog, de anderen zorgden dat dokter en verpleegkundige ook iets in de mond konden steken en ruimden de picknicktafel netjes af. Andy merkte s avonds op dat Davy een goede verpleegster was Wetende dat Stefan in goede handen was (ook Kris begeleidde hem) vervolgden we onze tocht voor de laatste 60 km en opnieuw Il pleut. Ondanks het slechte weer overwonnen we col de Chapelotte en reden omstreeks 16 uur de parking van Hotel Régal op.
Om 20 uur was het avondmaal gepland zodat we allen samen konden dineren. De vrijgekomen tijd werd nuttig besteed aan het poetsen van de fietsen, douchen en de fietsuitrusting uitwassen.
Wat schaftte de pot?
voorgerecht van paté du canard en salade met kip
kabeljauw met groenten en aardappelen
du fromage
abrikozentaart met ijs.
Om 22 uur volgde de briefing voor morgen. Iedereen vond het spannend want dan moet er 70 km geklommen worden van de 145 km. Onder andere Grand Ballon, een beruchte col staat op het programma.
Op dit moment hebben sommigen een andere col voor zich staan
Bonne nuit!
P.S.: Door technische problemen kunnen we vanavond spijtig genoeg geen foto's doorsturen. Hopelijk lukt het morgen wel.
Bij het ontbijt waren de meesten gezichten bedrukt. Dit had niets te maken met zware benen, maar het regende pijpenstelen ... . Maar een half uurtje later klaarden zowel de lucht als de gezichten op. De bagage werd weer vakkundig ingeladen en om 8 uur waren we op weg. Onderweg werden we 'om de haverklap' getrakteerd op prachtige landschappen. We waanden ons in een sprookje toen na ongeveer 60 km het kasteel van Vianden opeens vanuit de verte opdook. Er werd even gestopt om mooie kiekjes te schieten. Koen en Katrien hadden een idyllisch plaatsje uitgezocht voor de eerste picknick van de dag: 'homemade' pasta met tonijn of ham, een lekkere banaan, ... . De batterijen werden opgeladen en de bidons gevuld. Na 120 kilometer (ongeveer om 15 uur) moest er bijgetankt worden en de volgwagen wachtte ons op in Sierck Les Bains, aan de oever van de Moezel. Slippers werden even aangeschoten en de stoeltjes opengevouwen. Naast enkele sanitaire stops verliep de rit zonder problemen. De laatste loodjes wegen nog altijd het zwaarst, maar dit kon deze 'supergemotiveerde' groep niet deren en uiteindelijk arriveerden we om 18 uur aan hotel Campanile, met 172 km en 2100 hoogtemeters op de teller. Het avondmaal werd pas opgediend om 19.30 uur en nadat eerst de koffer naar de eerste of tweede etage werd gesleurd, kroop iedereen onder een verkwikkende douche. Hier het menu voor het avondmaal: saladebuffet, pasta met kip en een dessertbuffet en voor de liefhebbers nog een koffie. Het eten was wederom lekker; maar volgens sommigen kon de communicatie met de garçon iets duidelijker ... Om 21.15 uur werd de groep gebrieft over etappe 3. Dit zou volgens Erwin de 'mietjesetappe' worden: de kortste en minst zware (lees: minste klimmen). Op het moment dat ik (Danny) dit schrijf is het 5 voor 10 en zijn de meesten al naar bed. Enkelen passeren nog bij Katrien en Jos om de nodige spieren los te maken en een kleine groep kaart nog na over de tocht van vandaag. Zoals jullie lezen: alles loopt hier op wieltjes!
Om 7.30 uur verzamelden fietsers, begeleiders, partners en kinderen op de tennis. Het ontbijt, verzorgd door het team van Bram, werd zeer gesmaakt. Na de obligate groepsfoto was het tijd voor de laatste knuffels en kusjes. Here we go!
Het eerste deel van de rit werd geleid door Danny in een zonovergoten sfeer; Hij bracht ons o.a. over de Hallembaye. Aan de eerste stop in val Dieu wachtte ons een verrassing: François Molenberghs en vrouw! Ondertussen hadden we al afscheid genomen van Patrick Bams en nu keerden Ludo, Cyriel, Kwint en Rudi ook huiswaarts. Bedankt mannen!
Nu was het aan Erwin om de groep te leiden. Hij bracht ons naar, op en over het hoogste punt van België, het signaal van Botrange, op 692 meter boven zeeniveau. (Gilles kende hier een lekke band.) Een frisse cola en : of een stukje taart laadden de batterijen weer op voor het laatste deel.
Herman had de taak om ons veilig naar het hotel te leiden. Spijtig genoeg gooide de regen roet in het eten, maar ondanks dat het landschap vele ups en downs kende, bleef het moraal hoog, zelfs bij Frank na een lekke band: hij probeerde zijn reserveband op te pompen met een leeg bommetje ...
Na een laatste klimmetje arriveerden we, opnieuw onder begeleiding van de zon, om 18 uur aan hotel Paquet. De euforie was groot en na een deugddoende douche wachtte ons een heerlijk avondmaal: paté, broccolisoep, varkenshaasje met een lekker sausje en rösti's, coupe Bresiliënne.
Het was Franks dagje niet: een nieuwe gsm en een iets oudere man gaan niet samen. Via Chris moest Crista op zoek naar de PUK-code ... Om 21.15 uur was het tijd voor de briefing: route dag 2, hoogtemeters, kleding, ... . Iedereen was opnieuw gemotiveerd en wil morgen fris en monter aan de start staan. Daarom trokken de meesten (niet iedereen ...) om 22 uur naar de kamer. Het ontbijt wordt geserveerd om 7 uur. Groeten uit Burg Reuland en tot morgen!
Tussen 19 en 20 uur brachten onze twaalf fietsers en 2 begeleiders hun koffer en 'relaxstoeltje' binnen bij Davy.
Daarna werd de 'camionnette' vakkundig geladen onder goedkeurend toezicht van Koen: bagage, stoeltjes, reservefietsen, reservewielen, frigo, ... teveel om op te noemen! Koen keek en zag dat het goed was. Ook Katrien bracht een kort inspectiebezoek.
Morgenochtend nemen we afscheid van familie, partner en/of kinderen met een ontbijt op de tennis. Met een goedgevulde maag zullen we onze reis aanvatten.
Ook hoorden we dat enkele andere clubleden ons zullen vergezellen op de eerste kilometers van onze tocht. Daarvoor alvast onze dank!
Om 7.30 uur verzamelden fietsers, begeleiders, partners en kinderen op de tennis. Het ontbijt, verzorgd door het team van Bram, werd zeer gesmaakt. Na de obligate groepsfoto was het tijd voor de laatste knuffels en kusjes. Here we go!
![rsz_img_20160724_164709[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/como2016/attach/303589.jpg){kind=link}
![rsz_img_20160724_204917[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/como2016/attach/303588.jpg){kind=link}
