Rustig ontwaken zonder de wekker, het is eens wat anders. Dat extra uurtje slaap doet echt deugd.
Het ontbijt deze ochtend was niet echt uitgebreid, maar iedereen kon zijn gading vinden.
Elke ochtend opnieuw de koffer pakken en de camionette inladen, begint zijn tol te eisen, maar ons einddoel komt nu echt wel dichterbij.
Voor het vertrek wisselt Frank zijn wielen. Zijn carbon velgen vertonen barstjes; Gelukkig vertoont zijn conditie nog geen barsten
En Jan reed blijkbaar al 1000 km met een slepende rem
Nu dat opgelost is, kan hij zich eens figuurlijk naar beneden gooien.
Uiteindelijk zaten we om 9.20 uur op de fiets. Het was vandaag opnieuw genieten van de eerste tot de laatste minuut en het vele klimwerk namen we er graag bij.
Op het moment dat de volgwagen ons inhaalde, na de broodnodige boodschappen, hielden we een korte stop boven op een heuveltop. Daar maakten we een praatje met een vrouwtje dat daar alleen woonde; ze was 91 jaar en had meer baard dan ondergetekende
Na 66 km werden we beloond voor ons harde werk: we arriveerden aan de Thunsee, een azuurblauw meer. Alle monden vielen open van verbazing!
Waar stonden K en K dit keer? Net langs het meer, in de schaduw onder een boom. De lokale specialiteiten en verse fruitsla stonden al klaar.
Nadat Danny de temperatuur van het water gecheckt had, namen hij en Erwin een frisse duik en de rest kreeg ook wat spetters over zich heen. Hier en daar dommelde iemand in, maar we moesten verder; we hadden trouwens nog 35 km voor de boeg.
We reden aan een vlot tempo vlak naast het meer en dat mag je letterlijk nemen: we reden haast in het meer.
Ook reden we door Interlaken (betekenis: tussen de meren), een mondaine stad in de buurt van de Jungfrau, één van de hoogste bergtoppen van Europa. We stopten er even om de landing van een paraglider mee te maken. Impressionant!
Om 15.35 uur reden we Brienz binnen.
Na het opbergen van de fietsen werd door de de meesten de kamer opgezocht. Een klein groepje deed eerst nog een terrasje; zij hadden gelijk want een uurtje later begon het stevig te regenen
Van 17 tot 19.30 uur genoot iedereen van een welverdiende platte rust. Danny zocht na een korte massage de kamer terug op en kreeg de deur niet open met de kaart; ook zijn kamergenoot Stefan lukte dit niet. Zijne frank viel snel; hij had de kaart van Jos mee
Op de menukaart voor het avondmaal konden we lezen:
Unaniem vond de groep het eten heerlijk. Maar niet bij iedereen werd de honger gestild en Chris bestelde nog een filet pur (bleu) met pommes. Die gaat volgens mij morgen de bergpassen opstormen!
briefing voor morgen: de koninginnerit
-
162 meter
-
méér dan 4000 hoogtemeters
-
Grimselpas (27 km lang, tot op 2165 m hoogte met een gemiddelde van ongeveer 6 % met een maximum van 11 %)
-
lampjes meenemen voor in de tunnels
-
eerste stop na 48 km
-
Simplonpas (22 km lang, tot op 2005 m hoogte met een gemiddelde van ongeveer 6 %)
-
We passeren de Gantherbrucke.
-
tweede stop: na 122 km
-
laatste 40 km in vooral dalende lijn
Toen we dit hoorden, werd het stil.
We wisten wat te doen: meteen naar bed voor een goede nachtrust. Ook deze reus zullen we overwinnen! En dan nog één etappe te gaan
Groeten vanuit Brienz!
